Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Η καθημερινή προσοχή στο Euro2020 δεν με άφησε να γράψω τίποτα για το θρίαμβο του Νόβακ Τζόκοβιτς στο Γουίμπλετον κι αυτό αποτελεί παράλειψή μου διότι η κατάκτησή του συγκεκριμένου τουρνουά είναι μια ιστορική στιγμή. Ο Σέρβος έφτασε τα 20 τουρνουά του Γκραν Σλαμ κι έπιασε στο σχετικό πίνακα τον Φέντερερ και τον Ναδάλ. Οι τρεις μεγαλύτεροι όλων των εποχών βρίσκονται στον ίδιο θρόνο. Αλλά αυτή η συνύπαρξη στην κορυφή δεν θα κρατήσει για πολύ: γιατί ο Τζόκοβιτς δεν έχει πλέον αντίπαλο.
Εφτασε τα είκοσι
Ο Τζόκοβιτς πανηγύρισε το εικοστό του μεγάλο τρόπαιο με την ψυχή του: είχε πει πριν την έναρξη του τουρνουά ότι το θελε και για να πιάσει τον Φέντερερ και τον Ναδάλ. Ο Ελβετός έφτασε τα 20 κατακτώντας το Open της Μελβούρνης το 2018, ο Ισπανός κερδίζοντας τον Ρολάν Γκαρός τον Οκτώβριο του 2020. Τα τουρνουά του Γκραν Σλαμ είναι το μοναδικό κριτήριο αντικειμενικής αξιολόγησης της βαρύτητας ενός αθλητή στην ιστορία του τένις. Ο τρόπος που κερδίζονται οι βαθμοί στην παγκόσμια κατάταξη έχει αλλάξει πολλές φορές: τη δεκαετία του ‘70 π.χ γινόσουν νούμερο 1 με λιγότερες νίκες από σήμερα κι ο διαχωρισμός των τουρνουά ήταν διαφορετικός. Τα τουρνουά του Γκραν Σλαμ είναι τα μόνα που ιστορικά όλοι ήθελαν πάντα να κερδίσουν κι αν κάποιοι σε άλλα ήταν καλύτεροι ή χειρότεροι αυτό είχε να κάνει με την ειδικότητα τους. Ο Φέντερερ, ο Ναδάλ και ο Τζόκοβιτς κερδίζουν σε όλες τις επιφάνειες και για αυτό έχουν πιο πολλά από όλους – βοηθά φυσικά και η μεγάλη παράταση της καριέρας τους.
Είναι εντυπωσιακή αυτή η συνύπαρξή τους στην κορυφή ωστόσο προορίζεται να διαρκέσει μόλις δύο μήνες. Στις 12 Σεπτεμβρίου είναι η ημέρα του τελικού του USA Open. Δεν μπορώ να πιστέψω πως δεν θα το πάρει κι αυτό ο Τζόκοβιτς. Με τον οποίο συμβαίνει κάτι απίθανο: δεν υπάρχει αυτό τον καιρό παίκτης ικανός να τον κερδίσει σε τουρνουά του Γκραν Σλαμ. Ο Μπερετίνι π.χ στο Γουίμπλετον έκανε σπουδαία πράγματα και στον τελικό προηγήθηκε με 1-0. Αλλά υπέκυψε στις τρομερές απαντήσεις του Σέρβου παρά το καλό του σερβίς και παρόλο που στιγμές στιγμές με το φόρχαντ «γάζωνε». Όποιος παρακολουθούσε το ματς έβλεπε το Σέρβο να σταματά για λίγο, να παίρνει αναπνοές και να επιστρέφει, ελέγχοντας πάντα το ματς.
Απίθανο κι όμως αληθινό
Κυνηγά μόνο τον Φέντερερ και τον Ναδάλ ο Τζόκοβιτς; Όχι. Η αλήθεια είναι πως θα τους ξεπεράσει όλους. Στην ιστορία του τένις, το εφετινό του επίτευγμα, δηλαδή η κατάκτηση των τριών πρώτων Γκραν Σλαμ τουρνουά της της σεζόν (του Οpen της Μελβούρνης, του Ρολάν Γκαρός και του Γουίμπλετον) έχει συμβεί μόνο πέντε φορές: το έκανε ο Τζακ Κρόφορντ το 1933, ο Ντόναλντ Μπατζ το 1938, ο Λιου Χουντ το 1956, ο θρυλικός Ρόντ Λέιβερ το 1962 και το 1969, και φέτος ο Σέρβος.
