Του Κώστα Χολίδη
Ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει για τα καλά στην ελληνική ιστιοπλοΐα μετά την καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για σεξουαλική κακοποίησή της από μέλος του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας. Ωστόσο, τα πρώτα μελτέμια είχαν φυσήξει πριν από καιρό.
Πρωταγωνιστής ήταν ο “γιος του ανέμου”, ο Νίκος Κακλαμανάκης. Εκείνος είναι σε ευθεία διαμάχη με την Ομοσπονδία προσπαθώντας να βοηθήσει τους υπόλοιπους αθλητές να μην περάσουν όσα βίωσε ο ίδιος, βάσει όσων καταγγέλλει.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτή η ενέργειά του είχε ως αποτέλεσμα να δεχτεί επιθέσεις, αγωγές και φυσικά τα προβλήματα για εκείνον και τον αθλητή του, Βύρωνα Κοκκαλάνη να συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό δεν υπάρχει καταλληλότερος άνθρωπος να μας μιλήσει τόσο για το σήμερα και την υπόθεση της Σοφίας Μπεκατώρου, όσο και για το παρελθόν και το μέλλον της ελληνικής ιστιοπλοΐας.
Ο Νίκος Χολίδης επικοινώνησε με τον Νίκο Κακλαμανάκη ο οποίος έδειξε έτοιμος να φτάσει αυτόν τον «πόλεμο», όπως τον χαρακτήρισε, μέχρι το τέλος θέλοντας να αφήσει παρακαταθήκη στη νέα γενιά ένα καλύτερο αύριο.
Η συζήτησή μας δεν θα μπορούσε να μην ξεκινήσει από την καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου: “Δυστυχώς για εμάς η κατάχρηση εξουσίας από την ΕΙΟ όπως την παρουσίασα από το βήμα της Βουλής δεν τελειώνει. Είναι διαχρονική και φτάνει μέχρι και στις απειλές κατά της ζωής. Με μεγάλο αποτροπιασμό έμαθα και εγώ τι συνέβη στη Σοφία. Τόσο εγώ, όσο και η Σοφία έχουμε μάθει να κάνουμε τον πόνο μας δύναμη και από αυτή τη δύναμη να προσφέρουμε στην κοινωνία.
Θέλουμε να δώσουμε στις νέες γενιές ένα καλύτερο κόσμο, ένα καλύτερο αύριο. Για μένα το κόστος το προσωπικό και το αθλητικό είναι τεράστιο. Ήταν Οδύσσεια αυτή τόσο εντός, όσο και εκτός θαλάσσιων στίβων”.
Για το εάν πιστεύει πως οι τελευταίες εξελίξεις θα βοηθήσουν να ανοίξουν στόματα εξήγησε: “Το κακό για εμάς είναι ότι υπάρχει ομερτά ετών. Υπάρχουν άτομα τα οποία βρίσκονται στον κλειστό κύκλο του χώρου μας τα οποία βολεύονται και σιωπούν ή σιωπούν προκειμένου να βολευτούν. Αυτό δυστυχώς είναι μία από τις παθογένειες του δικού μας μικρόκοσμου. Ωστόσο, έχουν μείνει αρκετοί μάρτυρες για να στοιχειοθετήσουμε τις κατηγορίες. Εγώ έχω καταθέσει στον εισαγγελέα 127 σελίδες με αποδεικτικά στοιχεία για όσα έχω καταγγείλει από το βήμα της Βουλής, ενώ κάτι αντίστοιχο έχουν κάνει και τα υπόλοιπα επτά άτομα. Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι το εξώδικο μου για συλλογή στοιχείων ενόψει της δίκης μου (νόμιμο δικαίωμα μου) έχει μείνει αναπάντητο από την ΕΙΟ της συγκάλυψης και απόκρυψης στοιχείων εδώ και τέσσερις μήνες.
