Του Νίκου Παπαδογιάννη
Mόνο ένας τρόπος υπήρχε, για να βγει το μπάσκετ κερδισμένο από τον τελικό αυτής της, καταβαραθρωμένης σε κύρος και αίγλη, διοργάνωση: να γίνει ωραίο ματς σε φίλαθλη ατμόσφαιρα και στο τέλος να κερδίσει η ΑΕΚ. Αυτό και έγινε.
Ο Ολυμπιακός έχασε ένα ματς το οποίο μεθαύριο θα έχει λησμονήσει, η «Ένωση» σήκωσε το τρόπαιο για να το ακουμπήσει περιχαρής δίπλα στο ευρωπαϊκό που φέτος συμπληρώνει 50 χρόνια ζωής, ο ανυποψίαστος θεατής που είδε το ματς από την επιπέδου ΥΕΝΕΔ, lo-def κάλυψη της ΕΡΤ υποψιάζεται ότι υπάρχει σφυγμός και πέρα από τους «αιώνιους», ενώ το χτικιό που μας έκανε να σιχαθούμε το γήπεδο αποκλείστηκε για μια βραδιά από τη γιορτή μας.
Βεβαίως, το οξυγόνο που αναπνεύσαμε στα Δύο Αοράκια ήταν τεχνητό. Πραγματική υγεία θα απέπνεε η ατμόσφαιρα εάν εξοστράκιζαν οι ίδιες οι ομάδες τους ταραξίες και τους φανατικούς.
Έστω και έτσι, όμως, ο τελικός του 2018, με τις εξέδρες γεμάτες μαθητές που πότε φώναζαν «Ολυμπιακός» και πότε «ΑΕΚ» ήταν μία ανάσα.
Ελπίζω να γίνει πυξίδα και για τους επόμενους, τουλάχιστον μέχρι να γίνουμε άνθρωποι και να μάθουμε να κλείνουμε την πόρτα στα λούμπεν στοιχεία της αθλητικής κοινότητας.
Αμφιβάλλω αν θα βρεθεί κανείς να αμφισβητήσει το δίκαιον του αποτελέσματος. Απέναντι σε έναν αντίπαλο που δυσκολευόταν να προσηλωθεί στην αποστολή του, η ΑΕΚ εμφανίστηκε στο γήπεδο καλύτερα προετοιμασμένη, περισσότερο συγκεντρωμένη, ασφαλώς πιο πεινασμένη.
Η εμφάνισή της ήταν τίτλος τιμής για τον Ντράγκαν Σάκοτα και για τους παίκτες του, όχι μόνο τις παλιοσειρές και τα Ελληνόπουλα που ένιωθαν το βάρος της περίστασης, αλλά και για τους νεοσύλλεκτους που ήρθαν μόλις χθες στην ομάδα (π.χ. τον σουτέρ-κλειδί Πάντερ).
Ο σκηνοθέτης Τάσος Μπουλμέτης ήταν από τους πρώτους που μπήκαν στο γήπεδο να πανηγυρίσουν, ο αριθμός «1968» θα πλημμυρίσει τα πρωτοσέλιδα τις επόμενες ώρες, αλλά η νίκη ανήκει πρώτα σε όσους φόρεσαν τα κιτρινόμαυρα στο Ηράκλειο.
Η ΑΕΚ κράτησε το προβάδισμα σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του τελικού και δεν άφησε ποτέ τον πολύπειρο αντίπαλό της να πάρει στα χέρια του τα ηνία.
Η μεγαλύτερη διαφορά υπέρ του Ολυμπιακού ήταν το +2 στην α’ περίοδο (14-12) και το +1 στο δεύτερο ημίχρονο (61-60 με τα απανωτά καλάθια του Μιλουτίνοβ).
Η αλήθεια του αγώνα κρύβεται όχι τόσο στη συγκομιδή των αστέρων των δύο ομάδων, όσο στη συνεισφορά εκείνων που κατέφταναν από τον πάγκο για να παραλάβουν τη σκυτάλη.
