Του Μιχάλη Τσόχου
Πρώτοι από όλους το ξέρουν οι ίδιοι οι παίκτες της Εθνικής ομάδας. Πολλοί ήταν αυτοί που χάρηκαν και για την ήττα τους και για την κακή εμφάνισή τους. Μάλιστα με το 3-0 του πρώτου ημιχρόνου υπήρχε η… προσδοκία για πιο βαριά ήττα για να είναι ακόμη μεγαλύτερη η ισοπέδωση προπονητή και παικτών.
Αυτό θα το λύσουν και θα το αντιμετωπίσουν οι παίκτες και ο προπονητής, είναι δοκιμασμένοι πλέον ως γκρουπ και στην… ανθρωποφαγία και στην κακόβουλη κριτική. Αυτό όμως δεν πρέπει να τους εμποδίσει να δουν και αυτούσια την εμφάνιση κόντρα στους Ολλανδούς. Κακή σε όλα τα επίπεδα. Κακός βαθμός στη συγκέντρωση, κακός βαθμός στη νοοτροπία, κακός βαθμός στο παιχνίδι, κακός βαθμός και στο σχέδιο του προπονητή.
Νομίζω το ματς με τη Γαλλία, έκανε σε όλο το γκρουπ κακό. Τους έκανε να αισθανθούν πιο μεγάλοι από όσο είναι, τους έκανε να αντιμετωπίσουν το ματς με την Ολλανδία ως ευκαιρία για νίκη. Από μόνο του είναι πρόβλημα να είσαι Ελλάδα να παίζεις με την Ολλανδία στην Ολλανδία και να αισθάνεσαι ότι το ματς είναι ευκαιρία για νίκη. Ψηλώσαμε υπερβολικά και αυτό το πληρώσαμε στο Αϊντχόφεν. Στο Παρίσι είχαμε πάει συνειδητοποιημένοι για το τι μπορεί να συμβεί, στο Αϊντχόφεν πάλι όχι. Δεν νομίζω ότι το σχέδιο κόντρα στο Γιβραλτάρ θα είναι πολύ διαφορετικό από αυτό του Αϊντχόφεν και αυτό είναι πρόβλημα. Είναι άλλο έχω αυτοπεποίθηση, είναι άλλο είμαι αισιόδοξος, είναι άλλο διεκδικώ πράγματα σε κάθε ματς από κάθε αντίπαλο και είναι άλλο να θεωρείς την Ολλανδία ευκαιρία για νίκη.
Στο πρώτο μέρος τίποτα δεν πήγε καλά μετά το 15’. Στην πραγματικότητα όμως και στα πρώτα 15 λεπτά που έδειχναν ότι παίζαμε χωρίς φόβο, όπως θα έπρεπε δηλαδή, δεν παίζαμε καλά, για την ακρίβεια παίζαμε με την άγνοια για το ποιον αντιμετωπίζουμε. Μπορεί το πρώτο γκολ να το δεχτήκαμε από στημένο (με την απουσία του Μαυροπάνου είχαμε μεγάλο πρόβλημα στον αέρα), αλλά το δεύτερο γκολ είναι που δείχνει όλη την αλήθεια για το ματς και την νοοτροπία της ομάδας. Πίεση ψηλά άναρχα και με υπερβολικό τρόπο. Θα άντεχες αυτή την εικόνα αν το ματς ήταν στο 1-0 και ήταν στο 80’ και είχαμε βγει μπροστά για να ισοφαρίσουμε. Όχι όμως στο χρονικό σημείο που συνέβη και με τον τρόπο που συνέβη.
Η Ολλανδία δεν έκανε καμία φοβερή εμφάνιση, η Εθνική Ελλάδας της το έκανε εύκολο, πολύ εύκολο. Ολες οι πάσες στο δεύτερο γκολ είναι χωρίς την παραμικρή πίεση προς αυτόν που τις έβγαζε και πάντα προς εντελώς αμαρκάριστο παίκτη. Ο Ντούμφιρς ανενόχλητος στο εντελώς μόνο του Σίμονς, ο Σίμονς χωρίς πίεση στον εντελώς αμαρκάριστο Ντούμφρις που έχει ανέβει από την εσωτερική και κανείς δεν τον έχει ακολουθήσει και ο Ντούμφρις εντελώς ανενόχλητος στον αμαρκάριστο μέσα στη μεγάλη περιοχή Χακπο. Διένυσαν πάνω από το μισό γήπεδο εντελώς ανενόχλητοι, εντελώς αμαρκάριστοι όλοι οι Ολλανδοί που είχαν συμμετοχή στην φάση. Είπαμε τους το κάναμε πανεύκολο…
Τους το έκανε πανεύκολο και ο Πογιέτ. Και όχι γι’ αυτούς που κάλεσε και δεν κάλεσε, αλλά με το σχέδιο του. Και βέβαια και με τα στημένα. Δείτε τα ύψη των Ολλανδών και δείτε και αυτά των Ελλήνων παικτών. Ηταν αδύνατο να βγουν στο αέρα τα μαρκαρίσματα. Αδύνατον!
Το ματς τελείωσε. Ο Πογέτ και οι παίκτες πρέπει να κλείσουν μεν τα αυτιά τους στα ισοπεδωτικά σχόλια που έρχονται και στην κακόβουλη κριτική, αλλά ταυτόχρονα να ανοίξουν τα μάτια τους και να διαπιστώσουν τι συνέβη στο ματς. Και συνέβησαν πολλά αρνητικά. Αυτή είναι πιθανότατα η πιο κακή εμφάνιση μετά από αρκετά χρόνια γι’ αυτό το γκρουπ των παικτών. Μία εμφάνιση στην οποία δεν έχουν σχεδόν τίποτα για να κρατήσουν. Η πρόκριση δεν τέλειωσε ασφαλώς, αλλά έγινε πιο δύσκολη από όσο δύσκολη ήταν έτσι κι’ αλλιώς. Το σημαντικό είναι το γκρουπ να μείνει ενωμένο τώρα στα δύσκολα, να βρει τι έφταιξε και να φτιάξει γρήγορα την ψυχολογία του. Για τα υπόλοιπα υπάρχει δρόμος ακόμη…
Πηγή: Gazzetta
