Του Γιώργου Περπερίδη
Ο Άλεξ Γκόγκιτς και οι αδερφές του ήταν καρπός του έρωτα της Μίρα και του Σίνισα. Ο ‘γεροΓκόγκα’ έπιασε λιμάνι το καλοκαίρι του 1997 και στα 34 του χρόνια, ερχόμενος από το πρωτάθλημα της Κύπρου και την Ανόρθωση, κατόπιν θερμής εισήγησης του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Δεν είναι κρυφό πως πολλοί οπαδοί του Ολυμπιακού δεν είδαν αρχικά με καλό μάτι τη μεταγραφή. Βλέπετε λίγο η ηλικία του, λίγο το γεγονός πως ερχόταν από ένα πρωτάθλημα χαμηλότερης δυναμικής και από το ελληνικό, είχαν φυτέψει την αμφιβολία της χρησιμότητας μιας τέτοιας προσθήκης στη γραμμή κρούσης των Πειραιωτών.
Από τη στιγμή που η ιστορία γράφτηκε, όλοι σήμερα γνωρίζουν πώς εξελίχθηκε η θητεία του Σίνισα Γκόγκιτς με τα ερυθρόλευκα. Πετυχαίνοντας εντυπωσιακά και κρίσιμα τέρματα σε Ελλάδα και Ευρώπη, μα κυρίως παίζοντας σαν… έφηβος, ο Γκόγκιτς δεν άργησε να γίνει αγαπημένη φιγούρα της εξέδρας και να αποθεώνεται σε συστηματική βάση από το κοινό του Ολυμπιακού. Σε όλη αυτή την διαδρομή δεν έλειπε ποτέ από δίπλα του ο γιος του, Άλεξ. Τριών ετών ακόμη όταν η οικογένεια του μετακόμισε στην Ελλάδα.
Σήμερα, ο Άλεξ είναι 26 ετών. Μοιραία, ο δρόμος του τον έβγαλε στο επαγγελματικό δρόμο του ποδοσφαίρου. Αντίθετα με τον Σίνισα, δικό του μέλημα στον αγωνιστικό χώρο είναι να σταματά τους αντιπάλους του πριν καν η μπάλα φτάσει στους επιθετικούς. Αγωνίζεται στη θέση του αμυντικού χαφ, πρόσφατα έγινε διεθνής με την Κύπρο και την Πέμπτη μάλιστα ξεκίνησε βασικός στη φιλική αναμέτρηση με την Ελλάδα στη Ριζούπολη.
Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού, ώσπου το καλοκαίρι του 2013 αποφάσισε να συνεχίσει στο εξωτερικό. Για περισσότερο από μια τριετία ‘ψήθηκε’ στις ομάδες U21 & U23 της Φούλαμ και τον Φλεβάρη του 2017 πήγε στη Σκωτία για λογαριασμό της Χάμιλτον. Κίνηση που αποδείχθηκε ευεργετική για την καριέρα του, ακόμη κι αν ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα.
Το ξεκίνημα του στη Χάμιλτον ήταν εξαιρετικό, όμως στις 24 Φλεβάρη του 2018 η φόρα του ανακόπηκε καθώς υπέστη ρήξη πρόσθιου χιαστού στο αριστερό γόνατο. Χειρουργήθηκε επιτυχημένα, όμως έπρεπε να περιμένει μήνες πριν επιστρέψει στη δράση. Το πέτυχε τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους και έκτοτε δεν ξανακοίταξε πίσω. Η επιβράβευση για τα πεπραγμένα του στον αγωνιστικό χώρο δεν άργησε να έρθει. Μετά από 84 συμμετοχές, με 2 γκολ και 1 ασίστ, ο διεθνής αμυντικός χαφ πήρε το περασμένο καλοκαίρι μεταγραφή για ένα σαφώς ανώτερο σύλλογο, όπως η Χιμπέρνιαν. Και αποτελεί βασικό εργαλείο στα χέρια του κόουτς Τζακ Ρος και της ομάδας του Εδιμβούργου, που πραγματοποιεί εξαιρετική πορεία όντας στην 4η θέση του βαθμολογικού πίνακα μετά από 14 αγωνιστικές, πίσω μόνο από τις Ρέιντζερς, Σέλτικ και Αμπερντίν.
