Η εικόνα όμως, όσο και να ερχόταν το παιγνίδι, είναι αυτή που είναι. Οτι σε τέτοιες εντάσεις ψάχνεις να βρεις, όχι στη Σούπερ Λιγκ, ψάχνεις να βρεις ακόμη και στο Γιουρόπα Λιγκ, ποια ομάδα μπορεί να τους σταματήσει. Οι ομάδες που μπορούν να σταματήσουν τον Ολυμπιακό σε τέτοιες εντάσεις, παίζουν στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Ολη η ουσία, συμπυκνώνεται σε αυτό που είπε ο Γιαρεμτσούκ. “Δείξαμε στον προπονητή ότι είμαστε πεινασμένοι”. Δηλαδή; Επιβλήθηκε η κοινή συνείδηση σε ολόκληρο το γκρουπ ότι, όποιος δεν είναι έτοιμος να μπει και να παίξει για θάνατο, δεν παίζει στην ομάδα του Μεντιλίμπαρ μόνο και μόνο επειδή μπορεί να “ξέρει μπάλα”. Μπάλα, όλοι ξέρουν. Παίζει όποιος είναι διατεθειμένος, να λήξει το ματς και να μη του φτάνουν τα κουράγια ούτε για να περπατήσει ίσαμε τα αποδυτήρια. Το τέταρτο γκολ δεν θα έμπαινε ποτέ, αν ο Πασχαλάκης έπαιζε safe και δεν ρίσκαρε για χάρη των άλλων δέκα. Το έκτο γκολ δεν θα έμπαινε ποτέ, αν δεν είχε γυρίσει στις παρυφές της περιοχής ο Βέλντε για να κάνει άμυνα.
Από τον πρώτο ως τον τελευταίο όλοι κινούνται στο mood “μίστερ, κοίτα με, θυσιάζομαι”. Οποια παρτίδα εξελίσσεται σε διαγωνισμό αθλητικότητας, εκεί ξεκάθαρα το αβαντάζ είναι κατακόκκινο. Ο Πάλμα, ο Αντρέ Ορτα, ο Γιαρεμτσούκ διέλυσαν ό,τι υπήρχε μπροστά τους και πίσω τους για να διαλυθεί. Τόση πίεση, δεν είναι ανεξήγητο ότι προκαλεί στον αντίπαλο vertigo. Καθόλου…κατά σύμπτωσιν ο Πάλμα, ο Αντρέ Ορτα, ο Γιαρεμτσούκ, οι βασικοί της Τετάρτης με την ΑΕΚ, δεν ήταν βασικοί την Κυριακή με τον ΠΑΟΚ. Στην πραγματικότητα ο Ολυμπιακός διαθέτει σήμερα 19-20 βασικούς, για τις δέκα θέσεις μέσα.
Πρόκειται για το πιο “ισορροπημένο και αρμονικό” ρόστερ στην Ελλάδα για το οποίο με ακριβώς αυτές τις λέξεις, ισορροπία και αρμονία, είχαμε μιλήσει εδώ στην εκκίνηση τον Αύγουστο. Σε ένα αντίστοιχο ημιτελικό πριν δύο χρόνια, πρώτη σεζόν Αλμέιδα στη χώρα, η ΑΕΚ είχε νικήσει στην ΑγιαΣοφιά τον Ολυμπιακό τρία-μηδέν με τη “δεύτερη ενδεκάδα”. Απλώς και τότε, καλή ώρα, η αλήθεια του ποδοσφαίρου ήταν ότι δεν υπήρχαν πρώτη και δεύτερη ενδεκάδες. Υπήρχε, ανεξαρτήτως προσώπων, ο ένας και μοναδικός τρόπος στον οποίον προσχωρούσαν όλοι. Οποιος δεν προσχωρεί στην ισορροπία και στην αρμονία, η ίδια η διαδικασία είναι που τον εξωθεί και εν τέλει τον αποβάλλει από το γκρουπ.
Δεν έχει να κάνει με τα πρόσωπα, λοιπόν. Ισχύει για τον νικητή, ισχύει και για τον ηττημένο. Στο ένα-τέσσερα τον Νοέμβριο, ένα γύρο πρωταθλήματος πίσω, ξεκίνησαν στην ενδεκάδα της ΑΕΚ ο Κάλενς, ο Γένσον, ο Μάνταλος, ο Γκαρσία, ο Πάολο Φερνάντες, ο Μαρσιάλ. Κανείς δεν ήταν “βασικός” την Τετάρτη. Στο μηδέν-έξι ξεκίνησαν αντ’ αυτών ο Μουκουντί, ο Σιμάνσκι, ο Λαμέλα, ο Πιερό, ο Ελίασον, ο Πινέδα. Με χειρότερο, σε σχέση προς το κακό, αποτέλεσμα. Το αναφέρω και για επιπλέον ένα λόγο, ότι δεν είναι ανάγκη να τραβήξει αυτές τις ώρες ο Μουκουντί από βρωμοψυχιά όσα τράβηξε εκείνες τις ημέρες από βρωμοψυχιά ο Ρότα. Σε ομαδική vertigo, δεν υπάρχουν διαφορές αγωνιστικής συμπεριφοράς.
