Ο σπουδαιότερος παίκτης στην ιστορία της Λιντς

Του Ιωάννη Πέππα

Ο Σκωτσέζος αμυντικός μέσος Μπίλι Μπρέμνερ (William John “Billy” Bremner) γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου του 1942, στην «Πύλη για τα Χάιλαντς», το Στίρλινγκ της κεντρικής Σκωτίας. Πέρα απ’ την τεράστια αξία του ως ποδοσφαιριστής, έγινε παγκόσμια γνωστός, για την δύναμή του, το πάθος του και το αήττητο του μυαλού του! Η επιτομή και ο ορισμός της αγωνιστικότητας. Αγωνιζόταν ως αμυντικός μέσος και έπαιξε για την Λιντς Γιουνάιτεντ από το 1959 έως το 1976. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, η οποία είναι και η πιο επιτυχημένη περίοδος της ιστορίας του συλλόγου, κατέκτησε:

το πρωτάθλημα της Β’ Κατηγορίας (1963/64),
2 φορές το πρωτάθλημα Αγγλίας (1968/69 και 1973/74),
το Κύπελλο Αγγλίας (1972),
το Λιγκ Καπ (1968),
το Charity Shield (1969) και
2 φορές το Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων, ο πρόγονος του Κυπέλλου UEFA, (1967/68 και 1970/71).

Την ίδια περίοδο, η Λιντς τερμάτισε δεύτερη σε 5 περιόδους στο πρωτάθλημα Αγγλίας και ήταν φιναλίστ σε 7 τελικούς εγχώριων και διεθνών διοργανώσεων, συμπεριλαμβανομένου και του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1975. Έχει επίσης ονομαστεί Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς, το 1970, από τους Επαγγελματίες Δημοσιογράφους και ήταν μέλος της Καλύτερης Ενδεκάδας του Πρωταθλήματος, από τους Επαγγελματίες συμπαίκτες του, το 1973/74. Έχει ψηφιστεί ως Ο Καλύτερος Ποδοσφαιριστής της Λιντς Γιουνάιτεντ Όλων των Εποχών και ένα άγαλμα του υπάρχει έξω από την νοτιοανατολική γωνία του Elland Road, του ιστορικού γηπέδου των «παγωνιών». Έχει επίσης συμπεριληφθεί στους 100 Θρύλους της Αγγλικής Ποδοσφαιρικής Ένωσης και είναι μέλος τόσο του Αγγλικού, όσο και του Σκωτσέζικου Football Hall of Fame!

Φεύγοντας από την Λιντς, έπαιξε για 2 περιόδους στη Hull City, προτού αναλάβει παίκτης-προπονητής στη Ντονκάστερ, το Νοέμβριο του 1978. Διετέλεσε επτά χρόνια προπονητής της, οδηγώντας τον σύλλογο στην άνοδο από τη τέταρτη κατηγορία το 1980/81 και 1983/84, πριν αναλάβει προπονητής στη Λιντς τον Οκτώβριο του 1985. Δεν μπόρεσε να την επαναφέρει στη Α’ κατηγορία και έφυγε από το σύλλογο το Σεπτέμβριο του 1988. Επέστρεψε στη Ντονκάστερ τον Ιούλιο του 1989, ολοκληρώνοντας τη δεύτερη θητεία του του Νοέμβριο του 1991. Έχοντας κερδίσει πάνω από 50 διεθνείς συμμετοχές, είναι μέλος Επί Τιμή της εθνικής ομάδας της Σκωτίας. Ήταν ο αρχηγός της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, όπου Σκωτία απέτυχε να προχωρήσει από την Φάση των Ομίλων, αν και παρέμεινε αήττητη στη διοργάνωση.

Γιος του Τζέιμς και της Μπρίτζετ Μπρέμνερ, πήγε σχολείο στο Γυμνάσιο Σεντ Μόνταν και εκπροσώπησε την Σκωτία με την εθνική σχολική ομάδα. Ο πατέρας του, τού απαγόρευσε να ενταχθεί στη Σέλτικ, καθώς δεν ήθελε να συμμετάσχει στη θρησκευτική αντίπαλο των Διαμαρτυρομένων της Ρέιντζερς. Ο ίδιος απορρίφθηκε τόσο από την Άρσεναλ όσο και απ’ την Τσέλσι, κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών που έκανε με τους δύο συλλόγους και πείστηκε να ενταχθεί στη Λιντς Γιουνάιτεντ το 1959. Έκανε το ντεμπούτο του σε μια εκτός έδρας νίκη (3-1) επί της Τσέλσι στο Στάμφορντ Μπριτζ, στην ηλικία των 17 ετών και 47 ημερών. Ο βασικός έξω δεξιά Κρις Κρόου (Chris Crowe) πωλήθηκε στην Μπλάκμπερν Ρόβερς, τον Μάρτιο του 1960 κι έτσι ο Μπρέμνερ θα πάρει τη θέση του σε μόνιμη βάση. Ωστόσο, η Λιντς υποβιβάστηκε από την πρώτη κατηγορία σε το τέλος της σεζόν 1959/60.

