Του Θάνου Κοφινά
Είναι κάποια ρεκόρ, τα οποία είναι προορισμένα να μη σπάσουν ποτέ! Ένα από αυτά, σημειώθηκε στις 6 Απριλίου 1893 στη Νέα Ορλεάνη. Εκεί διεξήχθη ο μεγαλύτερος, σε διάρκεια, αγώνας πυγμαχίας (box) στην ιστορία του αθλήματος.
Πάνω από 8.500 θεατές, έγιναν μάρτυρες αυτής της ιστορικής μονομαχίας. Ήταν ο αγώνας που θα αναδείκνυε τον πρωταθλητή ελαφρών βαρών του αμερικανικού νότου. Αντίπαλοι ήταν ο Andy Bowen, ένας βετεράνος του αθλήματος από τη Νέα Ορλεάνη και ο Jack Burke, ένας νέος σχετικά πυγμάχος από το Τέξας. Ο κανόνας που ίσχυε για τον αγώνα ήταν ένας, «μέχρι τελικής πτώσης». Οι 2 πυγμάχοι τον τήρησαν και με το παραπάνω.
Ο αγώνας ξεκίνησε στις 20.25 το βράδυ. Οι αντίπαλοι ήταν ισοδύναμοι, οι γύροι διάρκειας 3 λεπτών περνούσαν γρήγορα χωρίς κάποιος από τους δύο να δείχνει σημάδια κούρασης ή τραυματισμού παρά τη σκληρή μάχη. Μετά τον 50ο γύρο, οι αντίπαλοι άρχισαν να κατεβάζουν ρυθμούς. Στον 51ο γύρο, ο Bowen ρώτησε τον αντίπαλό του γιατί δεν παλεύει σωστά. Εκείνος του απάντησε «I can’t, my hands are gone» (δεν μπορώ, τα χέρια μου με έχουν εγκαταλείψει). Μέχρι το τέλος του αγώνα πάλευε με σπασμένους και τους 2 του καρπούς.
Η ώρα είχε φτάσει 3.45 τα ξημερώματα. Το καμπανάκι χτύπησε για να σημάνει το τέλος του 110ου γύρου! Οι εξαντλημένοι πλέον αθλητές πήγαν στις γωνίες τους. Όταν ξαναχτύπησε για να μπουν στο ρινγκ δεν κουνήθηκε κανείς τους. Δεν είχαν δύναμη ούτε να σηκωθούν. Ο διαιτητής αποφάσισε τη λήξη του αγώνα. Σημεία δεν μετρούσαν τότε, νοκ άουτ δεν υπήρξε, οπότε η απόφαση ήταν «ισοπαλία». Η «μάχη» τους κράτησε 7 ώρες και 19 λεπτά. Είναι ένα ρεκόρ που κρατάει 131 χρόνια και που μάλλον δε θα σπάσει ποτέ!
