Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Η γηπεδούχος Γερμανία έκανε μια απολαυστική πρεμιέρα στο Euro απέναντι στους κατώτερους των περιστάσεων Σκοτσέζους κερδίζοντας με το απολύτως επιβλητικό 5-1. Οι Γερμανοί μπήκαν στην διοργάνωση ως μεγάλο μυστήριο – μυστήριο στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι οι παίκτες της ομάδας του Γουλιάν Νάγκελσμαν, που είναι όλοι γνωστοί, αλλά το ποια μπορεί να είναι η πορεία της στο τουρνουά. Είναι παράδοξο οι Γερμανοί να διοργανώνουν ένα πανευρωπαϊκό και να μην θεωρούνται πρώτο φαβορί για την κατάκτησή του, αλλά έτσι συμβαίνει φέτος. Μολονότι μετά την εντυπωσιακή πρεμιέρα τους κάποιες εκτιμήσεις θα αλλάξουν.
Ο Φέλερ και ο Μίλερ
Οι εκτιμήσεις για τις δυσκολίες της Γερμανίας γίνονταν και στο εσωτερικό της χώρας. Ωστόσο η κριτική των Γερμανών στην Γερμανία τους ήταν κομμάτι διαφορετική από αυτή που έκαναν διάφοροι Ευρωπαίοι αναλυτές. Ο Μουρίνιο πχ αλλά και ο Αρίγκο Σάκι σε πρόσφατες τοποθετήσεις τους εξέφρασαν μεγάλες απορίες για την άμυνα των Γερμανών διακρίνοντας σε αυτή ένα μόνο αληθινά μεγάλο παίκτη: τον Ρούντιγκερ. Οι Γερμανοί αντιθέτως έκαναν κριτική κυρίως στην επιθετική συμπεριφορά της ομάδας τους – και ίσως να είχαν περισσότερο δίκιο: μια γηπεδούχος για να διακριθεί σε ένα τουρνουά πρέπει κυρίως να σκοράρει εύκολα.
Τις προηγούμενες μέρες διάβασα δυο συνεντεύξεις που έδωσαν δυο παλιές δόξες των Γερμανών, ο Ρούντι Φέλερ και ο Χάνσι Μίλερ. Και οι δυο επισήμαναν ότι η Γερμανία πρέπει πρώτα από όλα να βρει την χαρά του επιθετικού παιγνιδιού μέσα από τα παιγνίδια της στον όμιλο για να έχει ελπίδες στα νοκ άουτ απέναντι σε ομάδες σαφώς πιο δύσκολες. Ο Φέλερ είπε ότι η ομάδα φοβάται να επιτεθεί κι αυτό δεν της ταιριάζει: επισήμανε ότι επιθετικοί υπάρχουν αλλά λείπει (για την ώρα) η υποστήριξή τους. Ο Μίλερ τόνισε ότι η επιστροφή του Κρος θα βοηθήσει την ομάδα να θυμηθεί ότι η Γερμανία παίζει πάντα για να δημιουργεί και να σκοράρει: «δεν χρειάζεται να πάρει πιο πολλές πρωτοβουλίες από όσες μπορεί, αλλά χρειάζεται να θυμίσει στους νεότερους τα ιστορικά χαρακτηριστικά και το χαρακτήρα της ομάδας» είπε. Και οι δυο βετεράνοι έχουν δίκιο. Η άμυνα των Γερμανών δεν παρέχει μεγάλη σιγουριά (κι αυτό είναι πρόβλημα…) αλλά στη φάση των ομίλων είναι ένα δευτερεύων ζήτημα: η υποχρέωση των Γερμανών είναι να σκοράρουν. Και η επισήμανση του Μίλερ είναι ολόσωστη: μια Γερμανία που δεν φοβίζει δεν είναι Γερμανία. Ωστόσο ποτέ δεν πρέπει να ανησυχείς πολύ για την Γερμανία όταν το πρόβλημα της είναι το γκολ: παραδοσιακά από όλα της τα προβλήματα αυτό το λύνει ευκολότερα. Και οι Σκοτσέζοι είναι οι πρώτοι που το κατάλαβαν: το ματς τελείωσε πριν αρχίσει – οι Γερμανοί κέρδιζαν με 3-0 στο ημίχρονο. Οι Γερμανοί είχαν να πετύχουν τέσσερα γκολ από το μουντιάλ του Κατάρ: τα είχαν βάλει στην Κόστα Ρίκα. Αλλά χθες βράδυ στην Αλιανς Αρίνα του Μονάχου δεν υπήρχαν προηγούμενα παρά μόνο μια νέα σελίδα ιστορίας. Και η θέλησή τους να την γράψουν.
