Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Στην δέκατη αγωνιστική οι πέντε μεγάλοι είχαν εύκολα ματς με μικρομεσαίους αντιπάλους- στα χαρτιά τουλάχιστον. Στο εφετινό πρωτάθλημα τα ματς αυτά είναι παγίδες και γιατί οι μεγάλοι δίνουν δικαιώματα. Τα στραβοπατήματα των υποψήφιων πρωταθλητών τις προηγούμενες αγωνιστικές οδηγούσαν στο συμπέρασμα πως όλοι τους θα είναι περισσότερο προσεχτικοί: κάπως έτσι συνέβη. Κέρδισαν όλοι, αλλά χωρίς όμως να κρύψουν τις αδυναμίες τους.
Για τον Ολυμπιακό τα είπαμε αναλυτικά χθες. Σήμερα μερικές επισημάνσεις για τους υπόλοιπους.
Γέμισε το Βικελίδης
Ο Αρης κράτησε την πρωτιά του επικρατώντας του Λεβαδειακού με 3-1. Μολονότι η εμφάνιση του πρωτοπόρου δεν ήταν εντυπωσιακή και η απόδοσή του ήταν μάλλον μέτρια, η νίκη του ήταν διαδικαστική κι αυτό δείχνει και την φόρμα, αλλά και την ποιότητα της ομάδας του Ακη Μάντζιου. Ο Αρης προηγήθηκε με γκολ του Σουλεϊμάνοφ μόλις στο 9΄: ο Μάντζιος χρησιμοποιώντας τον ως βασικό του έδειξε ότι έμεινε ευχαριστημένος από τις εμφανίσεις του με τον ΠΑΟ και την ΑΕΚ. Η μεγαλύτερη πάντως αρετή του Αρη δεν ήταν η συγκέντρωσή του στο ξεκίνημα: ήταν η ψυχραιμία του. Ο Λεβαδειακός με μπροστάρη τον Ζίνι έκανε ένα σπουδαίο πρώτο ημίχρονο και ισοφάρισε, αλλά η χαρά του κράτησε τρία λεπτά καθώς ο Μόντσου επιβεβαιώνοντας την φήμη του καλού εκτελεστή, με ένα εξαιρετικό χτύπημα φάουλ έβαλε πάλι τον Αρη μπροστά. Το δεύτερο ημίχρονο ήταν πιο εύκολο για τον Αρη γιατί είχε λύσεις χάρη στον μεγάλο του πάγκο (ο Νταρίντα και ο Σίστο βοήθησαν πολύ) ενώ από τον Λεβαδειακό απέμεινε να παλεύει μόνο ο σκόρερ Ζίνι που φόρτωσε με κάρτες τους τρεις από τους τέσσερις στόπερ του Αρη που χρησιμοποιήθηκαν. Το ματς ουσιαστικά τελείωσε με το πέναλτι – γκολ του Μορόν στο 63΄ (το κέρδισε ο MVP Μόντσου που αποδεικνύεται μια από τις καλύτερες καλοκαιρινές μεταγραφές), αλλά το πιο σημαντικό για τον Αρη είναι ότι είδε στο γήπεδό του για πρώτη φορά φέτος πολύ κόσμο. Ο στόχος του ήταν να ξανακερδίσει τους πικραμένους από το περσινό φινάλε της σεζόν οπαδούς του: αποστολή εξετελέσθη.
