Του Αλέξανδρου Σόμογλου
Δεν χρειάζεται να είσαι φίλος του Παναθηναϊκού για να… μελαγχολήσεις από την εικόνα που εμφάνισε και στο φιλικό με τη Λάρισα το «τριφύλλι». Αν μάλιστα είσαι υγιής και σκεπτόμενος φίλαθλος ενός εκ των παραδοσιακών αντιπάλων των «πράσινων», βυθίζεσαι κι εσύ στη μελαγχολία. Γιατί, βαθιά μέσα σου, γνωρίζεις ότι η θλιβερή παρακμή που βιώνει ο Παναθηναϊκός επηρεάζει ολόκληρο το οικοδόμημα του ελληνικού ποδοσφαίρου και, μοιραία, και τη δική σου ομάδα.
Καλός ή κακώς το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν διαθέτει πληθώρα brands, που να επιτρέπουν μαρασμό συλλόγων όπως ο σημερινός Παναθηναϊκός, ή παλιότερα η ΑΕΚ και ο Άρης των υποβιβασμών, ακόμη και ο ΠΑΟΚ της προ Σαββίδη εποχής.
Διαβάζω τις τελευταίες μέρες εξαιρετικά εμπεριστατωμένες αναλύσεις για το παρόν και το μέλλον του Παναθηναϊκού, ωστόσο διαπιστώνω ένα σχετικό φόβο να καταγραφεί το – στα δικά μου μάτια τουλάχιστον – προφανές: Όσο παραμένει ο Γιάννης Αλαφούζος στο τιμόνι της ΠΑΕ και δεν υπάρχει αλλαγή σκυτάλης στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, το «τριφύλλι» καθίσταται αυτομάτως στη λίστα των βασικών υποψηφίων για να υποβιβαστούν στη Football League.
Είναι τόσες πολλές οι σκόπελοι που θα κληθούν να ξεπεράσουν ο Γιώργος Δώνης και οι παίκτες του, που – ειλικρινά – οποιοδήποτε σενάριο φέρει τους «πράσινους» στο πρώτο μισό του βαθμολογικού πίνακα θα ισοδυναμεί με άθλο για τον Έλληνα τεχνικό και τους συνεργάτες του. Μετρήστε:
- Η ιστορία διδάσκει ότι σε πρωταθλήματα της μεγάλης κατηγορίας όπου υποβιβάζονται τρεις ομάδες, η διαχωριστική γραμμή της σωτηρίας τοποθετείται πάνω από τους 30 βαθμούς. Ο περσινός Παναθηναϊκός, με σαφώς πιο γεμάτο ρόστερ, συγκέντρωσε στο γήπεδο 40 (σ.σ. δεν υπολογίζονται αυτοί που του αφαιρέθηκαν από ποινές). Πόσο πιθανό είναι φέτος να έχει την ίδια, τουλάχιστον, συγκομιδή με τις υπάρχουσες συνθήκες; Προσέξτε. Με δεδομένο το -6 που βαραίνει τις πλάτες τους, οι «πράσινοι» θα πρέπει να συγκεντρώσουν πιθανότατα περισσότερους από τους βαθμούς που μάζεψαν πέρσι στο χορτάρι για να μην κινδυνέψουν.
- Αν το ρόστερ του Παναθηναϊκού ανήκε σε μια από τις μικρομεσαίες ομάδες της κατηγορίας, η συζήτηση θα ήταν διαφορετική. Μιλάμε όμως για τον Παναθηναϊκό. Μια ομάδα με τεράστιο ειδικό βάρος και μια φανέλα που έχει στο παρελθόν λυγίσει πολύ πιο έμπειρους ποδοσφαιριστές απ’ αυτούς που θα κληθούν να κουβαλήσουν το σταυρό του μαρτυρίου για τους επόμενους μήνες. Το πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό δεν είναι η παρουσία πολλών νεαρών ποδοσφαιριστών στο ρόστερ του, αλλά η… βίαιη και ανορθόδοξη προαγωγή τους στην πρώτη ομάδα, η οποία φυσικά δεν οφείλεται σε κάποιο οργανωμένο σχέδιο, αλλά στις συνθήκες εκτάκτου ανάγκης που έχουν διαμορφωθεί. Ακόμη και οι περισσότεροι παίκτες του «πράσινου» ρόστερ με εμπειρία στα γήπεδα της Superleague, έχουν συνηθίσει να υπηρετούν… δεύτερους ρόλους στις ομάδες τους. Ξαφνικά θα κληθούν κι αυτοί να γίνουν πρωταγωνιστές, πρώτα βιολιά…
- Ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός είναι μια ομάδα που δεν έχει μάθει να μάχεται για την αποφυγή του υποβιβασμού. Και πολλές φορές η πίεση στην ουρά του βαθμολογικού πίνακα είναι πολύ μεγαλύτερη ακόμη και από αυτή του πρωταθλητισμού.