Το κακό είναι ότι και η ΕΟΕ ήξερε από επανειλημμένες μου γραπτές και προφορικές επικοινωνίες με τον πρόεδρο κ. Καπράλο το ποιόν της ΕΙΟ, αλλά και του συγκεκριμένου ανθρώπου που κατηγορείται, όμως δεν έπραξε τα δέοντα. Να σας θυμίσω ότι τον κ. Αδαμόπουλο επιπροσθέτως τον είχα καταγγείλει προσωπικά στην ΕΦΙΠ όταν απαίτησε από τον πρόεδρο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και τους παρευρισκόμενους να μου αφαιρέσουν το λόγο επειδή βρισκόμασταν σε αντιδικία με την Ομοσπονδία. Εκείνη την ώρα ο κ. Καπράλος συντόνιζε τη συζήτηση κατά την τελευταία κρίσιμη σύσκεψη που είχαμε με την υπόλοιπη ιστιοπλοϊκή ομάδα (εγώ με τον Βύρωνα από την Αυστραλία μέσω τηλεδιάσκεψης) ενόψει του ιδιαίτερα κρίσιμου τελικού σταδίου προετοιμασίας για το Τόκιο. Επίσης η ΕΦΙΠ περιφρόνησε την προσφυγή (!!) της Νο2 στον κόσμο, Βασιλείας Καραχάλιου, για τον πόλεμο που δεχόταν και δέχεται από την Ομοσπονδία.
Δυστυχώς ούτε στη μία ούτε στην άλλη περίπτωση η ΕΟΕ και η ΕΦΙΠ, δεν έπραξαν κάτι ουσιαστικό με αποτέλεσμα την ανατροφοδότηση της αδικίας. Η ομερτά ξεκινά από χαμηλά, από τους αθλητές, και φτάνει μέχρι ψηλά τελικά. Δεν μπορεί η ΕΟΕ να συμπεριφέρεται ως συντεχνία αιωνόβιων παραγόντων παραβλέποντας τις ανάγκες των αθλητών και Ολυμπιονικών της επανειλημμένα».
“Όλα τα παιδιά είναι παθόντες”
Τι ήταν όμως αυτό που ανάγκασε το τελευταίο διάστημα εκείνον, την Σοφία Μπεκατώρου και τους υπόλοιπους κορυφαίους αθλητές της ιστιοπλοΐας να βγουν τόσο ανοικτά κατά της Ομοσπονδίας: «Φτάσαμε στο σημείο να πούμε ότι πρέπει να μπει ένα τέλος. Τέλος στη διαφθορά, την ασυδοσία, τη βία κάθε μορφής, την καταστρατήγηση των νομίμων δικαιωμάτων μας, την οικογενειοκρατία, την αναξιοκρατία και τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Στην κακοποίηση θα ήθελα να δώσω βάρος, εκτός της σωματικής όπως στην Σοφία Μπεκατώρου, στην επί 33 χρόνια συναισθηματική κακοποίηση, αλλά και στην ψυχική που έχω υποστεί, στην περιφρονητική και υβριστική συμπεριφορά προς εμένα, τη Σοφία Μπεκατώρου και άλλους που τόλμησαν να σηκώσουν αξιακό ανάστημα μέσα από αναρτήσεις της αντιπροέδρου Νίκης Αναστασίου, η ηθική της οποία αντανακλά την ηθική των μελών του Δ.Σ. εφόσον ουδέποτε έχουν καταδικάσει την συμπεριφορά αυτή.
Γνωρίζετε ότι μεταξύ άλλων υποχρεώνουν τους αθλητές να υπογράφουν υπεύθυνη δήλωση παραίτησης των νομίμων και συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων τους προκείμενου να εντάσσονται στην Εθνική ομάδα, όπως για παράδειγμα να απευθύνονται στα πολιτικά δικαστήρια ή να εκφράζουν τη γνώμη τους δημόσια; Ας γκρεμίσουμε επιτέλους αυτό το σαθρό οικοδόμημα.