Ο Άλεξ Γκόγκιτς μίλησε στο Contra. Από απόσταση, καθώς τόσο ο κορονοϊός όσο και οι υποχρεώσεις του δεν μας επέτρεπαν κάτι διαφορετικό.
Δίπλα στον πατέρα του, Σίνισα, γεύτηκε όλες τις μεγάλες στιγμές στον Ολυμπιακό. Εικόνες και συναισθήματα που κουβαλά μαζί του μέχρι σήμερα, όπως παραδέχεται ο ίδιος.
“Ήταν πράγματι πολύ ωραία. Έχω πολλές όμορφες αναμνήσεις μεγαλώνοντας, και από μικρός ένιωσα ποσό πολύ ο κόσμος αγαπάει αυτό που κάνει ο πατέρας μου. Και το καλύτερο ήταν ότι μπορούσα να τον δω στην τηλεόραση όταν δεν ήταν σπίτι (γέλια)… Για μένα ήταν φανταστικά! Όπως μεγάλωνα και άρχιζα να καταλαβαίνω ακόμη περισσότερο, ήταν ακόμα πιο ωραία“.
Στο μυαλό του υπάρχουν πράγματα που αναπολεί με λεπτομέρειες, όπως το αγαπημένο σύνθημα των οπαδών του Ολυμπιακού για τις… απαγορευμένες ουσίες και τον πατέρα του, που χρειάστηκε να μεγαλώσει για να καταλάβει.
“Και βέβαια θυμάμαι τα πάντα. Θυμάμαι έντονα τις φιέστες με τον Ολυμπιακό, πώς γίνετε να τα ξεχάσω; Μας έπαιρνε μαζί του πάντα, για να πάρουμε το μετάλλιο και να σηκώσουμε το κύπελλο. Όταν λέω ‘εμάς’, εννοώ τις αδερφές μου κι εμένα. Θυμάμαι και όταν γυρίσαμε στην Κύπρο και έπαιζε για τον ΑΠΟΕΛ. Αλλά σίγουρα κάτι που μου έχει μείνει είναι οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού να φωνάζουν το σύνθημα του. Και στο τελευταίο ματς του με τα ερυθρόλευκα με είχε μαζί του όταν έκανε τον γύρο στο γήπεδο, να τους ευχαριστήσει για την αγάπη τους. Φωνάζανε τόσο δυνατά, δεν θα το ξεχάσω ποτέ…
Αλλά τότε ήμουν μικρός για να καταλάβω τι ακριβώς… έπινε (γέλια)! Και όταν τον ρώταγα μου έλεγε ‘δεν είμαι σίγουρος’ ή ‘θα καταλάβεις όταν μεγαλώσεις’. Τι να μου πει (γέλια); Είναι παρά πολλά τα σκηνικά! Πήγαινα στην προπόνηση μαζί του. Μετά στο ημίχρονο των αγώνων παίζαμε στο γήπεδο με τα παιδιά άλλων συμπαικτών του, με τον γιο του Λουτσιάνο θυμάμαι συγκεκριμένα. Βάζαμε γκολ και πανηγύριζαν οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού από πίσω μαζί μας. Έτσι αγάπησα και την μπάλα!“
Όσο για το αν χρειάστηκε παρότρυνση από τον Σίνισα για να γίνει ποδοσφαιριστής, η απάντηση του υιού Γκόγκιτς είναι ξεκάθαρη…
“Όχι! Καθόλου δεν χρειάστηκε. Νομίζω πως επειδή με έπαιρνε όπου μπορούσε μαζί του από μικρό, απλά ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη. Ήθελα να πάω προπόνηση κάθε μέρα μαζί του, όπως και στα παιχνίδια. Αλλά τότε ήταν άλλες εποχές και ημουν τυχερός που μπορούσε να τον ακολουθώ“.
Πολλές φορές όταν ένας εκκολαπτόμενος αθλητής κουβαλά ένα βαρύ όνομα, φυσιολογικά έρχεται μαζί και η πίεση. Ωστόσο ο Άλεξ Γκόγκιτς δεν αισθάνθηκε κάτι τέτοιο ξεκινώντας να κλωτσάει το τόπι στην Ακαδημία του Ολυμπιακού. Ή τουλάχιστον δεν τον άφησε να τον επηρεάσει.
