Του Αντώνη Κεραμιδά:
Τραμπολίνο. Ένα πολύτιμο όργανο που συνδέεται με την πρώτη σχεδόν επαφή των παιδιών στην γυμναστική.
Πριν εξελιχθεί σε ένα ξεχωριστό και εντυπωσιακό Ολυμπιακό άθλημα, αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί μια σημαντική “προέκταση” της ενόργανης γυμναστικής μέσω της οποίας οι αθλητές και αθλήτριες διδάσκονται τα περισσότερα ακροβατικά στοιχεία και στην συνέχεια τα προσαρμόζουν – μεταφέρουν στον ακροβατικό διάδρομο, στο ταπί αλλά και στις εξόδους στο μονόζυγο και το δίζυγο των γυναικών. Ουσιαστικά, το τραμπολίνο αποτελεί το «έβδομο» όργανο για τους άνδρες και το «πέμπτο» όργανο για τις γυναίκες. Θα τόνιζα μάλιστα (όπως λέει ένας καλός συνάδελφος), το «πρώτο» και σημαντικότερο όργανο για τους άνδρες και τις γυναίκες. Ένα σημαντικό «εργαλείο» δηλαδή εκμάθησης της τεχνικής δίχως να επιβαρύνει σωματικά τους αθλητές αφού οι αναπηδήσεις πάνω στο τραμπολίνο, εκτός του ότι δεν προκαλούν κάματο των μυών και επιβάρυνση στις αρθρώσεις, προσφέρουν την ψυχολογική ασφάλεια που χρειάζεται ο αθλητής ώστε να εκτελέσει την δυσκολία της άσκησης σύμφωνα με την κατάλληλη τεχνική της και με τις συμβουλές του προπονητή που βρίσκεται δίπλα στο όργανο. Σκεφτείτε για παράδειγμα έναν αθλητή που δοκιμάζει και μαθαίνει στο τραμπολίνο ένα διπλό τεντωμένο σάλτο πίσω, με πάνω από 20 επαναλήψεις, να το κάνει στον ακροβατικό διάδρομο. Τραγικό.
Αυτό το δημιουργικό και πολύτιμο όργανο θα έπρεπε να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι προπόνησης κάθε σωματείου, Κι όμως, στα εθνικά γυμναστήρια της Μίκρας και του Παλαί ντε Σπορ, παραμένουν καταστραμμένα εδώ περίπου και έναν χρόνο όπως βλέπετε στις φωτογραφίες. Ενώ το περιβάλλον σκότους στο γυμναστήριο του Παλαί ντε Σπορ (όπως αναδείξαμε σε σχετική ανάρτηση στο facebook) αποτελεί ευθύνη της Πολιτείας (άσχετα που δεν υπάρχουν κραυγές διαμαρτυρίας), το χάλι της εικόνας με τα σκισμένα δίχτυα των τραμπολίνο αποτελεί ευθύνη της Ομοσπονδίας Γυμναστικής η οποία άγνωστο για ποιον λόγο δεν έχει φροντίσει να αντικατασταθούν.
Αυτή είναι η εικόνα του τραμπολίνου της Μίκρας στη Θεσσαλονίκη. Τα απεγνωσμένα μπαλώματα απο τους προπονητές δεν μπορούν φυσικά αποκαταστήσουν το πρόβλημα
Ενα πιο ανοιχτό πλάνο απο την τραγική εικόνα στην αίθουσα “Ιωάννης Μελισσανίδης” (άραγε ο Μελισσανίδης γνωρίζει τι ακριβώς συνοδεύει το όνομά του);
Είναι οξύμωρο από την μια να θριαμβολογεί η ΕΓΟ μέσω της ιστοσελίδας της για την επέτειο από το το Ολυμπιακό μετάλλιο του Πετρρούνια και από την άλλη, η θλιβερή θέα των τραμπολίνο στην Μίκρα και το Παλαί, να καταδεικνύει την πραγματική κατάσταση που βιώνουν προπονητές και αθλητές μέσα στα γυμναστήρια.
