Ο Αντρέι Αρσάβιν θεωρείται από τους κορυφαίους παίκτες που έχει βγάλει η Ρωσία τα τελευταία χρόνια. Αποτέλεσε ηγετική μορφή της τρομερής Ζενίτ του 2008, όταν και κατέκτησε τους μοναδικούς ευρωπαϊκούς τίτλους της ιστορίας της μέχρι σήμερα, αλλά και της Εθνικής του ομάδας την ίδια χρονιά όπου έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Euro, με ένα απίστευτο show εναντίον της Ολλανδίας.
Ο Αντρέι Αρσάβιν γεννήθηκε στις 29 Μαΐου 1981, στη Αγία Πετρούπολη (πρώην Λένινγκραντ). Αν και ο μικρός Αρσάβιν έδειξε από νωρίς να διαθέτει μεγάλες ικανότητες στο σκάκι, ο ίδιος προτίμησε να συνεχίσει την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής.
Όταν ήταν επτά ετών, η μητέρα του Αντρέι τον έστειλε στο Αθλητικό Σχολείο «Σμένα» της Αγίας Πετρούπολης. Πρώτοι προπονητές του Αρσάβιν ήταν οι Σεργκέι Γκαρντίεφ και Βίκτορ Βιναγκράντοφ. Όταν ήρθε η ώρα να σπουδάσει αυτός με τον πατέρα του επέλεξαν σχέδιο μόδας καθώς εκεί θα είχε πολλά κορίτσια και δεν θα χρειαζόταν να διαβάζει πολύ. Στα δεκαοκτώ του γίνεται ποδοσφαιριστής της δεύτερης ομάδας της Ζενίτ, ενώ το 2000 ο Γιούρι Μαρόζοφ τον καλεί στην πρώτη ομάδα της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης. Εκεί που θα έγραφε ιστορία.
Στις 2 Αυγούστου 2000, ο Αντρέι πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Ζενίτ στον αγώνα του Κυπέλλου Ιντερτότο απέναντι στη Μπρέντφορντ Σίτι, ο οποίος έληξε με λευκή ισοπαλία. Μαζί με τον Αλεξάντερ Κερζάκοφ διαμόρφωσε το χρυσό δίδυμο της Ζενίτ, το οποίο διαλύθηκε μετά τη μεταγραφή του τελευταίου στη Σεβίλλη. Ο Αντρέι μπορούσε επίσης να μεταγραφεί στην Σπαρτάκ Μόσχας, αλλά οι διαπραγματεύσεις «πάγωσαν» όταν ο τότε προπονητής της ρωσικής ομάδας, Ολέγκ Ραμάντσεφ, είπε στον Αρσάβιν ότι τον προορίζει μόνο στη θέση του δεξιού μέσου, κάτι που τον παίκτη τον έβρισκε αντίθετο.
Το πρώτο χατ τρικ για την ομάδα του Ζενίτ, σημειώθηκε στον αγώνα απέναντι της Σατούρν Ράμενσκ (3-1), ενώ το 2008 κατέκτησε με την Ζενίτ το Σούπερ Καπ Ρωσίας, το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και το Σούπερ Καπ Ευρώπης. Οι εμφανίσεις του εκείνη τη σεζόν είχαν ως αποτέλεσμα τη μεταγραφή του στην Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ σε ηλικία 28 ετών.
Στις 21 Φεβρουαρίου 2009, ο Αντρέι κάνει το ντεμπούτο του για τους «κανονιέρηδες» στον αγώνα με τη Σάντερλαντ (0-0), ενώ το πρώτο του τέρμα για τη λονδρέζικη ομάδα το πέτυχε στον αγώνα με τη Μπλάκμπερν, αν και είχε τραυματιστεί σοβαρά στο πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης. Κάπου εκεί άρχισε και η φθίνουσα πορεία, με μία από τις φωτεινές εξαιρέσεις το ιστορικό 4-4 κόντρα στη Λίβερπουλ όταν σημείωσε και τα 4 γκολ της λονδρέζικης ομάδας σε εκείνο το ματς!
Στον αγώνα με τη Λίβερπουλ στις 21 Απριλίου 2009, όταν ο Αντρέι πέτυχε τα τέσσερα εκείνα γκολ, έγινε ο πρώτος παίκτης που κατάφερε να πετύχει τόσα γκολ στο Άφνιλντ, μετά από 63 χρόνια. Γι’ αυτό τον λόγο, ο Ρώσος ανακηρύχτηκε ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Πρέμιερ Λιγκ για τον μήνα Απρίλιο.
Τον επόμενο μήνα, τα αγγλικά ΜΜΕ μετέδωσαν ότι ο Αντρέι ζήτησε αύξηση του μισθού του, διότι όπως είχε πει δεν ήξερε για τους υψηλούς φόρους στην Αγγλία. Ο Αρσάβιν διέψευσε την πληροφορία αυτή, ενώ αργότερα απέλυσε τον μάνατζερ του. Στις 26 Αυγούστου 2009, ο Αρσάβιν πετυχαίνει το πρώτο του τέρμα, για την Άρσεναλ, στο Τσάμπιονς Λιγκ στον αγώνα με τη Σέλτικ Γλασκώβης. Στον αγώνα της ίδιας διοργάνωσης απέναντι στην ΑΖ Αλκμάαρ, ο Αντρέι δίνοντας τρεις τρις ασίστ, βοήθησε στην νίκη της Άρσεναλ (4-1).
Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Τις επόμενες χρονιές ο Αντρέι έβλεπε τα περισσότερα παιχνίδια από τον πάγκο της Άρσεναλ, ενώ όταν έπαιρνε χρόνο συμμετοχής δεν τον αξιοποιούσε, πραγματοποιώντας κακές εμφανίσεις. Η πτώση είχε αρχίσει.
Το 2012 επέστρεψε ως δανεικός στην ομάδα που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά, τη Ζενίτ, ενώ το 2015 ακολούθησε η μετακίνησή του στην Κουμπάν, όπου αγωνίστηκε μόλις σε 8 ματς. Το 2016 ταξίδεψε στο Καζακστάν για λογαριασμό της Καϊράτ όπου και έκλεισε την καριέρα του. Μια καριέρα που τελικά χάθηκε από νωρίς σχετικά άδοξα και σε απόλυτη αναντιστοιχία με τις πραγματικές δυνατότητες του ποδοσφαιριστή.
Ο Αντρέι συμμετείχε σε 310 επίσημους αγώνες με την Ζενίτ, κατά τους οποίους πέτυχε 71 τέρματα. Την περίοδο 2000-2009 που ήταν τα καλύτερα ποδοσφαιρικά του χρόνια έλαβε μεταξύ άλλων το χρυσό, το αργυρό και το χάλκινο μετάλλιο του Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου Ρωσίας. Στα 37 του χρόνια το 2017, αποφάσισε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, αφού η καριέρα του αρχίσει να φθίνει χρόνια και δεν είχε κανένα γυρισμό.
Πηγή: Goleador
