Της Μαρίας Καούκη
Το μεγάλο γεγονός στη φετινή Volley League είναι -προς το παρόν- η επιστροφή του ταλαιπωρημένου επί σειρά ετών Παναθηναϊκού στον τελικό του πρωταθλήματος. Ο “πράσινοι” διεκδικούν τίτλο έπειτα από 10 χρόνια, κόντρα στον Ολυμπιακό. Οι αθλητές του Δημήτρη Ανδρεόπουλου ήξεραν ότι έχουν περιθώριο 4 χρόνων για να φτάσουν σε αυτήν τη στιγμή. Το πλάνο του Παναθηναϊκού, που σχεδιάστηκε από τη διοίκηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ήταν τετραετές. “Το συρρίκνωσα -στα δύο χρόνια- με τα παιδιά μου”, μπορεί να καυχηθεί ο κόουτς.
Αυτή η ικανοποίηση, υπάρχει στο “τριφύλλι”. Είναι δεδομένο. “Πέρυσι, ήμασταν 5οι και φέτος στη χειρότερη θα είμαστε 2οι. Το πλάνο της επιστροφής του Παναθηναϊκού δεν ήταν διετίας, αλλά τετραετίας. Κι όμως, ξεπληρώθηκε το μεγαλύτερο μέρος των χρεών κι η ομάδα έφτασε να διεκδικεί τον τίτλο του πρωταθλητή μέσα σε δύο χρόνια. Οι σημαντικές προσθήκες ήταν αυτές των δύο μικρών, του Αλέξανδρου Ράπτη και του Αλέξανδρου Ανδρεόπουλου. Συν όλα τα άλλα νέα παιδιά, που έδεσαν καλά με τους πιο έμπειρους της ομάδας. Αυτά τα παιδιά ανέβασαν ψηλά τον πήχη, ώστε σήμερα ο κόσμος να ζητάει το πρωτάθλημα”, είπε ο Παναγιώτης Πελεκούδας.
Ο 31χρονος Πατρινός είναι χορηγός θετικής ενέργειας. Σε παρασύρει στη χαρά και στο λεκτικό παιχνίδι. Έπεσα θύμα του. “Πόσες φορές ακούς ‘θα καεί το πελεκούδι’;”, τον ρώτησα “Τρεις με τέσσερις την ημέρα. Όπως και το ‘πω, πω, Πόσο ψηλός είσαι;’. Θα το πει ο άλλος, δεν μπορεί να το ‘πνίξει’ με τίποτε”.
“Το συνδύασα με τη δική μου αναγέννηση, έπειτα από την κατάθλιψη”
Αυτή η ενέργεια υπάρχει στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού, όπως μαρτυρά. Πριν από δύο χρόνια άφησε τον ΠΑΟΚ για τους “πράσινους”. Ρίσκο για τα -τότε- δεδομένα των δύο ομάδων. “Ναι, σκέφτεσαι ότι είναι ρίσκο. Αλλά, εμένα μου άρεσε. Όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό, ήμουν -ας πούμε- ‘δώρο’ του κ. Γιαννακόπουλου. Δεν είχε αναλάβει τυπικά ως πρόεδρος. Τότε, η ομάδα ήταν διαφορετική. Στόχευε στην αναγέννησή της και κατά κάποιον τρόπο μέσα μου το συνδύασα με τη δική μου αναγέννηση, έπειτα από την κατάθλιψη που πέρασα. Αυτό που έζησα, με βοήθησε να επιλέξω. Μπορεί η κατάθλιψη να ανήκει στο παρελθόν (σ.σ. 2015), αλλά ακόμη κάνω συνεδρίες με ψυχολόγο, ψυχίατρο, όπως θες πες το. Γίνεται συνέχεια μια διεργασία μέσα σου”.
“Όλο αυτό δεν σε αφήνει να επαναπαυθείς. Και εξάλλου, έχω μάθει να σκέφτομαι το εξής: αν δεν πάρω ένα πρωτάθλημα, δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Σημασία έχει αυτό που ζω στον Παναθηναϊκό. Αυτά τα δύο υπέροχα χρόνια, δεν θα τα άλλαζα μ’ έναν τίτλο. Δεν είναι αυτοσκοπός το πρωτάθλημα. Είμαστε χαρούμενοι στον Παναθηναϊκό. Το διασκεδάζουμε. Στο γήπεδο, στον αγώνα, είμαστε απολύτως σοβαροί. Δεν υπάρχει χαβαλές. Αλλά στα αποδυτήρια είμαστε σαν αδέρφια. Πέφτει πολύ γέλιο. Αν κρυφακούει κάποιος όσο είμαστε σε αυτά, θα πει ‘αυτά τα παιδιά δεν πάνε καλά'”.