Με μια πρώτη προσπάθεια ως ιδιώτης, κατάφερα και ήρθα σε επαφή με την σχετική εταιρία που τροφοδοτεί τα αγωνιστικά και μη τραμπολίνο, και είχα απάντηση μέσα σε μια ώρα για το κόστος του διχτυού και τον χρόνο παραλαβής στη Θεσσαλονίκη. 1608 ευρώ ή 1815 ευρώ (ανάλογα το πάχος) λοιπόν η τιμή για καινούριο δίχτυ και ένα μήνα παράδοση στον χώρο μου. Ναι αγαπητοί φίλοι και φίλες της Γυμναστικής, 1600 ευρώ για το μέγιστο όργανο γυμναστικής! Αν φυσικά δηλώσω ότι είμαι Εθνική Ομοσπονδία σίγουρα θα το έχω και σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα. Να μη πω για το πλήθος μεταχειρισμένων διχτυών που υπάρχουν σε όλο το web με πολύ μικρό κόστος. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι για ένα τέτοιο ποσό, πραγματοποιήθηκε στο γυμναστήριο της Μίκρας, camp ενόργανης γυμναστικής μικρών κατηγοριών στην αρχή του Καλοκαιριού με το τραμπολίνο ακινητοποιημένο – άχρηστο, ενώ όπως είναι λογικό, με τέτοια εικόνα να χάνουμε την ευκαιρία να κερδίσουμε κάποια χρήματα και να ενδυναμώσουμε τις δημόσιες διεθνείς μας σχέσεις, μιας είναι αδύνατον να φιλοξενήσουμε κάποια εθνική ομάδα άλλης χώρας για προετοιμασία αφού θα γίνουμε διεθνώς ρεζίλι με τέτοια εικόνα (μαζί φυσικά με την απουσία ιατρού και φυσικοθεραπευτή – θέμα που θα αναδειχτεί σε μελλοντικό άρθρο).
Τι είναι αυτό λοιπόν που εμποδίζει τον επίσημο φορέα ανάπτυξης των αθλημάτων γυμναστικής να προμηθευτεί το ανταλλακτικό του τραμπολίνο; Αν δεν υπάρχει καθόλου «κουμπαράς», αναρωτιέμαι, πόσο τελικά παραπάνω κοστίζει από τις αποστολές κάποιων μελών σε αγώνες ή αλλού, όπου θα μπορούσαν μη ταξιδέψουν ώστε να κάνουν την σχετική εξοικονόμηση χρημάτων για την αγορά του διχτυού; Ποιο έξοδο θα μπορούσε να μπει πάνω από την αποκατάσταση ενός σημαντικότατου οργάνου και την αποκατάσταση της εξιοπρέπειας ενός επίσημου φορέα; Το οτι βρίσκονται τα τραμπολίνο σε μια γωνία, δεν σημαίνει οτι δεν …φαίνονται.
Δεξιά η εικόνα του σχισμένου τραμπολίνου στο παλί ντε Σπορ είναι σε “κανονικές” συνθήκες φωτισμού του γυμναστηρίου
Το παρόν κείμενο βρισκόταν στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή μου πολύ καιρό περιμένοντας την αυτονόητη πράξη αντικατάστασης των διχτυών εδώ και έναν χρόνο. Και αυτή η αντικατάσταση δεν ήρθε ποτέ μέχρι σήμερα. Η κατάδειξη του προβλήματος δεν έχει αφετηρία κάποια αντιπολιτευτική εμμονή. Πρέπει κάποιος να τα πει ή να τα γράψει επιτέλους. Δεν γίνεται να πραγματοποιείται συστηματικά αντιστροφή των αξιών του αγαπημένου μας αθλήματος ωθώντας μας να αναπολούμε συνεχώς το «χθες» μέσα σε μια κοινωνία που καλπάζει προς τα μπρος. Πρέπει κάποια στιγμή να πράξουμε και στον χώρο μας την επανάσταση του δικού μας αυτονόητου ώστε να κρατήσουμε την αγωνιστική γυμναστική σε υψηλό επίπεδο και απέναντι σε κάθε ισοπεδωτική λογική που έχει κατεύθυνση την ιδεολογία του «φαίνεσθαι».
