Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Απόψε στο πρόγραμμα της Σουπερλίγκας μας υπάρχουν δύο ντέρμπι: ο ΠΑΟ υποδέχεται την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και ο Αρης τον ΠΑΟΚ στο Βικελίδης. Μπορεί σε αυτά να προκύψει οποιοδήποτε αποτέλεσμα: δεν θα είναι έκπληξη. Εκπληξη θα είναι να δούμε καλό ποδόσφαιρο. Οι εφετινές ομάδες που διεκδικούν το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι τόσο κακές όσο πολλοί νομίζουν: πέρυσι ο Ολυμπιακός κέρδισε ευρωπαϊκό τρόπαιο, φέτος κι αυτός κι ο ΠΑΟΚ διεκδικούν πρόκριση στην επόμενη φάση του Γιουρόπα λιγκ κι ο ΠΑΟ θέλει και μπορεί να πάει μακριά στο Conference League. Μόνο η ΑΕΚ αποκλείστηκε στην Ευρώπη νωρίς πληρώνοντας μια αληθινά κακή βραδιά με τη Νόα – ή μάλλον δυο – αλλά στην συνέχεια απέδειξε στο πρωτάθλημα πως έχει και αντοχές και ποιότητα. Αλλά τότε γιατί στα ελληνικά ντέρμπι σπανίως βλέπουμε πια λίγη μπάλα της προκοπής;
Συνηθίζουμε να λέμε πως στην Ελλάδα είμαστε σκληροί στις κρίσεις μας για προπονητές, παίκτες, διοικητικούς παράγοντες, ομάδες κτλ. Δεν είμαστε. Το μόνο που εδώ γίνεται είναι απλά λίγη φασαρία στα Social Media – την λαμβάνουν υπόψιν τους τελευταία οι ομάδες κι αυτό έχει δημιουργήσει ένα νέο φορέα πίεσης. Αν δεν ασχολούταν οι ομάδες με όσους κάνουν αναρτήσεις γεμάτες υπερβολές, η όποια κριτική θα ήταν ελάχιστη. Σκληρή κριτική είναι αυτό που κάνει ο ισπανικός Τύπος πχ. Αλλά αυτό δεν εμποδίζει τις μεγάλες ισπανικές ομάδες να παίζουν για να κερδίζουν. Με αποτέλεσμα να χάνουν κιόλας και καμιά φορά με μεγάλα σκορ.
Χαμός για ένα πανηγύρι
Διάβαζα όλη αυτή την εβδομάδα τι γινόταν στην Ισπανία μετά την ήττα της Ρεάλ Μαδρίτης από την Μπαρτσελόνα με 5-2 στο Σούπερ καπ της Ισπανίας: η κριτική των πάντων υπήρξε σκληρότατη. Ακριβοπληρωμένοι παίκτες, διοικητικοί παράγοντες που διαχειρίζονται μια ομάδα που μόλις πέρυσι κέρδισε τα πάντα κι ένας προπονητής με την ιστορία και το κύρος του Κάρλο Αντσελότι περάσαν αυτή την εβδομάδα στην Μαδρίτη τις πιο δύσκολες μέρες τους.
Μια ώρα μετά το τέλος του ματς με την Μπαρτσελόνα στον διαδικτυακό της τόπο η μαδριλένικη εφημερίδα Marca έβαλε στους αναγνώστες της την ερώτηση «ποιος φταίει περισσότερο για την ήττα της Βασίλισσας στο Σούπερ Καπ». Η πιθανότητα να μην αποδοθούν ευθύνες σε μια στιγμή πίκρας δεν πέρασε από το μυαλό κανενός. Μέσα στην εβδομάδα στο γκάλοπ είχαν απαντήσει περισσότεροι από 200 χιλιάδες αναγνώστες. Το 62% κατηγορεί τον Αντσελότι, επειδή «το σχέδιο του και η ομάδα δεν λειτούργησαν». Το 22% της ευθύνης πέφτει στους παίκτες, λόγω της κακής τους απόδοσης, και το 16% στον πρόεδρο Φλορεντίνο Πέρεθ προσωπικά. Τον κατηγορούν ακόμα και για την σύσταση της ενδεκάδας με το επιχείρημα πως με τους παίκτες που μάζεψε δεν θα μπορούσε ποτέ να προκύψει μια ενδεκάδα καλή!
Η εφημερίδα αποκάλυψε πως κατά τη διάρκεια της απονομής, πρώτα ο πρόεδρος Φλορεντίνο Πέρεθ και έπειτα ο Μόντριτς προσπάθησαν να απαλύνουν την πίκρα λέγοντας ο μεν πρόεδρος πως «δεν είναι κακό κάποια φορά μια ομάδα να χάνει έναν τελικό» ο δε Μόντρις πως «αν έπρεπε να χαθεί ένα Κύπελλο, ήταν καλύτερα αυτό, ακόμα κι αν δεν είναι ποτέ ωραίο να χάνεις από τον μεγάλο σου αντίπαλο». Η αποκάλυψη αυτή προκάλεσε ένα καταιγισμό από σχόλια κι όχι μόνο των οπαδών! Σχολιαστές κατηγορούν τον Πέρεθ για πρωτοφανή διοικητική μαλθακότητα ενώ ο Κροάτης περιγράφεται ως ένας κορεσμένος αρχηγός χωρίς κίνητρο. Όλα αυτά για ένα Σουπερ καπ που διοργανώθηκε στο Ριάντ για να πάρουν οι Ισπανοί τα λεφτά των Σαουδαράβων προσφέροντας ένα πανηγύρι. Αλλά ας μην αφήνουμε λεπτομέρειες να χαλάνε δραματικές ιστορίες.
