Της Νίκης Μπάκουλη
Ο αστικός μύθος θέλει τον τελευταίο που είδε το χαμόγελο του, να μην είναι πια ανάμεσα μας. Ο Nτομινίκ Τιμ (Dominic Thiem) ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που η έκφραση του προσώπου τους παραμένει η ίδια, ό,τι και αν τους συμβαίνει. Αν είναι σε γάμο ή κηδεία, αν έχουν κερδίσει το λαχείο ή αν έχουν απολυθεί. Θα μπορούσε να είναι ρομπότ. Μη σου πω ότι υπήρχαν και οι σχετικές υποψίες. Διαλύθηκαν όταν τέθηκε εκτός Paris Masters, λόγω ‘φουσκάλας’ που είχε ‘βγάλει’ στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού. Για την ακρίβεια, ήταν αποτέλεσμα τραύματος στον ιστό της μεταταρσοφαλαγγικής άρθρωσης του μεγάλου δαχτύλου, όπως εξήγησε ο γυμναστής του, Άλεξ Στόμπερ, ο οποίος τόνισε πως ούτε η ‘φουσκάλες’ αυτού του τύπου είναι κανονικές.
Όπως ξέρεις, για κάθε κανόνα υπάρχει μια εξαίρεση. Η δική του ήταν τα όσα είπε, μετά τον τελικό του πιο πρόσφατου Australian Open, όπου είδε τον Νόβακ Τζόκοβιτς να σηκώνει το τρόπαιο. Η Αυστραλία καιγόταν και εκείνος εξηγούσε “υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή από το τένις”, ενώ ευχήθηκε να μην προκύψει ποτέ άλλοτε, τέτοια καταστροφή και να αναρρώσει σύντομα η χώρα. Αυτήν τη φορά το πρόσωπο δεν ήταν ανέκφραστο. Επίσης, σημειώθηκε η τεράστια πρόοδος από τις πρώτες εποχές που δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη, μπροστά σε κόσμο. Παραμένει ντροπαλός “αλλά έχω συνηθίσει περισσότερο στη συνθήκη”.
Μια άλλη εξαίρεση ήταν στο Miami Open του 2017, σε φαινόμενο που περιέλαβε και εκτόνωση.
Μια στιγμή να σου δείξω πώς αντέδρασε, μετά τη νίκη του -με διαδοχικά σετ- επί του Ράφαελ Ναδάλ, στο NITTO ATP Finals. Είχε προηγηθεί -στην πρεμιέρα- η νίκη του επί του Στέφανου Τσιτσιπά, ο οποίος του είχε πάρει πέρυσι το συγκεκριμένο ‘στέμμα’.
Τέρμα κέφι, σωστά; Από το 2011 που έγινε επαγγελματίας έως σήμερα έχει κερδίσει 17 τίτλους σε events της ATP Tour, με καλύτερη στιγμή αυτή που έζησε στο τελευταίο US Open. Ήταν το πρώτο Grand Slam που κατέκτησε και τα κατάφερε με comeback, στον τελικό με τον Αλεξάντερ Ζβέρεφ (τον οποίον παρηγόρησε λέγοντας ‘εύχομαι να μπορούσαμε να ‘χαμε δύο νικητές, γιατί αξίζουμε και οι δυο το τρόπαιο’). Έγινε ο πρώτος τενίστας που ‘χει γεννηθεί τη δεκαετία του ’90 και έκανε δικό του τίτλο ενός Grand Slam. Δες πώς τελείωσε αυτή η ιστορία.
It’s Dominic Thiem’s moment.
The point that made him a Grand Slam champion ? pic.twitter.com/uYMplH3TF7
— US Open Tennis (@usopen) September 14, 2020
Ποιος του έκλεψε τη χαρά
To GQ είχε ασχοληθεί ενδελεχώς με την περίπτωση του, το Σεπτέμβριο του 2017, όταν δημοσιεύτηκε το Longread με τίτλο “Ο Ντόμινικ Τιμ είναι το μέλλον του τένις. Οπότε γιατί δεν νοιάζεται κανείς για αυτόν;”. Θεωρούνταν ήδη ο διάδοχος των τριών μεγάλων -είχε ήδη νικήσει τον Ναδάλ στο χώμα-, αλλά αυτό που δεν έκανε ήταν να ‘ανοιχθεί’. Παρέμενε εσωστρεφής και συνεσταλμένος. Έτσι είχε μάθει να είναι.
