Του Νίκου Παπαδογιάννη
Ο Παναθηναϊκός του Φεβρουαρίου, καταπονημένος ανάμεσα σε ξενοδοχεία, αεροπλάνα και συγκρούσεις με ευρωπαϊκά μεγαθήρια, μπορεί να αποδειχθεί ενίοτε ευάλωτος απέναντι σε καλά προετοιμασμένο αντίπαλο των ελληνικών τειχών.
Κάπως έτσι τον νίκησαν ο Προμηθέας και το Λαύριο, κάπως έτσι του πήρε το κύπελλο πέρυσι η ΑΕΚ.
Ο Παναθηναϊκός του Μαΐου, όμως, πιο ξεκούραστος, πιο πλήρης και με αρκετό χρόνο στη διάθεσή του για να προετοιμαστεί, δεν νικιέται εύκολα από αντίπαλο της -κακά τα ψέματα- δεύτερης ταχύτητας.
Το Κύπελλο το κατέκτησε (91-79) χωρίς να πλησιάσει στο φόρτε του, χωρίς να χάσει ποτέ το προβάδισμα και χωρίς να δει μπροστά του άλλον αντίπαλο, με εξαίρεση τον κακό εαυτό που πότε πότε ξεμύτιζε.
Ακόμα και όταν ο τελικός έμοιαζε στο γυμνό μάτι αμφίρροπος, η αίσθηση που κυριαρχούσε είναι ότι η λυπητερή θα είναι πιο κοντά στο +20 παρά στο μηδέν.
Ο κορονοϊός που προ διμήνου δρομολόγησε την αναβολή της τελικής φάσης του Κυπέλλου ήταν ιδανικός σύμμαχος του Παναθηναϊκού. Και αν του στέρησε τον Νέντοβιτς, μικρό το κακό, αφού οι άνεμοι έφεραν στο ΟΑΚΑ έναν αντάξιο αντικαταστάτη.
Ο Μάριο Χέζονια μπορεί να μην είναι ο σούπερμαν που ονειρεύονταν οι άσχετοι όταν ξεκινούσαν να τον υποδεχθούν στο αεροδρόμιο, αλλά φρόντισε να δώσει στην ομάδα τους 18 πόντους που άφησε ορφανούς ο Σέρβος.
Μάλιστα η συγκομιδή του Χέζονια στα ψιλά της στατιστικής ήταν γεμάτη όσο ποτέ άλλοτε: 6 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 1 κλέψιμο.
Ο Παναθηναϊκός δεν είχε ένα στήριγμα, αλλά τέσσερις στιβαρούς πυλώνες.
Ο Ιωάννης Παπαπέτρου ήταν ο κορυφαίος του τελικού με 25 πόντους, οι 5 από τους οποίους σημειώθηκαν όταν οι -τυπικά και ουσιαστικά- φιλοξενούμενοι έφτασαν σε απόσταση βολής (80-77 στα 2:45).
Το γυμνασμένο μάτι θα πρόσεξε επίσης τα 3 επιθετικά ριμπάουντ του αρχηγού, αλλά και τις 3 απανωτές ασίστ που έδωσαν στους Χέζονια, Σαντ-Ρόος τα τρίποντα με τα οποία οι «πράσινοι» ξέφυγαν (56-45).
Ο Δημήτρης Αγραβάνης έβαλε τα δυνατά του για να κοντράρει τον παίκτη με τον οποίο μοιραζόταν τη θέση «4» στο Προολυμπιακό τουρνουά του 2016, αλλά για τον ίδιο ο τελικός εξελίχθηκε σε θρανίο.
Ο Σαντ-Ρόος έδωσε ένα πληθωρικό 16+5+5 και έδωσε πρώτος απαντήσεις με 2/2 τρίποντα στην άμυνα ζώνης του Γιατρά, όσο οι συμπαίκτες του σούταραν τούβλα (0/8).