Η ΑΕΚ δεν έγινε σε μια νύχτα μέσα, ομαδίτσα. Κοιτάζοντας τους αριθμούς 24 αγωνιστικών, και ως γνωστόν οι αριθμοί σε πρώιμο στάδιο παραπλανούν ενώ σε εύλογο βάθος χρόνου επιβεβαιώνουν, τι διαπιστώνουμε; Ολυμπιακός και ΑΕΚ ή ΑΕΚ και Ολυμπιακός, είναι το “ένα” και το “δύο” της περιόδου, όχι στην τρέχουσα βαθμολογία μόνον. Είναι ένα και δύο στις νίκες, στις διαφορές τερμάτων, στις ολοκληρωμένες επιθέσεις για γκολ, στις ασίστ, στην ισχύ έδρας, στα εύστοχα γεμίσματα, στο passing. Εν ολίγοις, η υψηλότερη αναμέτρηση που το ελληνικό ποδόσφαιρο μπορεί σήμερα να δώσει.
Το 2002, επίσης Ολυμπιακός και ΑΕΚ ήταν, ο Ολυμπιακός με τον Τάκη Λεμονή η ΑΕΚ με τον Φερνάντο Σάντος, η υψηλότερη αναμέτρηση που το ελληνικό ποδόσφαιρο μπορούσε τότε να δώσει. Επαιξαν μέσα σε μία εβδομάδα, στο Ολυμπιακό Στάδιο, δύο τελικούς. Τον ντε φάκτο “τελικό πρωταθλήματος” και, αμέσως μετά, τελικό κυπέλλου. Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον ένα τελικό, τέσσερα-τρία. Η ΑΕΚ έχασε τον τίτλο, σε ισοβαθμία. Ενα πλήγμα, κατά πολύ βαρύτερο από ήττα σε ένα ημιτελικό. Δέχεσαι το πλήγμα στο κεφάλι, μένεις άυπνος για μέρες και νύχτες. Οσοι ύστερα ανέμεναν την καταρρακωμένη ΑΕΚ στον τελικό κυπέλλου, η ΑΕΚ πήγε και νίκησε δύο-ένα. Οπως λέει ο σοφός Βάσκος, κανένα παιγνίδι δεν μοιάζει με κανένα.
Είναι και ο λόγος που, στον άλλον ημιτελικό, περισσότερο από τον θρίαμβο ένιωθε κανείς, τουλάχιστον έτσι ένιωσα εγώ, τη χαμένη ευκαιρία του ΟΦΗ να πάρει μεγαλύτερο προβάδισμα. Αν χρειάζεται η βράση για να κολλήσει το σίδερο, ως τη ρεβάνς “ποιος ζει ποιος πεθαίνει”. Σε πέντε εβδομάδες, σχεδόν έχεις ξεχάσει…πόσο ήρθε το πρώτο ματς. Ποιος μπορεί να είναι σίγουρος τώρα, για το μοτίβο ενός αγώνα ποδοσφαίρου που θα γίνει στις 2 Απριλίου; Εδώ, στην Τρίπολη, στο ίδιο απόγευμα άλλαξε το μοτίβο από ημίχρονο σε ημίχρονο.
Το ένα-μηδέν είναι το σωστό. Ο ΟΦΗ έσβησε το αβαντάζ έδρας, με άνετο κράτημα της μπάλας στα πόδια επί ώρα. Δεν επέτρεψε, να είναι ομαλή (και να πάρει, συν τω χρόνω, τέμπο και αυτοπεποίθηση) η ροή παιγνιδιού του Αστέρα. Ο Αστέρας πήγαινε σε βεβιασμένες αποφάσεις, και πριν το γκολ και μετά το γκολ. Στις πολυάριθμες στατικές φάσεις δε, και στις δύο περιοχές αναδείχθηκε η κυρίαρχη φιγούρα ενός Μεξικανού σέντερ-μπακ 30 ετών, του Σίλβα. Ο Σίλβα, πρώτη φορά στη ζωή του μετανάστης, ήρθε και συγκόλλησε τον αμυντικό μηχανισμό. Κάνει διαφορά, όση (και αυτός, σε παρόμοια ηλικία, πρώτη φορά στην εκτός Ισπανίας Ευρώπη!) ο πολύτιμος δεξιός μπακ Μπόρχα. Ο Μπόρχα χτυπάει τη μπάλα, ή ανοίγει και εν συνεχεία υποστηρίζει μεταβάσεις από την άμυνα στην επίθεση, σαν Ροντινέι των φτωχών.
Το μείζον φυσικά, είναι η πολύχρωμη εικόνα του γεμάτου γηπέδου. Η συνύπαρξη με αλληλοσεβασμό, σε μία γνήσια ποδοσφαιρική “λαϊκή απογευματινή”. Η πανήγυρις, δικαίωσε τον σκοπό ύπαρξης του θεσμού-κύπελλο. Στο ένα πέταλο δε, σε άπταιστα τριπολιτσιώτικα το μπάνερ “μπαντάβωσέ μας” έκλεψε, επιτρέψτε μου, την παράσταση. Χάζεψέ μας, παλάβωσέ μας, κάτι τέτοιο.
Να σημειώσω και το τελευταίο, μη το ξεχάσω μέσα στις επόμενες πέντε εβδομάδες. Θέλω να ελπίζω ότι δεν θα φανούμε προς τα έξω τόσο μπανταβοί, όσο σίγουρα θα μας περάσουν έτσι και βάλουμε τον αρχιδιαιτητή μας να ζητήσει συνδρομή ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, για να στείλουν ξένο διαιτητή σε ρεβάνς με πρώτο ματς έξι-μηδέν…
Πηγή: Sdna