Τον Μάρτιο του 1961, όταν παραιτήθηκε ο Τζακ Τέιλορ, ο ποδοσφαιριστής Ντον Ρέβι (Don Revie) προήχθη σε προπονητή, απορρίπτοντας προσφορά 25.000 λιρών απ’ την Χιμπέρνιαν για τον Μπρέμνερ, παρά την επιθυμία του παίκτη, που ήθελε να επιστρέψει στην Σκωτία για να είναι με την αρραβωνιαστικιά του. Η Λιντς, την περίοδο 1961/62, τερμάτισε μόλις τρεις βαθμούς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού στην τρίτη κατηγορία, παρά τα 12 γκολ σε 45 εμφανίσεις του Μπρέμνερ, ο οποίος ήταν ο πρώτος σκόρερ του συλλόγου μαζί με τον Τζάκι Τσάρλτον (Jack Charlton).

Την περίοδο 1962/63, αποκτήθηκε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ο Τζόνι Τζάιλς (Johnny Giles) για να δημιουργήσουν αυτό που θα αποδειχθεί ότι ήταν ένα από τα πιο ιδιαίτερα αποτελεσματικά κεντρικά δίδυμα τα επόμενα 12 χρόνια. Με Μπρέμνερ, Κόλινς και Τζάιλς στη μεσαία γραμμή, η Λιντς κέρδισε την άνοδο ως πρωταθλήτρια την περίοδο 1963/64 και τη φήμη από την ίδια την Ομοσπονδία της «πιο βρώμικης ομάδας στη Football League». Την περίοδο 1964/65 η ομάδα εδραίωσε αυτή τη φήμη, με διάφορα περιστατικά σε αγώνες και διεκδίκησε τον τίτλο που έχασε από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την οποία απέκλεισε στον ημιτελικό του Κυπέλλου, τον οποίο έχασε απ’ την Λίβερπουλ στην παράταση.

Τον Οκτώβριο του 1965, τραυματίστηκε ο αρχηγός Κόλινς, σε παιχνίδι εναντίον της Τορίνο και ο Ρέβι, έχοντας χτίσει μια ισχυρή σχέση εμπιστοσύνης με τον Μπρέμνερ, του έδωσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού παρά το νεαρό της ηλικίας. Η Λιντς τερμάτισε δεύτερη στο πρωτάθλημα του 1965/66 πίσω από τη Λίβερπουλ.

Τη σεζόν 1966/67 τερμάτισαν στην τέταρτη θέση, αποκλείστηκαν στον ημιτελικό του Κυπέλλου από την Τσέλσι και στην Ευρώπη νίκησαν την DWS (Ολλανδια), Βαλένθια (Ισπανία), Μπολόνια (Ιταλία) και Κιλμάρνοκ (Σκωτία) φτάνοντας στον τελικό του Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων κατά της Διναμό Ζάγκρεμπ (Γιουγκοσλαβία). Η Διναμό κέρδισε 2-0 στο Stadion Maksimir και με 0-0 στο Elland Road άφησε τη Λιντς με την πίκρα της διεκδίκησης.

Τη σεζόν 1967/68, τερμάτισε πάλι στην τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα, κατέκτησαν το Λιγκ Καπ νικώντας 1-0 την Άρσεναλ, αποκλείστηκαν στον ημιτελικό από την Έβερτον και στην Ευρώπη έφτασε πάλι στον τελικό του Κυπέλλου Διεθνών Εκθέσεων μετά από τις προκρίσεις επί των Σπόρα (Λουξεμβούργο), Παρτιζάν (Γιουγκοσλαβία), Χιμπέρνιαν (Σκωτία), Ρέιντζερς (Σκωτία) και Νταντί (Σκωτία). Νίκησαν την Φερεντσβάρος (Ουγγαρία) 1-0 στο Elland Road και με μια ισοπαλία 0-0 στο Népstadion κατέκτησαν το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο του συλλόγου.

Ο Μπρέμνερ συμμετείχε σε όλα τα παιχνίδια της περιόδου 1968/69, που η Λιντς τελείωσε με 6 βαθμούς διαφορά στην κορυφή, για να γίνουν πρωταθλητές Αγγλίας για πρώτη φορά. Ο τίτλος εξασφαλίστηκε με μια ισοπαλία 0-0. με την ανταγωνίστρια Λίβερπουλ στο Άνφιλντ, στις 28 Απριλίου, κατά την οποία ο Μπρέμνερ οδήγησε τους συμπαίκτες του να χειροκροτήσουν τους οπαδούς της Λίβερπουλ που ανταποκρίθηκαν τραγουδώντας “Πρωταθλητές, Πρωταθλητές, Πρωταθλητές …»! Η Λιντς έκανε ρεκόρ με: περισσότερους πόντους (67 ), περισσότερες νίκες (27), λιγότερες ήττες (2) και τους περισσότερους βαθμούς εντός έδρας (39). Ένα ακόμα ρεκόρ συλλόγου είναι τα 34 ματς αήττητο σερί, που επεκτάθηκε στην επόμενη σεζόν.

