Του Κώστα Αυγουστάκη
Ήταν Κυριακή του 1949, 19 Νοεμβρίου. Ο Νίκος Γόδας οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα και ο Σταμάτης Σκούρτης εξιστορεί γι’ αυτόν: «Να μου ρίξετε και να με δολοφονήσετε με τη φανέλα του Ολυμπιακού και να μη μου δέσετε τα μάτια, για να βλέπω τα χρώματα της ομάδας μου πριν από τη χαριστική βολή» δείχνοντας έτσι ότι ακόμη και στο τέλος της ζωής του την τεράστια αγάπη για τον Ολυμπιακό. Ωστόσο, ο λόγος που οδηγήθηκε στο απόσπασμα είναι τα ιδανικά του, τα οποία δεν πρόδωσε ποτέ στη ζωή του: «Θέλω να ζήσετε καλά. Πεθαίνω για την πατρίδα και τα ιδανικά μου» έγραψε σε γράμμα προς την οικογένειά του λίγο πριν την εκτέλεσή του.
Ο Νίκος Γόδας γεννήθηκε στο Αϊβαλί το 1921 και μετά την Μικρασιατική Καταστροφή βρέθηκε αρχικά στη Μυτιλήνη και έπειτα στην Κρήτη. Τελικά, όμως, εγκαταστάθηκε στην Κοκκινιά, εκεί όπου έμελλε να γραφεί η ιστορία του. Από μικρός αγαπούσε το ποδόσφαιρο. Είχε τρομερό ταλέντο κάτι που φαινόταν στην ομάδα της Κοκκινιάς, όπου αγωνιζόταν.
Ωστόσο, ο πόλεμος έρχεται και ο Νίκος Γόδας δεν μένει άπραγος απέναντι στους κατακτητές. Ως μέλος ήδη του ΚΚΕ συμμετέχει στην Εθνική Αντίσταση ως μαχητής του 5ου Λόχου του ΕΛΑΣ. Ενώ δίνει τον μεγαλύτερο αγώνα, αυτόν της Λευτεριάς, με μεγάλη επιτυχία, λαμβάνοντας μέρος σε μάχες στον Πειραιά και στο Πέραμα, μέσα στο γήπεδο… εντυπωσιάζει.
Πλέον, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, έχει πάρει μεταγραφή στον αγαπημένο του Ολυμπιακό. Από τα τέλη του 42′ είναι ο βασικός μεσοεπιθετικός των «ερυθρολεύκων». Σκοράρει στο 4-0 επί του Εθνικού, ενώ τον Δεκέμβριο του 1943 πρωταγωνιστεί στον τελικό του Κυπέλλου Χριστουγέννων, όπου η ομάδα του Πειραιά κερδίζει τον Παναθηναϊκό 5-2.
Τον Δεκέμβριο του 1944 λαμβάνει μέρος στις μάχες της Αθήνας και του Πειραιά, εχθρός δεν είναι πιά οι νικημένοι Γερμανοί, αλλά οι Άγγλοι. Ο ΕΛΑΣ μαζί με τον Γόδα υποχωρεί στη Λαμία και το Βελούχι από την Αθήνα. Αρχές του 1945 έπειτα από τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ο Γόδας με πνευμονία επιστρέφει στην πρωτεύουσα, όπου τον καρφώνουν και συλλαμβάνεται.
Τότε, αρχίζει το μαρτύριο της εξορίας. Ωστόσο, πάλι δεν πτοείται και αγωνίζεται στην ποδοσφαιρική ομάδα που έχουν συγκροτήσει οι φυλακισμένοι. Το τέλος είναι ωστόσο προδιεγεγραμμένο. Η εκτέλεση. Στις 19 Νοεμβρίου του 1948 έρχονται να τον πάρουν για το εκτελεστικό απόσπασμα με τον Σκούρτη να θυμάται τα τελευταία λόγια τους προς τους φυλακισμένους και συναθλητές του: «Ο Νίκος ζήτησε να τον εκτελέσουν με την ερυθρόλευκη φανέλα κατάσαρκα και το λευκό σορτς. Κι αυτό γιατί ήταν αυθεντικός Ολυμπιακός, όπως και κομμουνιστής. “Νενικήκαμεν. Ζήτω οι ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού. Γεια σας, συναθλητές μου”, ήταν τα τελευταία λόγια του Νίκου φεύγοντας από τη φυλακή, όταν τον οδηγούσαν στο νησί Λαζαρέτο, στο λιμάνι της Κέρκυρας, για να τον εκτελέσουν».
Πηγή: Sport DNA
