Του Βασίλη ΣαμπράκουΜολονότι στην Ελλάδα είναι δύσκολο να κρατάς τη συζήτηση στο αγωνιστικό μέρος του ποδοσφαίρου, θα επιμείνω σε αυτή την προσπάθεια και θα μοιραστώ την εμπειρία μου από το τελευταίο παιχνίδι που παρακολούθησα από κοντά για το 2024 – το Παναθηναϊκός – Καλλιθέα. Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η διάθεση των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού να εκτελέσουν, μέχρι το τέλος, το σχέδιο που είχαν ετοιμάσει με τον προπονητή τους για αυτό το παιχνίδι. Μια διάθεση που σου δημιουργεί την αντίληψη ότι μέσα σε διάστημα μικρότερο του διμήνου ένας προπονητής, ο Ρουί Βιτόρια, έχει καταφέρει να συνδεθεί με τους ποδοσφαιριστές του.
Στο πρώτο διάστημα του δευτέρου ημιχρόνου, και ενώ το ματς δεν είχε “ισιώσει” για τον Παναθηναϊκό απέναντι σε μια ομάδα που έπαιζε από το 33’ με παίκτη λιγότερο και είχε κλειστεί μπροστά από την περιοχή της, το μοτίβο της επιθετικής ανάπτυξης ήταν ευδιάκριτο: οι τακτικές ενέργειες των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού είχαν στόχο να δώσουν την ευκαιρία στον Τάσο Μπακασέτα να βρει χώρο για ένα σουτ εκτός περιοχής. Η επανάληψη του μοτίβου σε οδηγούσε στην παρατήρηση ότι αυτό ήταν που έχει ζητήσει ο προπονητής. Και το μοτίβο εμφανιζόταν ακριβώς επειδή οι ποδοσφαιριστές έμεναν συγκεντρωμένοι στο πλάνο.
Όταν βγήκε ο Μπακασέτας από το τερέν, το μοτίβο άλλαξε: η μπάλα στον Μλαντένοβιτς, έναν από τους πιο ακριβείς ποδοσφαιριστές στην σέντρα, και ο Παναθηναϊκός να γεμίζει την περιοχή με 4 ή και 5 ποδοσφαιριστές για να καταφέρουν να εκμεταλλευτούν μια από τις σέντρες του. Στο τερέν είχε βρεθεί ο Γερεμέγεφ, και ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε να φέρει την μπάλα στο σημείο που κάνουν τις κινήσεις τους οι κεντρικοί επιθετικοί. Ο Μαντσίνι το κατάφερε, ο Γερεμέγεφ αξιοποίησε την καλύτερη ευκαιρία που έφτιαξε ο Παναθηναϊκός, το πλάνο “βγήκε” και του έδωσε τη νίκη.
Όχι, δεν δούλευαν όλα πολύ καλά για τον Παναθηναϊκό. Δεν έδειξε να έχει μια συγκεκριμένη στόχευση για να εκμεταλλευτεί τα κόρνερ, και κάπως έτσι “ξόδεψε” 17 εκτελέσεις δίχως να δημιουργήσει μεγάλη ευκαιρία για να πετύχει γκολ. Δεν είχε καλές εκτελέσεις και γι’ αυτό κατέγραψε ένα πολύ χαμηλό ρεκόρ: βρήκε εστία σε 6 από 32 εκτελέσεις, με ένα ποσοστό ευστοχίας (18,75%) που είναι πολύ χαμηλότερο από τον φετινό μέσο όρο του (32,9%). Με άλλα λόγια, προφανώς έχει πολλά ακόμη να βελτιώσει, ή τουλάχιστον να επιχειρήσει να βελτιώσει στην συμπεριφορά του Παναθηναϊκού ο Πορτογάλος προπονητής για να τον φέρει στο επίπεδο της βέλτιστης αγωνιστικής λειτουργίας. Όμως αν κάνεις τη σύγκριση ανάμεσα σε αυτά που έβλεπες στους πρώτους μήνες της σεζόν από τον Παναθηναϊκό και αυτά που βλέπεις το τελευταίο δίμηνο δεν χρειάζεται να είσαι προπονητής για να διακρίνεις την χαοτική διαφορά στην ομαδική λειτουργία. Διότι πριν δεν υπήρχε και τώρα υπάρχει.
Όταν γυρίσει ο χρόνος, τον Παναθηναϊκό του Βιτόρια θα τον συναντήσουν τα ντέρμπι – δηλαδή παιχνίδια που δεν έχει ζήσει μέχρι σήμερα ο Πορτογάλος προπονητής. Προτού δούμε την αγωνιστική συμπεριφορά του Παναθηναϊκού σε παιχνίδια τέτοιας δυσκολίας, δεν μπορούμε να μιλήσουμε κατηγορηματικά για την δυναμική του έργου που παράγει ο Βιτόρια. Όμως ήδη έχει πετύχει τον πρώτο του στόχο: δουλεύει με ποδοσφαιριστές που πηγαίνουν με χαμόγελο στην προπόνηση. Επειδή είχε κάνει ρεπορτάζ, ο Πορτογάλος ήξερε ότι προηγουμένως οι ποδοσφαιριστές στην πλειονότητά τους δεν πήγαιναν με όρεξη για δουλειά. Με την πίστη που τους δημιούργησαν τα αποτελέσματα, και με την σχέση που χτίζουν με τον νέο τους προπονητή, οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού έχουν αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας. Έχουν αλλάξει την αύρα. Όχι μόνο της δικής τους, αλλά και της ομάδας τους.
Πηγή: Gazzetta
