Της Σοφίας Βαλσάμη
Δουλειά, οικογένεια, παιδιά, δραστηριότητες, μαθήματα είναι μερικά μόνο απ’ όσα κάνουν οι μαμάδες καθημερινά… Μόνο που κάποιες άλλες στο Αιγίνιο πήραν την μεγάλη απόφαση να χωρέσουν στην καθημερινότητά τους μια αγάπη που είχε φωλιάσει για χρόνια μέσα στην καρδιά τους… Μια άσβεστη φλόγα που σιγόκαιγε όλα αυτά τα χρόνια και έψαχνε το κατάλληλο timing. Και ήρθε τον περασμένο Μάρτιο όταν αποφάσισαν να φτιάξουν τις Αμαζόνες, μια ομάδα μπάσκετ γυναικών που ουσιαστικά αποτελεί το «μικρό παιδί» του τοπικού ΑΟΚ Αιγινιακού.
Η σπίθα έγινε φωτιά και το όνειρο, που ίσως για κάποιες να ήταν απατηλό, μετουσιώθηκε σε πραγματικότητα.
Οι τρεις έγιναν πέντε, οι πέντε δέκα και τελικά 20 γυναίκες από 25 ως 47 ετών, οι 19 εξ αυτών είναι μαμάδες γράφουν τη δική τους ιστορία στο Αιγίνιο.
Εκεί όπου ξεκίνησαν όλα
Οι Αμαζόνες σε πλήρη παράταξη.
Από την πρώτη συνάντηση σε ένα καφέ της περιοχής οι… Αμαζόνες έδειξαν τις διαθέσεις τους και ότι τίποτα δεν θα τις σταματούσε. Έχοντας άλλωστε στο πλευρό τους και τον πρόεδρο του ΑΟΚ Αιγινιακού Βασίλη Λεωνίδη όλα ήταν πιο εύκολα. Οι Αμαζόνες άλλωστε λειτουργούν υπό τη σκέπη του ΑΟΚ Αιγινιακού με τους ανθρώπους της ομάδας να φροντίζουν να μην λείψει κάτι από τις κυρίες του τμήματος.
Η πρώτη συνάντηση απ’ όπου ξεκίνησαν όλα.
Οι Αμαζόνες λοιπόν από τον περασμένο Μάρτιο έχουν ξεκινήσει την σκληρή δουλειά μέσα στο γήπεδο με απώτερο στόχο να συμμετάσχουν σε κάποιο πρωτάθλημα ή τουρνουά από την προσεχή αγωνιστική σεζόν. Μάλιστα το προσκλητήριο είναι ανοιχτό σε όσες θέλουν να μπουν στην οικογένεια των Αμαζόνων και να μεγαλώσουν αυτή την ομολογουμένως υπέροχη μπασκετική παρέα…
«Δεν φανταζόμασταν την απήχηση που θα είχε»
ΗΧαρά Τσιτσοπούλου δεν έχει (ακόμα βέβαια) τη… χαρά να βλέπει το παιδί της να παίζει μπάσκετ, αφού είναι μόλις 17 μηνών, αλλά ήταν από εκείνες που είχαν την ιδέα για τη συγκρότηση της ομάδας μπάσκετ γυναικών. «Δεν φανταζόμαστε ότι θα είχε τόσο μεγάλη απήχηση η κίνηση μας. Έπαιζα μπάσκετ και είμαι απόφοιτη των ΤΕΦΑΑ με ειδικότητα στην καλαθοσφαίριση. Επιστρέψαμε στο Αιγίνιο, έχουμε πλέον εδώ τις οικογένειές μας και αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια ομάδα μπάσκετ γυναικών. Ευτυχώς που βρέθηκε ο πρόεδρος Βασίλης Λεωνίδης και μας πίστεψε. Υπήρξαν αρχικά κάποιες συναντήσεις και επαφές και στην συνέχεια αποφασίσαμε να φτιάξουμε την ομάδα. Πρόκειται για άτομα που ορισμένες είχαν σχέση με το μπάσκετ και κάποιες όχι. Θέλω σταθώ και στη βοήθεια που έχουμε από τον κ.Βασίλη Λεωνίδη που είναι πάντα δίπλα μας σε ό,τι του έχουμε ζητήσει.
