Του Παναγιώτη Παπαδημητρίου
Ο Μαραντόνα θα πλήρωνε για να τον δει να παίζει, ο Μέσι τον είχε ως είδωλο. Ο Πάμπλο Αϊμάρ ήταν πρότυπο τόσο εντός, όσο και εκτός γηπέδων, εκπροσωπώντας ένα ποδόσφαιρο που τελευταία μοιάζει να χάνεται.
Ο Πάμπλο Σέσαρ Αϊμάρ γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1979, στην πόλη Ρίο Κουάρτο, στην επαρχία της Κόρδοβα, στην ενδοχώρα της Αργεντινής, δυτικά του Μπουένος Άιρες. Ο πατέρας του, ο Ρικάρδο, είχε διατελέσει παίκτης και προπονητής, με το παρατσούκλι «πάγιο», που σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση «βλάχος», με αποτέλεσμα αρκετοί να ονομάσουν κάποια χρόνια αργότερα τον γιο του, «παγίτο», δηλαδή «μικρό πάγιο».
Το πιο σημαντικό, βέβαια, ήταν ότι ο μπαμπάς Αϊμάρ έδωσε στον μικρό, πέρα από το Πάμπλο, ένα ακόμα όνομα, το Σέσαρ, προς τιμήν του μεγάλου Σέσαρ Λουίς «ελ φλάκο» Μενότι, κάτι που αμέσως φανέρωσε και το στιλ του ποδοσφαίρου με το οποίο ταίριαξε ο Παμπλίτο.
Από την ηλικία των έξι ετών, μπήκε στις ακαδημίες της τοπικής Εστουδιάντες, όπου έκανε προπονήσεις τρεις φορές την εβδομάδα. Τον είχε ανακαλύψει στις αλάνες της πόλης ο υπεύθυνος των ακαδημιών της ομάδας, Άλφι Μερκάδο, ο οποίος είχε εντυπωσιαστεί από την ευκολία με την οποία ο μικρούλης ξεπερνούσε τους αντιπάλους του, πραγματοποιώντας εντυπωσιακές ντρίμπλες.
Πάμπλο Αϊμάρ: Στη Ρίβερ Πλέιτ με παρέμβαση Πασαρέλα
Ο Παμπλίτο πολύ γρήγορα ξεχώρισε ανάμεσα στους συνομήλικούς του και όταν έκλεισε τα 13 του χρόνια, οι άνθρωποι της Ρίβερ Πλέιτ τον πήραν στο Μπουένος Άιρες για να τον δοκιμάσουν. Ενθουσιάστηκαν από αυτά που είδαν, θέλησαν να τον κρατήσουν κοντά τους, αλλά ο νεαρός επέστρεψε στο Ρίο Κουάρτο, γιατί του έλειπαν πολύ οι γονείς του και τα αδέρφια του, Αντρές και Λάουρα αντίστοιχα. Έναν χρόνο αργότερα, χρειάστηκε να ταξιδέψει στο Ρίο Κουάρτο ο ίδιος ο Ντανιέλ Πασαρέλα, παγκόσμιος πρωταθλητής με την «αλμπισελέστε» το 1978 και τότε προπονητής της Ρίβερ Πλέιτ, για να πείσει τον Παμπλίτο και τον πατέρα του ότι το μέλλον του μικρού βρισκόταν στις ακαδημίες των «εκατομμυριούχων».
Τελικά τα κατάφερε και επέστρεψε στην πρωτεύουσα μαζί με τον Αϊμάρ, ο οποίος πάντως, ακόμα και τότε, δεν είχε ως στόχο να γίνει ποδοσφαιριστής, αλλά ήθελε να σπουδάσει ιατρική. Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος: «Εγώ ποτέ δεν είχα στο μυαλό μου να παίξω μπάλα επαγγελματικά. Υπάρχουν αρκετοί που δεν με πιστεύουν, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ξεκίνησα στο Ρίο Κουάρτο, μόνο και μόνο επειδή έπαιζαν οι φίλοι μου και πήγα στο Μπουένος Άιρες, γιατί και εκεί βρέθηκαν κάποιοι κολλητοί μου. Μετά, ενώ ήμουν στην Ρίβερ, συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να αγωνιστώ σε μια μεγάλη ομάδα και να κερδίσω χρήματα. Όταν έφυγα από το σπίτι μου, έκλαιγα πολύ, αλλά το έκανα κρυφά, όταν ήμουν μόνος μου. Κάθε φορά όμως που μιλούσα στο τηλέφωνο με την μητέρα μου, το έπαιζα άνετος και χαρούμενος».
