Του Βασίλη Σαμπράκου
Την ημέρα του τελικού του Champions League, το περασμένο Σάββατο, ο Τάσος Δουβίκας ήταν προσκεκλημένος στην εκπομπή της CosmoteTV για το Μάντσεστερ Σίτι – Ίντερ. Σε μια συνέντευξη, κατά της οποίας την διάρκεια μπορούσες να καταλάβεις ότι ο διεθνής επιθετικός της Ουτρέχτης είναι κάποιος που δεν παρακολουθεί απλώς το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο αλλά προσπαθεί να το μελετά και να το κατανοεί βαθύτερα, αξιοποιώντας τα ερεθίσματα για να γίνεται καλύτερος, ο Δουβίκας μπήκε μπροστά σε μια ερώτηση – σλόγκαν: σε ενόχλησε που δεν προσκλήθηκες στην Εθνική Ομάδα;
Ως κάποιος που μελετά την Εθνική στην διάρκεια των τελευταίων περίπου τριών δεκαετιών, είναι πολλές οι φορές που είδα έναν ποδοσφαιριστή να εκφράζει την δυσαρέσκεια ή και την απογοήτευσή του επειδή ένας ομοσπονδιακός προπονητής δεν τον είχε προσκαλέσει στην Εθνική Ομάδα. Οι περισσότεροι, ή τουλάχιστον πολλοί γίνονταν “κακοί”, δηλαδή έβγαζαν με άσχημο τρόπο την ενόχλησή τους και καμιά φορά έφταναν να γίνονται ακραίοι και να δηλώνουν ότι δεν θέλουν να ξαναπαίξουν στην Εθνική. Κάποιοι το “κρατούσαν” και στην επόμενη πρόσκληση δήλωναν προς την ομοσπονδία ότι δεν επιθυμούν να ξαναπαίξουν με αυτόν τον προπονητή στην Εθνική. Η ιστορία διδάσκει ότι όλοι τους βγήκαν ζημιωμένοι από αυτή την συμπεριφορά.
Το “εύκολο” για τον Δουβίκα, έναν νέο άντρα 24 ετών, ήταν να … αξιοποιήσει την πάσα της παρουσίας του σε μια τηλεοπτική εκπομπή και να γίνει κακός με τον προπονητή που τον έκοψε στην στιγμή που εκείνος είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ στο ολλανδικό πρωτάθλημα. Ο Δουβίκας όμως δεν έκανε αυτό. Έβγαλε καλό εγωισμό και αυτοπεποίθηση, και δήλωσε αφενός έτοιμος να βοηθήσει την Εθνική σε μια επόμενη φορά και αφετέρου αισιόδοξος ότι η Ομάδα θα έχει καλή απόδοση στα ματς με την Ιρλανδία και την Γαλλία.
Η ατυχία του Φώτη Ιωαννίδη δημιούργησε κενό στην επίθεση. Και ο Γκας Πογέτ, ο οποίος προφανώς και γνώριζε όσα είχε πει σε κάθε δημόσια τοποθέτησή του τις τελευταίες ημέρες ο Δουβίκας τον προσκάλεσε. Διότι εκτός των άλλων ο Ουρουγουανός προπονητής είχε αυτές τις μέρες την ευκαιρία να μετρήσει τον χαρακτήρα του Δουβίκα σε μια κατάσταση δοκιμασίας. Ένας ακομπλεξάριστος ποδοσφαιριστής προκάλεσε την ακομπλεξάριστη συμπεριφορά του προπονητή.
Στα μάτια κάποιου που δεν έχει ζήσει κοντά σε ποδοσφαιριστές που κάνουν πρωταθλητισμό η συμπεριφορά του Δουβίκα μοιάζει “απλή” και “εύκολη”. Στην πραγματικότητα είναι το ακριβώς αντίθετο. Είναι πολύ δύσκολο για ένα παιδί να διαχειριστεί το “υπερεγώ” του αφενός επειδή έχει μάθει να διεκδικεί και να πετυχαίνει υψηλούς στόχους και να μην δέχεται εύκολα την προσωπική “ήττα” και αφετέρου επειδή έχει, πολύ συχνά, ένα περιβάλλον που τον κανακεύει, του επαναλαμβάνει ότι είναι ο καλύτερος και του δίνει δίκιο κάθε φορά που εκείνο τα βάζει με έναν προπονητή που του φταίει.
Η στάση του Δουβίκα δείχνει ότι προσπαθεί να κρατάει τον εαυτό του σε πνευματική και ψυχική ισορροπία. Και προφανώς αυτό κάνει και το περιβάλλον του, είτε το στενό είτε το επαγγελματικό. Δηλαδή είτε καθοδηγείται είτε απλώς επηρεάζεται από τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν, ο Δουβίκας έπραξε το σωστό και τελικώς βγήκε ωφελημένος από την στάση του.
Αν κάποιος νομίζει ότι είναι εύκολο για ένα παιδί να διαχειρίζεται την επιτυχία, την απήχηση, την άνοδο της δημοφιλίας του και τις διακρίσεις, ρίχνει μια ματιά στο σημερινό ποδόσφαιρο και βρίσκει ένα σωρό παιδιά που, για λίγο ή πολύ, χάνουν το μυαλό τους και οδηγούνται σε ακραίες συμπεριφορές, από τις οποίες βγαίνουν ζημιωμένα.
Δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν στο εξής ο Πογέτ δείξει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον Δουβίκα στα παιχνίδια. Διότι ο 24χρονος επιθετικός του έδειξε με τη συμπεριφορά του ότι κρατά καθαρό το μυαλό του υπό πίεση και παίρνει καλές αποφάσεις. Κι όταν λειτουργείς έτσι έξω από το γήπεδο, συνήθως λειτουργείς έτσι και εντός.
Πηγή: Gazzetta
