Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ο Ολυμπιακός κέρδισε την Ρεάλ Μαδρίτης στο ΣΕΦ 79-69 και διαβάζω δεξιά κι αριστερά πως ξαναγύρισε, πως θα τρελάνει τον κόσμο με τις μεταμορφώσεις του κτλ κτλ. Ας μου επιτραπεί να διαφωνήσω. Δεν ξαναγύρισε διότι δεν είχε φύγει ποτέ. Και μεταπτώσεις θα έχει και στην συνέχεια όπως συμβαίνει με όλες τις καινούργιες ομάδες. Διότι ο Ολυμπιακός είναι πολύ καινούργιος σε πολλά: προσπαθεί να βρει νέους πρωταγωνιστές, έχει, ως προς το παιγνίδι του, νέες προθέσεις, περιμένει παίκτες να μπουν και να τον βοηθήσουν, έχει ένα προπονητή που μετά από σεζόν γεμάτες βεβαιότητες είναι υποχρεωμένος να ψαχτεί. Και ψάχνεται. Αλλά ο Γιώργος Μπαρτζώκας πάντα μου έδινε την εντύπωση πρακτικού ανθρώπου. Και οι άνθρωποι αυτοί ξέρουν πως αν κάτι δεν είναι ακόμα έτοιμο χρειάζεται καμιά φορά να το αφήσεις λίγο στην άκρη, προτιμώντας αυτό που ξέρεις. Κι αν είναι λιγάκι παλιό δεν πειράζει: και το vintage έχει την γοητεία του.
Το μεγάλο αβαντάζ
Την Κυριακή ο Ολυμπιακός έχασε στο ΣΕΦ από τον ΠΑΟ. Η ήττα δεν ήταν καταδικαστική καθώς δεν κρίνει απολύτως τίποτα, όπως τίποτα δεν θα έκρινε και μια νίκη: το πρωτάθλημα θα κριθεί στα ματς ΠΑΟ- Ολυμπιακός τον Μάιο ό,τι και να συμβεί στην κανονική περίοδο. Ωστόσο η ήττα από τον ΠΑΟ, όπως κάθε ήττα από τον μοναδικό στην Ελλάδα αντίπαλο, αφήνει μια πληγή: τα ματς με την Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα έπρεπε να κλείσουν αυτή την πληγή. Δηλαδή να εξαφανίσουν την ανασφάλεια της ίδιας της ομάδας πρώτα από όλα. Που κόντρα στον Παναθηναϊκό έδειξε χωρίς αυτοπεποίθηση.
Ο τρόπος που διάλεξε ο Μπαρτζώκας για να κερδίσει την Βασίλισσα δείχνει ότι στην εφετινή χρονιά έχει ένα αβαντάζ που πρέπει να το αξιοποιήσει: το αβαντάζ να έχει στα χέρια του, παρά τις καλοκαιρινές προσθήκες, ένα ρόστερ που του επιτρέπει να εμφανίσει την περσινή (εν μέρει και την προπέρσινη ομάδα) με τις πολλές γνωστές αρετές της. Ο Ολυμπιακός πρόσθεσε στο ρόστερ του παίκτες για να τον κάνουν καλύτερο, ωστόσο δεν έρχεται από κάκιστες χρονιές, ούτε έχουν εμφανιστεί στο ΣΕΦ δώδεκα παίκτες που αποκτήθηκαν φέτος. Οι παλιοί υπάρχουν και ξέρουν πολλά που οι νέοι πρέπει να μάθουν.
Στο ματς με την Ρεάλ οι παλιοί ήταν αυτοί που έκαναν την διαφορά. Πρώτος από όλους ο αδικαιολόγητα αποκλεισμένος από το ματς με τον ΠΑΟ Σακίλ Μακ Κίσικ με 15 πόντους (2/5 δίποντα, 3/6 τρίποντα) και 25 λεπτά τεράστιας προσφοράς και στην άμυνα πράγμα που μαρτυρούν 6 ριμπάουντ και δυο κλεψίματα. Έπειτα ο Τόμας Γουόκαπ που με 12 πόντους (και 4 ασίστ) έκανε για πρώτη φορά φέτος ένα θαρραλέο επιθετικό παιγνίδι – επιτέλους. Μετά ο Πίτερς που με 17 λεπτά πολυποίκιλης παρουσίας (και δυο τρίποντα σε στιγμές που η επίθεση είχε κολλήσει) έδωσε ενέργεια και λύσεις, βοηθώντας σε δυο δεκάλεπτα να φτάσει ο Ολυμπιακός στην ανατροπή του σκορ. Τέλος ο Φαλ που με 6 πόντους και 6 ασίστ έκανε όλη την αθόρυβη δουλειά κουράζοντας τον Ταβάρεζ όσο δεν το κατάφεραν ούτε ο ακόμα ανέτοιμος Μιλουτίνοφ, αλλά ούτε κι ο Ράιτ. Κοντά στους «παλιούς» ο Βεζένκοφ στο διπλό ρόλο του παλιού και του καινούργιου, βρήκε στην τελική ευθεία 7 κρίσιμους πόντους από τους 23 που είχε συνολικά αναλαμβάνοντας να κάνει αυτό που η ομάδα του ζητά, δηλαδή να βγει μπροστά στα δύσκολα.
