Του Γιάννη ΣερέτηΤελειώνει ποτέ η γκρίνια στον Παναθηναϊκό, στη μετά Γιοβάνοβιτς εποχή; Οχι. Η ενθουσιώδης ατμόσφαιρα που επικρατούσε πέρυσι τέτοιο καιρό στο κλαμπ και η οποία έφτασε τον Αύγουστο του 2023 στα επίπεδα… γιορτής και ένδοξων εποχών με κατάμεστο ΟΑΚΑ στα ματς με τη Μπράγκα και τη Βιγιαρεάλ μετά τον αποκλεισμό της Μαρσέιγ, θέλει ακόμα πολλή δουλειά για να δημιουργηθεί εκ νέου. Ως γνωστόν, άλλωστε, ό,τι χτίζεται όμορφα για πολύ καιρό, μπορεί να γκρεμιστεί μονομιάς, σε λίγες μέρες. Και στον Παναθηναϊκό όποιες βάσεις μπήκαν σε ποδοσφαιρικό και εξω-ποδοσφαιρικό επίπεδο επί Ιβάν για 2,5 χρόνια, διαλύθηκαν σε πέντε μήνες επί Τερίμ. Φτου κι απ΄ την αρχή λοιπόν. Η’ μήπως όχι;
Ενα αφανές πλεονέκτημα εφέτος για τους Πράσινους είναι ότι ξεκινούν στη σεζόν χωρίς να τους… υπολογίζει κανείς! Με νέο προπονητή, με ασταμάτητη μουρμούρα, με απίστευτη καθυστέρηση στις μεταγραφές (κυρίως των εξτρέμ, εκεί είναι το βασικό πρόβλημα), με θλιβερή εικόνα στις εξέδρες της Λεωφόρου. Αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός δεν ξεκινά με το βάρος του «πρέπει να πάρω το πρωτάθλημα» όπως πέρυσι. Δεν τον πιστεύει κανείς! Και ίσως αυτό το στοιχείο μεσοπρόθεσμα να τον ωφελήσει. Διότι στην πραγματικότητα από το Τριφύλλι έχουν αποχωρήσει μόνο τρεις «βασικοί»: οι δυο εξτρέμ και ο Χουάνκαρ, που έκανε «γλυκό» φινάλε με την ασίστ στον τελικό Κυπέλλου, αλλά στα 34 του πια, δεν… έβγαλε μάτια στην περυσινή σεζόν.
Επαναλαμβάνουμε: ο πήχης για τα άκρα της επίθεσης είναι πολύ ψηλά! Οχι μόνο διότι αυτοί που έχουν μείνει πλην του Μαντσίνι ήταν αναπληρωματικοί πέρυσι (Λημνιός, Βέρμπιτς), αλλά και διότι τα 16 γκολ – 16 ασίστ των Μπερνάρ – Παλάσιος δεν «βρίσκονται» εύκολα στην αγορά για μια ελληνική ομάδα. Το κακό για τους Πράσινους είναι ότι δεν έχουν πάρει ούτε έναν έως τώρα. Το καλό είναι ότι ο «ταπεινός» (όπως τον χαρακτήρισε ο Μπαρτ Σένκεφελντ) Ντιέγκο Αλόνσο, το δουλεύει σωστά το πράγμα. Εχει πάρα πολύ καλό τιμ τεσσάρων ανθρώπων (στο οποίο αναμένεται να προστεθεί και ο Αλέξανδρος Μανιάτογλου), είναι φιλόδοξος, έχει πίστη και φλόγα, κλείνει τ’ αυτιά του, κάνει τη δουλειά του και προχωρά: όλο «αυτό» είναι ένα πολύ ικανοποιητικό «πακέτο» για προπονητή του Παναθηναϊκού.
