Του Γιάννη Σερέτη
Υπάρχουν παιχνίδια στα οποία θα πάνε όλα καλά. Οπως το αλησμόνητο στη Μασσαλία με το πέναλτι – χέρι του Γκεντουζί στο τελευταίο λεπτό και την πρόκριση με Μλαντένοβιτς στα πέναλτι. Οπως το 2-1, πάλι στη Γαλλία με τη Λανς που είχε χάσει μπόλικες ευκαιρίες και ο Φώτης έκανε τον Ροναλντίνιο. Οπως το 2-0 στη ρεβάνς, με δυο γκολ σε δυο αντεπιθέσεις. Υπάρχουν όμως και παιχνίδια στα οποία όλα θα πάνε στραβά. Οπως το χθεσινό στη Γλασκώβη. Ετσι είναι το ποδόσφαιρο.
Οχι, δεν αδίκησε τον εαυτό του ο Παναθηναϊκός. Αν ο Πελίστρι είχε και το γκολ εκτός από την εκρηκτικότητα, την ντρίμπλα και την τακτική συνέπεια, θα είχε μείνει στην Premier League, δεν θα έπαιζε στην Stoiximan Superleague. Αν ο Τζούρισιτς (που έχασε δυο πολύ μεγαλύτερες ευκαιρίες από τον Ουρουγουανό, σουτάροντας δυο φορές πάνω στον Μπάτλαντ!) ήταν στα 25 του, δεν θα αγωνιζόταν στους Πράσινους. Κι αν συνολικά ο Παναθηναϊκός είχε την ωριμότητα τουλάχιστον να μην δεχθεί δεύτερο γκολ σε κόντρα επίθεση παίζοντας με δέκα παίκτες, θα διεκδικούσε κάθε χρόνο τουλάχιστον το πρωτάθλημα στην Ελλάδα.
Από τη διαιτησία αδικήθηκε όχι από τον εαυτό του
Ο Παναθηναϊκός αδικήθηκε από τη διαιτησία χθες, όχι από τον εαυτό του. Διότι ο Λιθουανός Ντονάτας Ρούμσας ήταν υπερβολικός και στην πρώτη κίτρινη του Βαγιαννίδη (για «θέατρο») και στη δεύτερη (σε αντεπίθεση των Σκωτσέζων), έχοντας χαρίσει και δυο κίτρινες στους Ρέιντζερς. Δεν είναι η πρώτη, ούτε θα είναι η τελευταία που αδικείται σε ευρωπαϊκό ματς. Και ειδικά σε τέτοια παιχνίδια, τέτοιες λεπτομέρειες παίζουν πάρα πολύ μεγάλο ρόλο, σχεδόν καθοριστικό! Ναι, ο Παναθηναϊκός ήταν άστοχος. Ναι, μέχρι να «ζαλίσει» τον Βαγιαννίδη στο 52′ ο Κέρτις, είχε πετάξει τέσσερις σπουδαίες ευκαιρίες. Ποιος, όμως, είναι αυτός που θα πει με βεβαιότητα ότι θα έχανε το ματς χθες αν αγωνιζόταν 11 Vs 11 μέχρι το τέλος του αγώνα; Ουδείς!
Η απόδοση του Παναθηναϊκού στο α’ ημίχρονο ήταν άψογη σε όλα τα επίπεδα εκτός από την τελική προσπάθεια και «οδηγός» για παιχνίδια στα οποία θα έχει ανοιχτό γήπεδο: το σημειώνουμε διότι στα φιλικά του ποτέ δεν βρήκε παιχνίδι σαν το χθεσινό. Το σημαντικό για το μέλλον ήταν η χημεία του, η ομοιογένειά του, η φυσική κατάστασή του, ότι ήξερε τι έπαιζε και γιατί το έπαιζε. Ηταν ο ακαταπόνητος Κυριακόπουλος, ο εντυπωσιακός Τσιριβέγια, το τρομερό δίδυμο Βαγιαννίδη – Πελίστρι, ήταν το press του Μαξίμοβιτς, τα ανεβασμένα μέτρα των Τουμπά, Πάλμερ Μπράουν, ήταν η αντιμετώπιση των αντίπαλων επιθέσεων, όλα!
Γιατί είναι απίθανη η πρόκριση
Ομως σε τέτοιου είδους ευρωπαϊκά ματς το επίπεδο είναι υψηλό κι αν δεν κάνεις γκολ, συνήθως το πληρώνεις. Το πλήρωσε πανάκριβα ο Παναθηναϊκός πρόπερσι με την Μπράγκα και πέρυσι με τη Φιορεντίνα. Το πλήρωσε και χθες. Και κατά τη γνώμη μας, έχει πια απειροελάχιστες ελπίδες για να ανατρέψει το 2-0. Οχι μόνο διότι αμυντικά δεν είναι ομάδα που σου εμπνέει εμπιστοσύνη. Οχι μόνο διότι επιθετικά έχει εμφανές πρόβλημα. Αλλά και διότι οι Ρέιντζερς θα έχουν πολύ καλύτερη εικόνα για τον αντίπαλό τους, θα έχουν απόλυτα έτοιμους για ενδεκάδα τους Ντέσερς – Ιγκαμάνε και επειδή είναι Σκωτσέζοι και όχι Γάλλοι ή Αγγλοι, δεν υπάρχει περίπτωση να υποτιμήσουν τον Παναθηναϊκό και να έρθουν στην Αθήνα… χαλαρά με το 2-0 στις βαλίτσες τους.
Επειδή δεν υπάρχει κανένας λόγος εξωραϊσμού της κατάστασης, το τελικό σκορ χθες μετά την αποβολή του Βαγιαννίδη που είναι τεράστια απώλεια για τη ρεβάνς, θα μπορούσε να είναι και 2-0 και 4-0. Αποφεύχθηκε λόγω του Ντραγκόφσκι που έχει ακούσει τα μύρια όσα και της αστοχίας των γηπεδούχων. Τα καλά νέα, λοιπόν, για τον Παναθηναϊκό είναι πως έδειξε πολύ πιο έτοιμος από τους Ρέιντζερς (είχαμε επισημάνει ότι έχει κάνει πολύ πιο «ομαλή» προετοιμασία) και άφησε… υποσχέσεις για μια καλή σεζόν συνολικά. Τα κακά νέα είναι ότι εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, χθες αποκλείστηκε στο Αιμπροξ. Αν το «γυρίσει» στην Αθήνα, γιασάν του μάγκα και φουλ για play offs του Champions League εναντίον της Σερβέτ!
Πηγή: Gazzetta