Ο Τιμ γεννήθηκε στις 3/9 του 1993, στο Bίνερ Νόιστατ (των 41.537 κατοίκων) της Αυστρίας. Εκεί βρίσκεται μια από τις παλαιότερες στρατιωτικές ακαδημίες του πλανήτη (Theresian). Δεν έγινε στρατιωτικός μάλλον γιατί και οι δυο του γονείς είναι προπονητές του τένις. Μάντεψε με τι ασχολείται ο μικρότερος αδελφός του, Μόριτς. Όταν ο Ντομινίκ ήταν 3, ο πατέρας του ‘έπιασε’ δουλειά στην ακαδημία τένις του Γκούντερ Μπρέσνικ, στη Βιέννη. Ο Μπρέσνικ είχε κοουτσάρει, μεταξύ άλλων τους Μπόρις Μπέκερ, Ανρί Λεκοντ και Πάτρικ ΜακΕνρό. Ανέλαβε τον Τιμ από όταν ήταν 8 έως το 2019. Τρία χρόνια μετά, του αφιερώθηκε (έπαψε να ‘χει άλλους παίκτες).
Ο Μπρέσνικ είχε χαρακτηριστεί ο ‘Τζακομέτι του τένις’. Όπου ‘Τζακομέτι’, ήταν Ελβετός γλύπτης (εκ των πιο σημαντικών του 20ου αιώνα), ζωγράφος και σχεδιαστής που δούλεψε στο Παρίσι. Ως προς τη σύγκριση, ο προπονητής του Τιμ υποτίθεται πως έβλεπε μια φιγούρα εκεί όπου άλλοι έβλεπαν ένα κομμάτι μάρμαρο. Τουτέστιν, διέκρινε τις τεχνικές ικανότητες παικτών, όταν ήταν ακόμα ακατέργαστες.
Όσα έγιναν σε αυτό το διάστημα, τα έκανε βιβλίο με τίτλο “The Dominic Thiem Method”. Όσοι το διάβασαν, χαρακτήρισαν τις μεθόδους του άκρως απαιτητικές και απολυταρχικές. Η Equipe είχε γράψει πως “μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του είναι να σου ‘κλέβει’ το χαμόγελο και να ‘ανεβαίνει’ πίστες, όταν τον αποκαλείς αρτηριοσκληρωτικό. Είναι κάτι που λατρεύει να κάνει”.
Έβαζε τον Τιμ να παίζει σε πάρα πολλά διαδοχικά τουρνουά που το οδηγούσαν στην εξάντληση. Το 2016 και έως το Μάρτιο του 2017 ο Αυστριακός είχε αγωνιστεί σε 127 τουρνουά. Σε σχετική ερώτηση, ο προπονητής του ομολόγησε πως είχε κάνει λάθος. Θα ήθελα επίσης, να ξέρεις πως έως την ενηλικίωση ο 27χρονος έπαιζε κυρίως στο χώμα ‘και μετά τόσες ώρες αναπόφευκτα έγινε το αγαπημένο μου’. Για αυτό και δεν έχει θέμα αν έχει μήνες να πατήσει σε αυτό.
Όσο για το πρόγραμμα των προπονήσεων, ήταν καθημερινές και διαρκούσαν από τις 8 το πρωί έως τις 8 το βράδυ. Έκανε δυο διαλείμματα. Ένα για καφέ και ένα για μεσημεριανό. Δεν αρκούνταν σε όσα συνέβαιναν στο court και αφορούσαν το σπορ. Ο Μπρέσνικ έβαζε στον Ντομινίκ βάρη στη μέση και τον πήγαινε στα βουνά, όπου τον άφηνε για να επιστρέψει τρέχοντας. Του έλεγε πως ‘η φύση δίνει ψυχική ανάταση και ώθηση, ώστε να φτάσεις στην κορυφή‘ και ότι ‘δεν πρόκειται να επιτύχεις, αν είσαι soft στο πνεύμα και στο μυαλό‘. Στους άλλους έλεγε πως ‘τον προετοιμάζω για τη ζούγκλα του πολέμου‘.
Έως τότε ο Τιμ αποκαλούσε τον Μπρέσνικ ‘τον καλύτερο προπονητή που θα μπορούσα να έχω’. Όταν του έλεγαν πως δουλεύει πολύ, απαντούσε ‘είμαστε πολλοί που δουλεύουμε το ίδιο πολύ. Είμαι άνθρωπος που χρειάζομαι όλες αυτές τις ώρες, αλλιώς δεν παίζω καλά’. Έχεις καταλάβει πως δεν είχε ποτέ ρεπό.
Toν Απρίλιο του 2019 αυτή η σχέση ολοκληρώθηκε. Δεν ανακοινώθηκαν οι λόγοι. Το Μάρτιο του 2020, ο Μπρέσνικ έδωσε συνέντευξη στο Austrian Press Agency για να πει ότι “κάθε μέρα συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο πόσο άδικα μου φέρθηκε. Ακόμα δεν καταλαβαίνω τίποτα. Ο Ντομινίκ και ο πατέρας του, μου χρωστούν τα πάντα. Χωρίς εμένα, ο παίκτης δεν θα περνούσε τη φάση του prospect και ο μπαμπάς του θα ήταν ακόμα κόουτς στο κλαμπ του Σίμπενσταϊν. Αμφότεροι στερούνται πίστης, ειλικρίνειας και αξιών”. Είχε ολοκληρώσει το παραλήρημα με το “θα μετανιώσει για αυτήν την απόφαση”.
