Του Νίκου Παπαδογιάννη
Ο πλανήτης συνειδητοποιεί ότι το παγκόσμιο κραχ που έρχεται είναι χειρότερο από την ίδια την πανδημία και σιγά σιγά περνάει στο Σχέδιο Β: επανεκκίνηση των οικονομιών «πάση θυσία», ακόμα και με βαρύ κεφαλικό φόρο.
Όπως βλέπετε να συμβαίνει και στην Ελλάδα, η θεωρία της ατομικής ευθύνης περνάει στο προσκήνιο ολοένα περισσότερο. Μέχρι να παρασκευαστεί εμβόλιο για τον Covid-19, η μοναδική άμυνα θα είναι η υπευθυνότητα του πολίτη.
Οι κυβερνήσεις έχουν καθήκον να σώσουν όχι τον πατέρα μου και το παιδί σου, αλλά την οικονομία που επιτρέπει στις κοινωνίες να λειτουργούν απρόσκοπτα. Όλα τα υπόλοιπα θεωρούνται παράπλευρες απώλειες.
Με αυτόν τον περισπούδαστο πρόλογο, προσπαθώ να πω ότι ο αθλητισμός βγαίνει σιγά σιγά από το καβούκι του για να σώσει το τομάρι του, ακόμα και αν χρειαστεί να πληρώσει οδυνηρό τίμημα.
Οι οικονομικές απώλειες από τυχόν ματαίωση της σεζόν είναι δυσβάσταχτες, όχι τόσο σε μικρομάγαζα όπως τα δικά μας, όσο στους κολοσσούς που μετρούν τα μεγέθη τους από οχτώ ψηφία και πάνω.
Η αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο απειλεί να χαντακώσει ολόκληρη χώρα και μάλιστα από τις πλούσιες. Ιδίως αν -όπως πιθανολογείται- ακολουθήσει η ματαίωσή τους.
Εάν το στραπάτσο των δύσμοιρων Ιαπώνων τύχαινε στην αφεντιά μας, δεν θα μας έσωζαν όλα τα μνημόνια του κόσμου. Θα είχαμε ήδη καταρρεύσει.
Για το μπάσκετ, όμως, ήθελα να γράψω. Ο κορονοϊός άφησε την Euroleague ξεκρέμαστη, να θρηνεί τον χαμένο δίμηνο που υπό κανονικές συνθήκες θρέφει τα υπόλοιπα πέντε.
Σύμφωνα με τις αναλύσεις που διαβάζω, απειλείται άμεσα περίπου το 50% του φετινού εισοδήματος των κορυφαίων ευρωπαϊκών ομάδων.
Η οικονομία μίας σεζόν είναι «εμπροσθοβαρής», αφού η μερίδα του λέοντος σερβιρίζεται στο πεινασμένο λιοντάρι το δίμηνο 15 Απριλίου – 15 Ιουνίου: τηλεοπτικά δικαιώματα, έσοδα από εισιτήρια αγώνων πλέι-οφ, μέρισμα από τη διοργανώτρια αρχή κ.ο.κ.
Όλα αυτά πήγαν περίπατο λόγω της πανδημίας. Υπολογίζεται μάλιστα ότι η κατάρρευση θα επηρεάσει τα οικονομικά δεδομένα της επόμενης διετίας, με πιθανή αποχώρηση χορηγών και λοιπών χρηματοδοτών.
Θα διαβάσατε υποθέτω τα σενάρια περί φυγής του Νικ Καλάθη από τον Παναθηναϊκό και άλλα παρεμφερή. Ακούγονται τρομολαγνικά, αλλά δεν μπορούν να θεωρηθούν ανεδαφικά.
Αλλού, βεβαίως, σχεδιάζουν πολύκροτες μεταγραφές. Οι ολιγάρχες με το παχύ πορτοφόλι είναι οι μοναδικοί που έχουν ανοσία. Στις πυρηνικές καταστροφές, επιβιώνουν μόνο οι κατσαρίδες. Τέτοιες κυκλοφορούν πολλές στο αθλητικό στερέωμα.
Σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, οι αθλητικές αρχές αναζητούν τρόπους για να συνεχιστεί η δράση, έστω κεκλεισμένων των θυρών, ώστε να μετριάσουν τη χασούρα. Όσο μεγαλύτερος ο τζίρος, τόσο ισχυρότερο το διακύβευμα.
Στο ΝΒΑ, από το οποίο εξαρτώνται 55.000 θέσεις εργασίας, μιλούν ακόμη και για διεξαγωγή αγώνων Ιούλιο μήνα, ή και Αύγουστο στα κλιματιζόμενα «παλάτια» του, αφού η αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων δημιούργησε κενό στο θερινό καλεντάρι.
Παρόμοιες εισηγήσεις είναι υπό συζήτηση στα ποδοσφαιρικά «φόρα», με εξαίρεση τις χώρες όπου καλοκαίρι σημαίνει αφόρητο λιοπύρι και μπάνια του λαού.
Στο μπάσκετ, το σχέδιο που απεργάζονται και ίσως εγκρίνουν στη δευτεριάτικη ολομέλεια της ACB οι Ισπανοί μπορεί να γίνει «πιλότος» για την Euroleague.
Το πλάνο θέλει τις 16 από τις 18 ομάδες να συγκεντρώνονται για αρκετές ημέρες σε μία πόλη των Καναρίων Νήσων (την Τενερίφε ή τη Γκραν Κανάρια, όπου μάλιστα υπάρχουν δύο μεγάλα γήπεδα) και να ολοκληρώνουν εκεί τη σεζόν, χωρίς θεατές πάντοτε, με σύστημα πλέι-οφ και διαρκή τηλεοπτική κάλυψη.
Θα αποκλειστούν από τη συνέχεια για πρακτικούς λόγους οι δύο ουραγοί της τωρινής βαθμολογίας (Εστουδιάντες και Φουενλαμπράδα), οι οποίοι ωστόσο θα προστατευτούν από τον υποβιβασμό.
Ακόμα και η αναπόφευκτη απόπειρα ανασυγκρότησης των σκορπισμένων ομάδων θα γίνει επί τόπου, οπότε μιλάμε για σιρκουί 5-6 εβδομάδων, τουλάχιστον.
Τα Κανάρια Νησιά, όπου έχει πάντα άνοιξη, είναι η περιοχή με τους χαμηλότερους δείκτες διασποράς του κορονοϊού στην Ισπανία. Όχι ότι είναι λίγα τα 2.000 κρούσματα.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος Τσιόδρας ή Χαρδαλιάς για να επισημάνει τις τρύπες στο σπανιόλικο σενάριο.
Σε τι είδους «καραντίνα» θα τεθούν οι τουλάχιστον 500-700 άνθρωποι που θα μαζευτούν στα Κανάρια για αυτό το δυστοπικό τουρνουά μπάσκετ; Πώς θα εξασφαλιστεί η υγεία και η ασφάλεια των ίδιων και των οικογενειών τους;
Ποιος θα πληρώσει τους λογαριασμούς; Ποιος θα πληρώσει τη λυπητερή εάν ο ιός τρυπήσει την καραντίνα;
Μιλάμε για μία χώρα που βρέθηκε και παραμένει στο επίκεντρο της πανδημίας, με μέτρα εγκλεισμού πολύ πιο αυστηρά από το γελοίο ψευτο-λοκντάουν της Ελλάδας.
Η τραγωδία στην Ισπανία των 18.500 νεκρών είναι πραγματική και περνάει μέσα από τις γρίλιες και τα παραθυρόφυλλα, για να επηρεάσει κάθε σπίτι.
Το στοίχημα έχει και ηθική διάσταση. Πώς είναι δυνατόν να καταστρατηγούνται τα στεγανά για χατίρι της μπάλας, όταν πεθαίνουν οι ασθενείς σαν τις μύγες;
Από την άλλη, μη τα ξαναλέμε, δεν μιλάμε για την τσίγκινη κούπα που θα σηκώσει η Ρεάλ ή η Μπαρτσελόνα, αλλά για τις θέσεις εργασίας χιλιάδων ανθρώπων που κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δουλειά στην πανευρωπαϊκή πρωτεύουσα της ανεργίας.
