Οι λεγόμενοι αυτοματισμοί στη φάση κατοχής, στο παιγνίδι του Ολυμπιακού είναι πενιχροί. Σπάνιοι, να τους δεις. Θα επιτευχθούν “στη στιγμή”, όχι συστηματικά. Πρακτικά, είναι αδούλευτοι. Όχι επειδή ο προπονητής είναι…κακός, κάθε άλλο. Μάλλον επειδή δεν τους πιστεύει!
Μες στο παλαιό βασκικό κεφάλι του, 64 ετών, μοιάζει να είναι χάσιμο χρόνου το να τους δουλέψει στην καθημερινότητα του προπονητηρίου. Θεωρεί το κλάσμα κόπος/όφελος, ασύμφορο; Μη μας διαφεύγει, πρόκειται για άνθρωπο μαθημένο στη σκληράδα της επιβίωσης, όχι στις ανέσεις της ευζωίας.
Ποδοσφαιριστής, οροφή ήταν η Segunda. Προπονητής, έζησε Έιμπαρ, Ρεάλ Βαγιαδολίδ, Οσασούνα, Ντεπορτίβο Αλαβές. Στις υψηλοτέρων απαιτήσεων ομάδες, Αθλέτικ, Σεβίλλη, Οκτώβριο ήδη είχε αποπεμφθεί. Οκτώβριο αποπέμφθηκε, ακόμη και στη Λεβάντε.
Ο αγώνας Ολυμπιακός-Άρης είναι, όχι ο μοναδικός, χαρακτηριστικός καθρέφτης. Πώς απείλησε ο Ολυμπιακός;
* Απείλησε, με ατομική ενέργεια (Ζέλσον Μαρτίνς).
* Απείλησε, με μία υποσχόμενη πλαγιοκόπηση στην αρχή (Ορτέγα). Άλλη, δεν βγήκε. Όχι ανεξήγητο. Οι εξτρέμ του Άρη παραέπαιζαν χαμηλά, για να μαρκάρουν τους μπακ. Ιδίως ο Σουλεϊμάνοφ εναντίον του Ροντινέι, φαινόταν σαν δεύτερος αριστερός οπισθοφύλακας δίπλα στον αληθινό αριστερό οπισθοφύλακα.
* Απείλησε, με κλέψιμο (Χέσε στον Φρίντεκ) και μία άμεση πάσα για τετ-α-τετ (Ζέλσον Μαρτίνς).
* Απείλησε με σέντρες σε open play, να πάρουμε την κεφαλιά ή τη δεύτερη μπάλα. Οι σέντρες στις στατικές φάσεις, ήταν αναποτελεσματικές.
* Φυσικά, απείλησε…με τον Κωστούλα. Πίεση στον Μόντσου, κλέψιμο στον Μπράμπετς, γκολ στον Χουλιάν, τρία σε ένα!
Μονάχα με ομαδική ενέργεια, εννοώ ενέργεια με τη συμμετοχή τεσσάρων-πέντε παικτών, δεν απείλησε. Στο πλάι, μετά τον Βέλντε εξτρέμ έπαιξαν ένας χαφ του άξονα (Τσικίνιο) και ένας μπακ (Ροντινέι). Δεν έχει καμία σημασία, αρκεί να πιέζουν!
Ο Άρης έπρεπε να διαχειριστεί ιδιαίτερη δυσχέρεια που του έκανε την όλη συνθήκη περίπου impossible.
* Ξόδεψε αναγκαστικά 2/3 μπρέικ για να αλλάξει ποδοσφαιριστή στο ένα, το δεξιό, επιθετικό άκρο.
* Κατέφυγε σε τρεις διαφορετικούς ποδοσφαιριστές για να γεμίσει το ένα, επίσης το δεξιό, αμυντικό άκρο.
* Απόντος του Μάνου Γαρθία, έπαιζε με δέκα που δεν είναι δέκα.
Αν ο Άρης έμεινε ως το τέλος μέσα, στη διεκδίκηση, σε μεγάλο βαθμό το οφείλει στον Λορέν που ξέρει κι αυτός από τρία-σε-ένα. Κλέψιμο στον ξανοιγμένο Μπιανκόν, ντρίμπλα στον Ντάνι, εκτέλεση με τον δικό του τρόπο. Εκείνο, τον γνωστό. Σηκώνει το πόδι, και ξέρεις πως θα γράψει!
Θεωρητικά, βάσει συνθήκης, το Σαββατόβραδο ήταν κρουαζιέρα στον Σαρωνικό. Κι όμως, ο Ολυμπιακός έμπλεξε. Ούτως ή άλλως, πάντοτε περιπλέκεται μια υπόθεση στις ημέρες ή στα διαστήματα της σεζόν που ο σέντερ-φορ είναι αόρατος. Καθόλου απρόσμενα, η συγκεκριμένη υπόθεση έφτασε να λυθεί στο 90’+.
Αυτό το ποδόσφαιρο, εδώ προ μηνών το είχαμε γράψει “ποδόσφαιρο στα ζάρια”. Όντως πριν τα παιγνίδια του Ολυμπιακού στη Σούπερ Λιγκ, εξαιρώ τα ντέρμπι, η σταθερή διάζευξη είναι…πού θα τη γλιτώσει πού θα την πατήσει. Οριακά, για την ώρα η συνολική ζυγαριά γέρνει προς το να τη σκαπουλάρει.
Στο τέλος της ημέρας, η βαθμολογία συνηγορεί. Σαν να ενθαρρύνει την “ιδέα Μεντιλίμπαρ”. Μετράει, και ότι ο Ολυμπιακός στα ντέρμπι είναι, κατά κανόνα, καλά. Ως τον Μάιο, του μένουν 8+6 ματς. Τα 9/14 είναι ντέρμπι.
Έξω από τις γραμμές εξάλλου, για να γράψω και αυτά…που σας αρέσουν, ένα πράγμα πείραζε τον Ολυμπιακό στα προηγούμενα χρόνια. Η μελισσανιδοκρατία. Πλέον, εξέλιπε. Του έλυσε εν ριπή το πρόβλημα ο ΠΑΟΚ, αφιλοκερδώς!
Στο μεταξύ, ενόσω ο Ολυμπιακός παίζει ανάσχεση στο εκατό…κι ό,τι γίνει με τη μπάλα μετά, ο ΠΑΟΚ κινείται στο άλλο άκρο. Ανάσχεση στο μηδέν, άρα ανασφάλεια στο εκατό. Ο ΠΑΟΚ την Κυριακή εμφάνισε μία ομάδα-καρικατούρα που ματαιοπονούσε να φέρει το ποδόσφαιρο “στα μέτρα” των ποδοσφαιριστών που είχαν επιλεγεί να παίξουν. Το ορθόδοξο είναι το ακριβώς ανάποδο. Να έχεις (και να επιλέγεις) ποδοσφαιριστές “στα μέτρα” των απαιτήσεων του ποδοσφαίρου σήμερα.
Και ο Ολυμπιακός έχει ποδοσφαιριστές “υπό” τα σημερινά μέτρα. Όσοι αδυνατούν, είτε υποβιβάζονται σε τελευταίο ρόλο είτε αποβάλλονται αυτοδικαίως…και συνοπτικά. Ο ΠΑΟΚ τους δικούς του υπό, τους συντηρεί γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Αποτέλεσμα, μέσα Ιανουαρίου να του έχει απομείνει ρεαλιστικός στόχος χρονιάς το να προστατεύσει την τέταρτη θέση από ενδεχόμενη “επίθεση” του Άρη.
Πηγή: Sdna
