Αποστολή στην Λευκορωσία, Λευτέρης Ντανοβασίλης
Είναι η μεγαλύτερη «απάτη» στην ιστορία του Football Manager. Το μεγαλύτερο «ψέμα», το μεγαλύτερο μυστήριο, ο μεγαλύτερος θρύλος, η μεγαλύτερη αποκάλυψη. Ένας άγνωστος που γνώριζε ολόκληρος ο πλανήτης. Ο παίκτης που όλοι αγόραζαν με ελάχιστα χρήματα και είχαν εγγυημένα κάποια… χιλιάδες γκολ! Όλος ο κόσμος τον έμαθε ως Μαξίμ Τσιγκάλκο. Το «κανονικό» του όνομά του είναι Μαξίμ Τσιγκάλκα. Παράλληλα, όμως, είναι και Μαξίμ Τσιχάλκα. Πώς γίνεται αυτό; Το πρώτο είναι με ρωσική προφορά (παραμένει η κυρίαρχη γλώσσα στην πατρίδα του), ενώ το δεύτερο με λευκορώσικη. Αυτό το διπλό όνομα θυμίζει και τη διπλή του ζωή: την «ψηφιακή» και την πραγματική. Πλέον, έχει μπερδέψει και τον ίδιο. Πώς θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί τα πράγματα και πώς εξελίχθηκαν.
Το FourFourTwo του gazzetta.gr ταξίδεψε μέχρι το Μινσκ για να μάθει όλη την αλήθεια γύρω από το μύθο του πιο γνωστού παίκτη στην ιστορία του Football Manager. Η συνάντηση μαζί του δεν ήταν και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Ο 35χρονος, πλέον, Τσιγκάλκο δεν θέλει να μιλάει για όλα αυτά που δεν έζησε. Από το τηλέφωνο τουλάχιστον. «Εκτιμώ που ήρθατε μέχρι εδώ. Πάντα αποφεύγω να συζητάω για τη ζωή μου μέσω του τηλεφώνου. Θέλω να βλέπω τον άλλον στα μάτια και να του λέω για αυτά που πέρασα και περνάω. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα».
Από τα πρώτα του λόγια καταλαβαίνεις ότι αυτό που θα ακολουθήσει δεν είναι ιστορίες για μία ζωή γεμάτη δόξα, χρήματα και καλές στιγμές, όπως θα πίστευες τότε, που έβγαζες το Φαινόμενο Ρονάλντο ή τον Ραούλ, για να ρίξεις μέσα τον πιο τρελό γκολτζή στην ιστορία του Football Manager. Στη Λευκορωσία η ζέστη είναι, παραδόξως, ανυπόφορη. Παραγγέλνει μαύρη, κρύα μπύρα και είναι έτοιμος να μιλήσει για τα πάντα: για το παιχνίδι που τον έκανε γνωστό σε όλο τον κόσμο, εκτός από την πατρίδα του, για την πραγματική του ποδοσφαιρική ζωή, για τις δυσκολίες που περνάει τώρα και την προσπάθεια να σταθεί ξανά στα πόδια του.
Οι ιστορίες σχετικά με τα κατορθώματά του στο Football Manager είναι πραγματικά άπειρες. Στην κορυφαία από αυτές ο Τσιγκάλκο είχε πετύχει 2.216 γκολ σε 1.522 ματς! Πώς, λοιπόν, βρέθηκε να κάνει τέτοιο πάταγο σε ένα παιχνίδι που κέρδιζε συνεχώς πόντους ανάμεσα στους ποδοσφαιρόφιλους όλου του κόσμου; «Πραγματικά δεν ξέρω τι να σας πω», λέει με απορία. «Δεν έπαιξα ποτέ το παιχνίδι. Ούτε μία φορά! Τα τελευταία χρόνια πολλά παιδιά μου έλεγαν ότι είμαι θρύλος στο Football Manager. Όταν, όμως, γινόταν όλος αυτός ο θόρυβος γύρω από το όνομά μου εγώ δεν ήξερα τίποτα».
Με την έκρηξή του στο παιχνίδι ήρθε και η προώθηση στην πρώτη ομάδα της Ντινάμο Μινσκ το 2001. Τόσο πίσω πρέπει να πάμε. «Τότε, ήμουν απασχολημένος με την καριέρα μου, ενώ κανένας δεν μου το είχε πει. Δυστυχώς, ζω σε τέτοια χώρα που όχι μόνο κανένας δεν ήξερε τι γινόταν, αλλά ούτε καν το παιχνίδι», συνεχίζει με παράπονο. Παρά το μεγάλο ενδιαφέρον κανένας δεν ήξερε πώς ο Μαξίμ έφτασε σε τέτοια επίπεδα στο Football Manager. Μέχρι που τον Φεβρουάριο του 2013 ο Αντόν Πουτίλο, ο άνθρωπος που ήταν επιφορτισμένος με τη «βάση» για τη Λευκορωσία, παραχώρησε συνέντευξη, λύνοντας το μυστήριο.