Εγώ έχω δεχτεί δύο φορές απειλές κατά της ζωής μου από το στενό περιβάλλον της ΕΙΟ. Η πρώτη ήταν το 1999 και η δεύτερη το 2018. Η απειλή και ο πόλεμος αυτών των ανθρώπων δεν με κάμπτει, με εξοργίζει και με πεισμώνει όπως και τους συναθλητές μου οι οποίοι λένε πλέον ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Θεωρώ χρέος μου προς την πατρίδα και τον αθλητισμό να απαντήσω στο σκοτάδι με φως και αλήθεια.
Θα μπορούσα να δεχόμουν όσα γίνονταν και να είχα καλύτερη προετοιμασία με τον αθλητή μου Βύρωνα Κοκκαλάνη. Μου έγιναν και οι σχετικές προτάσεις άνωθεν, από την μεριά στελέχους της πρώην Κυβέρνησης (παρουσία μαρτύρων των Ολυμπιονικών κυρίων Μυγιάκη και Γαλακτόπουλου) αρκεί να σιωπούσα βολικά, αλλά και έσωθεν εντός της Ομοσπονδίας αλλά και της ηγεσίας της ΓΓΑ για να συμβιβαστώ και να κλείσει το θέμα της κατάθεσής μου στη Βουλή απ’ όπου προέκυψε και η αγωγή. Εγώ προτίμησα το δρόμο της αλήθειας με τεράστιο προσωπικό κόστος για να προσφέρω κάτι στις επόμενες γενιές. Το ίδιο πράττει και τώρα η Σοφία, η οποία είναι και εκείνη αποφασισμένη με όποιο κόστος να προσφέρει. Τους δυσαρέστησα όμως, καθώς συνειδητοποίησαν για άλλη μία φορά ότι η βιωματική μου εμπειρία (από επτά Ολυμπιακές προετοιμασίες) και η αλήθεια υπέρ του δημοσίου συμφέροντος δεν είναι διαπραγματεύσιμες».
Τα προβλήματα του Νίκου Κακλαμανάκη με την Ομοσπονδία δεν τελείωσαν όταν εκείνος σταμάτησε την τεράστια αθλητική του καριέρα, αλλά συνεχίζονται μέχρι και σήμερα που είναι προπονητής του Βύρωνα Κοκκαλάνη με την ΕΙΟ, όπως έχει καταγγείλει πολλές φορές, να τους βάζει εμπόδια: «Είτε σε Ευρωπαϊκά, είτε σε Παγκόσμια εμείς καταφέρνουμε και είμαστε πρωταγωνιστές παρά τα προβλήματα που υπάρχουν. Αυτά τα προβλήματα είναι πάσης φύσεως και όλα αυτά τα χρόνια έχουμε περάσει από διάφορα. Την μία δεν μας έδιναν την απαραίτητη προπονητική διαπίστευση, την άλλη μας στερούσαν το συνοδευτικό σκάφος που είχαν υποσχεθεί στον Κοκκαλάνη και άλλα πολλά, οδηγώντας μας την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή σε αδιέξοδο (στο παγκόσμιο του 2018 στη Δανία όπου κερδίσαμε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο). Για μένα ο πόλεμος αυτός έφτασε σε αυτό το σημείο γιατί γνώριζα πολλά, δεν σιωπούσα βολικά με αποτέλεσμα να μη με θέλουν στα πόδια τους. Έφτασαν δε στο σημείο να μου καταθέσουν αγωγή επειδή δεν απέκρυψα, αλλά διαφώτισα ως όφειλα υπέρ του δημοσίου συμφέροντος από το βήμα της Βουλής.
