Για να εξηγούμαι από την αρχή. Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν πάρα πολύ στο ρόλο του προπονητή. Δηλαδή, σε κάθε νέο ξεκίνημα, περιμένω να δω την ταυτότητα που δίνει στην ομάδα του ο εκάστοτε νέος τεχνικός. Ακόμη κι αν αυτός έρθει μεσούσης της σεζόν. Από τα πρώτα κιόλας ματς αναμένω αυτό το… «κάτι» που θα φανερώνει το αγωνιστικό πλάνο που υπάρχει για το μέλλον. Φυσικά, με τα λάθη του στην αρχή. Στην περίπτωση του φετινού Παναθηναϊκού, μετά την έλευση του Ράφα Μπενίτεθ, το τοπίο παραμένει θολό. Ωστόσο, ο τελευταίος που ευθύνεται για αυτό είναι ο Ισπανός τεχνικός. Παρά το γεγονός ότι είναι ήδη ενάμιση μήνα στη χώρα μας. Προπονητής είναι, όχι μάγος. Ακόμη κι αν έχει κατακτήσει Champions League και αποτελεί το κορυφαίο όνομα που έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα.
Αυτή τη στιγμή, για μένα, στο «κάδρο» βρίσκονται οι ποδοσφαιριστές. Σπάνιο φαινόμενο αυτό για τον «προπονητοφάγο» Παναθηναϊκό, όμως αυτή είναι η αλήθεια. Όλη η γραμμή της άμυνας και ο τερματοφύλακας έκαναν προσφορά στην ΑΕΚ τρία γκολ, όχι ο προπονητής. Ο Μλαντένοβιτς ήταν ο… πρωταγωνιστής στα τέρματα της ΑΕΛ και ο Τετέ έχασε αυτό που δε χάνεται, όχι ο προπονητής. Και χθες, με την Βικτόρια Πλζεν, οι παίκτες ήταν μέσα στον αγωνιστικό χώρο με αριθμητικό πλεονέκτημα για πάνω από μία ώρα αγώνα, όχι ο προπονητής. Και δεν το εκμεταλλεύθηκαν, μένοντας στο 0-0. Θα πει κανείς, τι έκανε ο Ράφα Μπενίτεθ για να βοηθήσει την ομάδα του να εκμεταλλευθεί τον παίκτη παραπάνω; Ότι άργησε να κάνει τις αλλαγές και δεν τις έκανε καν όλες. Για μένα, ο Μπενίτεθ, με το ρόστερ που έχει, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του.
Προσωπικά συμφωνώ μαζί του στο «κάναμε ό,τι μπορούσαμε». Γιατί είναι σαν να είπε «αυτούς έχω, αυτό έκανα». Όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρχε ένα αφήγημα περί ενός ρόστερ, που είναι ένα από τα πιο ποιοτικά όλων των εποχών. Ακριβό μπορεί να είναι, ποιοτικό – σε τέτοιο βαθμό – όχι. Κατά τη γνώμη μου, τουλάχιστον. Και συγκριτικά με την περσινή σεζόν, φέτος η ομάδα έχει τεράστια κενά. Το καλοκαίρι αποχώρησαν βασικότατοι ποδοσφαιριστές και κανείς από αυτούς δεν αντικαταστάθηκε επάξια. Δεν αναφέρομαι στο σύνολο του ρόστερ, αλλά για παίκτες της αρχικής ενδεκάδας που έκαναν τη διαφορά. Αντικαταστάθηκε ο Ιωαννίδης; Ο Βαγιανίδης; Ο Ουναϊ; Ακόμα και ο Μαξίμοβιτς. Θα πει κανείς ότι ο Παναθηναϊκός πήρε στη θέση τους τον Ντέσερς, τον Καλάμπρια, τον Ταμπόρδα και τον Σάντσες, αντίστοιχα. Πράγματι, ποσοτικά αντικαταστάθηκαν. Ποιοτικά, όμως; Η απάντηση προφανής.
Θα πει κανείς, φταίνε οι ποδοσφαιριστές που ήρθαν; Δε χτύπησαν μια μέρα μόνοι τους την πόρτα στο Κορωπί και μπήκαν μέσα. Κάποιοι τους επέλεξαν και τους πήραν, ως επάξιους αντικαταστάτες όσων έφυγαν. Άρα, η ευθύνη βαραίνει και αυτούς που αποφάσισαν το καλοκαίρι. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, αν αυτοί που έκαναν τις συγκεκριμένες επιλογές είναι ακόμη στην ομάδα ή έχουν φύγει. Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι οι συγκεκριμένες επιλογές θα ακολουθούν τον Παναθηναϊκό μέχρι το τέλος της σεζόν, με τον κόσμο να είναι ήδη… στα κάγκελα. Γιατί, μπορεί να υπάρχουν φήμες για «σάρωμα» του ρόστερ στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, όμως θυμίζω ότι αυτό δε θα τον βοηθήσει σε κάτι, ακόμη και… δέκα ποδοσφαιριστές να αποκτήσει. Γιατί στη λίστα της UEFA μπορεί να κάνει μόνο τρεις αλλαγές μετά την ολοκλήρωση της League Phase του Europa League. Εκτός κι αν θέλει να αλλάξει τη μισή ομάδα το Γενάρη, προκειμένου να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Με -15 από την κορυφή, αυτό είναι όνειρο… χειμερινής νυκτός.
Πηγή: Gazzetta
