Του Γιάννη Ζωιτού
Η εξέλιξη και η τελική έκβαση του πρώτου τελικού του λιγκ καπ δεν ‘κληροδότησε’ μονάχα την αίσθηση μιας εμπνευσμένης και καλογυρισμένης ‘διαφήμισης’ του ελληνικού βόλεϊ, στην οποία ο Παναθηναϊκός επικράτησε 3-2 του Ολυμπιακού, αποκτώντας αβαντάζ για την κατάκτηση του (πρώτου) τίτλου (του μετά το 2010) έχοντας το δεύτερο παιχνίδι (Τετάρτη 19/2, 18:00) στην -κατά συνθήκη- έδρα του (κλειστό Αγίου Θωμά, Μαρούσι). Σε απόλυτη αλληλουχία με ό,τι δεν έδειξε το video στο κύπελλο γυναικών, αλλά μόνο ο φωτογραφικός φακός.
Η αναπάντεχη, με βάσει την εικόνα των πρώτων δύο σετ, τροπή συνέθεσαν μια σειρά από αξιοσημείωτες επιδόσεις. Απομονώνοντας κάθε ασχήμια που συνέβη πριν από την αργοπορημένη έναρξη της αναμέτρησης στο κλειστό του Ρέντη, μεγεθύνουμε όσο περισσότερο το αγωνιστικό σκέλος και μετράμε:
- Ήταν η πρώτη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού στην ιστορία της διοργάνωσης.
- Ήταν η πρώτη νίκη του Παναθηναϊκού σε τελικό ύστερα από μια 10ετία (Τελικό κυπέλλου 2010).
- Ήταν η πρώτη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού (εντός ή εκτός έδρας) από τις 21 Μαρτίου του 2015. Τότε οι ‘πράσινοι’ είχαν επιβληθεί, όπως τώρα στου Ρέντη, για το πρωτάθλημα.
- Ήταν η πρώτη εντός έδρας ήττα του Ολυμπιακού σε αγώνα του λιγκ καπ από τις 6 Οκτωβρίου του 2013, όταν είχε ηττηθεί 3-2 από την ΑΕΚ.
Κατά γενική ομολογία, η συμμετοχή του Αλέξανδρου Ράπτη υπήρξε η πλέον επιδραστική στο 15-10 του τάι μπρέικ, καθώς το δικό του σέρβις σμπαράλιασε την ‘ερυθρόλευκη’ υποδοχή και διατάραξε τις τρεμάμενες ισορροπίες. Οι τρεις διαδοχικοί άσοι του διαμόρφωσαν το 10-7 στο πέμπτο σετ και επέτρεψαν στους ‘πράσινους’ να κυνηγήσουν άνευ πίεσης τους τελευταίους πέντε πόντους και με τις κόντρα μπάλες του διαγώνιου Στάροβιτς να φτάσουν στην ολική ανατροπή από το 2-0 του Ολυμπιακού.
Ομολογουμένως η φάση στο 20-19 του τέταρτου σετ, όταν η αρχική απόφαση του άουτ μετατράπηκε σε μπλοκ άουτ ύστερα από το challenge του Παναθηναϊκού, αναδιαμόρφωσε τα δεδομένα, δίχως όμως τη συμβολή του νεαρού Πατρινού το 3-2 του ‘τριφυλλιού’ θα ήταν μάλλον ανέφικτο να επιβιώσει σε μια τρίωρη μάχη που ο υιός Ανδρεόπουλος δεν άρχισε καλά, η υποδοχή αντιμετώπισε πολλά προβλήματα και ο Στάροβιτς έψαχνε εναγωνίως επιθετικά στηρίγματα για να μην βρίσκεται συνεχώς με υψωμένο μπλοκ μπροστά του.
Η σταδιακή ενεργοποίηση του Ράπτη δούλεψε για την κάλυψη των αναγκών. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Την ερχόμενη Κυριακή 16/2 ο μικρός του ‘τριφυλλιού’ θα γιορτάσει τα 20ά γενέθλιά του, αλλά έχει από καιρό αρχίσει να προκαλεί ντόρο. Δύο πόντους κοντύτερος από τα δύο μέτρα (1μ98), ‘χτίζει’ με τις επιδόσεις του ένα ισχυρό θεμέλιο για ένα λαμπρότερο μέλλον διαρκείας, εντός ή εκτός συνόρων. Διότι “ποιον δεν σαγηνεύει το εξωτερικό;“, όπως είχε ομολογήσει ρητορικά σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα Pelop πριν από 9 μήνες.