Πιστέψτε με όλα τα παιδιά της Εθνικής ομάδας είναι παθόντες, κάτι το οποίο γνωρίζει και η ΕΟΕ. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Τι να σας πω; Για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Γιάννης Μιτάκης; Ο Παύλος Καγιαλής με τον Τάκη Μάντη; Τον πόλεμο και τα πειθαρχικά στην Καραχάλιου; Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε με τον Κοκκαλάνη; Για να καταλάβετε, αυτή τη στιγμή σε τέσσερις συμμετοχές που έχουν και αντικειμενικά τις περισσότερες ελπίδες για μετάλλιο στο Τόκιο έχουν βάλει φρένο. Δεν μπορεί να γίνεται άλλο αυτό. Όσοι γνωρίζουν πρέπει να μιλήσουν. Πιστέψτε με είναι και άλλοι. Δεν καταλαβαίνω σε τι ελπίζουν ή τι φοβούνται και δεν μιλούν».
“Δεν είμαστε μόνο εγώ και η Σοφία”
Ο Νίκος Κακλαμανάκης μετρώντας μια ολόκληρη ζωή μέσα στις θάλασσες γνωρίζει πολύ καλά όλες τις παθογένειες της ελληνικής ιστιοπλοΐας για αυτό έσπευσε να ξεκαθαρίσει: «Δεν υπάρχει μόνο ένα είδος κακοποίησης. Δεν είναι μόνο η σεξουαλική αφού αναφερόμαστε στην καταγγελία της Σοφίας. Όταν κάποιος καταστρέφει το όνειρο ενός παιδιού επειδή μπορεί να μην κάνει όσα θέλουν από την Ομοσπονδία είναι και αυτό ένα είδος βίας. Το να καταστρέφεις τα όνειρα ενός παιδιού είναι ένα μεγάλο είδος βίας.
Για παράδειγμα θα σας αναφέρω τι έγινε το 2014. Τότε η Βασιλεία Καραχάλιου ήταν σε αγώνες και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας της απαγόρευσε να την πλησιάζει η μητέρα της λέγοντας της ότι θα της κόψει την ιστιοπλοΐα, από μαρτυρία συναθλητή μας Στέλιου Σωτηρίου. Για ποιο λόγο να θέλουν ένα ανήλικο κορίτσι να μείνει μακριά από τους γονείς του; Είναι ντροπή. Δεν είμαστε μόνο εγώ και η Σοφία. Πόσα άλλα παιδιά έχουν περάσει τα ίδια. Δυστυχώς, μέσα από την ομερτά που υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια έφευγαν αλώβητοι. Εγώ και η Σοφία κάναμε τον πόνο μας δύναμη και τη δύναμη προσφορά».
Η δική του διαμάχη έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, τώρα παίρνει το δρόμο της δικαιοσύνης και αυτός της Σοφίας Μπεκατώρου. Δεν μπορούσαμε να μην το ρωτήσουμε εάν πιστεύει πως έστω και τώρα θα μπει ένα τέλος: «Δυστυχώς στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι ότι οι διαδικασίες παίρνουν καιρό. Η εισαγγελική έρευνα έχει ξεκινήσει, ετοιμάζεται το δεύτερο βίντεο. Από το πρώτο βίντεο που ήταν επτά λεπτά διατάχθηκε εισαγγελική έρευνα, φανταστείτε τι θα γίνει από το δεύτερο που θα είναι 20 + λεπτά.
Σε αυτό το σημείο θέλω να πω ότι θεωρώ πως δεν θα έπρεπε οι διαδικασίες να είναι τόσο χρονοβόρες, ειδικά σε θέματα που αφορούν κατασπατάληση δημοσίου χρήματος, νέα παιδιά και την εκπροσώπηση της χώρας μας στους Ολυμπιακούς αγώνες. Είναι κρίμα να κωλυσιεργούμε.
Για να απαντήσω και στο ερώτημά σας, περίμενα πολλά χρόνια να υπάρχει πρωθυπουργός και υπουργός με ίδια συναντίληψη με τη δική μας, όπως είναι οι κ.κ. Μητσοτάκης και Αυγενάκης. Ελπίζουμε όσα λένε και αυτή η διάθεση που δείχνουν να δώσουν αποτελέσματα».