Ένας enganche ανάμεσα στα αστέρια
Ο Παμπλίτο πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Ρίβερ τον Αύγουστο του 1996, πριν συμπληρώσει τα 17 του, σε μια ομάδα που είχε κατακτήσει το Κόπα Λιμπερταδόρες και ήταν γεμάτη από αστέρια, όπως οι Φρανσέσκολι, Σάλας, Σολάρι, Γκαγιάρδο, Σορίν, Μπερίσο και Μόνο Μπούργος. Παρά τον πολύ μεγάλο ανταγωνισμό, ο νεαρός κατάφερε να ξεχωρίσει αμέσως με το γεμάτο φαντεζί και θέαμα παιχνίδι του, ξεσηκώνοντας με τις εμπνεύσεις του, το Μονουμεντάλ.
Ήταν ένας από τους πολλούς που πήρε το χρίσμα του συνεχιστή του Ντιέγο Μαραντόνα και η αλήθεια είναι πως και ο ίδιος ο Ντιεγκίτο είχε πει ότι είναι ο μόνος που δικαιούται να φέρει τον τίτλο του διαδόχου του! Παράλληλα, είχε τονίσει ότι πρόκειται για τον μοναδικό ποδοσφαιριστή που «θα πλήρωνα για να παρακολουθήσω»!
Η ταπεινότητα του ήταν συστατικό της επιτυχίας
Ένα στοιχείο που χαρακτήρισε τον Αϊμάρ εξωαγωνιστικά, είναι σίγουρα η ταπεινότητα και οι χαμηλοί τόνοι. Από μικρός απέφευγε την δημοσιότητα και όταν άρχισε να ξεχωρίζει με τις εμφανίσεις του στην Ρίβερ, προσπαθούσε μετά από κάθε προπόνηση ή αγώνα, να εξαφανιστεί από το γήπεδο πριν τον πάρουν χαμπάρι οι δημοσιογράφοι. Είχε γράψει ιστορία ο τρόπος με τον οποίο έφευγε, σχεδόν τρέχοντας και με το κεφάλι να κοιτάει προς τα κάτω, έτσι ώστε να μην τον αναγνωρίσουν! Διηγούνται ότι ένα απόγευμα, τον περίμενε έξω από το “Μονουμεντάλ” μια παρέα κοριτσιών για να του ζητήσουν αυτόγραφα και να βγάλουν μαζί του μια αναμνηστική φωτογραφία. Εκείνος, το έβαλε στα πόδια και τις προσπέρασε χωρίς να καταλάβει ότι βρίσκονταν εκεί για αυτόν και το συνειδητοποίησε όταν άκουσε πίσω του τις απογοητευμένες κοπέλες να του φωνάζουν: «Πάμπλο τι έγινε; Είσαι πλέον γνωστός και την άκουσες; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;».
Ο Αϊμάρ φρέναρε αμέσως, έκανε μεταβολή, πήγε προς το μέρος τους, ζήτησε συγνώμη, εξήγησε ότι έτρεχε για να μην τον προλάβουν οι δημοσιογράφοι και φυσικά υπέγραψε και φωτογραφήθηκε μαζί τους. Στο μεταξύ, οι άνθρωποι της Ρίβερ ήταν υπερήφανοι για τον παίκτη, ήξεραν πως είχαν κάνει δικό τους ένα σούπερ ταλέντο και είχαν αποφασίσει να επενδύσουν τα πάντα για την εξέλιξή του.
Συνεχής εξέλιξη και ευρωπαϊκό ενδιαφέρον
Μετά τα πρώτα του παιχνίδια με την πρώτη ομάδα, οι αντίπαλοι αμυντικοί κατέφυγαν στην κλασική λατινοαμερικάνικη συνταγή, τα σκληρά φάουλ ώστε να αποτρέψουν τον κίνδυνο εν ονόματι Παμπλίτο. Τα πολλά αντιαθλητικά χτυπήματα, οδήγησαν σύντομα τον Αϊμάρ στο χειρουργείο και οι τραυματισμοί ακολούθησαν την “εύθραυστη” σωματοδομή του παίκτη σε όλη την καριέρα του. Παρόλα αυτά, η βελτίωση του Παμπλίτο συνεχίστηκε με εντυπωσιακό τρόπο, κάτι που άρχισε να ανοίγει τις πόρτες των ευρωπαϊκών συλλόγων.