Τέλος, ο Μήτογλου ανταπέδωσε τους πόντους του Τζεράι Γκραντ, αλλά διάνθισε την προσωπική του δράση με μακρινά σουτ και δράση μέσα-έξω. Το κουαρτέτο πέτυχε 76 πόντους με 27/49 σουτ (και 11 τρίποντα), ενώ ολόκληρος ο Προμηθέας ολοκλήρωσε τον τελικό με σκορ 79 και μόλις τρεις διψήφιους.
Στη σκακιέρα των πάγκων, ο Μάκης Γιατράς κέρδισε πολλούς ρούμπους -με μοχλό τον πολυσύνθετο Λούντζη- , απέναντι σε έναν προπονητή που δεν θεώρησε απαραίτητο να αλλάξει το σχέδιο τόσων μηνών.
Ο Παναθηναϊκός του Όντεντ Κάτας έκανε αυτά που κάνει όλο τον χρόνο και έφτασε πρώτος στο νήμα, αφού στηρίχτηκε στα δύσκολα από την προσωπικότητα και την ποιότητα των βασικών του παικτών.
Η πείρα και το know-how μετουσιώθηκε σε αυτοπεποίθηση, απέναντι σε αντίπαλο που ακόμη δεν έχει γράψει τα απαραίτητα χιλιόμετρα για να κερδίσει τέτοιο ματς δίχως ανταρτοπόλεμο.
Αν πρέπει να διατυπώσω το συμπέρασμά μου σχηματικά, θα γράψω ότι η ομάδα Euroleague νίκησε την ομάδα Eurocup.
Για να είμαστε τίμιοι, το μπάσκετ που έπαιξε απόψε ο Προμηθέας («κατάθεση ψυχής» το χαρακτήρισε ο Γιατράς) ήταν πολύ καλύτερο από εκείνο των δύο φιναλίστ του Basketball Champions League. Χρειαζόταν ωστόσο κάτι παραπάνω από τους Έλληνες παίκτες του.
Ο τίτλος φυσικά πανηγυρίστηκε στο παρκέ και στα social media, αλλά ο Παναθηναϊκός να καταδικασμένος να εισπράττει ρουτίνα κάτι τέτοιες αποστολές, όσο λείπει ο Ολυμπιακός.
Ουσιαστικά, οι «πράσινοι» είχαν μόνο να χάσουν από αυτόν τον τελικό. Ποιος θα τους αδικήσει, αν κάποια φορά ξεχάσουν τις σαμπάνιες εκτός ψυγείου;
Η υπεροχή τους στα τρία ματς της εβδομάδας υπήρξε καταλυτική, αλλά φίλοι και εχθροί τη θεωρούσαν αυτονόητη. Αν ο Παναθηναϊκός έχανε, θα ήταν νίλα ολκής. Τώρα που κέρδισε, θα χαρεί για κάνα τεταρτάκι.
Ο Προμηθέας, από την άλλη, υπέπεσε στο ίδιο λάθος που υπονόμευε τόσα χρόνια τις προσπάθειες του Ολυμπιακού.
Κυριεύτηκε από μανία καταδίωξης, προεξόφλησε αδικία και έμπασε στα αποδυτήριά του το άλλοθι της ήττας, πριν ακόμη αυτή συντελεστεί. Όταν μία ομάδα μπαίνει στο γήπεδο για να χάσει, κατά πάσα βεβαιότητα θα τα καταφέρει. Τα ίδια δεν έγιναν και στον περυσινό τελικό;
Η εικόνα του πρώτου δεκαλέπτου πιστοποιεί την προβληματικά ψυχολογία, ιδίως όταν προσωποποιηθεί στην αγωνιστική συμπεριφορά και την απόδοση ντόπιων παικτών όπως ο έμπειρος Αγραβάνης, αλλά και ο Γιαννόπουλος.
Η άγνοια κινδύνου (και καταστάσεων) του νεοφερμένου Κλαβέλ πήγε να γίνει «Χ factor» του τελικού. Στα πλέι-οφ της Basket League, o Προμηθέας θα κληθεί να υιοθετήσει τακτική καμικάζι, μπας και πιάσει τον εχθρό στον ύπνο.
Πηγή: Gazzetta
