Του Γιάννη Ζωιτού
Το σαββατιάτικο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό θα είναι το τέταρτο διαδοχικό παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Λάζλο Μπόλονι στον πάγκο του. Ομολογουμένως το πιο απαιτητικό όλων των προηγούμενων και πλέον το πιο περίπλοκο, ως αποτέλεσμα των απανωτών απωλειών που επηρεάζουν το αγωνιστικό DNA των ‘ερυθρόλευκων’. Δεν λογίζεται δα ως μικρό πράγμα να μην είναι ταυτόχρονα διαθέσιμοι οι δύο κλασικοί φορ του ρόστερ και ο κορυφαίος δημιουργός του ρόστερ. Αλλά εκ των υστέρων και οι δύο καθαρά αριστεροί μπακ.
Φαινομενικά έχει προκύψει μια αναπάντεχη συγκυρία που ευνοεί την προσπάθεια των ‘πρασίνων’, καθώς αφαιρούνται από την εξίσωση τα 9 γκολ του βορειαφρικανικού διδύμου (σε 27 τελικές) μαζί με τα χτυπήματα ακριβείας του βιρτουόζου Γάλλου ή τις έξτρα επιλογές από τον πάγκο, και υποθετικά αυξάνει τις πιθανότητες να ‘ψαρέψουν’ στα νερά του Φαλήρου ένα αποτέλεσμα που συνάδει με το μέγεθος του κλαμπ. Ούτως ή άλλως ο Μαροκινός έχει σκοράρει τα 2 από τα τελευταία 4 γκολ των Πειραιωτών σε ντέρμπι οριοθετώντας την τελική έκβαση. Πρακτικά όμως οι φιλοξενούμενοι βρίσκονται από το πουθενά μ’ ένα φορτίο πίεσης που δεν είχαν ανάγκη να κουβαλήσουν τώρα. Ούτε μπορούν να το εξυπηρετήσουν όπως έχει η κατάσταση.
Ρεαλιστικά γράφοντας ο Παναθηναϊκός απέχει αρκετά από το επίπεδο του αντιπάλου του. Είτε αυτός εμφανίζεται ελλιπής, όπως θα συμβεί, είτε όχι το μεταξύ τους διάκενο είναι τόσο που η πτώση μέσα του φαντάζει ένα χειροπιαστό σενάριο. Εκτός κι αν σε λιγότερο από δύο εβδομάδες η μεταμόρφωση του συνόλου υπήρξε τόσο ολική και η βελτίωση τόσο ραγδαία που η απόσταση καλύφθηκε με άλματα τακτικής εκπαίδευσης και εκγύμνασης. Στοιχεία που ήταν καλά σφαλισμένα σε κάποιο ντουλάπι των αποδυτηρίων ενόσω ο Ντάνι Πογιάτος πάλευε να πείσει ότι δικαιολογημένα πήρε τη δουλειά του Γιώργου Δώνη.
Αποδείξεις περί αυτού δεν υπάρχουν και μέχρι τώρα οι αριθμοί είναι αποκαρδιωτικοί για ν’ αντιστρέψουν τόσο απότομα το κλίμα και να μην ληφθούν υπ’ όψιν με τη σοβαρότητα που αρμόζει. Επί των ημερών του Ρουμάνου προπονητή ο απολογισμός των ‘πρασίνων’ είναι δύο νίκες (Λαμία, Απόλλων), μία ισοπαλία (Βόλος) και μία ήττα (Ατρόμητος). Συνυπολογίζοντας το διάστημα της διακοπής του Νοεμβρίου για τα εθνικά συγκροτήματα δουλεύει με τους ποδοσφαιριστές που συνάντησε (και όχι πάντα όλους) για ένα μήνα. Το διάστημα είναι πολύ σύντομο για να να έχει κατασταλάξει με ακρίβεια στα συμπεράσματά του. Ήταν ξεκάθαρα πως ψαχνόταν για τα ιδανικά σχήματα και τα κατάλληλα δίδυμα ανά γραμμή, με στόχο τις ισορροπίες μεταξύ άμυνας και επίθεσης. Στην περίπτωση που αμελήσει ό,τι ίσχυε και παρασυρθεί από τα προβλήματα των ‘ερυθρόλευκων’ μοιάζει πολύ πιθανό να φθαρεί σ’ ένα πρώτο βαθμό η επάρκειά του για τη δουλειά που πήρε εσπευσμένα.