Η Ρίβερ πάντως, δεν έδειξε να έχει την παραμικρή διάθεση να τον παραχωρήσει. Οι «Εκατομμυριούχοι» κατέκτησαν τέσσερις τίτλους, τις Apertura του 1997 και 1999, την Clausura του 2000 και το Supercopa Sudamericana του 1997. Όλοι έβλεπαν στο πρόσωπο του Αϊμάρ τον διάδοχο του μεγάλου Ένσο Φρανσέσκολι, υποστηρίζοντας αρκετοί εξ αυτών ότι ο Αργεντίνος βρισκόταν σε πορεία ακόμα και να ξεπεράσει τον Ουρουγουανό σταρ! Το στυλ παιχνιδιού του Παμπλίτο γοήτευε τους πάντες. Οι φοβερές του ασίστ έφταναν με μαγικό τρόπο στους επιθετικούς της Ρίβερ, τον Χιλιανό Μαρσέλο Σάλας και τον Κολομβαινό Χουάν Πάμπλο Άνχελ, σκόραραν στις αντίπαλες εστίες με έτοιμα γκολ. Ο Χιλιανός επιθετικός είχε πει σχετικά: «Ο Αϊμάρ είναι μοναδικός. Ξέρω ότι όταν περιμένω μέσα στην αντίπαλη περιοχή, θα με βρει όπως και να έχει. Και η αλήθεια είναι ότι πάντα τα καταφέρνει». Για μια τετραετία ο Παμπλίτο έδειξε μια αξιοθαύμαστη σταθερότητα στην απόδοσή του.
Πρώτη στάση η Βαλένθια
Ο ίδιος αποχαιρέτησε τους φιλάθλους στο Μονουμεντάλ, στο φινάλε του πρώτου κεφαλαίου Ρίβερ Πλέιτ, δίνοντας την υπόσχεση ότι θα επέστρεφε μια μέρα στην ομάδα που του πρόσφερε τόσα πολλά, κάτι που τήρησε.
Οι προτάσεις που έφτασαν στο Μπουένος Άιρες για τον 21χρονο, ήταν ατελείωτες. Ο ίδιος θυμάται: «Είχα συγκλονιστεί συνειδητοποιώντας πόσοι σύλλογοι ενδιαφέρονταν για μένα. Από την Αγγλία, την Ισπανία, την Ιταλία, όλοι με ήθελαν. Αλλά τελικά η απόφαση αποδείχτηκε εύκολη». Και η επιλογή του να υπογράψει στη Βαλένθια, δικαιώθηκε πλήρως. Οι «νυχτερίδες» είχαν δαπανήσει για τη μεταγραφή του 24 εκατομμύρια ευρώ! Ποσό ρεκόρ για την ιστορία του συλλόγου.
Ο Αϊμάρ πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την ομάδα στη δεύτερη φάση των ομίλων του Champions League, μέσα στο Μεστάγια, με αντίπαλο την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στις 14/2. Ο Γιόχαν Κρόιφ τον αποθέωσε μετά το ματς (0-0) για την εμφάνισή του και μετά τον πρώτο μήνα παρουσίας του στην Ισπανία, έγινε το πρώτο θέμα συζήτησης ανάμεσα στον ποδοσφαιρικό κόσμο της χώρας.
Στον τελικό του Champions League
Η Βαλένθια, εκείνη τη σεζόν, τερμάτισε τελικά στην πέμπτη θέση της Λα Λίγκα, όμως έφτασε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στον τελικό του Champions League, αυτή τη φορά με αντίπαλο την Μπάγερν Μονάχου, αφού πρώτα απέκλεισε την Άρσεναλ και τη Λιντς σε προημιτελικά και ημιτελικά αντίστοιχα. Ο ίδιος ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ ήταν εκείνος που έδωσε πλήρη ελευθερία κινήσεων στον Παμπλίτο μέσα στον αγωνιστικό χώρο, αποδεσμεύοντάς τον από αμυντικά καθήκοντα.