Οι πρώτες προπονήσεις είναι ενθαρρυντικές για τη συνέχεια, καθώς συμμετέχουν 15 με 18 γυναίκες τη φορά. Για μένα δεν μπορείς να βρεις άλλο χώρο, σαν το μπάσκετ για να βγάλεις την ενέργειά σου και την αυτοπεποίθησή σου. Πολλά από τα κορίτσια δεν γνωριζόμασταν μεταξύ μας και πλέον αυτή η ομάδα αποτελεί ένα κοινωνικοαθλητικό γεγονός για την περιοχή. Είναι ένα πολύ υγιές πρότυπο να βλέπουν τα παιδιά τις μητέρες και τις θείες τους να κάνουν αθλητισμό. Χαίρονται τα παιδιά που μας βλέπουν. Και θα τους δώσει ένα κίνητρο ώστε αργότερα να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Δίχως υπερβολή να δώσω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον σύλλογο και στον πρόεδρο μας που είναι πάντα κοντά μας».
«Η αρχική ιδέα γεννήθηκε από τις μαμάδες»
Από τα ιδρυτικά μέλη των Αμαζόνων, δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά, είναι η Όλγα Στόικου, σύζυγος του προέδρου του ΑΟΚ Αιγινιακού, Βασίλη Λεωνίδη… Η λατρεία για το μπάσκετ υπήρχε στο σπίτι της Όλγα Στόικου που αποτελεί πλέον μια από τις πρωτεργάτριες των Αμαζόνων του Αιγινίου.
«Η αρχική ιδέα γεννήθηκε από τις μαμάδες που έχουμε τα παιδιά μας στο μπάσκετ. Μετά από κάθε προπόνηση ή αγώνα που έπαιζαν τα παιδιά μας λέγαμε να παίξουμε και εμείς… Στην αρχή ήμασταν λίγες… Μετά ζητήσαμε να μας παραχωρήσουν το γήπεδο και η χαρά μας δεν περιγράφονταν. Στην πρώτη συνάντηση που κάναμε στα μέσα Μαρτίου σε ένα καφέ της περιοχής μαζευτήκαμε 10 άτομα, τελικά στην προπόνηση ήρθαμε 20 και από τότε συνεχίζουμε Η αίσθηση είναι μοναδική μέσα στο παρκέ. Ξαφνικά γίναμε όλες ένα, ακόμα και αυτές που δεν ήξεραν από μπάσκετ. Πλέον το έχουμε καθιερώσει αντί για έξοδο κάθε Παρασκευή βράδυ να παίζουμε μπάσκετ και δίχως υπερβολή περνάμε τέλεια και το κλίμα είναι υπέροχο. Θα κοιτάξουμε να κατέβουμε στο τοπικό πρωτάθλημα και έχουμε ξεκινήσει τις διαδικασίες. Ελπίζω να έρθουν και άλλες γυναίκες από Σεπτέμβριο στην ομάδα μας».
«Το μπάσκετ μπορεί να σε φέρει πιο κοντά με το παιδί σου»
Κάθε ομάδα που σέβεται τον εαυτό της δεν είναι δυνατόν να μην έχει και μια γιατρό στις τάξεις της. Μπορεί η Ιωάννα Τσεκούρα να είχε να παίξει μπάσκετ από τότε που ήταν στο Λύκειο και στη συνέχεια να είχε στο μυαλό της πως θα κάνει καλά τον συνάνθρωπό της, αλλά η αγάπη για την πορτοκαλί μπάλα δεν ξεχνιέται. Είναι κάτι σαν το ποδήλατο…Μπήκε στο γήπεδο του Αιγινίου σαν να μην είχε εγκαταλείψει ποτέ τα παρκέ… «Η σχέση που είχα με το μπάσκετ είναι ότι έπαιζα σαν μαθήτρια στο λύκειο… Στο Αιγίνιο μετά από χρόνια με κάποιες μαμάδες μαζευτήκαμε, είχαμε τις ίδιες ιδέες και φιλοσοφία για το μπάσκετ, βρήκαμε πρόσφορο έδαφος και το προχωρήσαμε. Των περισσοτέρων τα παιδιά παίζουν μπάσκετ, όποτε έχεις κάτι κοινό με τα παιδιά σου, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Μετά αρκετά χρόνια μπήκα ξανά στο γήπεδο. Ήταν χαρά που θα κάναμε κάτι που μας άρεσε.Το κλίμα ήταν υπέροχο, υπήρχε αρχικά ένας δισταγμός, αλλάαυτό σταδιακά έφευγε και έβγαινε ένα ωραίο συναίσθημα στο γήπεδο.