Αναστάτωση για μήνες
ΟΙ Γερμανοί έζησαν μήνες αναστατώσεων. Η ομάδα τους άλλαξε προπονητή τον περασμένο Σεπτέμβριο. Την Νάσιοναλμάνσταφ ανέλαβε ο Νάγκελσμαν που είχε κερδίσει με την Μπάγερν Μονάχου το πρωτάθλημα, αλλά οι υπηρεσίες του σε αυτή δεν είχαν εκτιμηθεί. Πήρε 25 εκατ ευρώ αποζημίωση απόλυσης και στην συνέχεια ανέλαβε την Εθνική παίρνοντας την θέση ενός άλλου προπονητή που πριν από αυτή δούλευε στην ομάδα της Βαυαρίας, του Χανς Φλικ που ήταν κι αυτός μια σημαντική προσωπικότητα. Ο Νάγκελσμαν για μήνες δεν είχε καταφέρει να παρουσιάσει μια Γερμανία που να θυμίζει τους καιρούς που το Euro ήταν μια ωραία διοργάνωση « στην οποία έπαιζαν πολλές ομάδες και στο τέλος την κέρδιζαν οι Γερμανοί». Οπως και ο προκάτοχός του έτσι κι αυτός είναι προπονητής συνηθισμένος να έχει συνεχώς (και όχι μια στο τόσο…) τους παίκτες στα χέρια του: δεν είναι η περίπτωση του γεροσοφού ομοσπονδιακού, ούτε είναι κάποιος πρώην διεθνείς με δεκάδες συμμετοχές που ξέρει την ομάδα. Επιπλέον υπήρχε και κάτι άλλο που προβλημάτιζε σοβαρά. Όταν ο Νάγκελσμαν απολύθηκε από την Μπάγερν είχε γίνει γνωστό ότι έξι παίκτες είχαν ζητήσει την απομάκρυνσή του: ο Εμμανουέλ Νόγιερ, ο Τζόσουα Κίμιχ, ο Σερζ Γκνάμπρι, ο Λερουά Σανέ, ο Τζαμάλ Μουσιάλα και ο Σαντιό Μανέ. Τέσσερις από αυτούς (Νόγιερ, Κίμιχ, Σανέ και Μουσιάλα) τους έχει και στην Εθνική και οι προβλέψεις ήταν πως δύσκολα θα καταφέρει να συνεννοηθεί μαζί τους. Αλλά οι προβλέψεις μάλλον διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Κι ο Νάιγκελσμαν έχοντας λίγο χρόνο για να δουλέψει με την ομάδα, παρουσίασε την καλύτερη έκδοχή της στην πρεμιέρα της. Η γερμανική μεθοδολογία στα καλύτερά της.
Απλό σχήμα, απλό σχέδιο
Το σχήμα του Νάγκελσμαν είναι απλό: 4 αμυντικοί, με τον Τα και τον Ρούντιγκερ στο κέντρο της άμυνας και τον Κίμιχ έτοιμο να κάνει πολλά, και από εκεί κι έπειτα πολλοί ρόλοι. O Κρός πρέπει ως συνήθως να βάλει τάξη, ο Γκουντογκάν να παίξει και κρυφό φόρ και ό,τι άλλο, οι επιθετικοί (Χάβερτζ, Μουσιάλα και Βιρτζ) πρέπει να αλλάζουν θέσεις – κυρίως να ζητάνε μπάλα και να μην κρύβονται. Οι δυο μικρότεροι καθάρισαν το ματς: ο 21χρονος Βιρτζ έφερε στην Εθνική Γερμανίας τον αέρα της εφετινής Λεβερκούζεν ανοίγοντας το σκορ στο 10΄, κι ο συνομήλικός του Μουσιάλα, στο γήπεδό που αγαπάει και μεγάλωσε, δείχνει ότι θα είναι αυτός που θα τραβήξει τα βλέμματα. Ντριπλάρει, πασάρει και εκτελεί αλλάζοντας συνεχώς θέσεις – οι Σκοτσέζοι αμφιβάλω αν κατάλαβαν που έπαιζε. Αν γίνει λίγο πιο απλός μπορεί να γίνει ηγέτης, αν και κάτι μου λέει πως ο ηγέτης της Γερμανίας θα είναι στον πάγκο της.
Ο Νάγκελσμαν δίνει χρόνο και στον Μίλερ και στον Φούλγκρουγκ – θα τους χρειαστεί στα δύσκολα. Οι Σκοτσέζοι θα μείνουν αξέχαστοι μόνο για το τεράστιο πανηγύρι της εξέδρας τους όταν ο ΜακΚένα βρήκε το (αυτό)γκολ της τιμής. Ένα επιθετικό επιπέδου έχουν, τον Φέργκιουσον, κι αυτός λείπει. Οι Γερμανοί αντιθέτως είναι παρόντες. Ολοι.
Πηγή: Karpetshow