Είναι βέβαιο πως ο Μαρτίνς δεν θα πάρει ρίσκα έχοντας ούτως ή άλλως μια ομάδα που δεν σκοράρει στο πρώτο ημίχρονο. Σπανίως συνέβη ενόσω εργάζεται στον Ολυμπιακό πόσο μάλλον σ’ ένα χρονικό σημείο ειδικών συνθηκών με παιχνίδια (ακολουθεί η Σίτι) που απαιτούν σύνεση, εξυπνάδα και πάνω απ’ όλα ορθή διαχείριση. Ενδεχομένως τον Πορτογάλο τον βολέψει το σύστημα χωρίς κλασικό σέντερ φορ. Η εκδοχή με τον Χιλάλ Σουντανί στην κορυφή έμοιαζε εκ των προτέρων η επικρατέστερη των τεσσάρων, αλλά πλέον έχει προστεθεί αυτή του Μασούρα. Όπως και να ‘χει η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση των τριών χαφ (Εμβιλά, Μπουχαλάκη, Καμαρά) έχει ως στόχο να δημιουργήσει στον αντίπαλο την ψευδαίσθηση ότι έχει το χώρο ν’ ανεβάζει τις γραμμές, να χτίζει επιθέσεις και να απειλεί πατώντας την περιοχή του Σα. Θέλει να τον παρασύρει στα δίχτυα του.
Με ή χωρίς Βιγιαφάνιες ψάχνει ταχύτητα
Ο Μπόλονι οφείλει να ‘ναι προετοιμασμένος. Το ότι πουθενά δεν αναφέρεται σύστημα με δίδυμο Μακέντα-Καρλίτος (όπως κι αν τους χρησιμοποιήσει) είναι ένα καλό σημάδι συνειδητοποίησης της κατάστασης. Μόνο που απέναντι στα αδιάκοπα τρεξίματα του Καμαρά, τις αλλαγές παιχνιδιού του Μπουχαλάκη και τ’ ανεβάσματα των πλάγιων μπακ χρειάζονται ενέργεια και αλληλοκαλύψεις. Προφανώς και η σωστή, χωρίς λάθη, κυκλοφορία της μπάλας είναι ένα ζητούμενο για την απαλλαγή από την πίεση και τη μεταφορά του παιχνιδιού στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Ούτως ή άλλως οι ‘πράσινοι’ εμφανίζουν ως τώρα σοβαρό πρόβλημα στη δημιουργία και αναζητούν μια σταθερά που θα παράγει τελικές, περισσότερες από τις 4 με τον Απόλλωνα, τις 7 με τον Ατρόμητο και τις 9 με τον Βόλο.
Τι θα γίνει όμως σε περιπτώσεις τρανζίσιον από τον Ολυμπιακό; Ο Κουρμπέλης προέρχεται από ένα σκληρό 90λεπτο απέναντι στη Σλοβενία που κάλυψε πολλούς χώρους και δέχθηκε κλωτσιές, ο Μαουρίτσιο δεν είναι ο χαφ που όταν χαθεί η μπάλα θα καλύψει γρήγορα τα μέτρα και ο Βιγιαφάνιες δεν έχει βγάλει 90λεπτο ακόμα, μετρώντας όλο κι όλο το 1/3 ενός τέτοιου. Αν στη μια πλευρά ο Χατζηγιοβάννης (που θα παίξει όπως και να ‘χει) βοηθά τον Σάντσες, θα κάνει το ίδιο ο άκαμπτος Αϊτόρ στον Χουάνκαρ (που δεν έχει αγωνιστεί από τις 4 Οκτωβρίου και μετρά συνολικά 165 λεπτά συμμετοχής);
Το τρίτο χαφ, με ή χωρίς τον Βιγιαφάνιες μέσα, θα σίγουρα μια πιο συντηρητική επιλογή, αλλά μάλλον πιο ασφαλής απέναντι στο ενισχυμένο κέντρο των ‘ερυθρόλευκων’ που δεν θα τους νοιάζει να δώσουν την μπάλα αρκεί να βρουν τους χώρους για να ανοίξουν το παιχνίδι όταν ανακτήσουν την κατοχή. Ο Μπόλονι έχει να συνυπολογίσει πως ο Παναθηναϊκός που δουλεύει από τις 21/10 είναι ομάδα απώλειας κατοχών. Στα 3/4 από τα παιχνίδια του εμφάνισε τουλάχιστον 40 λάθη.
Τα διλήμματα είναι για να ψάχνουν απαντήσεις από τους προπονητές και ο Ρουμάνος έχει την υποχρέωση να βρει την πιο ταιριαστή απάντηση για την περίσταση. Απέναντι σ’ έναν πάντα καλοδουλεμένα επικίνδυνο Ολυμπιακό θα πρέπει να υπερισχύει το: μάσκα παντού. Για να μην αφεθεί ούτε μέτρο γης προς εκμετάλλευση.
Πηγή: Contra