Με ανατροπή και αλλαγές
Και ο ΠΑΟΚ κέρδισε την Λαμία (1-2) και μάλιστα με ανατροπή. Στη Λαμία, σε ματς στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος έχει μόνο νίκες. Δεν την κέρδισε μόνο πέρυσι στο ματς των play off, όταν πήρε μια ισοπαλία στο δέκατο λεπτό των καθυστερήσεων – τότε δεν το κατάλαβε κανείς, αλλά γλυτώνοντας εκεί την ήττα ο ΠΑΟΚ έβαλε τις βάσεις για την αντεπίθεση του τέλους που του έδωσε τον τίτλο. Ο Ρασβάν Λουτσέσκου έχοντας στο μυαλό του και το ματς με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που ακολουθεί κράτησε στον πάγκο τον Ζίφκοβιτς, ενώ δεν είχε τον άρρωστο Κωνσταντέλια και προτίμησε την τετράδα Μουργκ, Τάισον, Ντεσπότοφ, Τόμας στην επίθεση: στέκομαι σε αυτό γιατί στον ΠΑΟΚ πάντα το θέμα είναι η επίθεση κι αν αυτή λειτουργήσει λίγα έχει να φοβηθεί. Δεν λειτούργησε κι ο ΠΑΟΚ βρέθηκε να χάνει με 1-0 στο ημίχρονο και ήταν και τυχερός γιατί μετά το γκολ του Φουρτάδο που εκμεταλλεύτηκε την ταχύτητα του απέναντι στον Λόβερν, η Λαμία είχε δυο μεγάλες ευκαιρίες ακόμα. Η ανατροπή ήρθε για δυο λόγους. Πρώτον γιατί στο δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ οπισθοχωρώντας λίγο και σταματώντας να παίζει με την άμυνα στην σέντρα δεν άφησε στη Λαμία αντεπιθέσεις: έγινε πιο σίγουρος και κατά συνέπεια πιο απειλητικός. Δεύτερον γιατί από τον πάγκο ήρθαν ο Οζντόεφ που έδωσε ποιότητα στη μεσαία γραμμή και είχε και κεφαλιά στο δοκάρι, ο αναντικατάστατος Ζίφκοβιτς που ισοφάρισε με ένα γκολ ποίημα κι ο Τισουντάλι που προσπαθεί να αποδείξει πόσο καλός είναι πριν τον καταπιεί η γενικότερη γκρίνια: το τελικό 1-2 ήταν δικό του. Αυτός έχει το προβάδισμα για να γίνει ο βασικός φορ και να βάλει τέλος σε μια συζήτηση που έχει γίνει βαρετή.
Ένα γκολ, τρία δοκάρια
Από την επίθεσή του περίμενε την νίκη της ΑΕΚ και ο Αλμέιδα. Κράτησε στην ενδεκάδα τον σκόρερ με τον Αρη Μαρσιάλ στα αριστερά, επανάφερε τον Άμραμπατ στα δεξιά και έκανε την έκπληξη χρησιμοποιώντας τον Μάνταλο πίσω από τον Γκαρσία αφήνοντας κατά μέρους το 4-4-2. Ο Αλμέιδα ήθελε κατοχή μπάλας (για αυτό έβαλε πάλι τον Περέιρα δίπλα στον Σιμάνσκι) και πρωτοβουλία, δηλαδή «τάισμα» του Λιβάι, που μετά από καιρό ήταν το σημείο αναφοράς στην επίθεση της ΑΕΚ. Ο Γκαρσία πήρε σωστά την μπάλα μια φορά: στο 45΄ο Χατζισαφί εκμεταλλεύτηκε μια επιπολαιότητα του Μπακού, και σημάδεψε τον φορ για να του δώσει την δυνατότητα να κάνει το 0-1. Η απόδοση και η αποτελεσματικότητα του φορ της ΑΕΚ (όποιος κι αν είναι) καθορίζει τα παιγνίδια της. Η άλλη έμπνευση του Αλμέιδα, ο Μάνταλος, ήταν ο καλύτερος και ο πλέον άτυχος: είχε δυο σουτ στα δοκάρια του Χουτεσιώτη πριν αποχωρήσει τραυματίας. Η ΑΕΚ αντί να τελειώσει το ματς έπαιζε με την φωτιά και παραλίγο να το πληρώσει: στο 5ο λεπτό των καθυστερήσεων ο Φαν Φερτ είχε μια κεφαλιά στο δοκάρι με τον Στρακόσια εξουδετερωμένο. Τα δοκάρια του γηπέδου του Περιστερίου στα ματς με την ΑΕΚ πάντα πρωταγωνιστούν.
Ο Αλμέιδα παραδέχτηκε ότι τον ενδιαφέρει πρώτιστα να είναι όλοι ευχαριστημένοι και για αυτό και οι πολλές αλλαγές που έχουν όμως επίπτωση στο ίδιο το παιγνίδι. Από την άλλη αν υπάρχει στο ματς αυτό θέμα συζήτησης αφορά τον Πάμπλο Γκαρσία. Ο προπονητής του Ατρόμητου άφησε στον πάγκο ανεξήγητα τον Καρλίτος, έπαιξε χωρίς φορ μέχρι να βάλει τον Φαν Φέρτ, παρουσίασε μια ομάδα επιθετικά άτολμη. Κρίμα γιατί ως προπονητή τον γνωρίσαμε αλλιώς: χθες για πρώτη φορά μια ομάδα του έχασε από την ΑΕΚ, αλλά και ο ΠΑΟΚ επι των ημερών του και ο Πανσερραϊκός του αντιμετώπιζαν πάντα την Ενωση με λογική και χωρίς φόβο.
