Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Έχω μια αδυναμία στον ομοσπονδιακό προπονητή μας Γουστάβο Πογέτ διότι τον θεωρώ όχι μόνο καλό προπονητή, αλλά και πολύ ευθύ άνθρωπο και τύπο που δεν μασάει. Όλα αυτά τα είχε δείξει στο πέρασμά του από την ΑΕΚ και χαίρομαι που δεν άλλαξε στο μεταξύ. Οι πρόσφατες τοποθετήσεις του για την Εθνική και οι εξηγήσεις του για τις κλήσεις των παικτών θα πρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση για τους προπονητές που δουλεύουν στην Ελλάδα. Θα ήμασταν όλοι καλύτεροι γνώστες της δουλειάς τους αν μιλούσαν απλά και κατανοητά. Και δεν θα ζούσαμε με την βεβαιότητα πως στην Ελλάδα μιλάνε μόνο οι πρόεδροι απλά για να εισπράξουν παλαμάκια.
Η εξήγηση του αποκλεισμού
Πριν μια εβδομάδα έγραφα για τον αποκλεισμό του Κώστας Φορτούνη και την δυσκολία του Πογέτ στην σχετική απόφαση. Δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Πογέτ θα εξηγούσε τον αποκλεισμό του χαρισματικού ποδοσφαιριστή, απαντώντας στα ίσια και όχι με διαρροές μέσω τρίτων. «Στην Εθνική έχεις το μεγάλο πλεονέκτημα να επιλέξεις τους παίκτες που παίζουν με συγκεκριμένο τρόπο, αυτόν που θες. Για αυτούς τους δυο αγώνες που έχουμε μπροστά μας οι παίκτες που κλήθηκαν είναι οι παίκτες που θέλουμε. Τίποτα δεν άλλαξε σε σχέση με τον Κώστα. Αυτοί οι παίκτες που έχουμε καλέσει είναι οι παίκτες που θεωρούμε ότι πρέπει να έχουμε για αυτά τα ματς» είπε αρχικά και πρόσθεσε: «Εάν καλούσαμε τον Φορτούνη θα έπρεπε να αλλάξουμε το σύστημα σε 4-2-3-1 για να ταιριάξει καλύτερα και να παίξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εάν τον καλούσα θα έπρεπε να αλλάξω το σύστημα. Για μένα ο Μπακασέτας δεν αγγίζεται, βλέποντας και τα γκολ που έχει βάλει» τόνισε και δεν απέφυγε να μιλήσει και για την αντίδραση του παίκτη. «Ήταν απογοητευμένος ο Φορτούνης. Ήταν το πιο δύσκολο τηλεφώνημα που έπρεπε να κάνω αλλά και δυο ώρες να του μιλούσα και να του εξηγούσα δεν θα άλλαζε η απόφαση». Ο Πογέτ ούτε κρύφτηκε, ούτε μίλησε με γενικότητες. Υπογραμμίζοντας ότι ο προπονητής πληρώνει και τις συνέπειες των επιλογών του.
Κοντά του για να τους δει
Το ίδιο σαφής ήταν και σε πολλά άλλα. Για τον Τζολάκη είπε πως θέλει να τον δει και να τον γνωρίσει από κοντά: είναι φανερό πως δεν αξιολογεί μόνο προσόντα, αλλά και συμπεριφορές. Για τον Κωνσταντέλια είπε πως τον έχει εντυπωσιάσει («είναι μία μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη η εξέλιξή του») χωρίς να πει τα γνωστά ελληνικά τετριμμένα ότι «είναι μικρός» και ότι «δεν πρέπει να μιλάμε ειδικά για αυτόν για να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα» κτλ. Για τον Ντόι είπε ότι υπάρχει μία λίστα με 33 – 34 παίκτες που μπορεί να κληθούν και ότι είναι μέσα σε αυτούς. Εξήγησε μάλιστα την δυσκολία στην αξιολόγηση του παίκτη. «Είδα δέκα ματς του Ολυμπιακού φέτος και είδα διαφορετικά πρόσωπα στην άμυνα και είδα τον Ντόι με διαφορετικούς παίκτες μαζί» – σαν να λέει πως σε μια διαφορετική σεζόν του παίκτη θα ήταν διαφορετική και η κρίση του. Είπε επίσης ότι δεν έχει ξεχάσει ούτε τον Σάλιαγκα, αλλά ούτε και τον Κωλοβέτσιο. Και μου άρεσε κι αυτό που είπε για τα δεξιά μπακ. «Όταν ήρθα η κατάσταση ήταν δράμα στη θέση του δεξιού μπακ. Τώρα έχουμε 3-4 δεξιά μπακ. Είναι πρόοδος». Και είναι και αλήθεια.
