Του Γιάννη ΣερέτηΟ Παναθηναϊκός είδε κι έπαθε να βρει την άκρη απέναντι στην Athens Kallithea που αγωνιζόταν με δέκα παίκτες από το 34′ λόγω της φαεινούς ιδέας του Μουτίνιο που ρίσκαρε το τάκλιν στον Τζούρισιτς, πιστεύοντας ότι θα προλάβει την μπάλα, παρότι είχε τιμωρηθεί με κίτρινη κάρτα μόλις πριν από 15 λεπτά.
Ο Ολυμπιακός μπορούσε να χάνει 0-2 στο πρώτο ημίωρο εντός έδρας από τη Λαμία! Ο σπουδαίος Τζολάκης τον κρατά όρθιο, ο Μεντιλίμπαρ κάνει άρον – άρον αλλαγή τον Κάρμο στέλνοντας μήνυμα σε όλους, ο Ζέλσον αξιοποιεί τη στοχευμένη σέντρα του Κοστίνια στο δεύτερο δοκάρι και την αδράνεια του Ραντόνια, οι Ερυθρόλευκοι μένουν με χίλια ζόρια στην κορυφή.
Ολοι έπαιξαν με τη φωτιά, τελικά «κάηκε» η ΑΕΚ. Της κόστισε και πάλι η αστοχία της, σωστά τα είπε ο Αλμέιδα για το γκολ που της έλειψε στο πρώτο ημίχρονο. Θα μπορούσε να ισοφαρίσει γρήγορα, έχασαν ο Λαμέλα και ο Μάνταλος τις μεγάλες φάσεις στο 61′ και στο 67′, μετά δυσκόλεψε το πράγμα. Διότι και ο Λεβαδειακός την έψαχνε πολύ την κόντρα επίθεση από την οποία θα έβρισκε το 0-2 και η ΑΕΚ δεν είναι μαθημένη να παίζει με σέντρες προς τον Πιερό, αν και για πολλοστή φορά βρήκε το γκολ από στατική φάση: οι στόπερ της είναι γκολτζήδες οι μπαγάσηδες, και οι τρεις τους!
Μια ατάκα του Ρουί Βιτόρια ισχύει και για τους τρεις «Ευρωπαίους»: «Είναι λογικό να έχουμε θέμα στην πνευματική φρεσκάδα με τα συνεχόμενα παιχνίδια. Πριν έρθουμε στο ματς αυτό ξέραμε την δυσκολία και πόσο επικίνδυνο ήταν. Ειδικά από την στιγμή που ερχόμασταν και από μία μεγάλη ευρωπαϊκή βραδιά. Είναι σημαντικό πως πήραμε τη νίκη, έστω και δύσκολα. Τώρα είναι η ώρα της διακοπής και οι παίκτες την αξίζουν για να ξεκινήσουμε μετά με αισιοδοξία και υπευθυνότητα στη νέα χρονιά».
Για την ΑΕΚ, όμως, δεν ισχύει. Για την Ενωση ο πήχης είναι πιο ψηλά. Μπορεί να είχε προβλήματα διαχείρισης λόγω «υπερχείλισης» του ρόστερ, όμως ζητήματα που αγγίζουν τα πεδία της έντασης, της ενέργειας, της πίεσης στον αντίπαλο, δεν πρέπει να έχει. Και δεν έχει! Γι’ αυτό και η δική της «γκέλα» ήταν στα δικά μου μάτια η πιο απροσδόκητη της τρέχουσας αγωνιστικής.
Η ΑΕΚ καλείται να συνειδητοποιήσει ότι πλέον δεν είναι… άτρωτη στα ντέρμπι. Εφέτος έχει νικήσει μόνο τον Παναθηναϊκό, τον οποίο είχε πετύχει και σε κακή περίοδο. Και επειδή ακριβώς δεν έχει στα ντέρμπι τις επιδόσεις προηγούμενων ετών, είναι αδήριτη ανάγκη να «καθαρίζει» τους μικρομεσαίους και ειδικά στο «κάστρο» της εναντίον ομάδων επιπέδου «Λεβαδειακού» να μην χάνει ούτε βαθμό!
Στο σημείο όπου έχει φτάσει ο ανταγωνισμός ουσιαστικά από την 11η αγωνιστική, κάθε «γκέλα» είναι μαχαιριά και κάθε νίκη εναντίον «μικρομεσαίου» έχει πια πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα συγκριτικά με προηγούμενα χρόνια για τις ομάδες που διεκδικούν τον τίτλο. Οι προπονητές πρέπει να προετοιμάζουν και θεωρώ ότι προετοιμάζουν τους «μεγάλους», όμως το μυαλό και το σώμα των παικτών δεν υπακούει σταθερά. Δεν είναι ρομπότ ούτε λειτουργούν με AI. Γι’ αυτό και κάθε τρίποντο σε «κακή» βραδιά με προβληματική απόδοση είναι πλέον υπερπολύτιμο…
Υ.Γ. Είναι απίθανο να κάνει ο Ρότα δηλώσεις κατά της διαιτησίας για τις καθυστερήσεις, όταν το σημερινό ΑΕΚ – Λεβαδειακός κόντεψε να γίνει το… παλιό Λεβαδειακός – Ολυμπιακός επί Βοσκάκη με το γκολ του Τζιμπούρ στο 97′, κι όταν ο Βεργέτης έχει θεωρήσει «soft» το σπρώξιμο του Μήτογλου στη φάση της ισοφάρισης. Οταν ο ίδιος ο προπονητής, εν προκειμένω ο Αλμέιδα, ή σε άλλες περιπτώσεις ο Μεντιλίμπαρ και ο Βιτόρια (ο Λουτσέσκου είναι… εκτός συναγωνισμού) σπανίως μιλά για τη διαιτησία, είναι too much να μιλά ο παίκτης. Και ειδικά για παιχνίδι στο οποίο η ομάδα δεν έχει αδικηθεί.
Πηγή: Gazzetta
