Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου
Μία από τις πιο σκληρές αλήθειες που υπάρχουν στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου και που δημιούργησαν τεράστια θέματα στην εθνική ομάδα, ήταν η κατά καιρούς πλήρης υποταγή των Ομοσπονδιακών τεχνικών στα media! Όσο σκληρό και αν ακούγεται, αυτή η υπερβολική εξάρτηση από το κοινό και τους αρθρογράφους χαράμισε τρεις τουλάχιστον χαρισματικές φουρνιές!
Κάποτε, ο Αλφ Ράμσεϊ αγνόησε πλήρως τους αρθρογράφους της εποχής και έκανε του κεφαλιού του. Αποτέλεσμα, δεν έβαλες στον ημιτελικό απέναντι στην Πορτογαλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1966 τον κορυφαίο με διαφορά σκόρερ (όχι μόνο της εποχής, αλλά πιθανότατα όλης της ιστορίας του αγγλικού ποδοσφαίρου), Τζίμι Γκριβς, προχωρώντας με τον Τζεφ Χαρστ που τον δικαίωσε και έπειτα τον προτίμησε και στον τελικό. Τα τρία γκολ του Χαρστ χάρισαν το τρόπαιο στην Αγγλία και τον τίτλο του «ιππότη» τόσο στον ίδιο, όπως και στον Ράμσεϊ.
Οι δύσκολες καταστάσεις απαιτούν και ανάλογα δύσκολες αποφάσεις και ενέργειες. Αργότερα, από το ίδιο θάρρος που του έδωσε τον θρίαμβο του 1966, δεν θα υπήρχε πληθώρα και η επιμονή στο ίδιο σύστημα και σε παίκτες είχαν κάνει κύκλο θα ερχόταν ο αποκλεισμός του 1974.
Όσο για τα δέκα τελευταία χρόνια, με τι γράφεται και τι λέγεται στα social media, είμαι απόλυτα βέβαιος πως αν ο Σάουθγκεϊτ έκλεινε τα αυτιά εντελώς, ίσως η εθνική Αγγλίας να είχε κατακτήσει τουλάχιστον έναν ακόμα μεγάλο τίτλο. Από την άλλη τουλάχιστον αυτός την πήγε μέχρι δύο τελικούς. Ωστόσο, δείλιασε στο πρόσφατο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Γερμανίας και δεν στήριξε τον Πάλμερ, που ήταν ξεκάθαρα σε πολύ καλύτερη θέση, και επέμεινε στον Φόντεν που αποδείχθηκε ελλιπής για τις ανάγκες ενός τέτοιου τουρνουά.
Πάντως, μερικές φορές πήρε ξεκάθαρα ο Σάουθγκεϊτ κάποιες σχετικά σκληρές αποφάσεις. Και πάνω σε αυτό το κομμάτι πρέπει να προχωρήσει και ο Τούχελ τον δικό του δρόμο και αν τον βγάλει μέχρι το τέλους, έχει καλώς.
Προσωπικά, θεωρώ πως αυτό το ξεκαθάρισμα που έκανε μέσω Sky Sports για Κέιν, Μπέλινγχαμ και Φόντεν, ότι δηλαδή δεν χωράνε στο ίδιο σύστημα, ήταν ξεκάθαρη «κραυγή πολέμου»! Εάν τον πάνε τα αποτελέσματα, θα έχει δικαιωθεί, αν όχι, τα αδηφάγα μέσα ενημέρωσης θα πέσουν επάνω του, όπως έγινε στο παρελθόν σε όλους τους Ομοσπονδιακούς προπονητές της Αγγλίας. Τον παραδέχομαι όμως, γιατί έχει κότσια, να βγει και να τα πει πριν τα μεγάλα τουρνουά.
Αυτό που δεν έκανε ποτέ με μία πολύ χαρισματική φουρνιά που είχε στα χέρια του, ο Έρικσον τα πρώτα χρόνια του νέου αιώνα. Ο οποίος δεν έπαιρνε την δύσκολη απόφαση να διαλέξει ποιον από τους Τζέραρντ η Λάμπαρντ θα χρησιμοποιούσε και τον άλλον θα τονάφηνε εκτός ομάδος, αφού βάζοντας και τους δύο μέσα, προκειμένου να έχει ικανοποιημένους και τα ΜΜΕ και τους περισσότερους από τους οπαδούς, ουσιαστικά ο ένας ακύρωνε τον άλλομ. Και η χρήση των δύο μαζί ουσιαστικά μετά το 2004 είχε εξοστρακίσει την παρουσία του Σκόουλς.
Αυτό το λάθος φαίνεται πως ο Τούχελ θέλει να το ξεκαθαρίσει από την αρχή. Επαναλαμβάνω, όμως, τα αποτελέσματα είναι αυτά που θα κρίνουν το σωστό και το λάθος, αλλά έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτός που κάθεται σε μία τόσο δύσκολη καρέκλα να είναι αποφασισμένος να πάρει και σκληρές αποφάσεις!
Πηγή: England365
