Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Πριν λίγες μέρες έγινε θόρυβος με αφορμή ένα δημοσίευμα της Gazzetta dello Sport που αναφερόταν σε ενδιαφέρον της Λάτσιο για τον Ματίας Αλμέιδα. Το είχα δει κι εγώ. Ήταν ένα τυπικό ιταλικό ρεπορτάζ. Αναφερόταν χαρακτηριστικά ότι για τον Αλμέιδα υπάρχει εκτίμηση από τους ανθρώπους της Λάτσιο και ότι παρακολουθούν την προπονητική του καριέρα. Το δημοσίευμα δεν πατάει πουθενά, δεν βασίζεται ούτε καν σε μια δήλωση κάποιου παράγοντα της ιταλικής ομάδας. Τα ίδια γράφτηκαν και στην Corriere Dello Sport με την επιπλέον παρατήρηση ότι η Λάτσιο παρακολουθεί το πρωτάθλημα γιατί απέκτησε τον Χρήστο Μανδά. Όλα αυτά γράφτηκαν για να γραφτούν. Είναι αληθοφανέστατα, αλλά χωρίς το παραμικρό στοιχείο. Τελικά η Λάτσιο διάλεξε τον Ιγκορ Τούντορ. Που πριν μπλέξει στο τρελοκομείο της Μαρσέιγ είχε δουλέψει στην Ουντνέζε και στην Βερόνα καλούτσικα. Και έχει την φήμη σκληρού.
Θα μπορούσε ο Ματίας Αλμέιδα να είναι στόχος της Λάτσιο; Είναι δύσκολο για πολλούς λόγους που δεν έχουν να κάνουν με τις ικανότητες του. Η Λάτσιο έχασε ένα προπονητή τον Μαουρίτσιο Σάρι, ο οποίος παραιτήθηκε. Η διοίκηση της ομάδας προσπάθησε να τον μεταπείσει. Οι παίκτες της ομάδας όλη την προηγούμενη εβδομάδα δεν έκαναν άλλο από αναρτήσεις με τις οποίες τον ευχαριστούν για την συνεργασία και να τον παρακαλούν να το ξανασκεφτεί. Οι συνεργάτες του έχουν όλοι παραμείνει στην ομάδα. Η Λάτσιο δεν είχε σκοπό να διώξει τον Σάρι και επομένως δεν έχει κάνει προεργασία για τον αντικαταστάτη του. Για τον Αλμέιδα γνωρίζουν ότι δουλεύει στην Ελλάδα και ότι έχει κερδίσει το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ: τίποτα άλλο. Τον αγαπούν και τον θεωρούν κάτι σαν δικό τους παιδί αν και αληθινά δικά τους παιδιά οι Λατσιάλι θεωρούν σχεδόν αποκλειστικά τους Ιταλούς ποδοσφαιριστές που έχουν φορέσει την φανέλα της ομάδας. Τέτοιος ήταν ο Σιμόνε Ιντζάγκι για παράδειγμα. Το μεγάλο τους πρόβλημα είναι ότι τον Ιντζάγκι τον αδίκησαν και σήμερα τον νοσταλγούν.
Η Λάτσιο της εσωστρέφειας
Η Λάτσιο άφησε τον Ιντζάγκι να φύγει μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια συνεργασίας και αφού του έδωσε τη δυνατότητα να εξελιχθεί και να ωριμάσει ως προπονητής. Ο Ιντζάκι πήγε στην Ίντερ, έπαιξε στον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ μαζί της πέρσι και φέτος έχει κατακτήσει ένα τα πιο εύκολα πρωταθλήματα στην ιστορία του Καμπιονάτο. Η Λάτσιο αντιθέτως, αντί να γίνει καλύτερη με τον έμπειρο Σάρι έγινε χειρότερη. Οι καυγάδες της διοίκησης με τον Σάρι που απαιτούσε σοβαρή ενίσχυση της ομάδας από το καλοκαίρι, επανέρχονται διαρκώς την επικαιρότητα κάθε φορά που τα αποτελέσματα δεν ήταν τα καλύτερα. Ο Σάρι, που είχε δουλέψει στην Γιουβέντους, στη Νάπολι και στην Τσέσλι θεωρούσε την παρουσία του στην Λάτσιο μάλλον πισωγύρισμα: στο τέλος δεν άντεξε και έφυγε.