“Μικρός όχι, δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο. Αλλά όπως μεγάλωνα, εκεί γύρω στα 15 μου, άκουγα που και που ανθρώπους να λένε ‘θα γίνει σαν τον πατέρα του;’ Αλλά δεν με ενοχλούσε. Ήξερα ότι ο πατέρας μου ήταν ένας από τους τοπ επιθετικούς που είχαν περάσει από την Ελλάδα και εγώ δεν έπαιζα την ίδια θέση. Ήμουν πάντα κεντρικός χαφ και μέχρι σήμερα εκεί παίζω. Από την άλλη, σίγουρα αυτό με βοήθησε να προσπαθήσω να γίνω όσο καλύτερος ποδοσφαιριστής μπορώ“.
Λίγο πριν ενηλικιωθεί, ο Άλεξ Γκόγκιτς βρέθηκε στο Νησί για λογαριασμό της Σουόνσι. Έπεισε την ουαλική ομάδα της Premier League και έτσι είχε την πρώτη του επαφή με το βρετανικό ποδόσφαιρο και τις διαφορές με όσα ήξερε μέχρι τότε.
“Ήμουν 17 χρονών περίπου και είχα αποφασίσει ότι θέλω να πάω στο εξωτερικό, να δοκιμάσω την τύχη μου. Περίμενα να πάω στη Γερμανία αλλά μου έγινε η ερώτηση αν θα με ενδιέφερε να δοκιμαστώ στη Σουόνσι. Και ήταν απλή η απάντηση… Τότε η Σουόνσι ήταν ομάδα της Premier League, που έπαιζε σαν την Μπαρτσελόνα με εμφανίσεις της Ρεάλ! Είχα πάει μια εβδομάδα, με είδαν, τους άρεσα και έτσι κατέληξα στην Ουαλία. Η πρώτη διαφορά ήταν ότι η U23 και η πρώτη ομάδα ήταν πολύ κοντά. Τρώγαμε μαζί, κάναμε προπόνηση την ίδια ώρα και αισθανόσουν ότι είσαι μέλος με της πρώτης ομάδας. Γνώριζες καλά τους παίκτες και ήταν πιο εύκολο όταν ερχόταν η στιγμή να πας να κάνεις προπόνηση μαζί τους. Οι προπονήσεις ήταν πάντα πρωί, εκεί τρώγαμε πρωϊνό και μεσημεριανό μετά την προπόνηση. Το πρόγραμμα ήταν high tempo, δεν είχες τόσο χρόνο όπως στην Ελλάδα. Αλλά ευτυχώς οι προπονήσεις ήταν πολύ καλές και στον Ολυμπιακό και αυτό με βοήθησε όταν πήγα στη Σουόνσι“.
Σχεδόν 3,5 χρόνια κράτησε η περιπέτεια του στους ‘κύκνους’, ωστόσο είχε φτάσει η ώρα για το επόμενο βήμα. Αφού είχε ολοκληρώσει την ‘εκπαίδευση’ του ήταν η στιγμή που όφειλε να μπει στη δράση προκειμένου να βάλει σε ράγες την καριέρα του. Ήταν τότε που επέλεξε να μείνει στο Νησί, αλλά να μετακομίσει λίγο βορειότερα, στην Σκωτία.
“Δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να παίξω με την πρώτη ομάδα της Σουόνσι και ήθελα να πάω κάπου, όπου θα έχω την δυνατότητα να πάρω παιχνίδια. Είχα φτάσει πλέον στα 21 μου χρόνια και δεν είχα χρόνο συμμετοχής σε πρώτη ομάδα. Μπορούσα να πάω στην League One της Αγγλίας (3η κατηγορία) αλλά αποφάσισα ότι ήθελα να παίξω σε πρώτη κατηγορία. Και έτσι ήρθα στην Σκωτία και την Χάμιλτον γιατί έμαθα ότι είναι μια ομάδα που δίνει ευκαιρίες σε νέα παιδιά. Συνάμα ήταν και ομάδα που αγωνιζόταν στην Premiership.
