Του Βασίλη Σαμπράκου
Για μήνες, και ειδικά από τις 27 Μαρτίου, που εξελέγη πρόεδρος της ΕΠΟ ο Θοδωρής Ζαγοράκης μέχρι την 27η Αυγούστου, δηλαδή για 154 ημέρες έγινε ο “κακός χαμός” στο ελληνικό ποδόσφαιρο με αιτία την “Ολιστική Μελέτη” που εκπόνησαν οι UEFA και FIFA μετά από το σχετικό αίτημα του Πρωθυπουργού. Ο κακός χαμός μέχρι να έρθει η ημέρα που το ποδόσφαιρο, δηλαδή η γενική συνέλευση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας αποφάσισε ομόφωνα την έγκριση του σχεδίου του νέου καταστατικού της Ομοσπονδίας. Δηλαδή του καταστατικού που περιλαμβάνει, σε νέες ή τροποποιημένες διατάξεις του, όλα τα στοιχεία της Ολιστικής Μελέτης.
Και τώρα τι; Κέρδισε κάτι το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Καταρχάς κέρδισε την παράταση της ζωής του στην διεθνή σκηνή, δεδομένου ότι οι ικανοποιημένες, ή πιο σωστά ανακουφισμένες διεθνείς συνομοσπονδίες δεν έχουν πλέον λόγο να απειλούν το ελληνικό ποδόσφαιρο με αποβολή.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο όμως κέρδισε και χρήματα, δεδομένου ότι πλέον ξεπαγώνουν τα κονδύλια της UEFA, η οποία είχε παγώσει κάθε μορφής χρηματοδότηση προς την Ελληνική Ομοσπονδία όσο δεν την εμπιστευόταν. Και το ποσό που “ξεπαγώνει” δεν είναι μικρό – είναι της τάξης των 7+ εκατ. €. Για μια ομοσπονδία με μεγάλα οικονομικά προβλήματα, αυτό είναι παραπάνω από ανάσα. Και για αρκετά κομμάτια της αυτή η χρηματοδότηση σημαίνει “ανάπτυξη”. Και ανάμεσα σε αυτά τα κομμάτια είναι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.
Η ευκαιρία του Ζαγοράκη
Η 27η Αυγούστου είναι με διαφορά η πιο παραγωγική ημέρα του Θοδωρή Ζαγοράκη στην θέση του προέδρου της ΕΠΟ. Στα δικά μου μάτια, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας δεν μπορεί ακόμη να αισθανθεί ότι έχει πατήσει γερά στα πόδια του. Θα μπορέσει να το πει αυτό στον εαυτό του μόνο όταν η Ομοσπονδία μπει στην φάση της υλοποίησης των κρίσιμων κινήσεων που προβλέπει το νέο καταστατικό της. Μόνο τότε θα μπορέσει να αισθανθεί ότι δημιουργείται το πλαίσιο που θα του επιτρέπει να λειτουργήσει ως πρόεδρος με περιθώρια να λειτουργεί όπως εκείνος επιθυμεί στην διαδικασία λήψης κρίσιμων στρατηγικών αποφάσεων. Η έγκριση της Ολιστικής Μελέτης όμως ήταν ένα κρίσιμο βήμα, και συνεπώς η ημέρα της έγκρισης της από την γενική συνέλευση της ΕΠΟ ήταν μια καλή ημέρα για την προεδρία του.
Τον καιρό που αποφάσιζε να πάρει αυτή την θέση, ο Ζαγοράκης είχε βάλει μια σειρά από στόχους, οι οποίοι αθροιζόμενοι απεικονίζουν ένα μέρος του οράματός του. Ήθελε να βγάλει από την Ομοσπονδία το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, δηλαδή όλο το τοξικό μέρος της ζωής του ελληνικού ποδοσφαίρου προκειμένου η διοίκησή του να μπορέσει να εστιάσει στα κρίσιμα και σε αυτά που καθορίζουν το μέλλον του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα: στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και στις υποδομές των εθνικών ομάδων.
