Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Το να βλέπεις ένα ματς του ΠΑΟ στην Μαδρίτη κόντρα στην Ρεάλ και να αισθάνεσαι ότι το αποτέλεσμά του αποτελεί για την ελληνική ομάδα μια χαμένη ευκαιρία είναι από τα παράξενα – ωστόσο αυτό συνέβη χθες βράδυ. Ο πρωταθλητής έχασε από την Βασίλισσα με 90-86 σε ένα περίεργο παιγνίδι, στο οποίο δεν βρέθηκε ποτέ μπροστά στο σκορ, όμως δημιουργούσε πάντα την εντύπωση πως του αρκεί να παίξει πέντε λεπτά το μπάσκετ που ξέρει για να κερδίσει.
Ο λόγος αυτής της εντύπωσης, σε μια βραδιά που η Ρεάλ ξέφυγε με σημαντικές διαφορές (στο πρώτο δεκάλεπτο προηγήθηκε με 19-5 και 30-19 και στο 33΄έδειξε να καθαρίζει το ματς φτάνοντας στο υπέρ της 78-62) έχει να κάνει με το ότι αποδείχτηκε πως όντως ο ΠΑΟ είναι ομάδα πιο γεμάτη από την Βασίλισσα. Στις δύσκολες στιγμές ο Αταμάν έβρισκε στον πάγκο του πάντα κάποιον που μπορούσε να μπει και να γυρίσει το παιγνίδι: στο πρώτο ημίχρονο ήταν οι Χουάντσο και Παπαπέτρου αυτοί που βοήθησαν τον ΠΑΟ να επιστρέψει μετά από ένα κάκιστο ξεκίνημα, ενώ το σάλπισμα της αντεπίθεσης στα 7 τελευταία λεπτά του αγώνα έδωσε ο Οσμάν στο παραγωγικά καλύτερο παιγνίδι του δίνοντας ένα αληθινό χέρι βοήθειας στον Ναν που κρατούσε τον ΠΑΟ μόνος του και τελείωσε το παιγνίδι με 23 π (7/11 δίποντα, 3/6 τρίποντα) και 6 ασίστ, αναστατώνοντας τους κατά τα άλλα ψύχραιμους Μαδριλένους.
Η Ρεάλ που αγκομαχεί
Αν υπάρχει μια χαμένη ευκαιρία ωστόσο αυτή δεν έχει να κάνει με το ό,τι ο ΠΑΟ δεν κεφαλαιοποίησε το μεγάλο ματς του Αμερικάνου, αλλά με το γεγονός ότι πλήρωσε ακριβά κάποιες επιπολαιότητες και κάποια ρίσκα. Στο τελικό αποτέλεσμα πόνεσαν οι χαμένες του βολές, μέτρησε πολύ το σύνηθες αντιαθλητικό του Ναν, που έδωσε στην Ρεάλ το μη ανατρέψιμο τελικά μεγάλο της προβάδισμα (78-62), και υπήρξαν καθοριστικοί οι πόντοι που βρήκαν στο τέλος ο Γιουλ (δικό του το τελευταίο καλάθι της Ρεάλ για το 90-81) και ο Χεζόνια, που πέτυχε το μοναδικό του τρίποντο στο ματς δυο λεπτά πριν την λήξη του. Και τα δυο αυτά καλάθια ο ΠΑΟ θα μπορούσε να τα αποφύγει: ήρθαν σε μια στιγμή που η Ρεάλ έμοιαζε χωρίς παίκτη ικανό να πάρει την ευθύνη να σκοράρει – ο Καμπάτσο, ο Μούσα και ο Ταβάρεζ που είχαν κάνει σπουδαία πράγματα ήταν κατάκοποι.
Ο Αταμάν πλήρωσε και κάτι ακόμα: την απόφαση να κλείσει πολύ στον Ταβάρεζ και την προσπάθεια να κουράσει τον Καμπάτσο βγάζοντας πάνω του παίκτες ψηλότερους σε όλο το ματς. Τίποτα δεν ήταν λάθος, αλλά η στρατηγική αυτή καταστρώθηκε με βάση τα τρία προηγούμενα ματς στα οποία οι παίκτες της Βασίλισσας είχαν κάκιστα ποσοστά από το τρίποντο. Χθες τα ελεύθερα σουτ που δόθηκαν από τους Καμπάτσο και Ταβάρεζ σε παίκτες όπως ο Αμπάλδε, ο ΕνΝτιαγιέ κι ο Ντεκ αξιοποιήθηκαν κι αυτό μέτρησε: το ότι ο Καμπάτσο κι ο Μούσα θα έκαναν το κομμάτι τους ήταν δεδομένο – μιλάμε για μια Ρεάλ που αγκομαχεί, αλλά είναι πάντα η Ρεάλ.
Χωρίς δεύτερη πεντάδα
Ομολογώ πως ήθελα να δω το ματς για να καταλάβω λίγο καλύτερα το γιατί η Βασίλισσα υποφέρει φέτος και στην Ισπανία και στην Ευρωλίγκα: ότι δεν είναι πιο δυνατή από πέρσι το ήξερα. Η Ρεάλ έχασε τον Πουαριέ, αλλά έφερε πίσω τον Ιμπάκα (και τον Καρούμπα που χθες δεν αγωνίστηκε). Αποχαιρέτησε με τιμές τον Τσάτσο και τον Ρούντι και πήρε στην θέση τους τον Φελίς και τον Ράταν Μέις. Ο κόουτς Ματέο είναι υποχρεωμένος να δώσει πιο πολύ χρόνο στον ΕνΝτιαγιέ και στον Ούγκο Γκονζάλες και σίγουρα του λείπει ο Γιαμπουζέλε.