Στήνοντας στον τοίχο τον Αντσελότι
Φυσικά αυτός που τα ακούει περισσότερο είναι ο κόουτς Αντσελότι. Οι επιλογές του Καρλέτο χρησιμοποιούνται για να στηριχθεί μια θεωρεία που τον θέλει πλέον κουρασμένο από την ένταση που περιμένει κάθε προπονητή στον πάγκο της Ρεάλ. Ως απαράδεκτες επιλογές περιγράφονται η χρησιμοποίηση του αμυντικού μέσου Τσουαμένι σε ρόλο κεντρικού αμυντικού, η χρησιμοποίηση του εικοσιενάχρονο Ραούλ Ασένσιο, η ταυτόχρονη παρουσία στην ενδεκάδα των Μπέλιγχαμ, ΕμΠαπέ, Βινίσιους και Ροντρίγκο που σύμφωνα με τους σχολιαστές ήταν ό,τι η Μπαρτσελόνα του Χανς Φλικ περίμενε και ευχόταν. Να σημειωθεί πως πριν την ήττα από την Μπάρτσα ο Αντσελότι είχε με την ομάδα του 7 νίκες στα 8 τελευταία ματς παρά τους τραυματισμούς και τις απουσίες παικτών όπως ο Καρβαχάλ, ο Μιλιτάο, ο Αλάμπα, ο Μεντί – τραυματισμοί για τους οποίους σίγουρα δεν φταίει ο κόουτς. Ο οποίος εξαιτίας των τραυματισμών χρησιμοποιεί στα δεξιά ως αμυντικό τον Λούκας Βάσκες (ένα μέτριο πρώην εξτρέμ) και στα τον Φραν Γκαρσία, ο οποίος έχει ξεκινήσει φέτος μόλις 4 φορές βασικός στην Ρεάλ από τα τέλη Νοεμβρίου, και σίγουρα είναι μια λύση ανάγκης.
Ακόμα κι όσα είπε στο τέλος του ματς ο Αντσελότι, ενώ ήταν απλές διαπιστώσεις χρησιμοποιήθηκαν εναντίον του από τον κατά τα άλλα φιλικό Τύπο της Ρεάλ. Δίνοντας τις δικές του εξηγήσεις ο Ιταλός είπε πως η ομάδα του «αμύνθηκε άσχημα, απέναντι σε μια ομάδα που ξέρει να πιέζει» και πως πλήρωσε ακριβά λάθη που θα μπορούσε να αποφύγει. «Στο ημίχρονο ζήτησα πρώτα από όλα να παίξουμε ποδόσφαιρο, γιατί στο πρώτο μέρος δεν το κάναμε. Παίζαμε μόνο με μακριά μπάλες, πράγμα που δεν είχα ζητήσει. Μπορείς να χάσεις παιχνίδια αλλά όχι έτσι» τόνισε. Για τους Ισπανούς αρθρογράφους αυτά αποτελούν ένα είδος ομολογίας ότι η ομάδα του δεν τον ακολουθεί πια.
Την επόμενη φορά αλλιώς
Ομολογώ πως πολλά από αυτά τα διαβάζω και διασκεδάζω. Είναι υπερβολικά, αλλά είναι κι απαραίτητα. Και θα έχουν μόνο ένα αποτέλεσμα: την επόμενη φορά που η Ρεάλ Μαδρίτης θα παίξει με την Μπαρτσελόνα θα προσπαθήσει να την κερδίσει. Όχι να μην χάσει. Ούτε όπως στην Ελλάδα λέμε «να είναι προσεχτικότερη»: θα παίξει για να κερδίσει, δηλαδή επιθετικότερα, παραγωγικότερα και σοβαρότερα για να μην χρειάζεται να απολογηθεί στους οπαδούς και στον Τύπο της γιατί δεν πήρε ρεβάνς.
Θα το κλείσω όπως το άρχισα. Γιατί στην Ελλάδα οι ομάδες δεν παίζουν καλά στα ντέρμπι; Η προφανής απάντηση είναι γιατί φοβούνται να πάρουν κάποιο ρίσκο μήπως το πληρώσουν. Η σωστή απάντηση όμως είναι γιατί δεν πιέζονται να παίξουν ποδόσφαιρο. Καλομαθημένες από υπερβολές, δουλεύοντας χρόνια τώρα χωρίς σοβαρή δημοσιογραφική κριτική για το παιγνίδι της γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει πια αθλητικογραφία, και καλοταϊσμένες από δικαιολογίες οι ελληνικές ομάδες έχουν ξεχάσει πως υπάρχουν για να ικανοποιούν τον κόσμο που τις βλέπει. Τον θεωρούν δεδομένο αυτό τον κόσμο. Περίπου όπως την θριαμβολογία που ακολουθεί κάθε νίκη και την κατήφεια που ακολουθεί κάθε ήττα. Για το παιγνίδι τους δεν μιλάει σχεδόν κανείς…
Πηγή: Karpetshow