Δυο ανατροπές
Δεν ήταν όμως μόνο οι παλιοί παίκτες το μυστικό της νίκης: το πιο σημαντικό ήταν ότι είδαμε σε δυο κρίσιμες στιγμές του ματς ένα συνολικά «παλιό» Ολυμπιακό να δείχνει στην Ρεάλ πως ό,τι και να κάνει δεν θα φτάσει στην πέμπτη συνεχόμενη νίκη της απέναντι του. Στο τελευταίο πεντάλεπτο του δευτέρου δεκαλέπτου η πεντάδα Γκος, Γκουόκαπ, ΜακΚίσικ, Πίτερς και Φαλ μετέτρεψε το 27-34 σε 36-34 και στην αρχή του τέταρτου δεκαλέπτου (του καλύτερου του Ολυμπιακού) η ίδια πεντάδα (με μόνη διαφορά τον Ράιτ αντί του Φαλ) έβαλε τις βάσεις για να καθαρίσει ο γηπεδούχος εύκολα το ματς στην τελική ευθεία. Η πρώτη πεντάδα κράτησε χωρίς πόντο την Ρεάλ για 5 λεπτά. Η δεύτερη της επέτρεψε να βάλει ένα τρίποντο στο πρώτο εξάλεπτο του τέταρτου δεκαλέπτου, όταν μάλιστα η Βασίλισσα είχε κάνει ένα τρίτο δεκάλεπτο επιθετικά καταπληκτικό βρίσκοντας χάρη σε 8 ασίστ του Καμπάτσο 25 πόντους.
Εμεινε από ενέργεια και λύσεις
Η αγία παλιά άμυνα του Ολυμπιακού έφερε μια νίκη ανακουφιστική. Η άμυνα προέκυψε γιατί ο Μπαρτζώκας κοουτσάρισε χωρίς να κοιτάει το ρολόι – ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο. Στο δε τέταρτο δεκάλεπτο (το καλύτερο του Ολυμπιακού) χρησιμοποιήθηκαν κατά βάση μόνο επτά παίκτες (Γουόκαπ, Γκος, ΜακΚίσικ, Φουρνιέ, Πίτερς, Βεζένκοφ και Φαλ) και η ομοιογένεια μέτρησε.
Ο Μπαρτζώκας ήξερε πως η Ρεάλ έχει μόνο μια πεντάδα με σημαντικές επιθετικές ικανότητες και κούρασε πολύ τους Ταβάρεζ, Μούσα, Χεζόνια, ενώ ο Καμπάτσο έκανε γρήγορα τα δυο πρώτα του φάουλ και υπήρξε επικίνδυνος μόνο στο τρίτο δεκάλεπτο. Ο κόουτς Ματέο δεν εμπιστεύθηκε τον Ιμπάκα, που ξεκίνησε καλά, κράτησε στο γήπεδο τον γέρο Γιουλ πιο πολύ από τον Αμπάλδε, είδε τον Ντεκ να περιορίζει τον Φουρνιέ που ξεκίνησε φουριόζος, αλλά αν δεν βρει δυο τουλάχιστον παίκτες ακόμα (μεταξύ των οποίων ένα play maker) η ομάδα του δεν θα πάει πουθενά. Στο ΣΕΦ παραδόθηκε στο τέλος μένοντας από ενέργεια: όσο καλοί και να είναι έξι παίκτες δεν αρκούν και η Ρεάλ μοιάζει να μην έχει περισσότερους.
Για τον Ολυμπιακό ακολουθεί η Μπαρτσελόνα με την οποία υπάρχει μπροστά μια ακόμα μάχη. Μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός μοιάζει να υποφέρει ομάδες με πολλά γκαρντ (όπως η Μπάγερν, η Φενέρ, η Εφές, ο ΠΑΟ), αλλά την Βασίλισσα, που έχει μόνο τον Καμπάτσο και σχεδόν κανένα άλλο ικανό να τρέξει στην περιφέρεια για είκοσι λεπτά, την απονεύρωσε. Η εφετινή ομάδα του Μπαρτζώκα απέχει αρκετά από το να θεωρηθεί έτοιμη. Η περσινή όμως ομάδα, ομάδες όπως είναι η τωρινή Ρεάλ, τις κέρδιζε: αυτό έκανε και φέτος. Και είναι από τις περιπτώσεις που το χιλιοειπωμένο «άλλο πέρσι κι άλλο φέτος» δεν ισχύει…
Πηγή: Karpetshow