Μια ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό, όμως, χρειάζεται και στήριξη από τους φίλους της. Και ζεστασιά και υπομονή και κάψα. Δεν τα έχει όλα αυτά ο εφετινός Παναθηναϊκός έως τώρα. Και δύσκολα θα τα βρει στο βαθμό που τα χρειάζεται μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος. Ομως η μεταγραφή του Ινγκι Ινγκασον που ήταν επί τρία χρόνια ο καλύτερος στόπερ του πρωταθλήματος με τον ΠΑΟΚ, είναι η πρώτη κίνηση με την οποία το κλαμπ μπορεί να γυρίσει το χαρτί. Μια πολυσήμαντη κίνηση, την οποία ουδείς περίμενε. Για στόπερ!
Οι πιο υποψιασμένοι από εμάς γνωρίζαμε ότι σ΄ αυτή την περίοδο (της τελευταίας διετίας), ο Αλαφούζος έχε μπόλικο χρήμα να ρίξει στην αγορά για τα δεδομένα ελληνικής ομάδας. Πάντα, όμως – απολύτως λογικό – υπάρχουν οι δύσπιστοι. Εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται ή δεν θέλουν να καταλάβουν ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει ούτε το «όνομα» πια, ούτε τις επαφές με top μανατζερικά γραφεία, πολλές φορές ούτε την ικανότητα ή την πειθώ ή την εξυπνάδα, τη διορατικότητα, το μηχανισμό για να αποκτήσει παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά. Κι αυτό ασφαλώς είναι ευθύνη του Αλαφούζου! Επί Γιοβάνοβιτς συνέβη αυτό πολλάκις (μην αρχίσουμε να καταγράφουμε αποτυχημένες μεταγραφές γιατί θα… ξημερώσουμε), αλλά και τον περασμένο Ιανουάριο, επί Τερίμ, το ποσοστό επιτυχίας ήταν 50%. Και η επιτυχία δεν ήταν στους στόπερ, που είχε μεγαλύτερη ανάγκη η ομάδα, αλλά με τον Μπακασέτα και τον Ντραγκόφσκι…
Δεν έχει καταφέρει να αυξήσει το ποσοστό ευστοχίας του στο μεταγραφικό πεδίο, αλλά εφέτος δείχνει ότι μπορεί να το πετύχει. Οχι με τον Μπάλντοκ ασφαλώς. Με τον Ινγκασον, τον Μαξίμοβιτς, τους δυο εξτρέμ του, τον αριστερό μπακ του. Δεν έχει φύγει από τον Παναθηναϊκό ο Μπακασέτας. Δεν έχει φύγει ο Αράο, δεν έχει φύγει ο Τσέριν, δεν έχουν φύγει οι καλοί κίπερς του, ούτε ο Ιωαννίδης.
Ναι, πρέπει να φύγουν πολλοί από το υπάρχον ρόστερ – κάποιοι σίγουρα θα αποχωρήσουν. Ναι, προφανώς στο ίδιο ποτήρι κάποιος θέλει να βλέπει περισσότερο τον Βιλένα, τον Βέρμπιτς, τον Τρουϊγέ και τον Τσόκαϊ αντί να βλέπει τον Μαξίμοβιτς, τον Ιωαννίδη, τον Μπακασέτα και τον Ινγκασον. Δικαίωμά του είναι. Ομως μάλλον είναι πιο σωστό να βλέπουμε και το μισο-άδειο και το μισο-γεμάτο ποτήρι. Και να περιμένουμε για το ολοκληρωμένο ρόστερ στην εκκίνηση της σεζόν, χωρίς να στρουθοκαμηλίζουμε στις δεδομένες ελλείψεις που έχει αυτή τη στιγμή το ρόστερ (εξτρέμ σίγουρα, αριστερός μπακ, ίσως και οκτάρι), οι οποίες μεγεθύνονται στο μυαλό, επειδή από την προετοιμασία (συνεπώς και από τα media) απουσίαζαν πολλά στελέχη της ενδεκάδας έως τώρα.
Η προετοιμασία είναι προβληματική, αυτό δεν αλλάζει. Ομως, από την άλλη πλευρά, ο Παναθηναϊκός των δύο πρώτων φιλικών και η άδεια Λεωφόρος του 3-1 επί της ΑΕΚ Λάρνακας μπορεί να αλλάξουν μόνο προς το καλύτερο!
Πηγή: Gazzetta