Αν μια γυναίκα μου έλεγε ότι θέλει να ασχοληθεί με το μπάσκετ θα της έλεγα ανεπιφύλακτα να ακολουθήσει τον δρόμο. Πολλές είναι οι γνωστές μου στη Θεσσαλονίκη που μου ζητούν λεπτομέρειες για την ομάδα των Αμαζόνων στο Αιγίνιο ή αναζητούν να βρουν μια αντίστοιχη ομάδα στην περιοχή τους. Μαζευτήκαμε μαμάδες βρήκαμε το κοινό μας ενδιαφέρον μέσα από το μπάσκετ. Αν κάποιος ή κάποια του αρέσει και βρει γύρω του ανθρώπους με την ίδια επιθυμία για το μπάσκετ ποτέ δεν ξέρεις που θα σε βγάλει. Ο αθλητισμός μπορεί να σε φέρει πιο κοντά με το παιδί σου όπως έγινε στην περίπτωση τη δική μου που παίζουμε και οι δύο μπάσκετ».
«Είμαστε όλες ενθουσιασμένες»
ΗΔέσποινα Κασάπη είναι από τα στελέχη της ομάδα που έρχεται πάντα στο γήπεδο… Ως πιο ενθουσιώδης και φανατική απ’ όλες δίνει σύνθημα στις υπόλοιπες… «Εγώ το μπάσκετ το είχα από μικρή στο μυαλό μου. Φέτος όμως που το αφουγκραστήκαμε πιο ζεστά η επιθυμία έγινε πράξη. Βασικός μας στόχος ήταν να αθληθούμε και το καταφέραμε. Έπαιζα μπάσκετ στο σχολείο στις ομάδες και ήταν κάτι που μου άρεσε από παλιά. Είμαστε όλες ενθουσιασμένες και είναι κάτι που το έχουμε πάρει πολύ σοβαρά. Ελπίζω από τη νέα σεζόν να κάνουμε και αγώνα και σε κάποιο πρωτάθλημα.
Η πρώτη μου σκέψη είναι γιατί αυτό δεν το είχα κάνει νωρίτερα… Μέσα από το μπάσκετ βγαίνει όλη την ένταση και το στρες της ημέρας. Αποδεικνύουμε ότι μια γυναίκα όλα τα μπορεί. Το μπάσκετ είναι μια αφορμή να κάνουμε κάτι για μας. Στην αρχή διστάσαμε γιατί πιστεύαμε ότι το εγχείρημα δεν θα είχε επιτυχία, αλλά ευτυχώς είχαμε τα αντίθετα αποτελέσματα. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να σου λένε τα παιδιά σου ότι νιώθουν περήφανα γι’ αυτό που κάνεις. Από την πλευρά μου δεσμεύομαι ότι θα το συνεχίσουμε. Και ελπίζω από το παράδειγμά μας να το ακολουθήσουν και άλλες γυναίκες σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας και να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Είμαι σίγουρη ότι αυτό βοηθάει το μπάσκετ γυναικών για να έρθουν και άλλα κορίτσια στα γήπεδα. Αφού το κάνουμε οι μαμάδες γιατί να μην το κάνουν και τα παιδιά».