- Από τους 40 βαθμούς που συγκέντρωσε πέρσι ο Παναθηναϊκός στο πρωτάθλημα, οι 28 κατακτήθηκαν εντός έδρας. Θα καταφέρει το «τριφύλλι» να διατηρήσει τα ίδια ποσοστά στο ψυχρό και αφιλόξενο ΟΑΚΑ με μια σαφώς λιγότερο ποιοτική ομάδα από την περσινή; Μοιάζει σχεδόν απίθανο…
Θα μου πείτε, όλα αυτά είναι ψηλά εμπόδια που θα βρουν μπροστά τους οι «πράσινοι» ανεξαρτήτως της διοικητικής στελέχωσής τους. Σωστά…
Αν, όμως, παραμείνει στην ηγεσία της ΠΑΕ ο Γιάννης Αλαφούζος (όπως έχει διαμορφωθεί το εις βάρος του κλίμα), προσθέστε σε όλες αυτές τις δυσκολίες έναν κόσμο που θα είναι από την πρώτη αγωνιστική στα… κάγκελα, μια ομάδα ουσιαστικά άστεγη (σ.σ. πόσο κόσμο αλήθεια περιμένετε στα παιχνίδια του ΟΑΚΑ;) που δεν θα διαθέτει το όπλο μιας «ζεστής» έδρας όπως είναι η Λεωφόρος και μια ηρεμία που θα είναι αδύνατο να βρεθεί για να βγει μια εξαιρετικά δύσκολη σεζόν.
Θα αλλάξει τα δεδομένα ενδεχόμενη υλοποίηση της συμφωνίας με τον Παϊρόζ; Με την καχυποψία για τον Ταϋλανδό να χτυπάει πλέον… κόκκινο, ίσως η αλλαγή να μην είναι μεγάλη. Ωστόσο, δεν αποκλείεται να φέρει στον Παναθηναϊκό μια πολύτιμη πίστωση χρόνου, μια περίοδο ηρεμίας που ιδιαίτερα τους φθινοπωρινούς μήνες θα είναι υπέρ-απαραίτητη στον Γιώργο Δώνη και τους παίκτες του. Με τον Γιάννη Αλαφούζο στο τιμόνι η λέξη «ηρεμία» απλά… δεν υφίσταται!
Και μια τελευταία λεπτομέρεια: Το πρόγραμμα των πρώτων αγωνιστικών χαρακτηρίζεται από πολλούς ως βατό για τον Παναθηναϊκό. Στα δικά μου μάτια αποτελεί ένα πρόγραμμα υψηλής επικινδυνότητας, καθώς θα φέρει εξαιρετικά νωρίς τους «πράσινους» αντιμέτωπους με ομάδες που ρεαλιστικά είναι οι πραγματικοί ανταγωνιστές τους στο πρωτάθλημα που ξεκινά.
Και επειδή αναφερόμαστε σε έναν εμφανώς ανέτοιμο Παναθηναϊκό που ακόμη δεν έχει αποκτήσει το πλέον κομβικό γρανάζι κάθε ομάδας που μάχεται για την αποφυγή του υποβιβασμού (το σέντερ φορ που θα προσφέρει το εύκολο γκολ), αν οι «πράσινοι» δεν καταφέρουν να σβήσουν μέσα στον Σεπτέμβριο το αρνητικό πρόσημο από τη βαθμολογία τους (άρα να σημειώσουν τουλάχιστον δύο νίκες στις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές) καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι η ψυχολογική και αγωνιστική θηλιά θα αρχίσει να σφίγγει επικίνδυνα με το καλημέρα της σεζόν. Με αντιπάλους Ξάνθη και Λάρισα εκτός και Λαμία, Λεβαδειακό εντός (άρα αντιπάλους που, ως άμεσοι ανταγωνιστές του στη μάχη για την αποφυγή του υποβιβασμού, έχουν κάθε λόγο να βυθίσουν τον Παναθηναϊκό στην πίεση, την αμφισβήτηση και την εσωστρέφεια), η αποστολή του «τριφυλλιού» μόνο εύκολη δεν θα είναι…
Ναι, αντιλαμβάνομαι ότι μοιάζει εξαιρετικά παράδοξο να συνυπάρχουν στο ίδιο κείμενο οι λέξεις «υποβιβασμός» και «Παναθηναϊκός». Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι όσο παραμένει η σκιά του Γιάννη Αλαφούζου πάνω από το ποδοσφαιρικό «τριφύλλι», αυτές οι δυο λέξεις θα έρχονται ολοένα και πιο κοντά, όσο κυλάει η σεζόν…
Πηγή: Sport DNA