Η σεζόν 1969/70 ξεκίνησε με νίκη (2-1) στο 1969 FA Charity Shield, επί της Μάντσεστερ Σίτι, με τον Μπρέμνερ αρχηγό. Με τη νέα μεταγραφή του Άλαν Κλαρκ (Allan Clarke) που έπαιξε μπροστά μαζί με τον Μικ Τζόουνς (Mick Jones) και τον Πίτερ Λόριμερ (Peter Lorimer) ο Μπρέμνερ και ο Τζάιλς έπρεπε να περιοριστούν στα ανασταλτικά τους καθήκοντα. Η αποστολή χρειάστηκε κάποια χρόνο για να εμπεδωθεί και με μόνο δύο νίκες στα 8 πρώτα παιχνίδια πρωταθλήματος, η Λιντς τερμάτισε τελικά δεύτερη, με πρωταθλήτρια την Έβερτον. Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, η Λιντς σημείωσε ρεκόρ συλλόγου στη νίκη με 10-0 επί της νορβηγικής Λιν, με τον Μπρέμνερ να σημειώνει 2 γκολ. Ωστόσο, αποκλείστηκαν στα ημιτελικά, μετά από 2 ήττες απ’ την Σέλτικ. Μπροστά σε 136.505 θεατές, που αποτελεί ρεκόρ διοργάνωσης, ο Μπρέμνερ ισοφάρισε το συνολικό σκορ, αλλά η Σέλτικ τελικά κέρδισε το παιχνίδι. Επιπλέον απογοήτευση ήρθε από την ήττα (1-2) στον τελικό του Κυπέλλου από την Τσέλσι, στον επαναληπτικό τελικό του Ολντ Τράφορντ. Την ίδια χρονιά, ο Μπρέμνερ ονομάστηκε Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς από τους Επαγγελματίες Δημοσιογράφους.

“Η Λιντς, σαν τον Σίσυφο, έσπωξε τρεις πέτρες σχεδόν στην κορυφή του βουνού και μετά τις άφησε και τις τρεις να πέσουν πίσω στο σκοτάδι της κοιλάδας.”

– Ο ανταποκριτής των Times, Τζέφρι Γκριν (Geoffrey Green) συνοψίζοντας την ανεπιτυχή καταδίωξη όλων των στόχων για το 1969-70.

Η κατάκτηση του πρωταθλήματος της σεζόν 1970/71, χάθηκε στα μέσα Απριλίου, στο Elland Road, όταν ηττήθηκαν από την Γουέστ Μπρόμγουιτς Άλμπιον. Οι παίκτες της Λιντς κατηγόρησαν τον διαιτητή για μη καταλογισμό οφσάιντ στο γκολ του Κόλιν Σάγκετ (Colin Suggett). Δεν κατάφεραν να προσπεράσουν την Άρσεναλ, που κατέκτησε το double. Η επιτυχία ήρθε στο Κύπελλο Εκθέσεων, καθώς απέκλεισαν τις Σάρπσμποργκ (Νορβηγία), Ντιναμό Δρέσδης (Ανατολική Γερμανία), Σπάρτα Πράγας (Τσεχοσλοβακία), Βιτόρια (Πορτογαλία) και Λίβερπουλ, για να φτάσει στον τελικό με την Γιουβέντους. Ο Μπρέμνερ είχε ανακάμψει από τραυματισμό στον αστράγαλο και σκόραρε στον ημιτελικό με την Λίβερπουλ, στο Άνφιλντ. Η Λιντς κέρδισε τον τελικό, με τα εκτός έδρας γκολ, ύστερα από μια ισοπαλία 2-2 στο Τορίνο και στη συνέχεια, μια ισοπαλία 1-1 στο Elland Road.

Το 1971/72, η Λιντς τερμάτισε δεύτερη στο πρωτάθλημα για τρίτη συνεχή σεζόν, παρά το ότι έπαιξε μερικά από τα καλύτερα παιχνίδια στην ιστορία του συλλόγου. Κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της το Κύπελλο Αγγλίας, αποκλείοντας κατά σειρά τις Μπρίστολ Ρόβερς, Λίβερπουλ, Κάρντιφ Σίτι, Τότεναμ και Μπέρμιγχαμ και κερδίζοντας στον τελικό την Άρσεναλ με γκολ του Άλαν Κλαρκ. Δύο ημέρες αργότερα, θα μπορούσε να κάνει το double, αλλά ηττήθηκε με 2-3 στο «Μολινό» από την Γουλβς και παρέδωσε τον τίτλο στην Ντέρμπι Κάουντι. Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1977, 5 χρόνια αργότερα, δημοσιεύτηκε ένα άρθρο στη «Sunday Times» που ενέπλεκε τον Μπρέμνερ σε χειραγώγηση παιχνιδιών, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του αγώνα. Στις 3 Φεβρουαρίου του 1982 επιδικάστηκε ποσό αποζημίωσης 100.000 λιρών, μαζί με τα δικαστικά έξοδα, αφού μήνυσε την εφημερίδα.

Ο τίτλος δεν ήταν πουθενά τόσο κοντά όσο την περίοδο 1972/73, στην οποία η Λιντς τερμάτισε τελικά τρίτη, επτά βαθμούς πίσω από την Λίβερπουλ. Ηττήθηκαν στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας (0-1), από την Σάντερλαντ, τότε στη Β’ κατηγορία, με τον Μπρέμνερ να σημειώνει το γκολ στον ημιτελικό με την Γουλβς. Στη συνέχεια ηττήθηκαν με 1-0 από την ιταλική Μίλαν στο Καυταντζόγλειο Στάδιο στην Θεσσαλονίκη, στον περίφημο τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, που διαιτήτευσε ο Έλληνας Χρήστος Μίχας. Η διαιτησία του χαρακτηρίστηκε ως ο ορισμός της μεροληψίας υπέρ των Ιταλών και απόδειξη είναι ότι η Μίλαν παρεμποδίστηκε από το πλήθος να κάνει τον γύρο του θριάμβου! Ο Μπρέμνερ δεν αγωνίστηκε λόγω τιμωρίας.