Ο Πελεκούδας έχει απολύτως ξεκάθαρες στο μυαλό του τις παραμέτρους που βοήθησαν τον Παναθηναϊκό να επιστρέψει στον τελικό. “Η διοίκηση Γιαννακόπουλου εξασφάλισε το οικονομικό σκέλος, τόσο με το χρέος που κάλυψε, όσο και με το γεγονός ότι είχαμε ένα αξιοπρεπές μπάτζετ. Επίσης, στηριχθήκαμε στα δύο νέα παιδιά που ανέφερα. Εξελίχθηκαν μέσα σε έναν χρόνο. Βασιστήκαμε στις σωστές επιλογές του προπονητή μας, που είναι πολύ σημαντικός για την ομάδα. Η ομάδα επιστρέφει σε τελικό ύστερα από 10 χρόνια, από την τελευταία διεκδίκηση τίτλου. Νωρίτερα, πήραμε και το League Cup, που δεν έχει την ίδια αίγλη με το Κύπελλο Ελλάδας. Αλλά -ναι- θα μπορούσαμε να πούμε ότι πάμε για ένα άτυπο νταμπλ, επειδή δεν θα διεξαχθεί φέτος το κύπελλο. Το χαρήκαμε πολύ το League Cup, καθώς μπήκαμε ως αουτσάιντερ στη διοργάνωση”.
“Οι πιθανότητες είναι 60%-40% υπέρ του Ολυμπιακού”
Ωστόσο, πιστεύει ότι ο Παναθηναϊκός δεν μπαίνει σε αυτόν τον τελικό με το πόδι πατημένο στο γκάζι, λόγω ανεβασμένης ψυχολογίας. “Αυτό ίσχυε προ καραντίνας. Σε αυτήν τη φάση, οι πιθανότητες είναι 60%-40% υπέρ του Ολυμπιακού. Δεν τους λείπει κανείς, ενώ εμείς δεν έχουμε τον Σάσα Στάροβιτς, ο οποίος δεν επέστρεψε στην ομάδα. Αυτό αποφάσισε και είναι σεβαστό. Εγώ δεν μπορώ να πω κάτι. Πάντα, παίζει ρόλο να είσαι σε καλή μέρα. Φέτος, ενώ ήμασταν πολύ καλά, χάσαμε 1-3 από την Κηφισιά. Πρέπει να σε θέλει κι η μπάλα. Εκείνη τη μέρα, η μπάλα δεν ήθελε να πάει κάτω”.
Μία από τις πολλές ομάδες που έχει αγωνιστεί είναι κι ο Ολυμπιακός. “Έχω περάσει σχεδόν απ’ όλες τις ομάδες. Με τα παιδιά του Ολυμπιακού είμαι φίλος. Κάνουμε παρέα”. Μπορεί να νιώσει και τους αντιπάλους του. “Θα θέλαμε τους οπαδούς μας σε αυτά τα παιχνίδια. Κάθε ομάδα -όποια το πάρει- θα ήθελε να το πανηγυρίσει με τους οπαδούς της. Τώρα, είναι σαν να δίνεις παράσταση στο θέατρο, χωρίς θεατές. Παίζουμε και για το χειροκρότημα, αν κι εμένα μ’ αρέσει και το γιουχάρισμα από τον αντίπαλο. Με φτιάχνει. Ως εκεί, όμως. Όχι να ανάβουν καπνογόνα και να πέφτουν δακρυγόνα. Αυτό τον αθλητή τον διαλύει. Ειδικά, αυτόν που ξέρει ότι η κρίση πανικού παραμονεύει. Έπαθα -πέρυσι- μία. Όταν έχεις περάσει κατάθλιψη, είναι πιθανό να την πάθεις. Η πρώτη φορά είναι η δύσκολη, μετά ξέρεις και το ξεπερνάς. Ξέρεις ότι θα περάσει. Πέρυσι, μου κράτησε 10 μέρες”.