Oλα πήγαιναν κατ΄ευχή μέχρι τον τραυματισμό μου. Σίγουρα όταν ακούσεις για πρώτη φορά ότι έχεις πάθει ρήξη χιαστού συνδέσμου, φοβάσαι… Γιατί ξέρεις ότι θα είσαι εκτός ομάδας, εκτός δράσης για αρκετό καιρό. Τα σκέφτεσαι όλα και τα πιο πολλά είναι δεν είναι αυτά που θες να σκέφτεσαι… Αλλά πιστεύω ότι όταν ξέρεις τον εαυτό σου, και ξεκινάς να τα βλέπεις θετικά τα πράγματα, είναι το καλύτερο πράγμα. Απλά είχα βάλει στο μυαλό μου ότι θα γυρίσω πίσω πιο δυνατός και στην διάρκεια της αποκατάστασης θα είχα χρόνο να γίνω καλύτερος σε κάτι άλλο. Σίγουρα κάποιες μέρες είναι δύσκολα, αλλά πρέπει να οφείλεις να κρατάς μια θετική στάση όσο πιο πολύ μπορείς, να μείνεις πειθαρχημένος και να δουλεύεις σκληρά. Γιατί στο τελος αν κάνεις αυτά που πρέπει σωστά, τότε θα γυρίσεις πιο δυνατός. Σίγουρα ο γιατρός που θα κάνει το χειρουργείο είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος αλλά το rehab (αποθεραπεία/αποκατάσταση) είναι ακόμη πιο σημαντικό. Γι’ αυτό μετράει πολύ να έχεις καλή ομάδα, και το κυριότερο να τους εμπιστεύεσαι. Πρέπει να είστε ομάδα. Είναι πολλές οι ώρες που θα περάσετε μαζί“.
Ο Άλεξ Γκόγκιτς πράγματι επέστρεψε ακόμη πιο δυνατός μετά την περιπέτεια του και την σεζόν 2019/20 πραγματοποίησε 36 συμμετοχές με τη Χάμιλτον, οι 34 εκ των οποίων ήταν 90λεπτες! Ήταν αυτό το ‘εισιτήριο’ του διεθνή χαφ για την Χιμπέρνιαν;
“Ναι σίγουρα. Νομίζω πως με αυτές τις συμμετοχές κατάφερα να κάνω μια καλή σεζόν, να δείξω τι ποδοσφαιριστής είμαι και να βοηθήσω την ομάδα να μείνουμε κατηγορία. Το μυστικό για να μπορείς να αντεπεξέλθεις στις απαιτήσεις σε ένα σκληρό πρωτάθλημα και σε θέση που απαιτεί δύναμη, ταχύτητα και φυσικές δυνάμεις είναι η σκληρή δουλειά σίγουρα. Αν δεν έχεις την θέληση να δουλέψεις, δεν θα πας πολύ μακριά. Οφείλεις να προσπαθείς συνεχώς να βελτιώνεσαι. Φέτος έχουμε ξεκινήσει πολύ καλά την σεζόν με τη Χιμπέρνιαν. Έχουμε μόνο 3 ήττες από τα 13 (σ.σ. 7 νίκες, 3 ισοπαλίες) παιχνίδια που έχουμε παίξει. Ο στόχος σίγουρα είναι να βγούμε στην Ευρώπη. Μια ομάδα σαν την Χιμπέρνιαν πρέπει κατά τη γνώμη μου να βρίσκεται κάθε χρόνο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις“.
Η πορεία του 26χρονου μέσου την τελευταία διετία στην Σκωτία ήταν αδύνατον να αφήσει ασυγκίνητη την εθνική Κύπρου. Πρόσφατα ο Γκόγκιτς πραγματοποίησε τις πρώτες του συμμετοχές με το εθνόσημο και μάλιστα ήταν στην βασική ενδεκάδα της ομάδας του στην φιλική ήττα με 2-1 από την Ελλάδα.
