Του Γιάννη Φιλέρη
Τον Θωμά Χρυσοχοΐδη τον γνωρίζω σχεδόν 30 χρόνια. Είμαστε και συνομήλικοι (εκεί λίγο πάνω από τα 50) και κατά τη γνώμη μου είναι, αν όχι ο κορυφαίος, ένας από τους καλύτερους αθλητικούς φωτορεπόρτερ που γνώρισα. Πιστέψαμε ότι είχε πολλά να μας πει, αλλά κυρίως να μας δείξει φωτογραφίες. Ο ίδιος λοιπόν διάλεξε 20 ιστορικές φωτογραφίες, που έχει τραβήξει στην πολύχρονη διαδρομή του στον χώρο, πριν στραφεί σε πιο καλλιτεχνικούς στόχους, τους οποίους εκπληρώνει την τελευταία δεκαετία.
Είναι μια αναδρομή και σε κορυφαία γεγονότα που ζήσαμε μαζί του, μέσα από τις φωτογραφίες του. Και κυρίως, πίσω από κάθε φωτογραφία υπάρχει μια πολύ ωραία ιστορία. Δείτε και διαβάστε:
1. ΠΑΟΚ-Νάπολι και Ντιέγκο (Θεσσαλονίκη, 1988)
“Είμαστε στο σωτήριο έτος 1988 και ο ΠΑΟΚ φιλοξενεί στην Τούμπα τη Νάπολι του Ντιέγκο Μαραντόνα. Λατρεύω τον Αργεντινό σαν Θεό και φυσικά πάω στη Θεσσαλονίκη. Για να τον βγάλω καλή φωτογραφία, όμως, θα έπρεπε να πάω στην πλευρά του γηπέδου, όπου έκανε επίθεση η Νάπολι. Ήμουν ο μόνος φωτορεπόρτερ που βρέθηκε εκει. Κάθομαι και αρχίζει ένα απίστευτο μπινελίκι, έπεφταν και διάφορα, αφού όλοι νόμιζαν πως είμαι Ιταλός! Αλλιώς, πώς να τον έπαιρνα από κοντά; Ο Ντιέγκο, τρομερός”.
2. Πύρρος Δήμας, χρυσό και παγκόσμιο ρεκόρ (Ατλάντα, 1996)
“Το στιγμιότυπο είναι κοντινό και βγάζει όλη την έκφραση του Πύρρου Δήμα να σηκώσει το βάρος. Εντάξει, εδώ εστιάζουμε διαρκώς και τραβάμε πολλές φωτογραφίες, είναι πιο εύκολο να πετύχεις μια τέτοια σκηνή, αλλά έχει σημασία και ο αθλητής. Ο Δήμας ήταν πάντοτε πολύ εκφραστικός και η χαρά των φωτογράφων. Ειδικά σε τέτοιες στιγμές”.
3. Νίκος Γκάλης-Ντράζεν Πέτροβιτς, οι αρτίστες (Ζάγκρεμπ, 1989)
“Μεγάλη φωτογραφία, μεγάλοι παίκτες, ήμουν τυχερός που τους έζησα από κοντά. Πρόσφεραν τις καλύτερες φάσεις, ήταν εκφραστικοί, ο Ντράζεν Πέτροβιτς έβγαζε και τη γλώσσα έξω. Ο Νίκος Γκάλης στεκόταν στον αέρα και σου πρόσφερε απλόχερα το θέαμα. Θυμάμαι πάντως στο Ευρωμπάσκετ τον Ντούσαν Ίβκοβιτς να βάζει τον Τόνι Κούκοτς πάνω στον Γκάλη και να τον εξουδετερώνει. Στη διάρκεια της απονομής είχαν πιάσει την κουβέντα”.
4. Η ευτυχία του Φασούλα (Ρώμη, 1997)
“Έχω μπουκάρει στα αποδυτήρια, μετά τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Μπαρτσελόνα, στη Ρώμη. Η μόδα με τα πούρα, είναι δικη μου… εφεύρεση. Εδώ με βάζει ο Παναγιώτης Φασούλας με το ζόρι μέσα και κάνω τις αποκλειστικές φωτογραφίες. Δεν με άφηναν οι Ιταλοί, τους φώναζα κι εγώ, με έσπρωχναν, πετάγεται ο ψηλός και με τραβάει μέσα στα αποδυτήρια κι αρχίζω να βγάζω”.
