Ο Ολυμπιακός κέρδισε την Καϊράτ στην Αστάνα με 1-0, ανανεώνοντας τις ελπίδες του να φτάσει στα νοκ άουτ ματς του Τσάμπιονς λιγκ παρά το κακό του βαθμολογικό ξεκίνημα στη League Phase. Το ματς ανήκει στην κατηγορία των παιχνιδιών που έχουν άλλη ανάγνωση κατά την διάρκειά του και άλλη ανάγνωση στο τέλος του. Κατά την διάρκειά του συμβαίνουν πολλά που το κάνουν να μοιάζει ένα σχετικά αγωνιώδες παιχνίδι: κυρίως υπάρχουν αντικειμενικές αγωνιστικές δυσκολίες και κακοί οιωνοί. Στο τέλος του όμως, ξανακοιτάζοντας τι έγινε, κι έχεις απλά ένα ματς που ο Ολυμπιακός το έκανε εύκολο. Και το κέρδισε λίγο πιο δύσκολα από όσο έπρεπε με βάση την απόδοσή του και την συνολική του εικόνα.
Οι αντικειμενικές δυσκολίες
Μιλώντας για αντικειμενικές δυσκολίες και οιωνούς πρέπει να θυμηθούμε μερικά πράγματα. Από νωρίς φάνηκε η μεγάλη δυσκολία στην προσαρμογή στο πλαστικό χόρτο: παρόλο που διαφημιζόταν ως «συνθετικός χλοοτάπητας τέταρτης γενιάς» ο χλοοτάπητας έμοιαζε με παγωμένο χαλί που δυσκόλευε τα τρεξίματα και των δύο ομάδων – στιγμές στιγμές νόμιζες πως οι παίκτες τρέχουν φρενάροντας. Δυσκολίες είχαν και οι μη συνηθισμένοι τυπικά γηπεδούχοι, αλλά αυτοί, επειδή διάλεξαν να αμυνθούν, έπαιζαν λιγότερο με την μπάλα και οι γλίστρες τους ήταν λιγότερες.
Ο Ολυμπιακός ήθελε να παίξει και να επιτεθεί και το έδειξε από νωρίς. Αλλά είχε σε κατάσταση σχετικής ανετοιμότητας τους Ποντένσε και Τσικίνιο και αυτό φάνηκε. Ο Τσικίνιο, με την ευστροφία του και την κίνησή του ανάμεσα στις γραμμές, ήταν παρών σε μερικές από τις καλύτερες φάσεις του Ολυμπιακού όσο έμεινε στο ματς, αλλά έμοιαζε να τα κάνει όλα περπατώντας. Ο Ποντένσε δεν είχε την απαραίτητη ενέργεια για να πάει στο «ένας εναντίον ενός», μολονότι κούρασε τον δεξιό μπακ της Καϊράτ Ταπάλοφ που έγινε αλλαγή.
Στον επιθετικό μηχανισμό του Ολυμπιακού, που χθες αποτελούταν στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς από τέσσερις παίκτες, το να υπάρχουν δυο που έπαιζαν χωρίς ένσταση ήταν πρόβλημα. Ο Ελ Καμπί φαινόταν να έχει τους στόπερ της Καϊρατ (ο βαρύς Σιρομπόκοβ και ο Σόροκιν τον έχαναν συχνά), όμως πήρε την μπάλα λίγες φορές κι ο νεαρός τερματοφύλακας Αναρμπέκοφ δήλωνε ανίκητος. Σε όλα αυτά να προσθέσουμε και δυο κακές κίτρινες κάρτες που ο Εσε αρχικά και ο Μπιανκόν στην συνέχεια πήραν πολύ γρήγορα: αυτές οι κάρτες, οι επεμβάσεις του Αναρμπέκοφ, και οι αρκετές σέντρες στις οποίες κατέφυγε ο Ολυμπιακός και λόγω της μέτριας απόδοσης των Τσικίνιο, Ποντένσε ήταν οι κακοί οιωνοί του ματς. Που άλλαξε προς το καλύτερο όταν ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, αλλά και ο κόουτς των γηπεδούχων Ράφαελ Αρασμπάχτιν αποφάσισαν να ρισκάρουν.