“Ήμουν πολύ χαρουμενος που έγινα διεθνής. Για μένα ήταν όνειρο και πιστεύω πως για καθε παίκτη αποτελεί όνειρο να παίξει για την χώρα του. Και την περσινή χρονιά με τη Χάμιλτον είχα πολύ καλή παρουσία, αναδείχθηκα 4ος καλύτερος αμυντικός μέσος στο πρωτάθλημα μέσα από τις ψήφους των φιλάθλων. Η πρώτη τριάδα αποτελούνταν από παίκτες των Σέλτικ και Ρέιντζερς… Πίστευα από πέρσι ότι θα είχα κλήση για την εθνική ομάδα αλλά δεν ήρθε. Και γι’ αυτό είμαι ακόμα πιο χαρούμενος τώρα”.
Ο Άλεξ Γκόγκιτς έχει φτιάξει το όνομα του στην Premiership της Σκωτίας, όπου απολαμβάνει την αναγνώριση τόσο της ομάδας του όσο και των οπαδών. Τίποτε δεν εμποδίζει να ονειρεύεται πως μπορεί να στοχεύει ακόμη ψηλότερα. Γι’ αυτό και μόλις μιλήσαμε για το ενδεχόμενο επιστροφής του στην Ελλάδα ήταν ξεκάθαρος πως “για τώρα το εξωτερικό παραμένει προτεραιότητα. Αλλά σίγουρα θα ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα και να παίξω κάποια στιγμή“.
Δυστυχώς ο πλανήτης όλος -και κατ’ επέκταση ο αθλητισμός- έχει χτυπηθεί σκληρά από τον κορονοϊό. Η Σκωτία δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση και ρωτήσαμε τον Άλεξ Γκόγκιτς να περιγράψει πώς βίωσε ο ίδιος την κατάσταση στη χώρα.
“Όπως σε όλο τον κόσμο τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Μέχρι και σήμερα δεν είναι ακόμα. Το καλό είναι ότι παίζουμε αλλά δυστυχώς χωρίς φιλάθλους. Νομίζω το πιο σημαντικό είναι η υγεία. Και όταν ξεκίνησε το πρωτάθλημα ορθά έπραξε η κυβέρνηση εδώ και μπήκαμε σε lockdown. Το κακό είναι ότι πολλές ομάδες είχαν σοβαρές επιπτώσεις. Όλες σχεδόν ρώτησαν τους παίκτες αν θα δεχτούν μείωση για μερικούς μήνες και κάποιες ακόμη και για το υπόλοιπο του συμβόλαιου παικτών. Εδώ σταμάτησε το πρωτάθλημα και πήραν την απόφαση να τελειώσει όπως ήταν τότε η βαθμολογία και να ξεκινήσουμε πλέον την καινούργια σεζόν τον Αύγουστο, αν τα πράγματα είναι καλύτερα. Το πήρε η Celtic και έπεσε η Hearts. Και ήμασταν τυχεροί γιατί το καινούριο πρωτάθλημα ξεκίνησε κανονικά. Οι προπονήσεις δεν ήταν όπως τις είχαμε συνηθίσει… Κανείς δεν πήγε πουθενά αλλά και τις πρώτες δύο εβδομάδες το μόνο που κάναμε ήταν πηγαίνουμε στην προπόνηση και μετά κατευθείαν σπίτι“.
Ολυμπιακός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ είχαν δυνατές κληρώσεις σε Champions και Europa League, ωστόσο ο Άλεξ Γκόγκιτς πιστεύει πώς είναι ικανές να συνεχίσουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και την άνοιξη.
“Νομίζω πως ήταν γενικά καλές κληρώσεις. Έχουμε ήδη δει νίκες καια από τις τρεις ομάδες αλλά σίγουρα δεν θα έχουν εύκολα παιχνίδια στη συνέχεια. Και ειδικά φέτος που δεν γίνετε να είναι γεμάτο το γήπεδο στα εντός έδρας, είναι ένας παράγοντας ανασταλτικός, που δεν τους βοηθάει καθόλου. Γιατί ο κόσμος δίνει δύναμη και κουράγιο, είναι σίγουρα ο 12ος παίκτης. Αλλά πιστεύω πως υπάρχει πιθανότητα να περάσουν στην επόμενη φάση. Και το ελπίζω γιατί θα είναι καλό για την Ελλάδα, προκειμένου να πάρουμε βαθμούς από την UEFA“.
Πηγή: Contra