5. Πατουλίδου, ο θρίαμβος (Βαρκελώνη, 1992)
“Δεν κατάλαβε κανείς ότι βγήκε πρώτη η Βούλα Πατουλίδου. Και η ίδια, άλλωστε, άργησε να το συνειδητοποιήσει. Εκείνη την ώρα δεν καταλαβαίνεις, απλά τραβάς και μετά… βλέπεις. Πού να το περιμένεις, άλλωστε; Χρόνια αργότερα -με τον Κώστα Κεντέρη- ήμουν σίγουρος, όμως και κάθισα στη σωστή πλευρά. Ένας Αμερικανός είχε πάει αλλού. Του λέω ‘μεγάλε, δεν κάθεσαι σωστά, άλλος θα κερδίσει’. Μου απαντάει ‘πάμε στοίχημα;’ και κέρδισα 150 δολάρια Αυστραλίας”.
6. Ο Βράνκοβιτς προλαβαίνει τον Μοντέρο (Παρίσι, 1996)
“Μια από τις πιο πολυσυζητημένες φάσεις όλων των εποχών. Είναι ο ορισμός της φωτογραφίας δράσης, αφού απεικονίζει όλο το ‘ζουμί’ του τελικού Παναθηναϊκός-Μπαρτσελόνα. Έχω όλα τα 30 δευτερόλεπτα του τέλους σε κλικ, με όλες τις φάσεις, βλέποντας τον Στόγιαν Βράνκοβιτς να τρέχει, να πηδάει πάνω από τον καθένα για να προλάβει τον Χοσέ Αντόνιο Μοντέρο”.
7. Ο γύρος θριάμβου που δεν έγινε ποτέ (Γενεύη, 1991)
“Μετά την απονομή στο ΠΑΟΚ-Σαραγόσα. Ξεκινούν έναν μίνι γύρο του θριάμβου, ο Φασούλας, ο Νίκος Σταυρόπουλος και ο Μπάνε Πρέλεβιτς. Δεν προλαβαίνουν να κάνουν παρά 3-4 μέτρα, πέφτουν πάνω τους οι οπαδοί, τους αγκαλιάζουν, γίνεται ένα πανδαιμόνιο, σπάει και το κύπελλο. Δεν πρόλαβαν να κάνουν οι παίκτες ούτε δυο βήματα. Είχα έναν ευρυγώνιο φακό, όπως βλέπετε, πάτησα το ‘κλακ’ και βγήκε η φωτογραφία που κοσμεί και τα γραφεία του ΠΑΟΚ”.
8. Το αυγό του Σαλιαρέλη (‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’, 1991;)
“Ο Αργύρης Σαλιαρέλης στα τελειώματά του. Τέλη 1991, κόντρα στον Πανιώνιο. Στο παλιό ‘Γεώργιος Καραϊοσκάκης’, επικρατεί αναβρασμός. Κάποιος παράγοντας του Ολυμπιακού μου ψιθυρίζει ότι ‘σήμερα να έχεις το νου σου, θα γίνει της κακομοίρας στα επίσημα’. Έχω το μυαλό μου στραμμένο στα μάρμαρα, μόλις εμφανιστεί ο Σαλιαρέλης. Ε, κάποια στιγμή έπεσε το… αυγό. Περίμενα να γυρίσει για να τραβήξω τη φωτογραφία και να φαίνεται. Έσκισε! Μπήκε σχεδόν παντού”.