Την σεζόν 1973/74, ο Ρέβι έδωσε εντολή στον Μπρέμνερ να παίξει πιο μπροστά και να είναι πιο επιθετικός. Το αποτέλεσμα ήταν 11 γκολ σε 52 εμφανίσεις, η μεγαλύτερη επίδοσή του σε 12 χρόνια! Με απόφαση του Ρέβι επίσης, η ομάδα επικεντρώθηκε εξ’ ολοκλήρου στο πρωτάθλημα και ο στόχος ήταν να το κατακτήσει αήττητη. Παρόλο που έχασε τρία παιχνίδια, εξασφάλισε το δεύτερο τίτλο πρωταθλήματος με διαφορά πέντε βαθμών για την δεύτερη Λίβερπουλ. Ο Μπρέμνερ, σε προσωπικό επίπεδο, πήρε θέση στην Καλύτερη Ενδεκάδα του Πρωταθλήματος από τους συμπαίκτες του και ανακηρύχθηκε δεύτερος Καλύτερος Παίκτης της Χρονιάς, πίσω από τον Ίαν Κάλαχαν (Ian Callaghan) της Λίβερπουλ. Στο τέλος της σεζόν έδωσαν ένα αγώνα τιμής ένεκεν που τον έκανε πλουσιότερο κατά 32.500 λίρες, εναντίον της Σάντερλαντ. Είχε επιλέξει τους αντιπάλους, για να εκδικηθεί τον χαμένο τελικό Κυπέλλου της προηγούμενης χρονιάς.

Τον Ιούλιο του 1974, ο Ντον Ρέβι ανέλαβε προπονητής της εθνικής Αγγλίας. Και ενώ όλοι περίμεναν ότι ο Τζόνι Τζάιλς θα ανελάμβανε διάδοχός του, τελικά επελέγη ο Μπράιαν Κλαφ, ο οποίος, διετέλεσε προπονητής για τις περίφημες 44 πρώτες ημέρες της σεζόν 1974/75. Η αποχώρηση του Ρέβι ήταν δύσκολη για τον Μπρέμνερ, λόγω της εμπιστοσύνης που είχαν αναπτύξει. Ήταν ο αρχηγός του και το μυαλό του μέσα στον αγωνιστικό χώρο! Η Λιντς ηττήθηκε στον τελικό του 1974 FA Charity Shield, από ένα πέναλτι υπέρ της Λίβερπουλ. Το πιο σημαντικά όμως ήταν ότι ο Μπίλι Μπρέμνερ και ο Κέβιν Κίγκαν αντάλλαξαν γροθιές μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων θεατών και της βασίλισσας. Για το πρωτοφανές αυτό περιστατικό, τιμωρήθηκαν με ποινή 11 αγωνιστικών από την Ομοσπονδία! Όταν επανήλθε, προπονητής είχε αναλάβει ο Τζίμι Άρμφιλντ (Jimmy Armfield) και αναγκάστηκε να διαψεύσει την κατηγορία ότι είχε προσπαθήσει να υπονομεύσει τον Κλαφ, χαρακτηρίζοντάς τον μάλιστα και ως «γελοίο».

Τα αποτελέσματα βελτιώθηκαν με την επιστροφή του, αν και τελικά τερμάτισαν στην ένατη θέση, μόνο οκτώ βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Derby. Η μεγαλύτερη επιτυχία της ομάδας όμως, ήταν η συμμετοχή της στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, αποκλείοντας κατά σειρά τις Ζυρίχη (Ελβετία), Ουίπεστ (Ουγγαρία), Αντερλεχτ (Βέλγιο), και την Μπαρτσελόνα (Ισπανία). Ο αντίπαλός τους στο Παρκ ντε Πρενς (Parc des Princes) των Παρισίων ήταν η πρωταθλήτρια Γερμανίας Μπάγερν Μονάχου, η οποία νίκησε με 2-0 την Λιντς. Είχαν τρομερά παράπονα για ακυρωθέν γκολ ως οφσάιντ και ο αγώνας σημαδεύτηκε από τις ταραχές των οπαδών της Λιντς.

Με το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας που είχε χτίσει ο Ρέβι, σιγά-σιγά να αποσύρεται ή να μεταγράφεται σε άλλους συλλόγους, ο Άρμφιλντ έπρεπε να ανοικοδομήσει την ομάδα, αν και ο Μπρέμνερ αγωνίστηκε σε 38 παιχνίδια στην σεζόν 1975/76. Ωστόσο, έχασε αρκετά παιχνίδια λόγω τραυματισμού και το αποτέλεσμα ήταν η Λιντς να χάνει σταδιακά θέσεις και τελικά να τερματίσει στην 5η θέση του πρωταθλήματος.

Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1976, στα 34 του χρόνια, ύστερα από 17 χρόνια στη Λιντς, ο Μπρέμνερ υπέγραψε στη Χαλ Σίτι για 25.000 λίρες αμοιβή. Η επικρατούσα αίσθηση ήταν ότι η εμπειρία του θα ωφελούσε τη Χαλ στη Β’ κατηγορία. Έκανε το ντεμπούτο του στο «Μπούθφερι Παρκ» εναντίον της Νότιγχαμ Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ και σκόραρε το νικητήριο γκολ του παιχνιδιού με ένα φάουλ. Παρά τα καλά αποτελέσματα στο ξεκίνημα, οι «Τίγρεις» έκαναν κοιλιά στη μέση της περιόδου, με αποτέλεσμα να τερματίσουν στη 14η θέση. Παρά την ταλαιπωρία με τραυματισμό στην πλάτη, ο Μπρέμνερ διορίστηκε αρχηγός της ομάδος και έπαιξε 32 παιχνίδια.

