Του Βασίλη Σκουντή
Δεν ξέρω εάν ο Βασίλης Σπανούλης νήστευε πριν από τον Δεκαπενταύγουστο, αλλά θαρρώ πως χθες το βράδυ (παραμονή της γιορτής της Παναγίας) ακολούθησε τη συνταγή των παπάδων και των καλόγερων…
Βάφτισε κι ελόγου του, το κρέας ψάρι και έσαξε η δουλειά!
Έσαξε η δουλειά με τη νίκη επί του Μαυροβουνίου και επιβεβαιώθηκε κιόλας ο τίτλος του καινούργιου σίριαλ της ΕΡΤ που διαφημιζόταν κατά κόρον στη διάρκεια της τηλεοπτικής μετάδοσης…
“Καλά θα πάει κι αυτό”!
Όντως πήγε καλά αυτό και οψόμεθα στα τρία επόμενα φιλικά ματς (Λετονία, Ιταλία, Γαλλία) και κυρίως στο EuroBasket, η αυλαία του οποίου ανοίγει στις 28 Αυγούστου στη Λεμεσό.
Ο άσος και ο μη άσος!
Καλά πήγε λοιπόν το ρίσκο το οποίο τόλμησε εκών άκων ο προπονητής της Εθνικής, κυνηγώντας την ανατροπή χωρίς πόιντ γκαρντ!
Βεβαίως οι ταμπέλες των θέσεων στο σύγχρονο μπάσκετ είναι πολύ σχετικές, αλλά και πάλι η εικόνα της εθνικής με τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη στη θέση του άσου δεν είναι πολύ συνηθισμένη, κάποιοι θα τη χαρακτήριζαν κιόλας αδόκιμη!
Αδόκιμη, ξεαδόκιμη, το κατά το μάλλον ή ήττον κόλπο του Σπανούλη έπιασε και η ελληνική ομάδα γύρισε από το -9 και έριξε στο κανναβάτσο τους Μαυροβούνιους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ψυχολογία, στην αυτοπεποίθηση και στην ολιστική πνευματική ενδυνάμωση της.
Τα ρέστα με τον “Ζαμπέτα”
Απόντος του Νικ Καλάθη, με τον Βασίλη Τολιόπουλο να βρίσκεται στα πιτς και με τον Κώστα Σλούκα να δείχνει εκνευρισμένος από το μπαράζ των άστοχων τρίποντων (0/10), ο Σπανούλης προσπέρασε τον… τίμιο Δημήτρη Κατσίβελη και τον πρωτάρη Νάσο Μπαζίνα αποφάσισε να παίξει τα ρέστα του χρησιμοποιώντας στη θέση του πλέι μέικερ τον για μία σεζόν (2020-2021) συμπαίκτη του στον Ολυμπιακό.
Άλλο που δεν ήθελε ο “Μόγλης” όπως τον αποκαλεί ο Μιχάλης Καλαβρός, ο οποίος μετά τον Ολυμπιακό και παράλληλα με τον ρόλο του προσωπικού προπονητή του Γιάννη Αντετοκούνμπο στους Μπακς, εντάχθηκε και στο επιτελείο της εθνικής.
Α, για να μην το ξεχάσω: τον Λαρεντζάκη ο Καλαβρός, εκτός από Μόγλη, τον αποκαλεί και «Ζαμπέτα», επειδή, όπως μου έχει πει σε ανύποπτο χρόνο, “ο τύπος είναι αυθεντικός Αιγαλεώτης μάγκας”!
Επίσης αυτός ο τύπος είναι ένας baller, που μπορεί να υποστηρίξει τρεις διαφορετικές θέσεις (σούτιγκ γκαρντ, σμολ φοργουρντ, πόιντ γκαρντ) και δεν ορρωδεί προ ουδενός.
Πιτίνο: “Μπες και σκότωσε πέντε”!
Παρεμπιπτόντως αυτό το χάρισμα της άγνοιας κινδύνου και της αφοβίας του Λαρεντζάκη το είχε εξυμνήσει πρώτος ο Ρικ Πιτίνο πριν από τέσσερα χρόνια, όταν βρισκόταν στον πάγκο της Εθνικής και την καθοδήγησε στο Προολυμπιακό Τουρνουά στη Βικτόρια…
“Με ρώτησε μια μέρα ο Λαρεντζάκης τι περιμένω, τι θέλω και τι ζητώ από αυτόν” μού διηγήθηκε ο Αμερικανός προπονητής, ο οποίος γενικώς μαρτυράει τα πάντα χωρίς ξύλο!
Και συνέχισε: “Του είπα ότι θέλω να μπει στο γήπεδο και να σκοτώσει πέντε. Έβαλε τα γέλια και μου απάντησε: «Πολύ ωραία. Θα τους σκοτώσω και τους πέντε. Πόσο χρόνο έχω για να το κάνω;”
Χθες ο Λαρεντζάκης δεν χρειάσθηκε να σκοτώσει κάποιον, αλλά σε μια φάση αντιποίησης αρχής και παρέα με τον Τάιλερ Ντόρσι, τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη, τον Ντίνο Μήτογλου και τον Κώστα Αντετοκούνμπο έφεραν τούμπα το ματς και ούτε γάτα, ούτε ζημιά!
Οι καμικάζι και η ατζαμοσύνη
Χωρίς κλασικό και τυποποιημένο (όσο ισχύει αυτός ο διαχωρισμός αρμοδιοτήτων) πλέι μέικερ, με παίκτες που εμφορήθηκαν από τη λογική των καμικάζι στην άμυνα και σε πείσμα της μνημειώδους ατζαμοσύνης στα περιφερειακά σουτ (5/35 τρίποντα, εκ των οποίων 0/16 μέχρι να κάνει σεφτέ με ένα corner three o Αλέξανδρος Σαμοντούροβ) η Εθνική ανέτρεψε τα δεδομένα της αναμέτρησης και μπορεί να μη σκότωσε το θηρίο, αλλά, διάβολε, καθάρισε τα άπλυτα της μπουγάδας και περιμένει να εγκολπωθούν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και ο Βασίλης Τολιόπουλος.