Για την ώρα, βέβαια, διανύει την περίοδο της καθιέρωσης. Ως ένα παιδί που είχε δοκιμάσει την τύχη του στο ποδόσφαιρο (από επιθετικός ως τερματοφύλακας, διότι ήταν πάντα ψηλός για την ηλικία του) αλλά “βαρέθηκα“. Ως ένα παιδί που αγαπάει να παρακολουθεί αγώνες μπάσκετ και ξυπνάει μέσα στη νύχτα για χάρη του ΝΒΑ. Αλλά κι ως ένα παιδί που με το DNA του βόλεϊ να κυλάει στο αίμα του, καθώς ο πατέρας του ήταν επίσης αθλητής, η ένταξή του στην οικογένεια του σπορ ήταν σχεδόν μονόδρομος. Με απώτερο σκοπό να γίνει ένας μικρός Ζάιτσεφ – ο Ιταλός διεθνής της Μόντενα με τις ρωσικές ρίζες.
Του ταίριαξε αμέσως και η τοπική Ολυμπιάδα τού άνοιξε το δρόμο για την Αθήνα. Το καλοκαίρι του 2018 ο Πατρινός ακραίος είχε απασχολήσει τους δύο ‘μεγάλους’ του ελληνικού βόλεϊ, αλλά προτίμησε τον Παναθηναϊκό γιατί με τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο πίστευε ότι θα έχει περισσότερες συμμετοχές και ευκαιρίες να προοδεύσει. Συνέβη όντως, καθώς η μίξη της απειρίας, προερχόμενος από ομάδα της Α2, και της ηλικίας, έχοντας ενηλικιωθεί προ λίγων μηνών, δεν λειτούργησε αποτρεπτικά. Ούτως ή άλλως ο ίδιος είχε ήδη κατασταλάξει στο τι θέλει (επαγγελματικό βόλεϊ και σπουδές στο πολυτεχνείο).
Η παρθενική συμμετοχή του σε ντέρμπι είχε σημαδευτεί από τον τίτλο του MVP της αγωνιστικής (με 18/31 επιθέσεις και 64% στην υποδοχή), αλλά κι έναν πόντο που δεν μέτρησε ποτέ, παρόλο που το σέρβις του ήταν έγκυρο. Δεν έδωσε βαρύτητα ούτε στο ένα ούτε στο άλλο. Διάλεξε να κοιτάξει μπροστά, να μην σταθεί σε μια φάση ή μια ήττα, και να συνεχίσει το απαιτητικό πρόγραμμα που του εγγυάται την εξέλιξή του: σωματικά, αθλητικά και πνευματικά. Σωστή διατροφή, βάρη στο γυμναστήριο, προπόνηση στο γήπεδο και ανάπαυση.
Στο φινάλε της πρώτης σεζόν του ήταν ήδη ο καλύτερος νέος παίκτης της Volley League κι ανανέωσε το συμβόλαιό του με τον Παναθηναϊκό, αποτελώντας μια σταθερή συνθήκη στο πλάνο του Ανδρεόπουλου, τη στιγμή που είχε ήδη κατακτήσει τον πανελλήνιο τίτλο των Εφήβων με τα πράσινα. Ο επιπλέον ανταγωνισμός που προέκυψε από την ενίσχυση του ρόστερ δεν έκοψε τα πόδια του νεαρού, ο οποίος δουλεύοντας για το ρόλο του συνέχισε ν’ αποτελεί την πιο αξιόπιστη επιλογή από τα άκρα, όντας ο κορυφαίος σε πολλές από τις δέκα νίκες του ‘τριφυλλιού’ στα πρώτα δώδεκα παιχνίδια της σεζόν.
“Ο Ράπτης είναι ένας ελπιδοφόρος αθλητής που καλείται να κάνει τη δουλειά του, όπως και ο κάθε αθλητής. Φέτος βρίσκεται σε άνοδο 15-20% σε σχέση με πέρυσι” εξήγησε αμέσως μετά το θρίαμβο της Τετάρτης ο πάντα συνετός Δημήτρης Ανδρεόπουλος. Φανταστείτε μόνο πού βρίσκεται το ταβάνι του.
Πηγή: Contra