Έχασε την αρχή της περιόδου 1977/78 από έναν έναν τραυματισμό στο γόνατο, αλλά ανέκαμψε αρκετά καλά ώστε να κάνει 36 εμφανίσεις σε όλη την σεζόν. Μετά από ένα κακό ξεκίνημα ο προπονητής απολύθηκε και αντικαταστάθηκε από τον πρώην συμπαίκτη του στη Λιντς, Μπόμπι Κόλινς, ο οποίος είχε ενταχθεί στην ομάδα ως βοηθός προπονητή το καλοκαίρι. Είχε υποβάλει και ο ίδιος αίτημα, το οποίο όμως απορρίφθηκε. Ανακοίνωσε την πρόθεσή του να αποσυρθεί ως ποδοσφαιριστής στο τέλος του συμβολαίου του, το καλοκαίρι του 1978. Η σεζόν ήταν μια καταστροφή, με τον Κόλινς να απολύεται και να αντικαθίσταται από τον προπονητή της ομάδας Νέων, Κεν Χάουτον (Ken Houghton) τον Φεβρουάριο. Τα αποτελέσματα δεν βελτιώθηκαν και η Χαλ υποβιβάστηκε, όντας στην τελευταία θέση, δέκα βαθμούς από τη γραμμή σωτηρίας.

Είχε κάνει 3 εμφανίσεις με την εθνική Ελπίδων της Σκωτίας, προτού να κάνει το ντεμπούτο του για τη ανδρική ομάδα, σε μια ισοπαλία (0-0) με την Ισπανία στο Χάμπτεν Παρκ. Επιλέχθηκε για τους αγώνες των προκριματικών για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, αλλά οι ήττες από την Πολωνία και την Ιταλία άφησαν τη Σκωτία δεύτερη στον όμιλο. Έπαιξε επίσης σε φιλικούς αγώνες κατά της Βραζιλίας και της Πορτογαλίας, κληρονομώντας ένα μαύρο μάτι από αγκωνιά του Πελέ σε σύγκρουση κατά τη διεκδίκηση της μπάλας. Παρά το γεγονός ότι αυτό ήταν ένα ατύχημα, αποδείκνυε ότι ο Μπρέμνερ δεν φοβόταν απ’ τα ονόματα και δεν υπολόγιζε τις προκλήσεις.

Η ποδοσφαιρική αντιπαλότητα Αγγλίας-Σκωτίας ήταν έντονη καθ’ όλη την διάρκεια της καριέρας του και συγκέντρωνε τη μεγάλη προσοχή των μέσων ενημέρωσης. Για τον Μπρέμνερ και τους υπόλοιπους Σκωτσέζους, ήταν πρόκληση όταν η Αγγλία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, να τους νικήσουν. Κάτι που κατάφεραν στις 15 Απριλίου του 1967, νικώντας με 3-2 στο Wembley, για να γίνουν «Ανεπίσημοι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές». Πολλοί συμπαίκτες του έλεγαν ότι ο Μπίλι Μπρέμνερ, θεωρούσε αυτόν τον αγώνα ως μια από τις πιο περήφανες στιγμές της καριέρας του.

Τοποθετημένη σε έναν σκληρό όμιλο για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, η Σκωτία δεν κατάφερε να προκριθεί, τερματίζοντας στην δεύτερη θέση. Ήταν αρχηγός της χώρας του σε όλη τη διαδικασία, αφού πρώτα πήρε το περιβραχιόνιο σε μια φιλική ήττα από τη Δανία στην Κοπεγχάγη. Ο ίδιος σημείωσε το πρώτο του γκολ, σε μια νίκη (2-1) επί της Αυστρίας, για τα προκριματικά στο Hampden Park, το πρώτο παιχνίδι του ως εξ αρχής αρχηγός . Ακολούθησαν δύο νίκες επί της Κύπρου και η ισοπαλία 1-1 με τη Δυτική Γερμανία. Ωστόσο, μια ήττα (3-2) από τη Δυτική Γερμανία στο Αμβούργο εξανέμισε τις ελπίδες πρόκρισης.

Η Σκωτία ήταν η μόνη από τις Βρετανικές ομάδες που προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, τερματίζοντας στα προκριματικά μπροστά από την Τσεχοσλοβακία και τη Δανία. Ωστόσο κόντεψε να αποκλειστεί από την ομάδα του Μουντιάλ, από τον προπονητή Γουίλι Όρμοντ (Willie Ormond), γιατί συνελήφθησαν μεθυσμένοι μαζί με τον Τζίμι Τζόνστον (Jimmy Johnstone) ο οποίος βρέθηκε σε μια βάρκα μεσοπέλαγα και κλήθηκε το Λιμενικό Σώμα για διάσωση, μετά από ένα αγώνα για το Βρετανικό πρωτάθλημα με τη Βόρειο Ιρλανδία! Αφού επιλέχθηκε ως αρχηγός της Σκωτίας, έκαναν μια νίκη (2-0) επί του Ζαΐρ στο Βεστφάλεν του Ντόρτμουντ και με μια εξαιρετικά αξιόλογη εμφάνιση, απέσπασαν ισοπαλία (0-0) με την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Βραζιλία. Η Σκωτία πήγε με μεγάλες ελπίδες πρόκρισης στον τρίτο αγώνα, εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Ωστόσο, μια ισοπαλία (1-1) έστειλε τη Σκωτία σπίτι της, αήττητη λόγω χειρότερης διαφοράς τερμάτων.