Σήμερα ο Ζαγοράκης είναι πολύ κοντά στην επίτευξη του πρώτου στόχου – αν δεν τον έχει ήδη ολοκληρώσει. Διότι η Διαιτησία λειτουργεί αυτόνομα υπό τον Κλάτενμπεργκ και τους ξένους συνεργάτες του. Και το ίδιο συμβαίνει πλέον με την Δικαιοσύνη, διότι και στο κομμάτι αυτό ήταν ιστορική ημέρα η 27η Αυγούστου: πλέον είναι το υπουργείο Δικαιοσύνης αυτό που ορίζει τους τακτικούς δικαστές που λειτουργούν για την λήψη των αποφάσεων στο ποδόσφαιρο. Η ΕΠΟ δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να εγκρίνει μια λίστα που αποστέλλει το υπουργείο Δικαιοσύνης – δεν επιλέγει εκείνη πλέον τους δικαστές. Στην γενική συνέλευση που έγινε, η ΕΠΟ έκανε μόνον αυτό, επικύρωσε την λίστα με τους νέους τακτικούς δικαστές που απέστειλε το Υπουργείο Δικαιοσύνης και οι οποίοι θα στελεχώσουν από εδώ και στο εξής τα πειθαρχικά όργανα του ποδοσφαίρου.
Βγάζοντας από το κεφάλι του την Διαιτησία και την Δικαιοσύνη, στην πραγματικότητα ο Ζαγοράκης έχει απαλλαγεί από τους δύο μεγαλύτερους πονοκεφάλους που είχε διαχρονικά όποιος πρόεδρος της ΕΠΟ ήθελε να κοιμάται τα βράδια. Θεωρητικά ο Ζαγοράκης θα έχει πλέον την … άνεση να ασχοληθεί με το λαϊκό ποδόσφαιρο και με τις νέες γενιές του ποδοσφαίρου και όχι μόνο με τα τοξικά προβλήματα της ελίτ.
Διαβάζοντας κανείς τις διαρροές των ιδιοκτητών των ΠΑΕ σχετικά με τις αποφάσεις της γενικής συνέλευσης της ΕΠΟ χάνει το μυαλό του. Παρουσιάζονται “νικητές” και “χαμένοι”, “δυνατοί” και “αποδυναμωμένοι”. Διότι έτσι έχει μάθει να λειτουργεί στις υποθέσεις της ΕΠΟ ο κόσμος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Και μάλιστα τον τελευταίο καιρό, δηλαδή τα τελευταία χρόνια, όλο αυτό εκφράζεται ανοιχτά. Οι εταιρείες καμαρώνουν ότι ελέγχουν την Ομοσπονδία, ή πολεμούν την Ομοσπονδία όταν δεν την ελέγχουν.
Αν είσαι κάποιος που νοιάζεται για το ποδόσφαιρο, είτε επειδή βιοπορίζεσαι από αυτό με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, είτε επειδή απλώς το αγαπάς, δεν έχεις ακόμη λόγο για να είσαι πολύ αισιόδοξος. Όμως για πρώτη φορά δημιουργείται μια πιθανότητα να συμβούν καλά πράγματα στο ποδόσφαιρο – στη βάση του ποδοσφαίρου, δηλαδή στο ερασιτεχνικό, στις υποδομές, στην εκπαίδευση των προπονητών και των ποδοσφαιριστών, στις μικρές εθνικές ομάδες. Και επειδή όλα αυτά είναι πιθανό να συμβούν σε μια εποχή διαφάνειας τόσο στα οικονομικά όσο και στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, δεδομένου ότι αυτές είναι οι διακηρύξεις του Ζαγοράκη, σήμερα είναι πιο πιθανό να θεραπευτεί έστω ένα κομμάτι του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Μέχρι εδώ, σε αυτές τις 154 ημέρες, ο Ζαγοράκης δεν έχει να δείξει έργο, διότι ακόμη δεν έχει δημιουργηθεί κάτι χειροπιαστό. Όμως κατάφερε να βγει από τις ημέρες του “θα” και να μπει στην εποχή των ειλημμένων και υπογεγραμμένων αποφάσεων. Η ομόφωνη έγκριση της Ολιστικής Μελέτης, η απεμπλοκή της ΕΠΟ από την Διαιτησία και την Δικαιοσύνη, το “ξεπάγωμα” των κονδυλίων της UEFA και της FIFA, είναι όλα τετελεσμένα – δεν είναι “θα”. Ο Ζαγοράκης είναι στην αρχή, αλλά αυτά είναι μια αρχή. Δική του η ευθύνη πλέον να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που δημιούργησε και να καταφέρει να φέρει την Ομοσπονδία υπό τον έλεγχό του.
Πηγή: Gazzetta