Η Λάτσιο μετά τον Σάρι δεν θα μπορούσε να δώσει το τιμόνι της σε ένα δικό της παιδί: καλός είναι ο συναισθηματισμός αλλά μερικές φορές χρειάζεται και λίγη σοβαρότητα. Ένα δικό τους παιδί, σαν τον Ρόκι πχ, που κάποια στιγμή προσπάθησαν να πείσουν να αναλάβει την ομάδα, θα ήταν χρήσιμο αν αναλάμβανε την ομάδα στην αρχή της περιόδου. Σήμερα υπήρχε ανάγκη από κάποιον με κάποιου τύπου σοβαρή εμπειρία: η Λάτσιο ζει μέρες αναβρασμού. Από τον Αλμέιδα η εμπειρία να διαχειρισθεί δυσκολίες δεν λείπει, (έχει δουλέψει σε κοτζάμ Ρίβερ Πλέιτ όταν ήταν στη Β΄ Εθνική), αλλά για να φτιάξει μια ομάδα όπως την θέλει, ο άνθρωπος θέλει τον χρόνο του. Ισως αν τον φώναζαν το καλοκαίρι να το σκεφτόταν: μεσούσης της περιόδου και όρεξη να είχαν οι Ιταλοί να πληρώσουν ρήτρες (που δεν έχουν) δύσκολα θα πήγαινε. Αλλά γιατί άραγε ο Αλμέιδα να πάει στην Λάτσιο;
Ποια ευκαιρία;
Για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να καταλάβω με ποιο κριτήριο ο Αλμέιδα θα θεωρούσε μία πρόταση από την Λάτσιο ως ευκαιρία που δεν πρέπει να χάσει, όχι τώρα (που ούτε καν θα την συζητούσε πιστεύω) αλλά και το επόμενο καλοκαίρι. Ο Αλμέιδα είναι βασιλιάς στην ΑΕΚ. Δουλεύει με τους συνεργάτες του χωρίς κανένα στο κεφάλι του, έχει λόγο στις μεταγραφές, έχει φτιάξει μία ομάδα δική του και δικαίως ονειρεύεται με αυτή, όχι απλά να κατακτήσει τίτλους στην Ελλάδα, αλλά να κάνει και κάτι εξαιρετικό στην Ευρώπη. Στην τρίτη χρονιά της παρουσίας του εδώ, αυτό μπορεί να του είναι ακόμα πιο εύκολο: ας μην ξεχνάμε ότι φέτος αγωνίστηκε με ομάδα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για πρώτη φορά. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι αν πάει στην Λάτσιο θα πρέπει να αρχίσει από την αρχή, αλλά και ό,τι δεν θα αναλάβει μία ομάδα πλούσια, εξαιρετικά οργανωμένη και με τεράστια υπομονή. Θα βρεθεί σε μια ομάδα που κάποιοι θα τον αγαπούν γιατί θα τον έχουν δει να αγωνίζεται με τη φανέλα της, πολλοί που συχνάζουν στην δύσκολη εξέδρα της δεν τον έχουν δει και θα τον υποδεχτούν ως ένα στοίχημα κι όλοι θα περιμένουν από αυτόν να κάνει θαύματα. Διότι για να είναι η Λάτσιο του χρόνου πιο δυνατή απ’ όσο ήταν φέτος θαύματα θα χρειαστούν. Χρήματα δεν υπάρχουν πολλά, παίκτες όπως ο Ιμόμπιλε μεγάλωσαν και πιέζονται να φύγουν και οι επιτυχίες του Ιντζάγκι προκαλούν μουρμούρες και διχασμούς. Κάποιος θα πει ότι μιλάμε για ομάδα του καμπιονάτο. Πολύ σωστά. Αλλά και στο καμπιονάτο υπάρχουν πολλές ομάδες με μεγάλα προβλήματα. Γιατί κάποιος να ψάξει προβλήματα όταν τέτοια δεν έχει;
Μια χαρά είναι εδώ
Στην Ελλάδα παρακολουθούμε πάρα πολύ τα ξένα πρωταθλήματα και καλά κάνουμε αφού πολλές φορές τα παιχνίδια σε αυτά είναι ωραιότερα απ’ όσα βλέπουμε στην Σουπερλίγκα. Αλλά καλό είναι να γνωρίζουμε ότι ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ και φυσικά και η ΑΕΚ δεν είναι καθόλου άσχημοι προορισμοί για ξένους τεχνικούς. Είναι ομάδες που συχνά πυκνά δίνουν σε προπονητές τα κλειδιά για να κάνουν ό,τι θέλουν. Το επίπεδο του πρωταθλήματος μας τους επιτρέπει να κερδίζουν και να προσθέτουν τίτλους στο βιογραφικό τους. Οι εγκαταστάσεις των ελληνικών ομάδων δεν είναι κακές και ένας δουλευταράς προπονητής, αν βρει εδώ μια διοίκηση που να τον πιστεύει, μπορεί εύκολα να κάνει ωραία πράγματα. Φυσικά υπάρχουν πολλοί που ήρθαν εδώ και μετάνιωσαν κυρίως γιατί φεύγοντας δυσκολεύτηκαν να βρουν ομάδα. Αλλά υπάρχουν ακόμα περισσότεροι που το πέρασμα τους από την Ελλάδα τους βοήθησε στο να ανεβάσουν στα ύψη τις αμοιβές τους (που είναι πάντα το πρώτο ζητούμενο για κάθε επαγγελματία), αλλά και να βρουν και καλές ομάδες. Ο Περέιρα έφυγε από τον ΠΑΟΚ πήγε στη Βραζιλία κι έγραψε ιστορία. Ο Μάρτινς έφυγε από τον Ολυμπιακό και υπέγραψε συμβόλαιο εκατομμυρίων για να δουλέψει στο Κατάρ. Ο Βαλβέρδε και ο Σίλβα σε κάθε συνέντευξη τους αναγνωρίζουν ότι το πέρασμα τους από την Ελλάδα μόνο κακό δεν τους έκανε. Ο ίδιος ο Τούντορ κακό δεν έπαθε δουλεύοντας στον ΠΑΟΚ. Στη Λάτσιο δεν ξέρω. Του εύχομαι του ανθρώπου να μπορεί να βρει ομάδα και μετά.
Ο Αλμέιδα συνεχίζοντας στην ΑΕΚ έχει ακόμα να κερδίσει πολλά και σε προσωπικό επίπεδο. Όχι μόνο τίτλους με την ομάδα, αλλά και ακόμα μεγαλύτερη προσοχή για τη δουλειά του. Η Λάτσιο μπορεί να περιμένει. Κυρίως όμως ο Ματίας Αλμέιδα οφείλει να περιμένει μια πρόταση που θα έρθει κάποια στιγμή και θα είναι ακόμα καλύτερη. Και πιστεύω πως το ξέρει.
Πηγή: Karpetshow