Α, για να μην το ξεχάσω: στα τελευταία 75 δευτερόλεπτα, ο Σπανούλης απέσυρε τον Καλαϊτζάκη και επανέφερε τον Κατσίβελη για να έχει άλλον έναν ικανό χειριστή της μπάλας απέναντι στην πίεση των Μαυροβούνιων.
Καλά πήγε αυτό, τηρουμένων των αναλογιών και του αντιπάλου, λοιπόν…
Μαλλιάζει η γλώσσα του Σπανούλη
Μπορεί η επίθεση να ήταν ισχνή, ασθενική και μαγκωμένη, ωστόσο –και μέχρις αποδείξεως του εναντίου- αυτή η ομάδα είναι υποχρεωμένη, ου μην και καταδικασμένη να επιστρέψει στις παλιές εργοστασιακές ρυθμίσεις της και να ζήσει ή να πεθάνει με την άμυνα της…
Για την ακρίβεια του πράγματος, οφείλει να προτάσσει την ασπίδα της σκληρής και αμείλικτης άμυνας της, περί της οποίας έχει μαλλιάσει κιόλας η γλώσσα του Σπανούλη, που ζητεί από τους παίκτες του να βάζουν παντού τα χέρια του, να κολλάνε πάνω στους αντιπάλους και να τους κάνουν να νιώθουν την ασφυκτική πίεση και να υποφέρουν!
Συνέβη αυτό κάμποσες φορές χθες, εξ ου και τα 11 κλεψίματα (προεξαρχόντων του Λαρεντζάκη και του Καλαϊτζάκη με τρία) που κόσμησαν τη στατιστική της και αποτέλεσαν τρόπον τινά ένα ισχυρό αντίβαρο στην απελπιστική αστοχία στα τρίποντα.
Αν πάει καλά κι αυτό (από τα 6.75μ.) τότε ασφαλώς η εικόνα της Εθνικής θα βελτιωθεί και το status της θα αναβαθμισθεί, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που αναμένεται η ένταξη του Αντετοκούνμπο και του Τολιόπουλου: η ούτως ή άλλως ηγεμονική παρουσία του «Greek Freak» θα αναγκάσει τις άμυνες να κλείνουν μέσα στη ρακέτα και θα απελευθερώσει τα σουτ, ενώ ο “Πιστολιόπουλος” είναι ο δεινότερος σουτέρ αυτής της ομάδας.
Ο Ντίνος και ο Κώστας
Υπήρχαν καλές και κακές πτυχές στην απόδοση της ελληνικής ομάδας, τόσο σε συλλογικό, όσο και σε ατομικό επίπεδο…
Αν πρέπει σώνει καλά τα πράγματα να ειπωθούν με διευθύνσεις και ονόματα, προφανώς η εγγύηση που παρέχει ο Ντίνος Μήτογλου (όντως ο βασικός πυλώνας στην επίθεση και ο πρώτος σκόρερ), η ζωηράδα του Κώστα Αντετοκούνμπο, το σφρίγος του Λαρεντζάκη, το αμυντικό ελιξίριο του Καλαϊτζάκη, η δεδομένη εκτελεστική ικανότητα του Ντόρσι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανατροπή και στη νίκη.
Ο Σλούκας πέταξε στα σκουπίδια δέκα σουτ τριών πόντων και σκόραρε μόλις έναν, ενώ μοίρασε πέντε ασίστ και προφανώς επιφυλάσσεται δια τα περαιτέρω, ειδικότερα από τη στιγμή που ο μεγαλειώδης δημιουργικός οίστρος του, η ικανότητα του στο διάβασμα του παιχνιδιού και η εμπειρία του θα συνδεθούν με όλα όσα κομίζει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Ο Σπανούλης επιμένει από την αρχή στην ανάγκη αυτής της ομάδας να παίζει λυσσασμένη άμυνα κι αυτό (θα) είναι το σήμα κατατεθέν της.
Ο προπονητής επιβάλλει τις νόρμες του, ωστόσο επειδή υπήρξε σούπερ σταρ, εμπιστεύεται το ταλέντο των παικτών και δεν τους κρατά δέσμιους στο σύστημα, αλλά τους αφήνει να απελευθερώνουν το ταλέντο και τις ικανότητες τους.
Οι πολλαπλές χρήσεις και η διαδικασία
Ένα στοιχείο που ούτως ή άλλως παίζει σημαντικό ρόλο στο σύγχρονο μπάσκετ και το διαθέτει αυτή η ομάδα είναι η ευχέρεια κάποιων παικτών να καλύψουν δυο ή ακόμη και τρεις θέσεις, όπως συνέβη χθες, ειδικότερα σε ό,τι αφορά τον “άσο”.
Απ’ ό,τι μαθαίνω-αλλά αυτό φαίνεται κιόλας στη δημόσια εικόνα της- η Εθνική διαθέτει πολύ καλό κλίμα στα ενδότερα της που προφανώς αποτελεί σύμμαχο στην προσπάθεια της.
Σε κάθε περίπτωση, όπως συνηθίζει να λέει και ο προφέσορας Κώστας Μίσσας που κοουτσάρισε την Εθνική ομάδα στο EuroBasket του 2017, “υπάρχει μια διαδικασία που εξελίσσεται και καταλήγει κάπου”…
Πηγή: Sport24