9. Ο Κεντέρης δεν έχει αντίπαλο (Σίδνεϊ, 2000)
“Να πω την αλήθεια, εγώ ήμουν αλλού. Έχω πάει στα δημοσιογραφικά θεωρεία και βάζω τη remote κάμερα. Βλέπω τον δημοσιογράφο Νίκο Παπαϊωάννου και του λέω ‘θα πατήσεις αυτό το κουμπί. Πρόσεξε μην κάνεις καμιά βλακεία’. Πρέπει να είναι και η πιο χρήσιμη δουλειά που έκανε στο Σίδνεϊ (χα,χα)”
10. Δίνω το πούρο μου στον Φάνη (Τορόντο, 1994)
“Ιστορική, εμβληματική θα τη χαρακτήριζα, φωτογραφία στο ‘Μέιπλ Λιφ’ του Τορόντο. Με χώνει ο Φασούλας νταηλίκι στα αποδυτήρια, φωνάζοντας ‘έλα ρε μαλάκα, μέσα’. Μπαίνω μέσα. Λέει ο ψηλός: ‘Ένα πούρο ρε, να το γιορτάσουμε’. ‘Εγώ’, απαντάω και βγάζω ένα από την τσέπη μου. Κάπνιζα πούρα τότε. Το βλέπει ο Φάνης Χριστοδούλου, λέει ‘ρε συ, για μένα δεν έχεις’. Γελάω και του απαντάω ‘έχω το δικό μου, αλλά είναι μισοκαπνισμένο’. ‘Μωρέ φέρτο εδώ πέρα’, μου λέει, το αρπάζει και το ανάβει”.
11. Άρης, απονομή μέσα σε πανδαιμόνιο (Τορίνο, 1993)
“Με το που ολοκληρώνεται ο τελικός, γίνεται της κακομοίρας. Έχει πέσει το ξύλο της αρκούδας. Πρέπει να γίνει κι η απονομή, όμως. Φέρνουν ένα γραφειάκι και το κύπελλο. Δημιουργείται το αδιαχώρητο. Με σπρώχνουν, Ξαφνικά βρίσκω μια καρέκλα, πατάω πάνω της και τραβάω αυτήν τη φωτογραφία με τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Δείτε πόσο στριμωγμένος είναι δεξιά ο Φάνης Ταρνατώρος. Χαμός, δεν μπορούσες να αναπνεύσεις”.
12. “Για να βγάλω τον Τζόρνταν, πάτησα τον Πίπεν” (Σολτ Λέικ Σίτι, 1993)
“Το πρώτο all-star game μου. Μπαίνουμε στα αποδυτήρια, για δηλώσεις και φωτογραφίες. Όλοι πέφτουν πάνω στον Μάικλ Τζόρνταν, που είναι δίπλα στον Σκότι Πίπεν, ο οποίος έχει δυο λεκάνες με πάγο και έχει βάλει μέσα τα πόδια του. Για να πάρω τον Τζόρνταν, κάνω πίσω-πίσω ώσπου… πέφτω μέσα στη λεκάνη και πάνω στο πόδι του Πίπεν. Μου έδωσε μια ωραία σπρωξιά, αλλά είχα προλάβει να τραβήξω τη φωτογραφία. Ήθελα, βεβαια, να εξαφανιστώ από προσώπου γης”.
13. Όταν είδα όλα τα ματς της Dream Team (Βαρκελώνη, 1992)
“Στη Βαρκελώνη, έκανα το εξής: ζήτησα εισιτήρια για όλους τους αγώνες της Dream Team, συν προημιτελικά, ημιτελικά, τελικό που σίγουρα θα έπαιζαν. Ήθελα να εξασφαλίσω έτσι την είσοδό μου στο γήπεδο, γιατί σε τέτοιους αγώνες, δεν φτάνει να είσαι μόνο διαπιστευμένος. Είναι τα high-demand events. Όταν το μυρίστηκαν οι άλλοι, δεν υπήρχαν διαθέσιμα εισιτήρια κι έτσι ήμουν ο μόνος Έλληνας που τράβηξε τόσες πολλές φωτογραφίες των Αμερικανών και πήρα πολλές δημοσιεύσεις”.