“Ας γίνει το δάκρυ μας προσφορά”
Γνωρίζοντας ότι η συγκεκριμένη διοίκηση έχει τις ρίζες της από τις αρχές της δεκαετίας του 90, αλλά και τις κινήσεις που γίνονται παρασκηνιακά η επόμενη ερώτηση ήταν σχεδόν δεδομένη. Πιστεύει ο Νίκος Κακλαμανάκης ότι η υπάρχουσα διοίκηση θα καταθέσει τόσο εύκολα τα όπλα και θα αποχωρήσει; «Όχι, δεν θα το κάνει τόσο απλά. Είναι ένας πόλεμος. Όταν κάποιοι άνθρωποι που είναι στην εξουσία με αυτόν τον τρόπο εδώ και τριάντα χρόνια αυτό τους δίνει μια ψεύτικη αυτοπεποίθηση. Τα ψεύτικα φτερά είναι και επικίνδυνα. Θεωρούν ότι έχουν το ακαταλόγιστο. Μπορούν διαχρονικά να φέρονται με τον χειρότερο τρόπο. Όσοι διεκδίκησαν τα δικαιώματά τους αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν προβλήματα».
Κάπου εκεί τον διακόψαμε και του αναφέραμε την ανακοίνωση που εξέδωσε η Ομοσπονδία για την υπόθεση της Μπεκατώρου: «Ακόμα και αυτό είναι μια απόδειξη. Το να υποβαθμίζεις ένα περιστατικό ακόμα και αυτό είναι μία απόδειξη της ηθικής του ΔΣ της ΕΙΟ και να ταυτίζεσαι ουσιαστικά με τον θύτη δείχνει πολλά. Δεν είναι όμως μόνο η ανακοίνωση. Υπήρξαν και δημόσιες τοποθετήσεις σε Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Από τη στιγμή που έχεις ένα ρόλο σε έναν οργανισμό, σε μία ομοσπονδία, ότι γράφεις εκεί δεν είναι προσωπικό, όλα έχουν ένα όριο. Αναφέρομαι στην ανάρτηση της Νίκης Αναστασίου και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ξέρετε, αν φορέσεις ένα προσωπείο για μία ημέρα δεν αλλάζει κάτι. Η παρουσία σου διαχρονικά είναι εκείνη που σε χαρακτηρίζει. Στο πρόσωπό της αντανακλάται το πρόσωπο της Ομοσπονδίας.
Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουν ότι η ασυδοσία, η ομερτά και η συνενοχή δεν αρμόζουν στην ελληνική κοινωνία και σε κανένα μικρόκοσμο της όπως είναι και ο δικός μας. Ας γίνει ο πόνος και το δάκρυ μας προσφορά στις νέες γενιές. Δεν θα είναι αναίμακτο καθόλου, το ξέρω. Έχουμε υποστεί τεράστιο κόστος και εγώ και η Σοφία και οι άλλοι αθλητές που σας ανέφερα πριν. Ξέρω όμως ότι πια δεν είμαι μόνος μου. Θέλουν και άλλοι την αλλαγή προς το καλύτερο. Το καλό θα νικήσει»
*Ο Νίκος Κακλαμανάκης έχει ανέβει δύο φορές στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στους Αγώνες της Ατλάντα το 1996 και το ασημένιο σε εκείνους της Αθήνας το 2004. Οι επιτυχίες του δεν σταματούν εδώ αφού στην τεράστια συλλογή του υπάρχουν ακόμα πέντε μετάλλια (τρία χρυσά και δύο ασημένια) από παγκόσμια πρωταθλήματα) και άλλα δύο σε ευρωπαϊκά. Μετά το τέλος της τεράστιας καριέρας του έγινε προπονητής του Βύρωνα Κοκκαλάνη.
Πηγή: Sport 24