Το τελευταίο διεθνές παιχνίδι του Μπρέμνερ, ήρθε εναντίον της Δανίας στις 3 Σεπτεμβρίου του 1975. Ένα περιστατικό στην Κοπεγχάγη, μετά από το παιχνίδι, όπου αρκετοί παίκτες βγήκαν από ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης και ενεπλάκησαν σε επεισόδιο, οδήγησε στην τιμωρία του από την Ομοσπονδία της Σκωτίας. Κατηγορήθηκαν ότι έκαναν όργια σε δωμάτιο του ξενοδοχείου με γυναίκες που είχαν καλέσει. Ο ίδιος αρνήθηκε τις κατηγορίες. Μαζί με άλλους τέσσερις παίκτες, τους Γουίλι Γιανγκ (Willie Young), Τζο Χάρπερ (Joe Harper), Πατ Μακλάσκι (Pat McCluskey) και τον Άρθουρ Γκρέιαμ (Arthur Graham) αποκλείστηκαν ισοβίως (για τον Γκρέιαμ και τον Χάρπερ, η ποινή αργότερα ανεστάλη). Ο Μπρέμνερ διεκήρυσσε την αθωότητά του, δηλώνοντας ότι το περιστατικό είχε διογκωθεί από την Ομοσπονδία.

Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ανέλαβε προπονητής στην 4ης κατηγορίας Ντόνκαστερ, τον Νοέμβριο του 1978. Οδήγησε στη νίκη με 1-0 επί της Ρότσντεϊλ στο Belle Vue στο πρώτο του παιχνίδι. Με διακυμάνσεις στα αποτελέσματα κατά την περίοδο 1978/79, η Ρόβερς τελείωσε τη σεζόν στη 22η θέση και 11 βαθμούς μπροστά από την Χαλιφαξ και την Κρου. Εισήγαγε το μασάζ και άλλαξε το διαιτολόγιο των ποδοσφαιριστών για την περίοδο 1979/80. Χωρίς να υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα για μεταγραφές, αναγκάστηκε να στραφεί προς την ομάδα νέων για την ενίσχυση της ομάδας. Διόρισε τον πρώην βοηθό προπονητή της Λιντς Λες Κόκερας βοηθό του. Η σεζόν ξεκίνησε φτωχά, αλλά γρήγορα ανέκαμψε και πήγε σε μία σειρά έξι συνεχόμενων νικών, για τις οποίες ο Μπρέμνερ βραβεύτηκε ως ο Προπονητής του Μήνα. Ωστόσο, ακολούθησε ένα σερί με μόλις μία νίκη σε 15 παιχνίδια, για την οποία κατηγόρησε την ομάδα για ανεπάρκεια και έλλειψη εγκαταστάσεων εκπαίδευσης. Η Ρόβερς τελείωσε τη σεζόν στη 12η θέση.

Το απογοητευτικό ξεκίνημα της σεζόν 1980/81 ακολούθησαν έξι νίκες σε έξι αγώνες τον Σεπτέμβριο και κέρδισε το δεύτερο βραβείο ως Προπονητής του Μήνα. Τα καλά αποτελέσματα συνεχίστηκαν για το υπόλοιπο της σεζόν και οι Ρόβερς ανέβηκαν στην Γ ‘Κατηγορία ποδοσφαίρου. Τον Σεπτέμβριο της σεζόν 1981/82, πάλι με έξι νίκες κέρδισε το τρίτο βραβείο ως Προπονητής του Μήνα. Ωστόσο, με μια σειρά ατυχών αποτελεσμάτων από τον Νοέμβριο έως τον Φεβρουάριο, η Ντόνκαστερ δεν κατάφερε να κερδίσει στο πρωτάθλημα. Η επόμενη περίοδος, 1982/83, ήταν ιδιαίτερα σκληρή από πλευράς ανταγωνισμού, με αντιπάλους ομάδες όπως η Γουίγκαν, Σέφιλντ Γιουνάιτεντ και Μπράντφορντ, έκανε την καμπάνια μια σκληρή προοπτική. Ήταν μια δύσκολη περίοδος για την Ντονκάστερ, με μόνο επτά νίκες σε 36 παιχνίδια της σεζόν οδήγησαν στον υποβιβασμό.

Η άμεση επάνοδος αποδείχθηκε μια εύκολη υπόθεση για τη σεζόν 1983/84. Σε αυτό βοήθησε και μια σειρά μεταγραφών που έγιναν, βοηθώντας την Ντονκάστερ να τερματίσει με άνετο τρόπο στη δεύτερη θέση πίσω από την πρωταθλήτρια Γιορκ, δέκα βαθμούς πάνω στην πέμπτη Όλντερσοτ. Το 1984/85, παρά κάποιες καλές νίκες και μια εντυπωσιακή πρόκριση επί της Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς στο Κύπελλο, ήταν μάλλον αδιάφορη τερματίζοντας στη μέση του πίνακα. Για να κάνει τις απαραίτητες αναβαθμίσεις στο γήπεδο, απόρροια του δυστυχήματος της φωτιάς στο Μπράντφορντ, η Ντονκάστερ αναγκάστηκε να πουλήσει ορισμένους από τους καλούς της ποδοσφαιριστές. Ήταν και η τελευταία χρονιά του Μπρέμνερ στον σύλλογο.