Το Νο3 της παγκόσμιας κατάταξης (θέση στην οποία βρέθηκε για πρώτη φορά, στις 2/3 του 2020) αρκέστηκε στο να τον χαρακτηρίσει ‘μεγαλομανή‘ και επιφυλάχθηκε να μιλήσει μελλοντικά, για το λόγο που διέκοψε τη συνεργασία τους. Ο πατέρας του σχολίασε ότι ‘ο γιος μου ήθελε να αποφασίζει μόνος, για τον εαυτό του και να δοκιμάσει διαφορετικά πράγματα. Για να μάθεις σε αυτή τη ζωή, πρέπει να κάνεις λάθη‘.
Σε αυτά που έχει κάνει ο Τιμ είναι να ‘φτιάξει’ το δικό του σύλλογο ποδοσφαίρου (1.TFC Matzendorf), που έχει στο ρόστερ τενίστες και στο πρόγραμμα παιχνίδια για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Ο φαν της Τσέλσι έχει και οικολογικά ενδιαφέροντα και βοηθά όπως και όποτε μπορεί.
Το Μάιο του 2020 ο προπονητής επέστρεψε -στα media- για να κάνει κάποιες ‘διορθώσεις’. “Ο Ντομινίκ ήταν έργο ζωής για εμένα και τώρα δεν μιλάμε, ενώ ‘έχασα’ και τον πατέρα του, κάτι που επίσης είναι δύσκολο για εμένα. Δεν ήταν μόνο εξαιρετικός στη δουλειά του, αλλά και πολύ καλός φίλος. Ίσως να είναι πρόβλημα για τους γονείς, αν ο κόσμος αποκαλεί κάποιον ‘Thiem-maker’. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τον Ντομινίκ ή τους γονείς του. Εξακολουθώ να μη ξέρω γιατί τελείωσε η συνεργασία μας”.
Στις 17/9 του τρέχοντος έτους, λίγες μέρες αφότου ο Τιμ έκανε δικό του το πρώτο Grand Slam της καριέρας του, το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων DerStandard αποκάλυψε πως ο Μπρέσνικ θα μηνύσει την οικογένεια Τιμ. Η οικογένεια Τιμ είπε ‘είναι ατυχή όσα συμβαίνουν, αλλά για εμάς έχει τελειώσει αυτή η ιστορία‘. Ο προπονητής του παιδιού ήταν ο Νικολά Μασού, πρώην Νο9 της παγκόσμιας κατάταξης και χρυσός Ολυμπιονίκης στην Αθήνα. Και από ό,τι φαίνεται, κάνουν μια χαρά δουλειά.
Βλέπεις ο Τιμ δεν είχε κάποιο ‘ξέσπασμα’. Όπως έχει πει ο ίδιος “δούλευα για χρόνια με συνέπεια και έκανα το ένα βήμα μετά το άλλο, όπως ‘ανέβαινα’ στην παγκόσμια κατάταξη. Δεν μπορώ να θυμηθώ μια στιγμή, μια νίκη ως ιδιαίτερη” πριν φυσικά, το US Open.
Στη συνέντευξη που είχε δώσει πριν τρία χρόνια στο GQ, ο συνεργάτης του μέσου τον είχε συναντήσει σε ένα από τα τουρνουά που έχει ‘διακωμωδήσει’ ο Νικ Κύργιος -και μετά είπε πως δεν ένιωθε να είναι αφοσιωμένος πια, στο τένις. Ο δημοσιογράφος ρώτησε τον Τιμ αν είναι εκνευριστικό να βλέπει αθλητές να παίρνουν ως δεδομένα ευκαιρίες που άλλοι αποζητούν. Είχε απαντήσει “ο άνθρωπος δεν είναι ‘φτιαγμένος’ για να δουλεύει ασταμάτητα κάθε μέρα. Για να είμαι ειλικρινής, καταλαβαίνω τη νοοτροπία και όσα λένε. Όλοι έχουμε προνομιούχες ζωές, οπότε πρέπει να σκεφτόμαστε πώς στο τέλος της ημέρας θα έχουμε περισσότερα θετικά από αρνητικά. Τους καταλαβαίνω όταν λένε όσα σκέφτονται, αλλά ίσως να μην έκαναν αυτό που κάνουν με το σωστό τρόπο”. Εκείνος δεν έχει πια, θέμα να μιλάει για τον εαυτό του ‘μέχρι ενός ορίου‘. Σε κάθε περίπτωση βέβαια, πιστεύει πως “υπάρχουν πράγματα που είναι μόνο για εμένα, που δεν χρειάζεται να τα ξέρουν άλλοι”.
Πηγή: Contra