Έχει εντοπίσει και τις γενικές διαφορές των δύο “αιώνιων” αντιπάλων. “Οι απαιτήσεις στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό είναι διαφορετικές. Στον Ολυμπιακό είσαι υποχρεωμένος να πάρεις το πρωτάθλημα, ενώ στον Παναθηναϊκό είσαι υποχρεωμένος να παίξεις με την ψυχή σου. Αν τα παρατήσεις, θα έχεις πρόβλημα. Βέβαια, ενδεχομένως να έχει παίξει ρόλο το γεγονός ότι όταν ήρθα εγώ στον Παναθηναϊκό, ήταν στη φάση της αναγέννησης. Γι’ αυτό, τώρα λέμε ‘πάμε να τη βρούμε’ στους τελικούς!”
Ο “Φοίνικας” Πελεκούδας, που ξέρει πώς είναι να αναγεννιέσαι από τις στάχτες σου, το… έχει φιλοσοφήσει: “Έχουμε κάνει το χόμπι μας δουλειά. Δεν σκάβουμε. Δεν είναι καταναγκαστική εργασία. ‘Παίζουμε βόλεϊ’, λέμε. Όχι ‘αγωνιζόμαστε’. Παιχνίδι είναι. Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι θα ήθελαν να γίνουν αθλητές ή καλλιτέχνες. Τραγουδιστές ή ηθοποιοί. Προσπαθώ, ειδικά στο ψυχολογικό κομμάτι, να βοηθήσω τους μικρούς της ομάδας. Γι’ αυτό πηγαίνω και σε σχολεία μέσω του προγράμματος ‘Ζήσε Αθλητικά’. Να πω στα παιδιά ότι δεν τελειώνει η ζωή αν γράψουν 14 και όχι 20 στις Πανελλήνιες. Κι ίσως επηρεαστούν θετικά, επειδή αυτά τα λόγια τ’ ακούνε από κάποιον που τον βλέπουν στην τηλεόραση”.
“Σήκωνα 180 κιλά ημικάθισμα πριν και στο σπίτι το έκανα με μια γλάστρα”
Οι τελικοί αρχίζουν στου Ρέντη την Πέμπτη και παραδέχεται ότι δεν είναι όλοι οι παίχτες στην ίδια κατάσταση, λόγω καραντίνας. “Αρκετοί συμπαίχτες μας προσαρμόστηκαν γρήγορα μετά την καραντίνα και ήταν έτοιμοι να παίξουν αμέσως. Εγώ -για παράδειγμα- δεν είμαι απολύτως έτοιμος. Έχει να κάνει και με το σώμα του καθενός. Κάποιων οι μυϊκές ίνες ανταποκρίθηκαν γρήγορα. Αν δεις, αυτό συμβαίνει κυρίως με τους πιο αδύνατους παίχτες. Ο Βραζιλιάνος μας, ο Λούκας Ρανγκέλ είναι έτοιμος από τη δεύτερη μέρα της επιστροφής μας. Προσέχαμε στην καραντίνα, αλλά έχει διαφορά. Εγώ σήκωνα 180 κιλά ημικάθισμα πριν και στο σπίτι το έκανα με μια γλάστρα. Δεν είναι το ίδιο”.
Ο πρωταθλητής της φετινής σεζόν θα κριθεί στις δύο νίκες και όχι στις τρεις, λόγω κορονοϊού και της ανάγκης για ένα συρρικνωμένο πρόγραμμα. Η δεύτερη πράξη του τελικού θα παιχθεί στις 12 του μηνός (στο κλειστό του ‘Αγίου Θωμά’) και η τρίτη στις 15 Ιουλίου (ξανά στου Ρέντη). Το πλεονέκτημα έδρας το έχουν οι “ερυθρόλευκοι”, γι’ αυτό το 1ο και το 3ο ματς θα γίνει στο κλειστό “Μελίνα Μερκούρη”, ενώ το “τριφύλλι” θα υποδεχθεί τους Πειραιώτες στον Άγιο Θωμά. Ο Παναθηναϊκός έχει 18 πρωταθλήματα Ελλάδας και ο Ολυμπιακός 29.
Πηγή: Contra