Το καλοκαίρι του 2001 ο Κούπερ αναχώρησε για την Ίντερ και στη θέση του πήρε ο Ράφα Μπενίτεθ που βρισκόταν μέχρι τότε στην Τενερίφη. Η επόμενη σεζόν (2002/03 ) δεν είχε την ανάλογη επιτυχία για τη Βαλένθια, η οποία τερμάτισε 5η στο πρωτάθλημα και αποκλείστηκε από την Ίντερ στα προημιτελικά του Champions League, εκεί όπου ο Αϊμάρ βρέθηκε στην κορυφή της λίστας των παικτών με τις περισσότερες ασίστ, μοιράζοντας πέντε. Σε εκείνη τη σεζόν, ο Αϊμάρ δεν αποδείχτηκε καθοριστικός, αφού για πρώτη φορά στην καριέρα του ταλαιπωρήθηκε πολύ από τραυματισμούς. Παρόλα αυτά, βοήθησε με τέσσερα γκολ και 7 ασίστ σε 38 συμμετοχές. Το μεγάλο πρόβλημα όμως ήταν η αποχώρηση του Μπενίτεθ από τον πάγκο, λόγω διαφωνιών στις μεταγραφές με τον τεχνικό διευθυντή, Χεσούς Γκαρθία Πιτάρκ.
Περιορίζοντας τον Παμπλίτο
Στη θέση του Μπενίτεθ ήρθε ο Κλαούντιο Ρανιέρι, ο οποίος πέντε χρόνια πριν είχε κατακτήσει το ισπανικό Κύπελλο με τη Βαλένθια, στην πρώτη του θητεία στον σύλλογο του Λεβάντε. Ο Ιταλός άλλαξε τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας και έστειλε τον Αϊμάρ στα πλάγια, ως εξτρέμ. Στην πορεία του πρωταθλήματος, ο Παμπλίτο άρχισε να χρησιμοποιείται λιγότερο, κυρίως ως αλλαγή. Η θέση όμως στην οποία αγωνιζόταν πλέον, δεν του ταίριαζε, αφού του στερούσε την ελευθερία κινήσεων, έτσι ώστε να αποδώσει το ποδόσφαιρο που ήξερε.
Οι τακτικές του Ρανιέρι δεν λειτούργησαν όχι μόνο με τον Αϊμάρ, αλλά ούτε και με τους υπόλοιπους παίκτες και τελικά ο Ιταλός απολύθηκε τον Φεβρουάριο του 2005, έχοντας τις «νυχτερίδες» στην έβδομη θέση της βαθμολογίας. Ο Αντόνιο Λόπεθ που τον αντικατέστησε μέχρι το τέλος της σεζόν, επανέφερε τον Παμπλίτο στη φυσική του θέση, αλλά η χρονιά δεν μπόρεσε να σωθεί. Οι «νυχτερίδες» τερμάτισαν στην έβδομη θέση, 26 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα, μένοντας εκτός Ευρώπης μετά από επτά σερί συμμετοχές!
Η επόμενη, με τον Κίκε Σάντσεθ Φλόρες στον πάγκο, ήταν και η τελευταία για τον Αϊμάρ στη Βαλένθια. Το «αντίο» ήρθε το καλοκαίρι του 2006, μετά από πεντέμισι χρόνια στο Μεστάγια, εκεί όπου λατρεύτηκε ως είδωλο. Η αγάπη των φίλων της Βαλένθια προς το πρόσωπό του συνεχίζει να υπάρχει μέχρι σήμερα, αφού θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους “τεχνίτες” που πάτησαν ποτέ το χορτάρι στο ιστορικό τους γήπεδο.
Η μετακίνηση στη Σαραγόσα
ο Αϊμάρ υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο στη Σαραγόσα, σε μια μετακίνηση που στοίχισε 11 εκατομμύρια ευρώ και την οποία η διοίκηση των “μάνιος” χαρακτήρισε ως την μεγαλύτερη στην ιστορία του συλλόγου! Με προπονητή τότε τον Βίκτορ Φερνάντεθ και συμπαίκτες τους συμπατριώτες του, τα αδέρφια Μιλίτο, Γκαμπριέλ και Ντιέγο, αλλά και τους Αλμπέρτ Θελάδες και Ζεράρ Πικέ, ο Αϊμάρ είχε μια πολύ καλή πρώτη σεζόν, με τη Σαραγόσα να τερματίζει στην έκτη θέση του πρωταθλήματος και να παίρνει το εισιτήριο για το Κύπελλο UEFA. Όμως η επόμενη σεζόν, το 2007/08, αποδείχτηκε καταστροφική.