«Το νιώθουμε σαν… το μωρό μας»
ΟΒασίλης Λεωνίδης πρόεδρος του ΑΟΚ Αιγινιακού και βασικός υποστηρικτής της προσπάθειας έβαλε το λιθαράκι του στη δημιουργία της ομάδας των Αμαζόνων. Πάντα στο πλευρό της ομάδας μιλάει για το κίνητρο της δημιουργίας της ομάδας. «Πριν από ένα χρόνο υπήρχε μια συζήτηση από κάποιες κοπέλες που παλαιότερα είχαν ασχοληθεί ενεργά με το μπάσκετ να δημιουργήσουμε ένα τμήμα γυναικών, το οποίο θα δώσει δυνατότητα σε γυναίκες που αγαπούν το μπάσκετ να ασχοληθούν με την εκγύμναση μέσω του αθλήματος. Πέρυσι δεν ευοδώθηκε αυτή η προσπάθεια λόγω συγκυριών, φέτος όμως δημιουργήθηκε ένας πυρήνας. Κάναμε κάποιες επαφές και εδώ και περίπου 4 μήνες δημιουργήσαμε μια γυναικεία ομάδα, με κοπέλες 25-47 ετών, με φοβερή αγάπη και πάθος για το άθλημα.
Το βρίσκουν ως μια διέξοδο να αθληθούν, να γυμναστούν, να κοινωνικοποιηθούν μέσα απ’ τη διαδικασία εκμάθησης του μπάσκετ. Είμαι πάρα πολύ περήφανος και είναι κάτι πρωτόγνωρο για εμένα.
Το νιώθουμε σαν… το μωρό μας. Μεγεθύνει την προσπάθειά τους το γεγονός ότι υπάρχει η ηλικιακή διαφορά ανάμεσα στις κοπέλες που απαρτίζουν το τμήμα των “Αμαζόνων”, όπως το έχουμε ονομάσει. Ακούγεται λίγο βαρύγδουπος ο τίτλος, αλλά είναι καθαρά επιλογή ώριμης σκέψης, γιατί το πάθος και η μαχητικότητα που έχουν βγάλει όλες αυτές οι κοπέλες ξεπερνάει ακόμα και ανδρικά αγωνιστικά τμήματα που έχουμε συναντήσει όλα αυτά τα χρόνια.
Την ώρα της προπόνησης οι Αμαζόνες μας παθιάζονται τόσο έντονα υποχρεώνοντας μας να τις δώσουμε “γη και ύδωρ”, να τις στηρίξουμε όσο μπορούμε.
Ο σκοπός δεν είναι να τους μάθουμε τα μυστικά και τις τεχνικές του αθλήματος, αλλά το να τις κάνουμε να νιώσουν ωραία και να ξεφύγουν, γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό εξ αυτών είναι είτε εργαζόμενες μητέρες, είτε νοικοκυρές με οικογενειακές υποχρεώσεις.
Από την άλλη πλευρά, οι σύζυγοι τους είναι δίπλα τους παρά το γεγονός ότι πρέπει να αποδεχθούν μια τέτοια κίνηση σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία όπως είναι ειδικά η επαρχία. Τις στηρίζουν, τις επιβραβεύουν και κάποιοι έχουν υποσχεθεί πως στον πρώτο επίσημο αγώνα ή ραντεβού που θα δώσουμε, μπροστά σε κοινό πλέον, θα είναι παρόντες για να επευφημούν και να ενθαρρύνουν τις προσπάθειες τους».
Ο ΑΟΚ Αιγινιακός δημιουργήθηκε το 2007 όταν αποσχίσθηκε από τον ΓΑΣ Αιγινιακό έχοντας για έμβλημα τον πελαργό.
Αυτή την στιγμή στο Σύλλογο υπάρχουν, εκτός της ανδρικής ομάδας, 5 τμήματα ακαδημιών με περισσότερους από 70 αθλητές/αθλήτριες και ένα τμήμα ενηλίκων γυναικών.
Η ανδρική ομάδα αγωνίζεται στην Α’ κατηγορία Ανδρών του πρωταθλήματος ΕΚΑΣΚΕΜ προσπαθώντας να πρωταγωνιστεί κάθε χρόνο και να δίνει ευκαιρίες συμμετοχής σε αθλητές της ευρύτερης περιοχή μας.
Στα τμήματα των ακαδημιών υπάρχουν σχεδόν όλες οι ηλικιακές κατηγορίες ξεκινώντας με παιδιά γεννημένα το 2018 και μεγαλύτερα.