Λελογισμένο και προβλεπόμενο το ρίσκο του Βάσκου, υποχρεωτικό αυτό του Κοζάκου – αλλά και τα δυο έπαιξαν τον ρόλο τους.
Στρεφέτσα, Μουζακίτης, Ζέλσον
Ο Αρασμπάχτιν περίμενε το ματς από καιρό πιστεύοντας πως σε αυτό η ομάδα του μπορεί να βρει την πρώτη της νίκη στο Τσάμπιονς λιγκ. Η εικόνα της Καϊράτ στο πρώτο ημίχρονο δεν του άρεσε και δεν είναι παράξενο: είναι πρωταθλήτρια της χώρας και όχι μια ομάδα που παίζει κάθε Κυριακή για να μην χάσει. Στο ημίχρονο άλλαξε την μισή επίθεση της Καϊράτ προσπαθώντας με δυο φρέσκα εξτρέμ (τους Ζορζίνιο και Γκρομίκο) να χτυπήσει τον Ολυμπιακό στο πλάι. Η Καϊράτ βγήκε λίγο από το καβούκι της χωρίς πάντως να δημιουργεί ευκαιρίες: απλά ανέβηκε λίγο πιο πολύ.
Ο Μεντιλίμπαρ το είδε κι ανανέωσε κι αυτός τον μηχανισμό της δικής του επίθεσης: ο Ταρέμι γέμισε την περιοχή, ο Στρεφέτσα έδωσε πλάτος κι αυτό κυρίως υποχρέωσε τον Γκλέιζερ (ίσως τον καλύτερο των Κοζάκων μετά τον τερματοφύλακα) να φύγει προς τα δεξιά για να βοηθήσει στον περιορισμό του. Ο Μουζακίτης ανέπνευσε, βρήκε χώρους και είναι αυτός που περνά στο τέλος όλες τις κάθετες που «τρυπάνε» την άμυνα των γηπεδούχων. Στην πρώτη από αυτές, στο 73΄, ο Ζέλσον Μαρτίνς ξεχύνεται και σκοράρει σημειώνοντας ένα γκολ ενδεικτικό της κλάσης, αλλά κυρίως της αυτοπεποίθησής του. Νικάει τον ζεστό Αναρμπέκοφ σουτάροντας περίπου από την γραμμή του άουτ, ενώ αυτός περίμενε μέχρι τελευταία στιγμή πως ο Πορτογάλος θα γυρίσει την μπάλα στους Ελκαμπί – Ταρέμι.
Το restart του Μάρτινς
Ο Ζέλσον Μάρτινς είναι ειδική περίπτωση. Χθες, με τους Ποντένσε – Τσικίνιο χωρίς ρυθμό, έπρεπε να παίξει πιο πολύ και το έκανε από την αρχή. Εχει πλέον δυο γκολ στο Τσάμπιονς λιγκ, το οποίο θεωρεί δικό του παλκοσένικο. Είμαι βέβαιος πως πιστεύει πως αυτός είναι ο πιο προικισμένος τεχνικά ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού – ο καλύτερος της ομάδας. Δεν θα το πει ποτέ δημόσια, γιατί έχει αποφασίσει όταν ήρθε στην Ελλάδα, να κάνει ένα restart σε όλα τα επίπεδα. Είναι πιο ώριμος και πιο ήρεμος από ποτέ: στην Γαλλία κάποτε είχε τιμωρηθεί γιατί ως παίκτης της Μονακό έκανε επίθεση σε διαιτητή, από την Ατλέτικο Μαδρίτης έφυγε γιατί είχε προβλήματα με τον Σιμεόνε και συμπαίκτες του, από την Σπόρτινγκ Λισαβόνας που τον ανέδειξε αποχώρησε περιπετειωδώς κάνοντας προσφυγή κι ενώ με την φανέλα της είχε φτάσει στην Εθνική Πορτογαλίας. Τώρα αυτά τα έχει αφήσει πίσω, όπως πίσω άφησε την Καϊράτ κι ο Ολυμπιακός γκαζώνοντας στο τέλος και μετά το αριστουργηματικό γκολ του Πορτογάλου.