Ντεμπούτο με Βιτόρια
Ο ΠΑΟ πέρασε από το Βόλο κερδίζοντας πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό 0-1 γιατί ο νέος προπονητής του δεν πείραξε την ομάδα σχεδόν καθόλου. Η πρώτη ενδεκάδα του ΠΑΟ που παράταξε ο Λουίς Βιτόρια έμοιαζε με αυτές του Ντιέγκο Αλόνσο. Ο Ντραγκόφσκι είχε μπροστά του τους Βαγγιανίδη. Μλαντένοβιτς Ίνγκασον και Γεντβάι, ο Αράου ήταν κόφτης, ο Μπακασέτας έπαιξε πίσω από τους Τζούριτσιτς, Τετέ και Ιωαννίδης και ξεκίνησε ο Ουναί πράγμα που έχει ξανασυμβεί, αλλά η παρουσία του στην ενδεκάδα είναι και σημάδι πως ο Πορτογάλος κόουτς θέλει να κάνει τον ΠΑΟ επιθετικότερο. Ηταν αυτή η κίνηση το μυστικό της άνετης επικράτησης του ΠΑΟ στο Βόλο; Όχι – μάλιστα ο ΠΑΟ έγινε πολύ καλύτερος με τον Τσέριν αντί του Ουνάι στο τελευταίο τέταρτο του ματς όταν κι έχασε πέντε (!) ευκαιρίες για να βρει ένα δεύτερο γκολ μεταξύ των οποίων κι ένα πέναλτι του Ιωαννίδη.
Ο βασικός λόγος της νίκης των Πράσινων είναι ότι ο νέος προπονητής έφερε μια άλλη διάθεση: συμβαίνει συχνά όταν σε μια ομάδα προκύπτει καινούργιο αφεντικό. Ο ΠΑΟ μπήκε πολύ φουριόζος, είχε δυο δοκάρια με τον Τετέ και πρωταγωνιστή τον Τζούρισιτς: δικό του και το γκολ που έκρινε το ματς και η γρήγορη πάσα στον Τετέ που κέρδισε την αποβολή του Κορέα στο 45΄. Ο Βόλος είχε δυο ευκαιρίες με τον Κόζτα που στο 23΄ζέστανε τον Ντραγκόφσκι και στο 72΄είχε μια κεφαλιά που έφυγε άουτ, αλλά ο ΠΑΟ έλεγχε το ματς κι αν υπάρχει ένα ψεγάδι είναι ότι δεν βρήκε αυτό το δεύτερο γκολ που έψαξε. Αν πάντως το γκολ είναι το πρόβλημα του θα λυθεί με το ξεμπλοκάρισμα του Ιωαννίδη που δεν αργεί.
Εντυπωσιακό αυτό που έχει συμβεί με το Βόλο φέτος: στα εντός έδρας ματς με τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ και τον ΠΑΟ έχει μείνει με δέκα παίκτες από το πρώτο ημίχρονο! Αν του συμβεί και με την ΑΕΚ θα πρόκειται περί κατορθώματος χωρίς προηγούμενο στην ποδοσφαιρική μας ιστορία.
Με στόχο την πεντάδα
Σήμερα θα δούμε το Αστέρας Τρίπολης – ΟΦΗ. Οποίος κερδίσει μπορεί να προσπεράσει τον Παναιτωλικό που το Σάββατο έφερε ισοπαλία με την ουραγό Καλλιθέα (1-1). Η ομάδα του Πετράκη ήταν καλύτερη στο πρώτο ημίχρονο όταν και προηγήθηκε με πέναλτι του Λιάβα: οι διαμαρτυρίες του κόουτς του Παναιτωλικού για την διαιτησία με τον Βόλο έπιασαν τόπο. Η εκνευρισμένη Καλλιθέα ισοφάρισε πριν φύγει το ημίχρονο με αυτογκόλ του Τορεχόν και στην επανάληψη ήταν καλύτερη χάνοντας ευκαιρίες με τον Λουκίνα και τον Ντεμέτριους. Το τελικό 1-1 δεν άφησε κανένα ευχαριστημένο. Η τουλάχιστον έτσι φάνηκε…
Πηγή: Karpetshow