Οι Ισπανοί είναι πρωταθλητές σε επιδόματα και κοινωνικό κράτος, αλλά είναι πρωταθλητές και στην ανεργία. Ο κυνικός θα θεωρήσει τους δύο δείκτες εν μέρει αλληλένδετους.
Εφ’ όσον το σχέδιο της ACB εγκριθεί, θα δώσει πάτημα στη Bαρκελώνη ώστε να εξεταστεί παρόμοιο σενάριο για την ολοκλήρωση της σεζόν της Euroleague.
Στην προκαταρκτική συζήτηση που ήδη έγινε ανάμεσα στους έχοντες έννομο συμφέρον, προτάθηκαν αρκετές πόλεις για πιθανή φιλοξενία παρόμοιου τουρνουά υπό συνθήκες απομόνωσης.
Μπορεί να είναι μία, μπορεί και δύο. Όχι απαραίτητα γειτονικές. Ακούστηκε και το όνομα της Αθήνας, αλλά μάλλον πρόκειται για χωρατό.
Το αντίστοιχο τουρνουά του Basketball Champions League θα διεξαχθεί στο Ισραήλ που εγγυάται σχεδόν ιδανικές υγειονομικές συνθήκες. Όχι όμως την άνοιξη, αλλά τον Σεπτέμβριο.
Εάν μιλήσει το χρήμα, ως είθισται, προβλέπω ότι θα προκριθεί ως οικοδέσποινα για τα ιδιότυπα πλέι-οφ της Euroleague η Κωνσταντινούπολη. Αλλά αυτό είναι αστείο ακόμα πιο κακόγουστο από εκείνο της Αθήνας.
Από τη Βαρκελώνη ακούγεται ότι αύριο θα έχουμε ανακοινώσεις, προσανατολισμένες υποψιάζομαι στην παραπάνω κατεύθυνση. Θα συνοδεύονται από τον γνωστό αστερίσκο: «Εάν το επιτρέψουν οι συνθήκες».
Εφ’ όσον το εγχείρημα συμπεριλάβει 8 ομάδες για απ’ ευθείας πλέι-οφ, αφορά και τον 6o της κατάταξης Παναθηναϊκό. Αλλά και πώς να αποκλειστούν από τα όποια οφέλη π.χ. οι πέντε που ακολουθούν την 8η Φενέρμπαχτσε με την ελάχιστη δυνατή διαφορά;
Στους διώκτες με ελπίδες πρόκρισης στα πλέι-οφ υπό κανονικές συνθήκες περιλαμβάνεται και ο Ολυμπιακός, μαζί με τις Ζαλγκίρις, Βαλένθια, Αρμάνι, Βασκόνια.
Γιατί λοιπόν 8 και όχι 16; Γιατί όχι 18; Γιατί να μην τρυπώσουν από το παράθυρο και κάποιες από τις 8 ομάδες που διεκδικούν το Εurocup, με έπαθλο το επίζηλο εισιτήριο για την Euroleague της επόμενης περιόδου; Τι θα γίνει με αυτές;
Μήπως το Eurocup προορίζεται να χρησιμοποιηθεί ως «πειραματόζωο», με τη διοργάνωση ενός προστατευμένου τουρνουά ελάχιστων ημερών; Υπενθυμίζω ότι ανάμεσα στους διεκδικητές είναι και ο Προμηθέας Πάτρας, με διόλου αμελητέες πιθανότητες.
Ο μόνος κανόνας, τις μέρες της πανδημίας, είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες. Δίκαιοι και άδικοι κινούνται στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Όποιος σκαρφιστεί μία πραγματικά ικανοποιητική λύση θα προσφέρει πυξίδα στους λοιπούς ναυαγούς.
Πηγή: Gazzetta