«Ήμουν νέος τότε», θα πει ο τελευταίος. «Πίστευα ότι το ποδόσφαιρο στη Λευκορωσία έχει μέλλον. Συν ότι τότε δεν υπήρχαν περιορισμοί στα ποσοστά που μπορούσες να βάλεις σε έναν παίκτη. Μου άρεσε πολύ ο Τσιγκάλκο. Ήταν γρήγορος, είχε την αίσθηση του γκολ και στις μικρές κατηγορίες έλαμπε. Είχε όλα όσα χρειαζόταν για να γίνει επιθετικός κλάσης. Ήταν και διεθνής, οπότε του έβαλα υψηλό βαθμό στο reputation (σ.σ. ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία για το αν ο παίκτης θα ήταν διαθέσιμος σε όλα τα πρωταθλήματα στο παιχνίδι). Ξαφνικά, τα forums είχαν πάρει φωτιά. Μπορούσες να τον πάρεις με λίγα χρήματα και να σου εγγυηθεί γκολ σχεδόν σε κάθε παιχνίδι», συνέχισε ο Πουτίλο.
Όσο για το αν έχασε τη δουλειά του ή υπήρξαν κυρώσεις; «Όχι, υπήρξαν μόνο μικρά παράπονα, αλλά στα πλαίσια μίας φυσιολογικής συνεργασίας. Θυμάμαι να με ρωτάνε ποιος είναι αυτός ο παίκτης. Στη συνέχεια ο Μαξίμ κάπως χάθηκε. Η μετάβαση στην επαγγελματική ζωή αποδείχθηκε δύσκολη, κάτι που συμβαίνει συχνά στα ταλέντα». Τελικά, ο μύθος του Τσιγκάλκο ίσως έκανε καλό στο ίδιο το παιχνίδι.
«Έμαθα για πρώτη φορά για το πόσο καλός ήμουν στο παιχνίδι από έναν Ρώσο δημοσιογράφο (σ.σ. αναφερόταν στον Γκεόργκι Τσερντάντσεβ, που ήταν παραδοσιακά μεγάλος fan του Football Manager)», τόνισε ο Τσιγκάλκο με ειλικρίνεια. «Έπαθα σοκ!». Στην αντίδρασή του φαίνεται η έκπληξη. Σαν το ζει κάθε φορά που τον ρωτάνε. Ξαφνικά, όλη η ζωή που θα μπορούσε να είχε αν το γνώριζε, πέρασε από τα μάτια του εκείνη τη στιγμή. Χαμηλώνει το βλέμμα, πιάνει το ποτήρι και συνεχίζει: «μου είπε ότι είμαι ο πιο δημοφιλής ποδοσφαιριστής στο παιχνίδι. Μόλις το άκουσα απλά κουνούσα το κεφάλι μου από δυσπιστία. Δεν ήξερα καν περί τίνος πρόκειται, καθώς αγνοούσα την ύπαρξη του Football Manager. Δεν μπορούσα να το καταλάβω».
Τώρα, το ξέρει για τα καλά. «Στη συνέχεια κατάλαβα ότι από αυτό θα μπορούσα να είχα βγάλει πολλά χρήματα. Δυστυχώς, όμως, δεν το γνώριζα όταν έπρεπε». Ακόμα και σήμερα μπλουζάκια με το όνομά του και τη λεζάντα «Legend», «θρύλος» είναι ανάρπαστα. Από αυτά, όμως, δεν παίρνει ούτε δολάριο. Ξαφνικά, σκύβει το κεφάλι, πίνει λίγη μπύρα και συνεχίζει. «Ξέρετε, κάποια στιγμή ταξίδεψα στην Πορτογαλία για τη Μαρίτιμο. Πήγα εκεί να δοκιμαστώ και το συμβόλαιό μου ήταν έτοιμο». Επιτέλους, όλοι θα μπορούσαν να δουν τον θρύλο Μαξίμ σε δράση. Σε ένα πρωτάθλημα με προβολή σε αντίθεση με εκείνο της Λευκορωσίας. Μέχρι τότε το video στο youtube που μπορούσε να δει κάποιος ήταν το μοναδικό του γκολ με τη Λευκορωσία.
«Σε μία από τις προπονήσεις, όμως, τραυματίστηκα πολύ σοβαρά στο γόνατο. Έπαθα ρήξη χιαστών και επέστρεψα στο Μινσκ». Πλέον, αυτή η ιστορία του φαίνεται κάπως φυσιολογική. Αποτελεί μία ανάμνηση όπως όλες οι άλλες. Τίποτα δεν του κάνει αίσθηση. «Ήμουν καλός παίκτης, είχα ταλέντο. Όλοι ήξεραν πόσο καλός ήμουν. Θα μπορούσα να παίζω μέχρι τα 40 μου και να είμαι πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα!», τονίζει με σιγουριά. Ξαφνικά, ζωντανεύει και πάλι, όμως αυτό δεν κρατάει πολύ. Μόλις για μία στιγμή.