14. Η φωτογραφία που πήραν όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού (Παρίσι, 1997)
“Στο Παρίσι, όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού έχουν πάρει από μια τέτοια φωτογραφία. Δεν χάνεται μια τέτοια ευκαιρία. Ήταν μοναδικό κατόρθωμα να παίξει μια ελληνική ομάδα τότε, με τους φημισμένους Σικάγο Μπουλς του Τζόρνταν. Έχω δώσει φωτογραφία σε όλη την ομάδα”.
15. Η κλωτσιά του Μυλωνά στον Ζάρκο (Περιστέρι 1992)
“Δεν είναι μια θεαματική φωτογραφία, αλλά είναι η… είδηση. Είδα τι γινόταν ανάμεσα σε Ζάρκο Πάσπαλι και Γιάννη Μυλωνά. Τσακώνονταν σαν τα κοκόρια, μυριζόμουν ότι κάτι θα γίνει, οπότε με τον φακό τους σημάδευα και… τσακ. Μετά ο Γιάννης με ρωτούσε ‘πού τη βρήκες;’ Ένα δίκιο το είχε, αν σκεφτείς ότι ήταν αποδεικτικό στοιχείο για να τιμωρηθεί από τον Αθλητικό Δικαστή με 3 αγωνιστικές”.
16. Μαραντόνα, χάζεψα κι εγώ (Ιταλία, 1990)
“Ποτέ δεν πρέπει να χαζεύεις. Αυτή η φωτογραφία μου έχει μείνει αξέχαστη, επειδή… δεν πρόλαβα κάτι μοναδικό. Χάζευα τον Μαραντόνα. Είναι η παράταση με τη Γιουγκοσλαβία. Εχουν καθίσει στο χορτάρι να ξεκουραστούν και τους δίνουν τα παγάκια να δροσιστούν. Ξαφνικά, όπως είναι έτσι καθισμένος, αρχίζει και παίζει με τα παγάκια, σαν να ήταν… μπάλα. Τον κοιτάζω με ανοιχτό το στόμα και χάνω το τρομερό κλικ. Για 10”, μιλάμε”.
17. Τετ-α-τετ Αμανατίδη-Βασσάρα (ΟΑΚΑ, 2000)
“Είναι ματς του Ολυμπιακού, όπου ο Κύρος Βασάρας δίνει ρεσιτάλ. Έχει κολλήσει πρόσωπο με πρόσωπο ο Γιώργος Αμανατίδης και του λέει διάφορα. Του άρεσε του Βασάρα να πηγαίνει κόντρα και όσο φώναζε η εξέδρα, άλλο τόσο κι αυτός σφύριζε. Ο Αμανατίδης ήταν πολύ εκφραστικός, ειδικά σε τέτοιες στιγμές. Του αρέσει πολύ αυτή η φωτογραφία”.
18. Το χρυσό του Ιωάννη μέσω ‘Μανόλο’ (Ατλάντα, 1996)
“Το 1996, ο Ιωάννης Μελισσανίδης ετοιμάζεται για μια μεγάλη έκπληξη: να πάρει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες στις ασκήσεις εδάφους. Με υποψιάζει ο Μανόλης Μαυρομμάτης, όταν μια μέρα πριν με προειδοποιεί με το γνωστό ύφος: ‘Αγοράκι μου, έχω πληροφορία ότι αύριο θα πάρουμε μετάλλιο στη γυμναστική’. Έφυγα σφαίρα. Για να το λέει ο Μανόλο…”
19. Η χαρά των Γιαννακόπουλων και του Ντομινίκ (Παρίσι, 1996)
“Στο Παρίσι, ο Παναθηναϊκός ξόρκιζε τις κατάρες του. Η φωτογραφία απεικονίζει τη λαχτάρα και την ευτυχία του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου. Πιο πολύ, όμως, δείχνει και την ικανοποίηση του Ντομινίκ Γουίλκινς, που ποζάρει με το τρόπαιο και το διχτάκι, δίπλα στους αείμνηστους αδερφούς”.
