Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Για εκείνους που εμπνεύστηκαν και κρέμασαν τα εμετικά πανό το βράδυ της Παρασκευής στο ΣΕΦ, θεωρώ ότι μαζί με τις αρχές, οφείλει να παρέμβει και η επιστήμη. Ξέρετε δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, να μπεις στην διαδικασία να φτιάξεις κάτι τόσο άσχημο και μετά να το επιδεικνύεις με υπερηφάνεια – υποκρύπτει ψυχική αρρώστια. Εφόσον δεν πρόκειται να συλληφθούν, τουλάχιστον ας φροντίσει όποιος τους ξέρει να τους πείσει να αναζητήσουν βοήθεια προτού να είναι αργά – ίσως να είναι ήδη.
Εντούτοις, το βασικό πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Άρρωστοι υπάρχουν σε κάθε κερκίδα. Επί χρόνια κυκλοφορούσαν μερικά ντροπιαστικά συνθήματα για τους νεκρούς του Ολυμπιακού – όσο ντροπιαστικά ήταν και τα επίμαχα πανό. Αναζητήστε τους αναμάρτητους αλλού, όχι στα ελληνικά οπαδικά πέταλα. Και επιπλέον, μην βάζετε χρώμα σε αυτήν την χυδαιότητα, διότι την υπεραπλουστεύετε και της δίνετε μια οπαδική χροιά που φέρνει τη συζήτηση στο δικό της «γήπεδο». Δεν έχει σημασία αν ήταν Ολυμπιακοί αυτοί που κρέμασαν το πανό – διότι αν έχει, τότε επικροτούμε την λογική του χειρότερου και του καλύτερου «λαού», με κριτήριο τις οπαδικές προτιμήσεις. Μια λογική που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην Λεωφόρο Λαυρίου.
Οι γενικοί αφορισμοί λοιπόν δεν βοηθούν. Η ψυχική ασθένεια αλλά και η φασιστική αντίληψη που συχνά βρίσκουν τρόπο έκφρασης στον οπαδισμό, δεν αφορά σε μια ομάδα, αφορά στις περισσότερες. Εκείνο που μπορεί να διαχωρίσει εντούτοις την μια ομάδα από την άλλη είναι ο επίσημος τρόπος αντίδρασης. Ή , στην προκειμένη περίπτωση, δεν την διαχωρίζει.
Αφήνω στην άκρη και τους κανονικούς ανθρώπους που ήταν η πλειονότητα στο ΣΕΦ και δεν αντέδρασαν. Με προβληματίζει και με στεναχωρεί το φαινόμενο, πλην όμως αποτελεί αντικείμενο ενός άλλου άρθρου.
Και ας δώσουμε στο πρόβλημα ονοματεπώνυμο. Έχω αρθρογραφήσει πολλές φορές υπέρ των Αγγελόπουλων. Μέχρι ενός σημείου, για τα δεδομένα του ελληνικού αθλητισμού, θεωρούσα ότι ήταν παράγοντες που διέφεραν. Είχαν δημιουργήσει μια εξαιρετική ομάδα εντός παρκέ, η οποία κατέρριπτε το κλισέ περί «αντιολυμπιακών», υποχρεώνοντας πολλούς ουδέτερους να την υποστηρίζουν στη Ευρωλίγκα. Και με κάποια στραβοπατήματα προσπαθούσαν ή έτσι έδειχναν να παίξουν το παιχνίδι πάνω στο τραπέζι και όχι κάτω από αυτό.
Τα πρώτα ρήγματα στο εν λόγω αφήγημα ήρθαν με την παραδοσιακή ανοχή τους στην οπαδική καφρίλα. Ούτε που θυμάμαι πόσα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ δεν τελείωσαν ποτέ στην θητεία των Αγγελόπουλων. Αρκετά πάντως για μου δίνουν το δικαίωμα να μιλήσω περί επιλογής: οι Αγγελόπουλοι επέλεξαν να ποντάρουν στην ανεξέλεγκτη «οργή» του κόσμου για να απαντήσουν στην εξωγηπεδική ισχύ του Γιαννακόπουλου. Και το πλήρωσαν.
Αλλά ακόμα κι αν τους είχε βγει, πρόκειται για μια επιλογή που έτσι κι αλλιώς τους υποβιβάζει αυτομάτως στο επίπεδο του παράγοντα το οποίο υποτίθεται αντιμάχονται.
Την Παρασκευή έπεσαν κάτω και από αυτό. Το γεγονός ότι ανέχτηκαν επί πάρα πολλή ώρα τα πανό που προσέβαλλαν την ιστορία του συλλόγου τον οποίο διοικούν είναι ο απόλυτος πάτος της μέχρι σήμερα παρουσίας τους στον ελληνικό αθλητισμό. Αν τα είδαν και δεν τόλμησαν να αντιδράσουν, δείχνει ότι έχουν χάσει πλήρως τον έλεγχο. Αν τα είδαν και δεν ντράπηκαν, αυτό δείχνει ότι έχουν χάσει το ηθικό τους έρμα, ενδεχομένως και την επαφή με την πραγματικότητα.
Η χρονιά αγωνιστικά οδεύει προς ναυάγιο για τον Ολυμπιακό και η ευθύνη των Αγγελόπουλων είναι μεγάλη – έχουν πάρει σίγουρα πολλές λάθος αποφάσεις. Από τα οικονομικά προβλήματα που προέκυψαν και τις διαρροές των αποδυτηρίων μέχρι την αποχώρηση από το ντέρμπι και όσα έχουν γίνει έκτοτε, ασφαλώς μιλάμε για μια ταραχώδη σεζόν που δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει την κρίση και της πιο ψύχραιμης διοίκησης.
Αυτά όμως συμβαίνουν στον αθλητισμό. Και υπόκεινται σε κριτική. Ωστόσο είναι αποδεκτά. Η απάθεια μπροστά στην ντροπή της Παρασκευής δεν είναι. Δεν μπορεί να είναι.
Οι Αγγελόπουλοι έπιασαν πάτο. Όφειλαν να προστατέψουν αν όχι την δική τους τιμή, την τιμή του Ολυμπιακού. Απέτυχαν πλήρως. Και αυτή η αποτυχία είναι απείρως μεγαλύτερη και σημαντικότερη από οποιαδήποτε αγωνιστική είχαν μέχρι στιγμής, ή θα έχουν στο μέλλον.
Πηγή: Sport DNA