«Στα 23 μου είχα έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό», εξομολογείται. Πιάνει το μηρό του και κυλάει το χέρι του μέχρι το γόνατο, κάνοντας έναν μορφασμό πόνου. «Με διέλυσε…», συνεχίζει. «Προσπάθησα να συνεχίσω, αλλά ο πόνος ήταν πολύ έντονος και άντεξα μέχρι τα 26. Η καριέρα μου ολοκληρώθηκε πολύ νωρίς. Δεν ήταν πολλοί τραυματισμοί που οδήγησαν στο τέλος. Ένας και… Έβγαλα χρήματα από το ποδόσφαιρο, αλλά δεν μπορούσα να υπολογίζω σε κάτι τέτοιο». Μετά τη Λευκορωσία, στην οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα με τη Ντινάμο, ακολούθησαν μικρά περάσματα από Αρμενία και Καζαχστάν, πριν επιστρέψει στην πατρίδα του για τις τελευταίες συμμετοχές. Είναι εμφανές ότι κάτι τον καταδιώκει, ότι έχει μετανιώσει για κάποιες από τις επιλογές του.
«Ξεκίνησα να δουλεύω σε οικοδομές για να ζήσω την οικογένειά μου, τη γυναίκα μου και τις δύο κορούλες μου», αποκαλύπτει με λύπη. «Αρχικά, για 5 δολάρια τη μέρα, στη συνέχεια για 20. Αυτό, όμως, δεν έφτανε… Θα μπορούσα να είμαι άνετος οικονομικά, αλλά έτσι είναι η ζωή. Βρέθηκα να προσπαθώ υπό πολύ δύσκολες συνθήκες». Η μπύρα έχει σχεδόν τελειώσει και ετοιμάζεται να παραγγείλει και δεύτερη. «Θα μπορούσα πολύ εύκολα να το είχα ρίξει στο αλκοόλ με όλα αυτά. Αγαπώ, όμως, πολύ την οικογένειά μου και το απέφυγα». Κάποια στιγμή πριν λίγα χρόνια προσπάθησε να ανοίξει ένα εστιατόριο με τον αδερφό του, επίσης παλαίμαχο ποδοσφαιριστή, αλλά η δική του επένδυση χάθηκε και, μάλιστα, πολύ γρήγορα.
Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, ο Μαξίμ είναι άνεργος. «Οι συνθήκες στην οικοδομή ήταν άθλιες», λέει. «Κουράστηκα, ενώ και η κατάσταση της υγείας μου ήταν ήδη επιβαρυμένη. Η μέση και τα πόδια μου δεν κάνουν για τόσο βαριές δουλειές. Δεν αντέχουν». Γιατί, λοιπόν, ο Τσιγκάλκο δεν δουλεύει στο ποδόσφαιρο;
«Όταν σταμάτησα το ποδόσφαιρο, κανένας δεν μου τηλεφώνησε. Όλοι με είχαν ήδη ξεχάσει. Ήθελα να δουλέψω στο ποδόσφαιρο, προσπάθησα να βρω τη διέξοδο, αλλά κανένας δεν είχε τη διάθεση να με βοηθήσει. Κανένας δεν ήθελε καν να με συναντήσει και να δούμε την προοπτική. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Όλα αυτά τα χρόνια δεν έβλαψα κανέναν», συνεχίζει με παράπονο. «Η ζωή μπορεί να χτυπήσει και τους καλύτερους ανθρώπους…».
«Το μόνο που θέλω είναι να μπορέσω να σταθώ ξανά στα πόδια μου. Να μπορέσω να προσφέρω στην οικογένειά μου αυτό που της αξίζει. Όταν αναγκάστηκα να ολοκληρώσω την καριέρα μου πολύ νωρίς κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να υπολογίζω σε κανέναν. Ούτε σε αυτούς που γνώρισα στο ποδόσφαιρο, ούτε στο κράτος». Μας ξεκαθαρίζει ότι σε άλλα κράτη ή σε άλλες περιπτώσεις προβλέπονται επιδόματα για περιπτώσεις όπως η δική του (με πολύ σοβαρούς τραυματισμούς), αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν έλαβε τίποτα.
«Το μόνο που θέλω είναι να μπορέσω να σταθώ ξανά στα πόδια μου», ξεκαθαρίζει. Μιλώντας μαζί του καταλαβαίνεις ότι η διπλή του ζωή είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Ο μεγαλύτερος ήρωας του Football Manager έχει προσγειωθεί πολύ απότομα στην πραγματικότητα. Στη δική μας πραγματικότητα, καθώς η δική του μάλλον ήταν πάντα δύσκολη. Λίγο πριν κλείσουμε την κουβέντα, κάνει μία τελευταία παράκληση: «πείτε στον κόσμο ότι χρειάζομαι βοήθεια. Σας παρακαλώ»… Όταν, όμως, έρχεται η ώρα της φωτογραφίας βρίσκει τη δύναμη να χαμογελάσει. Πριν τελειώσει τη μπύρα του και εξαφανιστεί στις κατακόμβες του μετρό του Μινσκ. Σαν ένας σούπερ ήρωας που τη μέρα περνάει απαρατήρητος στο πλήθος.
Πηγή: Gazzetta – Four Four Two