20 Ελλάδα, πρωταθλήτρια Ευρώπης. Τελεία. (Λισαβόνα, 2004)
“Δε νομίζω ότι ξεχνιέται αυτό το βράδυ. Τραβούσα φωτογραφίες και πανηγύριζα, φωνάζοντας. Ένα θαύμα, μια εποποιία που έζησα μέσα στο γήπεδο. Δεν ξεχνιέται ποτέ. Στο γραφείο μου έχω μια φανέλα με τις υπογραφές των παικτών. Έπειτα απ’ αυτό το γεγονός, ένιωσα ότι ο κύκλος μου στο αθλητικό ρεπορτάζ είχε ολοκληρωθεί”.
Πηγή: Contra
Είναι μια αναδρομή και σε κορυφαία γεγονότα που ζήσαμε μαζί του, μέσα από τις φωτογραφίες του. Και κυρίως, πίσω από κάθε φωτογραφία υπάρχει μια πολύ ωραία ιστορία. Δείτε και διαβάστε:
1. ΠΑΟΚ-Νάπολι και Ντιέγκο (Θεσσαλονίκη, 1988)
“Είμαστε στο σωτήριο έτος 1988 και ο ΠΑΟΚ φιλοξενεί στην Τούμπα τη Νάπολι του Ντιέγκο Μαραντόνα. Λατρεύω τον Αργεντινό σαν Θεό και φυσικά πάω στη Θεσσαλονίκη. Για να τον βγάλω καλή φωτογραφία, όμως, θα έπρεπε να πάω στην πλευρά του γηπέδου, όπου έκανε επίθεση η Νάπολι. Ήμουν ο μόνος φωτορεπόρτερ που βρέθηκε εκει. Κάθομαι και αρχίζει ένα απίστευτο μπινελίκι, έπεφταν και διάφορα, αφού όλοι νόμιζαν πως είμαι Ιταλός! Αλλιώς, πώς να τον έπαιρνα από κοντά; Ο Ντιέγκο, τρομερός”.
2. Πύρρος Δήμας, χρυσό και παγκόσμιο ρεκόρ (Ατλάντα, 1996)
“Το στιγμιότυπο είναι κοντινό και βγάζει όλη την έκφραση του Πύρρου Δήμα να σηκώσει το βάρος. Εντάξει, εδώ εστιάζουμε διαρκώς και τραβάμε πολλές φωτογραφίες, είναι πιο εύκολο να πετύχεις μια τέτοια σκηνή, αλλά έχει σημασία και ο αθλητής. Ο Δήμας ήταν πάντοτε πολύ εκφραστικός και η χαρά των φωτογράφων. Ειδικά σε τέτοιες στιγμές”.
3. Νίκος Γκάλης-Ντράζεν Πέτροβιτς, οι αρτίστες (Ζάγκρεμπ, 1989)
“Μεγάλη φωτογραφία, μεγάλοι παίκτες, ήμουν τυχερός που τους έζησα από κοντά. Πρόσφεραν τις καλύτερες φάσεις, ήταν εκφραστικοί, ο Ντράζεν Πέτροβιτς έβγαζε και τη γλώσσα έξω. Ο Νίκος Γκάλης στεκόταν στον αέρα και σου πρόσφερε απλόχερα το θέαμα. Θυμάμαι πάντως στο Ευρωμπάσκετ τον Ντούσαν Ίβκοβιτς να βάζει τον Τόνι Κούκοτς πάνω στον Γκάλη και να τον εξουδετερώνει. Στη διάρκεια της απονομής είχαν πιάσει την κουβέντα”.
4. Η ευτυχία του Φασούλα (Ρώμη, 1997)
“Έχω μπουκάρει στα αποδυτήρια, μετά τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Μπαρτσελόνα, στη Ρώμη. Η μόδα με τα πούρα, είναι δικη μου… εφεύρεση. Εδώ με βάζει ο Παναγιώτης Φασούλας με το ζόρι μέσα και κάνω τις αποκλειστικές φωτογραφίες. Δεν με άφηναν οι Ιταλοί, τους φώναζα κι εγώ, με έσπρωχναν, πετάγεται ο ψηλός και με τραβάει μέσα στα αποδυτήρια κι αρχίζω να βγάζω”.