Άνετος και ευθύς
Δεν θυμάμαι κανένα ομοσπονδιακό προπονητή τόσο ευθύ. Ο Ρεχάγκελ, παρά τις επιτυχίες του μιλούσε πάντα με γενικότητες. Ο καλός Σάντος είχε ένα ολόκληρο δίκτυο δημοσιογράφων που μας ενημέρωνε για τις σκέψεις του. Δεν θυμάμαι τη φωνή του Σκίμπε. Ο Αναστασιάδης έτσι κι αλλιώς απέφευγε τις τοποθετήσεις – πόσο μάλλον τις ονομαστικές. Ο Ρανιέρι είχε μιλήσει σαν κανονικός άνθρωπος μόνο στην συνέντευξη Τύπου της παρουσίας του. Κι ο Φαν τ Σκιπ είχε μια καταπληκτική ικανότητα να μιλάει παντού χωρίς να λέει το παραμικρό. Κι αυτός θυμάμαι δεν ήθελε τον Φορτούνη. Αλλά αντί να εξηγήσει το γιατί, έριχνε την ευθύνη στον Πέδρο Μαρτίνς.
Για το προπονητικό κέντρο
Ο Πογιέτ δεν καταλαβαίνει τίποτα και μπράβο του. Όταν μίλησε για την ανάγκη να έχει η Εθνική προπονητικό κέντρο είπε αυτά που δεν τολμούν να γράψουν ούτε οι ρεπόρτερ της Εθνικής, ότι δηλαδή λείπει και χρειάζεται. «Η Ουρουγουάη όταν απέκτησε το δικό της αθλητικό συγκρότημα άλλαξε επίπεδο. Πρέπει να γίνει αυτό είναι απαραίτητο» είπε. Και πρόσθεσε πως εάν μείνει για λίγα ακόμα χρόνια μπορεί να βάλει και αυτός ένα λιθαράκι προφανώς απαιτώντας να γίνει κάτι. «Εάν έχω μείνει εδώ τρία χρόνια και δεν έχουμε προπονητικό τότε η ευθύνη θα είναι και δική μου» είπε. Δεν θα έχει καμία ευθύνη φυσικά. Αλλά αυτό που θέλησε να δείξει είναι ότι ως προπονητής δεν μπορεί να μην έχει γνώμη για τις ίδιες τις ανάγκες της ομάδας του. Και ότι δεν μπορεί να συμβιβάζεται μένοντας σιωπηλός, μόνο και μόνο γιατί έχει ένα συμβόλαιο.
Σαν τα μούτρα τους
Είπε τέλος και κάτι ακόμα ο Πογέτ που μου άρεσε πολύ. Όταν του επεσήμαναν ότι στις μεγάλες ελληνικές ομάδες (και κατά συνέπεια και στα ντέρμπι) δεν παίζουν πολλοί Ελληνες παίκτες παραδέχτηκε πως αυτό είναι πρόβλημα, αλλά πως δεν είναι και παράξενο. «Και εγώ όμως εάν ήμουν στη θέση των προπονητών των ομάδων που ήταν στα play off θα έκανα το ίδιο, εάν οι ξένοι παίκτες που είχα ήταν οι πιο καλοί μου παίκτες» τόνισε. Να αγιάσει το στόμα του.
Να τον εκτιμάτε τον Πογέτ. Σε μια χώρα που όλοι λαϊκίζουν αυτός τολμά να πει τις αλήθειες του. Κι όχι ό,τι αρέσει στους άλλους να ακούνε. Για να δείτε πόσο παράταιρος είναι σε σχέση με την δική μας πραγματικότητα σας παρακαλώ να σκεφτείτε το εξής: ενώ αυτός απαντάει σε ό,τι τον ρωτήσει κανείς, η ίδια η ΕΠΟ που διοργάνωσε την συνάντησή του με τους δημοσιογράφους φρόντισε να μην καλέσει κανένα από αυτούς που με την απόφασή του για τον Φορτούνη διαφώνησαν. Εγώ δεν διαφώνησα και δεν περίμενα για αυτό κάποια πρόσκληση – ωστόσο διαφώνησαν άλλοι πολλοί κι όλοι αποκλείστηκαν! Δύναμαι να γνωρίζω ότι ο Πογέτ ήθελε κυρίως αυτούς, γιατί σε αυτούς ήθελε να λύσει απορίες: αιφνιδιάστηκε μάλιστα όταν διαπίστωσε πως στην απάντηση που έδωσε δεν υπήρξε ο παραμικρός αντίλογος. Κακώς. Κάποιος θα έπρεπε ήδη να του εξηγήσει ότι δουλεύει για μια ομοσπονδία οι άνθρωποι της οποίας έχουν ως αποστολή να μην εξηγούν ποτέ τίποτα. Που σημαίνει πως θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τον κάνουν σαν τα μούτρα τους…
Πηγή: Κάρπετ Show