Θα σας πω μερικά πράγματα που έχουν σχέση με την ιστορία του σπορ για να καταλάβετε το καταπληκτικό του πράγματος. Ο μαγικός όρος «Γκραν Σλαμ» μπήκε στη ζωή του τένις χάρη στον Κρόφορντ, ένα Αυστραλό γεννημένο το 1908. Ο συναρπαστικός όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1933 από δύο Αμερικανούς δημοσιογράφους, τον Τζον Κίραν και τον Αλισον Ντάνζιγκ. Εκείνη τη χρονιά ο Κρόφορντ είχε κερδίσει το Πρωτάθλημα της Αυστραλίας (όπως λεγόταν τότε το σημερινό Open της Μελβούρνης), τον Ρολάν Γκαρός και το Γουίμπλετον. Το Αμερικάνικο Πρωτάθλημα (τον καιρό εκείνο δεν υπήρχαν Open…) γινόταν τότε στο Φόρεστ Χίλς. Ο Αυστραλός έφτασε στον τελικό, εναντίον του Φρεντ Πέρι. Ακριβώς εκείνη την ημέρα ο Κίραν έγραψε στους New York Times ότι «εάν κερδίσει ο Κρόφορντ, θα είναι σαν να έχει κάνει ένα Γκραν Σλαμ σε ένα γήπεδο τένις, και κανείς ποτέ δεν θα του πάρει ρεβάνς παρτίδας». Ο όρος «Γραν Σλαμ» προέρχεται από το μπριτζ, που ο Κρόφορντ (και πολλοί άλλοι αθλητές της εποχής) αγαπούσε. Στο μπριτζ το Σλαμ σήμαινε «μέγιστο δυνατό σκορ». Στον τελικό του Αμερικάνικου Πρωταθλήματος, ωστόσο, ο Κρόφορντ, αν και πήρε το προβάδισμα με δύο σετ, έπαθε κρίση άσθματος – ο θρύλος λέει ότι ο Αυστραλός προσπάθησε να τη θεραπεύσει πίνοντας μικρές γουλιά κονιάκ στα τάιμ άουτ – αλλά δεν άντεξε. Στα δύο τελευταία σετ έκανε ένα γκέιμ. Την επόμενη μέρα, επίσης στους New York Times, ο Ντάνζιγκ έγραψε ότι «το όνειρο του Κρόφορντ να πετύχει το Γκραν Σλαμ εξαφανίστηκε». Αλλά γεννήθηκε ο όρος.
Πέρασαν πέντε χρόνια και ένας άλλος παίκτης κερδίζει τα τρια πρώτα Γκραν Σλαμ της σεζόν: ο Αμερικανός Ντόναλντ Μπουτζ έφτασε κι αυτός στο Φόρεστ Χίλς έχοντας κερδίσει πέντε τουρνουά του Γκραν Σλαμ: Γουίμπλετον και Αμερικάνικο Πρωτάθλημα το 1937, Πρωτάθλημα της Αυστραλίας, Ρολάν Γκαρός και Γουίμπλετον το 1938. Αυτή τη φορά είχαμε το πρώτο Γκραν Σλαμ: Ο Μπουτζ βρίσκει στον τελικό το συμπατριώτη του Τζιν Ο’ Μάκοου (συμπαίκτη του στο διπλό) τον κερδίζει 6-3 6-8 6-2 6-1, και γίνεται ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που πέτυχε το ιστορικό αυτό κατόρθωμα.