Ο Μπρέμνερ διορίστηκε προπονητής της Λιντς τον Οκτώβριο του 1985, αφού καταβλήθηκαν στην Ντονκάστερ 45.000 λίρες ως αποζημίωση. Ο σύλλογος, κατά τη διάρκεια της απουσίας του, είχε πέσει στην Β ‘Κατηγορία. Παράλληλα είχε πουληθεί το Elland Road για να συγκεντρωθούν χρήματα, και οι οπαδοί είχαν μια άσχημη φήμη για τη βία με ταραχές στις κερκίδες. Ο ίδιος επανέφερε γρήγορα τη φιλοσοφία του Ντον Ρέβι στην ομάδα και πολλές από τις παραδόσεις του. Για παράδειγμα, επανέφερε το Carpet Bowl, έναν αγώνα κάθε βράδυ Παρασκευής. Ανέθεσε στον Ίαν Σνόντιν (Ian Snodin) την αρχηγία αφαιρόντας την από τον συμπαίκτη του, Πίτερ Λόριμερ, ο οποίος έχασε και τη μόνιμη θέση στην ενδεκάδα. Επίσης, πούλησε αρκετούς από τους παίκτες που είχε φέρει στην ομάδα ο προηγούμενος προπονητής και συμπαίκτης του Έντι Γκρέι προτιμώντας να φέρει πιο έμπειρους στη θέση τους. Η Λιντς την περίοδο 1985/86, κατάφερε να κρατηθεί μακριά από τη ζώνη του υποβιβασμού και να τερματίσει στην 14η θέση.

Το καλοκαίρι του 1986, συνεχίστηκαν οι αγοραπωλησίες με στόχο την ενίσχυση της ομάδας και την άνοδο. Μέχρι τον Φεβριυάριο του 1987, η Λιντς είχε κολλήσει στην μέση του βαθμολογικού πίνακα. Τότε πωλήθηκε ο Σνόντιν στην Έβερτον για 840.000 λίρες και με τα χρήματα αυτά ενίσχυσε περισσότερο την ομάδα. Μια νίκη 2-1 στο πέμπτο γύρο του Κυπέλλου επί της, Α’ Κατηγορίας, Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς έδωσε πίστη στους παίκτες, για τα πλέι οφ στο τέλος της περιόδου. Η πορεία στο Κύπελλο συνεχίστηκε μέχρι τα ημιτελικά, όπου αποκλείστηκε με 3-2 από την Κόβεντρι, στην παράταση, στο Hillsborough. Μετά την νίκη επί της Όλνταμ στον ημιτελικό των play-off, αντίπαλος στον τελικό ήταν η Τσάρλτον και μετά από 1-0 νίκες εκατέρωθεν για τους γηπεδούχους, η πρόκριση πήγε σε επαναληπτικό στο «St Andrews» του Μπέρμιγχαμ. Ο Τζον Σέρινταν (John Sheridan) έβαλε μπροστά τη Λιντς αλλά 2 γκολ από τον Πίτερ Σίρτλιφ (Peter Shirtliff) στέρησαν την άνοδο.

Υπέγραψε νέο τριετές συμβόλαιο το καλοκαίρι του 1987. Νέες αγοραπωλησίες με στόχο πάντα την ενίσχυση και την άνοδο, με πιο σημαντική προσθήκη αυτή του Ντέιβιντ Μπάτι (David Batty), ένός παίκτη-κλειδιού για το μέλλον, που έκανε ντεμπούτο με την ομάδα Νέων. Η Λιντς ξεκίνησε άσχημα τη σεζόν, αλλά με πέντε συνεχόμενες νίκες, το Δεκέμβριο, ο Μπρέμνερ κέρδισε το βραβείο ως Προπονητής του Μήνα, για την Β’ κατηγορία Τα αντιφατικά αποτελέσματα επέστρεψαν όμως, και Λιντς τελείωσε τη σεζόν 1987/88 στην έβδομη θέση, οκτώ βαθμούς έξω από τα play-offs. Γενικά, δεν απολάμβανε καλής σχέσης με το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου, Αισθανόταν ότι ήταν επιφυλακτικοί μαζί του και μετά από το κακό ξεκίνημα στη σεζόν 1988/89, απολύθηκε το Σεπτέμβριο του 1988. Στον διάδοχό του, Χάουαρντ Γουίλκινσον (Howard Wilkinson), δόθηκαν χρήματα να δαπανήσουν για μεταγραφές και η Λιντς κέρδισε την άνοδο, το 1990.

Τον Ιούλιο του 1989, ο Μπρέμνερ, επέστρεψε στην Ντονκάστερ σαν προπονητής. Η ομάδα είχε υποβιβαστεί στην 4η κατηγορία κατά τη διάρκεια της απουσίας του. Έκανε κάποια συμπληρώματα με μεταγραφές και το τέλος της σεζόν 1989/90, βρήκε την ομάδα στην 20η θέση, λίγο καλύτερα από την προηγούμενη σεζόν. Η μεγαλύτερη επιτυχία ήρθε στην διοργάνωση Football League Trophy, όπου η Ρόβερς έφτασε στον τελικό της περιφέρειας, όπου ηττήθηκε από την πρωταθλήτρια της 3ης κατηγορίας, Τρανμίρ.

Οι νέες προσθήκες για την σεζόν 1990-91, έφεραν τη Ρόβερς στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα στο γύρισμα του έτος, αλλά οι τραυματισμοί και η έλλειψη ψυχραιμίας που φέρνουν τα ανεπιτυχή αποτελέσματα εξανέμισαν τις ελπίδες ανόδου και Doncaster τερμάτισε στην 11η θέση. Η σεζόν 1991/92 ξεκίνησε άσχημα και ο Μπρέμνερ υπέβαλε την παραίτησή του στις 2 Νοεμβρίου, με τον σύλλογο να είναι στις τελευταίες θέσεις.