5. Πατουλίδου, ο θρίαμβος (Βαρκελώνη, 1992)
“Δεν κατάλαβε κανείς ότι βγήκε πρώτη η Βούλα Πατουλίδου. Και η ίδια, άλλωστε, άργησε να το συνειδητοποιήσει. Εκείνη την ώρα δεν καταλαβαίνεις, απλά τραβάς και μετά… βλέπεις. Πού να το περιμένεις, άλλωστε; Χρόνια αργότερα -με τον Κώστα Κεντέρη- ήμουν σίγουρος, όμως και κάθισα στη σωστή πλευρά. Ένας Αμερικανός είχε πάει αλλού. Του λέω ‘μεγάλε, δεν κάθεσαι σωστά, άλλος θα κερδίσει’. Μου απαντάει ‘πάμε στοίχημα;’ και κέρδισα 150 δολάρια Αυστραλίας”.
6. Ο Βράνκοβιτς προλαβαίνει τον Μοντέρο (Παρίσι, 1996)
“Μια από τις πιο πολυσυζητημένες φάσεις όλων των εποχών. Είναι ο ορισμός της φωτογραφίας δράσης, αφού απεικονίζει όλο το ‘ζουμί’ του τελικού Παναθηναϊκός-Μπαρτσελόνα. Έχω όλα τα 30 δευτερόλεπτα του τέλους σε κλικ, με όλες τις φάσεις, βλέποντας τον Στόγιαν Βράνκοβιτς να τρέχει, να πηδάει πάνω από τον καθένα για να προλάβει τον Χοσέ Αντόνιο Μοντέρο”.
7. Ο γύρος θριάμβου που δεν έγινε ποτέ (Γενεύη, 1991)
“Μετά την απονομή στο ΠΑΟΚ-Σαραγόσα. Ξεκινούν έναν μίνι γύρο του θριάμβου, ο Φασούλας, ο Νίκος Σταυρόπουλος και ο Μπάνε Πρέλεβιτς. Δεν προλαβαίνουν να κάνουν παρά 3-4 μέτρα, πέφτουν πάνω τους οι οπαδοί, τους αγκαλιάζουν, γίνεται ένα πανδαιμόνιο, σπάει και το κύπελλο. Δεν πρόλαβαν να κάνουν οι παίκτες ούτε δυο βήματα. Είχα έναν ευρυγώνιο φακό, όπως βλέπετε, πάτησα το ‘κλακ’ και βγήκε η φωτογραφία που κοσμεί και τα γραφεία του ΠΑΟΚ”.
8. Το αυγό του Σαλιαρέλη (‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’, 1991;)
“Ο Αργύρης Σαλιαρέλης στα τελειώματά του. Τέλη 1991, κόντρα στον Πανιώνιο. Στο παλιό ‘Γεώργιος Καραϊοσκάκης’, επικρατεί αναβρασμός. Κάποιος παράγοντας του Ολυμπιακού μου ψιθυρίζει ότι ‘σήμερα να έχεις το νου σου, θα γίνει της κακομοίρας στα επίσημα’. Έχω το μυαλό μου στραμμένο στα μάρμαρα, μόλις εμφανιστεί ο Σαλιαρέλης. Ε, κάποια στιγμή έπεσε το… αυγό. Περίμενα να γυρίσει για να τραβήξω τη φωτογραφία και να φαίνεται. Έσκισε! Μπήκε σχεδόν παντού”.