Πενήντα τρία χρόνια μετά
Το πόσο δύσκολο ήταν αυτό, ακόμα και σε εκείνα τα χρόνια που τένις έπαιζαν λίγοι, φαίνεται από το ότι χρειάστηκαν δεκαοκτώ χρόνια για να το πλησιάσει ένας άλλος: ο Αυστραλός Λιου Χουντ. Το 1956 θριάμβευσε στην Αυστραλία κερδίζοντας τον Ρόσγουελ, κυριάρχησε στη Ρώμη και το Παρίσι, νικώντας τον Στιβ Ντάβισον, και έπειτα για άλλη μια φορά νίκησε τον Ρόσγουελ στο Γουίμπλετον. Αλλά ο τρομερός Ρόσγουελ είχε άλλα σχέδια: στις ΗΠΑ τον διέλυσε! Οι Αμερικάνοι έγραψαν πως το «Γκραν Σλαμ» δεν θα το πετύχει κανείς ποτέ», αλλά έξι χρόνια αργότερα αυτό που φαινόταν απίθανο το κάνει ο Ρον Λέιβερ και μάλιστα δυο φορές. Ολοκληρώνει το Γκραν Σλαμ μία φορά ως ερασιτέχνης το 1962 και μία φορά ως επαγγελματίας το 1969! Μετά τον Αυστραλό θρύλο ο πρώτος που το πλησιάζει (για δεύτερη μόλις φορά στην ιστορία του επαγγελματικού τένις), είναι ο Νόβακ Τζόκοβιτς. Πενήντα τρία χρόνια αργότερα. Και μάλιστα δίνοντας την εντύπωση πως θα το κάνει κι εύκολα.
Και μετά οκτώ στη σειρά!
Ο Σέρβος έφτασε τους 20 τίτλους σε ηλικία 34 χρόνων και ενός μήνα. Ο Ναδάλ ήταν 34 χρόνων και 4 μηνών, ο Φέντερερ 36 χρονών και 5 μηνών. Ο Τζόκοβιτς έχει δυο τουλάχιστον χρόνια ηγεμονίας – αν δεν του συμβεί κάποιος σοβαρός τραυματισμός. Στη Νέα Υόρκη το Σεπτέμβρη στο Αμερικάνικο Open ο Τζόκοβιτς θα εμφανιστεί έτοιμος να ολοκληρώσει ένα φανταστικό ρεκόρ. Κερδίζοντας το τρόπαιο θα αφήσει πίσω όχι μόνο τον Φέντερερ και τον Ναδάλ, αλλά και τον Ροντ Λέιβελ, τον Mπουτζ, τον Κρόφορντ, τους πάντες! Θα έχει 21 τουρνουά Γκραν Σλαμ ολοκληρώνοντας την τετράδα την ίδια σεζόν: και μετά θα βάλει μπροστά το σχέδιο του να το επαναλάβει και την επόμενη σεζόν κάνοντας κάτι που πραγματικά δεν το χωρά ο νους του ανθρώπου. Σήμερα δεν βλέπω πραγματικά ποιος από τους νεότερους μπορεί να του στερήσει αυτή την εκπληκτική επίδοση.
Το αν αγαπάς ένα παίκτη του τένις, αν τον θαυμάζεις, αν τον θεωρείς εξαιρετικό ή τον καλύτερο έχει συχνά να κάνει με το προσωπικό σου γούστο ή την αγάπη για την επιφάνεια: εγώ π.χ πάντα λάτρευα αυτούς που παίζουν καλά στο σκληρό χώμα λίγο πιο πολύ από τους άλλους που δεν λερώνουν τα παπούτσια τους. Οι πιο πολλοί από αυτούς που στρογγυλοκάθισαν για καιρό στο νούμερο 1 είχαν και την τύχη να μην έχουν αντιπάλους ανάλογους της κλάσης τους στις αγαπημένες τους επιφάνειες – αυτό φυσικά είχε να κάνει συνήθως με τη δική τους υπεροχή. Αλλά στην περίπτωση του Τζόκοβιτς έχουμε να κάνουμε με κάποιον που υπερβαίνει σιγά σιγά την ιστορία του σπορ. Όχι μόνο σβήνει όλα τα ρεκόρ των προηγούμενων, αλλά θα αφήσει πίσω του ρεκόρ που κανείς δεν θα καταρρίψει ποτέ. Αρέσει δεν αρέσει η πρωτιά του στην ιστορία θα είναι απλησίαστη…
Πηγή: Κάρπετ Show