Κάποιοι από τους νεοφερμένους ξεκίνησαν την σεζόν νωθρά, ενώ έχω αμφιβολίες για τον αν παίκτες όπως ο Φελίς και ο Μέις είναι επιπέδου Ρεάλ. Αλλά αν όλα γίνονται χειρότερα είναι γιατί έχει προκύψει μια ομάδα που έχει μια πρώτη πολύ καλή πεντάδα (Καμπάτσο, Αμπάλδε, Μούσα, Χεζόνια, Ταβάρες) και μια δεύτερη μετριότατη και χωρίς καθόλου καθοδήγηση. Η Ρεαλ έχει ένα μόνο ικανό σε αυτό, τον μεγάλο Καμπάτσο. Οταν αυτός πρέπει να βγει για ανάσες, όποιοι βρίσκονται στο γήπεδο περιφέρονται χωρίς πυξίδα και σκοπό. Το μαρτυρούν χθες οι μηδέν πόντοι του Ιμπάκα και του Γκονζάλες, που παίζοντας ο πρώτος πιο πολύ απο 10 λεπτά κι ο δεύτερος περίπου 8, έκαναν από δυο σουτ: ο Ιμπάκα μάλιστα σούταρε τρίποντο (!) για να μην του μείνει η μπάλα στα χέρια.
Ο Ματέο πανικοβάλλεται και στην ιδέα ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει ένα second unit: ο ΠΑΟ και στο δεύτερο δεκάλεπτο και στο τέταρτο σταμάτησε τις πεντάδες του χωρίς φάουλ! Η Ρεάλ πέτυχε χθες 28 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο με τους βασικούς και μόλις 15 στο δεύτερο. Το ίδιο συνέβη και στο δεύτερο ημίχρονο μολονότι ο προπονητής της κράτησε πιο πολύ ώρα στο γήπεδο τους Καμπάτσο, Μούσα και Ταβάρες. Η Ρεάλ πέτυχε 27 πόντους επιστρέφοντας από τα αποδυτήρια (με Καμπάτσο, Ταβάρες, Μούσα, Αμπάλδε και ΕνΝτιαγιέ) και μόλις είκοσι στο τελευταίο δεκάλεπτο όταν οι πιο πολλοί από αυτούς έπρεπε να βγουν για ανάσες. Αν ο Γιούλ και ο Χεζόνια δεν είχαν βρει τους πόντους του φινάλε σχεδόν αναπάντεχα η Ρεάλ θα είχε πετύχει πάλι 15 (όπως στο δεύτερο δεκάλεπτο) και πιθανότατα θα είχε χάσει το ματς από ένα Παναθηναϊκό όχι καλό, αλλά τουλάχιστον πεισματάρη.
Τον γνωρίζουν καλύτερα
Αν η Ρεάλ δεν ενισχυθεί σοβαρά (τουλάχιστον με ένα πόιντ γκαρντ επιπέδου) θα είναι δύσκολο να στρώσει. Αλλά στο μεταξύ κι ο Αταμάν πρέπει λίγο να προβληματιστεί. Μια ήττα στη Μαδρίτη δεν είναι καταστροφή ωστόσο το ότι κάποια προβλήματα δεν λύνονται κουράζει την ομάδα του – κυρίως στο μυαλό: τα ματς με ΠΑΟΚ, Παρί και Ρεαλ είναι ίδια.
Χθες άφησε σχεδόν εκτός αγώνα τον Μπράουν και είπε ότι το έκανε για να δώσει ρυθμό στον Σλούκα – πράγμα κατανοητό, αλλά ο Μπράουν δεν χάρηκε. Ο Αταμάν ξέρει ότι ο Σλούκας είναι ο μόνος που μπορεί να βάλει σε τάξη την επίθεση στο σετ παιγνίδι, δημιουργώντας και σκοράροντας, αλλά ο Ελληνας παίκτης δεν είναι ακόμα καλά και οι δυσκολίες του έχουν επίπτωση και στο παιγνίδι του Γκραντ, που πρέπει να παίρνει πιο πολλές επιθετικές πρωτοβουλίες αμελώντας κομμάτι τα αμυντικά του καθήκοντα, αλλά και στο παιγνίδι του Μήτογλου και του ΛεΣόρ που χθες αναζητούσαν πάσες που δεν πήραν ποτέ. Επιπλέον ο Αταμάν δεν έχει δει ακόμα μια στοιχειώδη καλή λειτουργία της περίφημης αμυντικής του πεντάδας. Χθες ο ΠΑΟ με Γκραντ, Ναν, Οσμάν, Μήτογλου και ΛεΣόρ έπρεπε να τρώει σίδερα: στην πραγματικότητα είχε μια άμυνα προβληματική. Τα καλά νέα έχουν να κάνουν με το ότι υπάρχει και λειτουργεί ένας εσωτερικός ανταγωνισμός: Χουάντσο, Οσμάν, Παπαπέτρου παλεύουν για λεπτά συμμετοχής και βελτιώνονται όμως για την ώρα παραδόξως μόνο επιθετικά. Κι ο ΠΑΟ ειδικά αυτό τον καιρό που ο Σλούκας δυσκολεύεται έχει ανάγκη την καλή του άμυνα, που φέτος θα πρεπε να του είναι πιο εύκολη αφού δεν έχει όπως πέρυσι 12 καινούργιους παίκτες.
Εν κατακλείδι η Ρεάλ χρειάζεται παίκτες. Ο ΠΑΟ χρειάζεται τον Σλούκα, αλλά και plan B. Φέτος τον γνωρίζουν όλοι καλύτερα…
Πηγή: Karpetshow