9. Ο Κεντέρης δεν έχει αντίπαλο (Σίδνεϊ, 2000)
“Να πω την αλήθεια, εγώ ήμουν αλλού. Έχω πάει στα δημοσιογραφικά θεωρεία και βάζω τη remote κάμερα. Βλέπω τον δημοσιογράφο Νίκο Παπαϊωάννου και του λέω ‘θα πατήσεις αυτό το κουμπί. Πρόσεξε μην κάνεις καμιά βλακεία’. Πρέπει να είναι και η πιο χρήσιμη δουλειά που έκανε στο Σίδνεϊ (χα,χα)”
10. Δίνω το πούρο μου στον Φάνη (Τορόντο, 1994)
“Ιστορική, εμβληματική θα τη χαρακτήριζα, φωτογραφία στο ‘Μέιπλ Λιφ’ του Τορόντο. Με χώνει ο Φασούλας νταηλίκι στα αποδυτήρια, φωνάζοντας ‘έλα ρε μαλάκα, μέσα’. Μπαίνω μέσα. Λέει ο ψηλός: ‘Ένα πούρο ρε, να το γιορτάσουμε’. ‘Εγώ’, απαντάω και βγάζω ένα από την τσέπη μου. Κάπνιζα πούρα τότε. Το βλέπει ο Φάνης Χριστοδούλου, λέει ‘ρε συ, για μένα δεν έχεις’. Γελάω και του απαντάω ‘έχω το δικό μου, αλλά είναι μισοκαπνισμένο’. ‘Μωρέ φέρτο εδώ πέρα’, μου λέει, το αρπάζει και το ανάβει”.
11. Άρης, απονομή μέσα σε πανδαιμόνιο (Τορίνο, 1993)
“Με το που ολοκληρώνεται ο τελικός, γίνεται της κακομοίρας. Έχει πέσει το ξύλο της αρκούδας. Πρέπει να γίνει κι η απονομή, όμως. Φέρνουν ένα γραφειάκι και το κύπελλο. Δημιουργείται το αδιαχώρητο. Με σπρώχνουν, Ξαφνικά βρίσκω μια καρέκλα, πατάω πάνω της και τραβάω αυτήν τη φωτογραφία με τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Δείτε πόσο στριμωγμένος είναι δεξιά ο Φάνης Ταρνατώρος. Χαμός, δεν μπορούσες να αναπνεύσεις”.
12. “Για να βγάλω τον Τζόρνταν, πάτησα τον Πίπεν” (Σολτ Λέικ Σίτι, 1993)
“Το πρώτο all-star game μου. Μπαίνουμε στα αποδυτήρια, για δηλώσεις και φωτογραφίες. Όλοι πέφτουν πάνω στον Μάικλ Τζόρνταν, που είναι δίπλα στον Σκότι Πίπεν, ο οποίος έχει δυο λεκάνες με πάγο και έχει βάλει μέσα τα πόδια του. Για να πάρω τον Τζόρνταν, κάνω πίσω-πίσω ώσπου… πέφτω μέσα στη λεκάνη και πάνω στο πόδι του Πίπεν. Μου έδωσε μια ωραία σπρωξιά, αλλά είχα προλάβει να τραβήξω τη φωτογραφία. Ήθελα, βεβαια, να εξαφανιστώ από προσώπου γης”.
13. Όταν είδα όλα τα ματς της Dream Team (Βαρκελώνη, 1992)
“Στη Βαρκελώνη, έκανα το εξής: ζήτησα εισιτήρια για όλους τους αγώνες της Dream Team, συν προημιτελικά, ημιτελικά, τελικό που σίγουρα θα έπαιζαν. Ήθελα να εξασφαλίσω έτσι την είσοδό μου στο γήπεδο, γιατί σε τέτοιους αγώνες, δεν φτάνει να είσαι μόνο διαπιστευμένος. Είναι τα high-demand events. Όταν το μυρίστηκαν οι άλλοι, δεν υπήρχαν διαθέσιμα εισιτήρια κι έτσι ήμουν ο μόνος Έλληνας που τράβηξε τόσες πολλές φωτογραφίες των Αμερικανών και πήρα πολλές δημοσιεύσεις”.
14. Η φωτογραφία που πήραν όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού (Παρίσι, 1997)
“Στο Παρίσι, όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού έχουν πάρει από μια τέτοια φωτογραφία. Δεν χάνεται μια τέτοια ευκαιρία. Ήταν μοναδικό κατόρθωμα να παίξει μια ελληνική ομάδα τότε, με τους φημισμένους Σικάγο Μπουλς του Τζόρνταν. Έχω δώσει φωτογραφία σε όλη την ομάδα”.