TRIVIA

Παντρεύτηκε την Βίκυ Ντικ (Vicky Dick) τον Νοέμβριο του 1961.
Είχε μια στήλη στο περιοδικό «Shoot», την οποία υπέγραφε με ψευδώνυμο, σε όλη τη δεκαετία του 1970.
Το 1988, η Football League, ως μέρος των εορτασμών της εκατονταετηρίδας της, συμπεριέλαβε τον Μπίλι Μπρέμνερ στη λίστα των «100 Θρύλων του Αγγλικού Ποδοσφαίρου».
Μετά τη συνταξιοδότησή του από το ποδόσφαιρο, απ’ τον Νοέμβριο του 1991 καλούνταν ως κεντρικός ομιλητής σε εκδηλώσεις με θέμα το ποδόσφαιρο.

Ένα άγαλμα του Μπρέμνερ, σε στάση πανηγυρισμού, της γλύπτριας Φράνσες Σέγκελμαν (Frances Segelman) έχει στηθεί έξω από Elland Road, στις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 80 χρόνια της Λιντς Γιουνάιτεντ, το 1999.
Το 2006 εξελέγη ως ο Καλύτερος Ποδοσφαιριστής Όλων των Εποχών της Λιντς Γιουνάιτεντ.
Τον Σεπτέμβριο του 2013 ψηφίστηκε ως Ο Μεγαλύτερος Αρχηγός στην ιστορία της.
Ο Βρετανός ηθοποιός Στέφεν Γκρέιαμ (Stephen Graham), υποδύθηκε τον Μπίλι Μπρέμνερ, στη βιογραφική ταινία «The Damned United» του 2009, σε σκηνοθεσία του Τομ Χούπερ (Tom Hooper) και με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Σιν (Michael Sheen) στο ρόλο του Μπράιαν Κλαφ (Brian Clough).

Στις αρχές του Δεκεμβρίου του 1997, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο υποφέροντας από πνευμονία, αλλά κατά την διάρκεια της ανάρρωσής του, υπέστη μια καρδιακή προσβολή. Ο Γουίλιαμ Τζον «Μπίλι» Μπρέμνερ, πέθανε στις 7 Δεκεμβρίου του 1997, στο σπίτι του, στο μικρό χωριό Κλίφτον, κοντά στο Ντονκάστερ, δύο ημέρες πριν από τα 55α γενέθλιά του.

PALMARES

Εφηβική καριέρα

1959-1960: Leeds United Football Club

Επαγγελματική καριέρα

1960–1976: Leeds United Football Club, 587 (91)
1976–1978: Hull City Football Club, 61 (6)
1980–1982: Doncaster Rovers Football Club, 5 (0)

Σύνολο καριερας: 653 (97)

Διεθνής

Σχολική Εθνική Ομάδα της Σκωτίας 4 (0)
1963: Επίλεκτοι Σκωτίας, 1 (0)
Εθνική Ελπίδων Σκωτίας 3 (0)
1965–1976: Σκωτία, 54 (3)

Προπονητική καριέρα

1978–1985: Doncaster Rovers Football Club
1985–1988: Leeds United Football Club
1989–1991: Doncaster Rovers Football Club

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Συλλογικοί

Πρωτάθλημα Β’ κατηγορίας Αγγλίας: 1963/64
Πρωτάθλημα Αγγλίας: 2 (1968/69, 1973/74) και επιλαχών: 5 (1964/65, 1965/66, 1969/70, 1970/71,1971/72)
Κύπελλο Αγγλίας: 1971/72 και φιναλίστ: 3 (1964/65, 1969/70, 1972/73)
Τσάριτι Σιλντ: 1969 και φιναλίστ: 1974
Λιγκ Καπ Αγγλίας: 1968
Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων UEFA: 2 (1967/68, 1970/71) και φιναλίστ: 1966/67
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: φιναλίστ 1972/73
Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης: φιναλίστ 1974/75

Ως προπονητής

Με την Doncaster Rovers

Συμμετοχή στα play-offs ανόδου (3η θέση): 1980/81
Πρωτάθλημα 4ης κατηγορίας: επιλαχών 1983/84

Προσωπικές Διακρίσεις

Καλύτερος Ποδοσφαιριστής του Έτους από την Ένωση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων Αγγλίας: 1970
Μέλος της Καλύτερης Ενδεκάδας του Έτους από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Αγγλίας: 1973/74
Μέλος Επί Τιμή της Εθνικής Ομάδας της Σκωτίας: 1974
Προπονητής του Μήνα για την 4η κατηγορία: 2 (Οκτώβριος 1979, Σεπτέμβριος 1980)
Προπονητής του Μήνα για την 3η κατηγορία: Σεπτέμβριος 1981
Προπονητής του Μήνα για την 2η κατηγορία: Δεκέμβριος 1987
Μέλος των «100 Θρύλων του Αγγλικού Ποδοσφαίρου» για τα 100 χρόνια της Football League: 1988
Ο Καλύτερος Ποδοσφαιριστής Όλων των Εποχών για την Λιντς Γιουνάιτεντ: 2006
Ο Μεγαλύτερος Αρχηγός στην ιστορία της Λιντς Γιουνάιτεντ: 2013