Όταν ο Αρασμπάχτιν βγάζει τον δεύτερο κόφτη του Μπαϊμπέκ ( για να παίξει με ένα «δεκάρι», τον Κασαμπουλάτ) ο Μουζακίτης στήνει το φλιπεράκι και στις αντεπιθέσεις γίνεται πάρτι. Τα δοκάρια και ο πολύ ψύχραιμος, παρά το γκολ που δέχτηκε, Αρασπάτοφ, στερούν από τον Ολυμπιακό μια νίκη που θα έπρεπε να είναι με σκορ μεγαλύτερο.
Αψεγάδιαστη άμυνα, καλή δουλειά
Μετά το τέλος του ματς καταλαβαίνεις πως ο Ολυμπιακός το κέρδισε επαγγελματικά και σχεδόν διαδικαστικά γιατί το έκανε εύκολο. Η άμυνά του είναι αψεγάδιαστη κι ο συγκεντρωμένος Τζολάκης περνά ένα ήσυχο βράδυ. Ο Ολυμπιακός δεν αφήνει επί της ουσίας στους γηπεδούχους καμία ευκαιρία και δεν θυμάμαι κάτι ανάλογο σε ματς Τσάμπιονς λιγκ, όπως δεν θυμάμαι αμυντικά αλάνθαστους τους Ορτέγκα – Ροντινέι. Ο Μουζακίτης τελειώνει το παιχνίδι με ένα προσωπικό κρεσέντο και ο Εσε έχει μείνει στο παιχνίδι για 80 λεπτά μαζεύοντας μπάλες χωρίς να πάρει προσωπικά ρίσκα, αν και κιτρινισμένος από νωρίς. Από τον πάγκο έρχονται οι Ταρέμι – Στρεφέτσα που είναι καθοριστικοί, ενώ από τον Ελ Καμπί έχει λείψει μόνο το γκολ: παράξενο και να το λες.
Ο Ολυμπιακός επί της ουσίας κεφαλαιοποιεί στην Αστάνα τις καλές του εμφανίσεις με την Αρσεναλ και την PSV κυρίως: κάνει πολλά από αυτά που είχαμε δει στα πολύ απαιτητικά αυτά ματς γιατί τα γνωρίζει και μπορεί να τα κάνει. Και πλέον προσφέρει στους οπαδούς του μια μεγάλη βραδιά με την Λεβερκούζεν, ένα ακόμα τελικό αλλά στο Καραϊσκάκη. Στο σπουδαίο αυτό ματς τον Ιανουάριο θα κριθεί όπως όλα δείχνουν η πρόκρισή του στα νοκ άουτ.
Όπως κάποτε ο Ιντέγιε
Η Καϊράτ δεν είναι ευρωπαϊκό μεγαθήριο αλλά δεν θυμάμαι και πολλές ελληνικές νίκες στο Καζακστάν και μάλιστα με ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Αυτή είναι η πρώτη εκτός έδρας νίκη του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς λιγκ (όχι στα προκριματικά του), μετά την νίκη στο Ζάγκρεμπ: και τότε ο Ιντέγιε είχε σκοράρει φτάνοντας στην γραμμή του άουτ. Ο Ιντέγιε δεν έχει τίποτα κοινό με τον Ζέλσον – ή μάλλον κάτι κοινό έχουν: μια τεράστια σιγουριά πως η επιλογή τους είναι πάντα η καλύτερη. Τρελόπαιδα κομμάτι και οι δυο. Αλλά τέτοια γκολ μόνο από τέτοιους μπορείς να τα περιμένεις…
Πηγή: Gazzetta