Τα στραβά ξεκίνησαν αρχικά στην Ευρώπη, με τον αποκλεισμό από τον πρώτο γύρο του Κυπέλλου UEFA με αντίπαλο τον Άρη. Στη συνέχεια η πτώση της ομάδας ήταν κατακόρυφη, με τέσσερις αλλαγές προπονητών μέσα στη χρονιά! Στα 28 του, ο Αργεντινός έπρεπε να κάνει την επόμενη επιλογή της καριέρας του. Και η αλήθεια είναι ότι προτάσεις δεν έλειψαν ούτε τότε, ειδικότερα από τη στιγμή που ο Παμπλίτο είχε αποκτήσει πλέον και την ισπανική υπηκοότητα. Μέχρι και η Ρίβερ Πλέιτ προσπάθησε να τον φέρει πίσω στην Αργεντινή, κάνοντας του διαρκώς κρούσεις.
Το τελευταίο ευρωπαϊκό κεφάλαιο, στους «αετούς»
Τελικά, ο Αϊμάρ αποδέχτηκε την πρόταση της Μπενφίκα για τετραετές συμβόλαιο. Το κίνητρο ήταν μεγάλο, αφού οι «αετοί» έπαιζαν ποδόσφαιρο στο δικό του στυλ και είχαν παίκτες ποιότητας όπως ο Όσκαρ Καρντόσο, ο Νούνο Γκόμες, ο Άνχελ ντι Μαρία και ο Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες και ο «δικός μας», Κώστας Κατσουράνης. Οι τραυματισμοί δεν σταμάτησαν όμως να τον ταλαιπωρούν. Ο ίδιος άφησε στο χορτάρι τις τελευταίες εκλάμψεις του ταλέντου του, πριν ολοκληρώσει την δωδεκαετή του παρουσία στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Τον Ιούνιο του 2013 αποχαιρέτησε την Μπενφίκα, αφού την ευχαρίστησε για τα πέντε υπέροχα χρόνια συνεργασίας τους, έχοντας 179 συμμετοχές, 17 γκολ και 42 ασίστ! «Υπάρχουν άτομα που πάντα μας κάνουν να νιώθουμε νοσταλγία και ο Αϊμάρ είναι ένας από αυτούς. Πέραν του ότι αποτελεί μια ιδιοφυΐα του ποδοσφαίρου, είναι και παράδειγμα ως άνθρωπος και αυτό που μεταδίδει μέσα στον αγωνιστικό χώρο, το κάνε και εκτός», τόνιζε στο «αντίο» του παίκτη ο πρόεδρος της Μπενφίκα, Λουίς Φιλίπε Βιέιρα. Ο ίδιος αποχαιρέτησε με μια ευχή: «Ελπίζω να επιστρέψω του χρόνου στη Λισσαβόνα για να δω την Μπενφίκα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ!».
Η περιπλάνηση στην Μαλαισία
Δυο μήνες αργότερα και ενώ όλοι περίμεναν ότι θα επέστρεφε στην Αργεντινή, ο Παμπλίτο έκανε την έκπληξη υπογράφοντας διετές συμβόλαιο στην Τζοχόρ Νταρούλ Τακζίμ, στις «Τίγρεις του Νότου», του πάμπλουτου πρίγκιπα της Μαλαισίας. Τελικά, μπόρεσε να παίξει μόνο οκτώ παιχνίδια πετυχαίνοντας δυο τέρματα και τον Απρίλιο του 2014 η διοίκηση του συλλόγου διέκοψε απότομα τη συνεργασία τους.
Η επιστροφή στα πάτρια εδάφη και την Ρίβερ
Οκτώ μήνες μετά την αποχώρηση του από τη Μαλαισία, ο Αϊμάρ ξεκίνησε να προπονείται με την Ρίβερ Πλέιτ, ελπίζοντας να κερδίσει ένα καινούργιο συμβόλαιο με τους «Εκατομμυριούχους». Στις 31 Μαΐου του 2015, ο τεχνικός της Ρίβερ, Μαρσέλο Γκαγιάρδο, τον πέρασε ως αλλαγή στο παιχνίδι με την Ροσάριο Σεντράλ. Με το «35» στην πλάτη, ο Παμπλίτο ξεσήκωσε το Μονουμεντάλ, το οποίο τον αποθέωσε στην τελευταία του παράσταση. Χάρη στον Μαρσέλο Γκαγιάρδο, που του έδωσε την ευκαιρία να πει το «αντίο» του στον κόσμο της Ρίβερ.