15. Η κλωτσιά του Μυλωνά στον Ζάρκο (Περιστέρι 1992)
“Δεν είναι μια θεαματική φωτογραφία, αλλά είναι η… είδηση. Είδα τι γινόταν ανάμεσα σε Ζάρκο Πάσπαλι και Γιάννη Μυλωνά. Τσακώνονταν σαν τα κοκόρια, μυριζόμουν ότι κάτι θα γίνει, οπότε με τον φακό τους σημάδευα και… τσακ. Μετά ο Γιάννης με ρωτούσε ‘πού τη βρήκες;’ Ένα δίκιο το είχε, αν σκεφτείς ότι ήταν αποδεικτικό στοιχείο για να τιμωρηθεί από τον Αθλητικό Δικαστή με 3 αγωνιστικές”.
16. Μαραντόνα, χάζεψα κι εγώ (Ιταλία, 1990)
“Ποτέ δεν πρέπει να χαζεύεις. Αυτή η φωτογραφία μου έχει μείνει αξέχαστη, επειδή… δεν πρόλαβα κάτι μοναδικό. Χάζευα τον Μαραντόνα. Είναι η παράταση με τη Γιουγκοσλαβία. Εχουν καθίσει στο χορτάρι να ξεκουραστούν και τους δίνουν τα παγάκια να δροσιστούν. Ξαφνικά, όπως είναι έτσι καθισμένος, αρχίζει και παίζει με τα παγάκια, σαν να ήταν… μπάλα. Τον κοιτάζω με ανοιχτό το στόμα και χάνω το τρομερό κλικ. Για 10”, μιλάμε”.
17. Τετ-α-τετ Αμανατίδη-Βασσάρα (ΟΑΚΑ, 2000)
“Είναι ματς του Ολυμπιακού, όπου ο Κύρος Βασάρας δίνει ρεσιτάλ. Έχει κολλήσει πρόσωπο με πρόσωπο ο Γιώργος Αμανατίδης και του λέει διάφορα. Του άρεσε του Βασάρα να πηγαίνει κόντρα και όσο φώναζε η εξέδρα, άλλο τόσο κι αυτός σφύριζε. Ο Αμανατίδης ήταν πολύ εκφραστικός, ειδικά σε τέτοιες στιγμές. Του αρέσει πολύ αυτή η φωτογραφία”.
18. Το χρυσό του Ιωάννη μέσω ‘Μανόλο’ (Ατλάντα, 1996)
“Το 1996, ο Ιωάννης Μελισσανίδης ετοιμάζεται για μια μεγάλη έκπληξη: να πάρει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες στις ασκήσεις εδάφους. Με υποψιάζει ο Μανόλης Μαυρομμάτης, όταν μια μέρα πριν με προειδοποιεί με το γνωστό ύφος: ‘Αγοράκι μου, έχω πληροφορία ότι αύριο θα πάρουμε μετάλλιο στη γυμναστική’. Έφυγα σφαίρα. Για να το λέει ο Μανόλο…”
19. Η χαρά των Γιαννακόπουλων και του Ντομινίκ (Παρίσι, 1996)
“Στο Παρίσι, ο Παναθηναϊκός ξόρκιζε τις κατάρες του. Η φωτογραφία απεικονίζει τη λαχτάρα και την ευτυχία του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου. Πιο πολύ, όμως, δείχνει και την ικανοποίηση του Ντομινίκ Γουίλκινς, που ποζάρει με το τρόπαιο και το διχτάκι, δίπλα στους αείμνηστους αδερφούς”.
20 Ελλάδα, πρωταθλήτρια Ευρώπης. Τελεία. (Λισαβόνα, 2004)
“Δε νομίζω ότι ξεχνιέται αυτό το βράδυ. Τραβούσα φωτογραφίες και πανηγύριζα, φωνάζοντας. Ένα θαύμα, μια εποποιία που έζησα μέσα στο γήπεδο. Δεν ξεχνιέται ποτέ. Στο γραφείο μου έχω μια φανέλα με τις υπογραφές των παικτών. Έπειτα απ’ αυτό το γεγονός, ένιωσα ότι ο κύκλος μου στο αθλητικό ρεπορτάζ είχε ολοκληρωθεί”.
Πηγή: Contra