Οι τραυματισμοί δεν τον εγκατέλειψαν και το καλοκαίρι του 2015, του ανακοινώθηκε από τον σύλλογο του Νούνιες ότι δεν μπορούσε να συμπεριληφθεί ξανά στο ρόστερ της ομάδας.
Το τελευταίο «αντίο», στην ομάδα που τον ανέδειξε
Το οριστικό «αντίο» του Πάμπλο Αϊμάρ στο ποδόσφαιρο έγινε στις 23/1/2018. Έπαιξε 50’ λεπτά για το κύπελλο Αργεντινής, κόντρα στην Σπορτίβο Μπελγράνο στο γήπεδο της Εστουδιάντες δε Ρίο Κουάρτο. Για την ιστορία, το παιχνίδι έληξε 0-0. Στο ίδιο γήπεδο, όπου 33 χρόνια πριν, ξεκίνησε την καριέρα του.
Από το 2017, o «μάγος» βρίσκεται στην θέση του προπονητή στην U17 της Εθνικής Αργεντινής, φιλοδοξώντας να αλλάξει την κατάσταση στο ποδοσφαιρικό οικοδόμημα της χώρας του και να την βοηθήσει να αναδείξει καλύτερα το ταλέντο των παιδιών της.
Ο τρόπος, άλλωστε, που βλέπει το ποδόσφαιρο, έχει κάτι από την αλητεία και την αλήθεια του δρόμου, των potreros, που πάντα θα συνδέονται με το όμορφο παιχνίδι. «Λένε όλοι για την απουσία δημιουργικών ποδοσφαιριστών. Σαν να ξεκινήσω αύριο κιθάρα και ο καθηγητής να μου πει τι να παίξω και πώς να το παίξω και μεθαύριο πάλι ακριβώς το ίδιο και εγώ στο σπίτι να μην παίζω ποτέ κάτι μόνος μου. Είναι αυτό που κάναμε πριν 30 χρόνια. Τελείωνε η προπόνηση μας και παίζαμε μπάλα ακόμα τρεις ώρες γιατί ο κόσμος ήταν τότε διαφορετικός. Σήμερα τα παιδιά παίζουν μπάλα μόνο την ώρα που είναι στον σύλλογο. Όταν παίζαμε στον δρόμο, κανείς δεν μας έλεγε να μην κάνουμε ποδιά μέσα στη δική μας περιοχή. Στην ομάδα σου προσαρμοζόσουν, αλλά ήξερες ήδη πώς να κάνεις ποδιά. Αυτή την τρέλα δεν την έχουν σήμερα τα περισσότερα παιδιά. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους δώσουμε λίγο από αυτό το αγνό παιχνίδι».
Η παρακαταθήκη που άφησε ο Παμπλίτο πίσω του…
Αφού κυριάρχησε στην Αργεντινή, κατέκτησε και την Ευρώπη, με οκτώ τρόπαια σε δύο από τους σημαντικότερους συλλόγους της Ιβηρικής χερσονήσου. Πάνω και πέρα όμως από τους τίτλους, ο Παμπλίτο υπηρέτησε ένα στιλ ποδοσφαίρου διαφορετικό, που θαυμάσαμε και αγαπήσαμε όλοι όσοι τον είδαμε να ξεδιπλώνει το μεγάλο του ταλέντο στα γήπεδα. Ήταν απολαυστικός αλλά και καθοριστικός, εντυπωσιακός και αποτελεσματικός, ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς της γενιάς του.
Ο Αϊμάρ έκανε πολλούς φίλαθλους να ονειρευτούν, ανάμεσά τους και έναν πιτσιρικά εν ονόματι Μέσι από το Ροσάριο, ο οποίος δηλώνει πως τον έχει ως είδωλο. Θα μείνει στην ιστορία ως ένα από τα τελευταία σπουδαία δεκάρια που έβγαλε ποτέ το ποδόσφαιρο της Αργεντινής. Έγραψε την πορεία του με έναν τρόπο που γοήτευσε και θα μνημονεύεται στις επόμενες δεκαετίες, στους επόμενους ποδοσφαιριστές, καθώς είναι και θα είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση, εντός αλλά και εκτός των τεσσάρων γραμμών!
Πηγή: Fanatico