Η ΑΕΚ πήρε 33 πόντους από τους έξι εφεδρικούς παίκτες της, οι οποίοι δεν άφηναν να φανεί το κενό όσων αποσύρονταν για να μαζέψουν ανάσες (ή για να πάρουν παυσίπονα, όπως στην περίπτωση του λαβωμένου Λαρεντζάκη).
Ο πάγκος του Ολυμπιακού, αντίθετα, ήταν κατοικημένος από φαντάσματα.
Ο Ρόμπερτς και ο Τόμπσον δεν έδωσαν το παραμικρό. Ο Ουίλτζερ πρόφτασε σε 1,5 λεπτό να κάνει ζημιά όχι στην ΑΕΚ, αλλά στη δική του ομάδα. Ο ΜακΛέιν χαμήλωσε τον ορίζοντα και επέτρεψε στην ΑΕΚ να ισορροπήσει τη μάχη των αιθέρων με μπροστάρηδες τους Μαυροειδή-Καββαδά.
Ο Στρέλνιεκς ήταν απειλητικός, αλλά αστόχησε σε 3 κρίσιμες βολές, ο ίδιος παίκτης που έχει ποσοστό καριέρας πάνω από 90% από τη γραμμή. Ο Παπαπέτρου βοήθησε στα κορ-α-κορ των τελευταίων λεπτών, αλλά σπατάλησε την πιο κρίσιμη επίθεση στο 82-84.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος δεν τολμούσε να αποσύρει ούτε τον εξαντλημένο Σπανούλη ούτε τον Πρίντεζη ούτε τον Παπανικολάου ούτε καλά καλά τον Μάντζαρη.
Και αν ο πρώτος έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του (με 20 πόντους και 9 ασίστ) στην προσπάθεια της ομάδας του, αν ο Μιλουτίνοβ κράτησε το φρούριο με τους 17 πόντους του. οι υπόλοιποι είχαν μόνο εκλάμψεις. Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να πάρει μεγάλο ματς χωρίς βοήθεια από τους Αμερικανούς του.
Ο Παπανικολάου έδειξε το «θέλω» του με τα 12 ριμπάουντ, αλλά έχασε πολλές μονομαχίες από τον ζεστό Μάνι Χάρις και δεν μπόρεσε να κερδίσει το καθοριστικό ενώπιος-ενωπίω, στη φάση που οριστικοποίησε τον θρίαμβο του «Δικεφάλου» στα 13’’.
Η ΑΕΚ είχε τέσσερις Αμερικανούς με διψήφιο αριθμό πόντων και έναν πέμπτο, τον βασικό πλέι-μέικερ Γκριν, που τελείωσε τον τελικό με γεμάτη στατιστική (6 π., 5 ρ., 7 ασ.) και δίχως λάθη, απέναντι σε μία άμυνα που έχει ζορίσει πολύ πιο έμπειρους και ποιοτικούς παίκτες.
Ο Ολυμπιακός δέχθηκε 15 πόντους παραπάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του, πότε από οργανωμένο μπάσκετ και πότε από την ειδίκευση παικτών όπως ο Χάρις στο ένας εναντίον ενός.
Το τρίποντο του Ντελρόι Τζέιμς στο 74-77 (μόλις το δεύτερο της ΑΕΚ μετά το αρχικό 4/4) ήταν το πιο βαρύ σουτ του αγώνα, ενώ ο Γκριν θα πρέπει να θεωρηθεί αφανής ήρωας του τελικού.
Η κατάκτηση του Κυπέλλου δικαιώνει πολλούς ανθρώπους που εργάζονται για την ΑΕΚ, με πρώτο τον πρόεδρο Μάκη Αγγελόπουλο, ο οποίος μεγαλώνει μαθαίνοντας και μαθαίνει μεγαλώνοντας.
Το επόμενο βήμα θα είναι να διδαχθεί το κοινό της ομάδας να αγαπάει το μπάσκετ και να στέκεται δίπλα στην ομάδα ακόμα και όταν το κλήμα στραβώνει.
Οι κακές συνήθειες των οπαδών έδιωξαν κάποτε την καλοπροαίρετη διοίκηση του Γιάννη Φιλίππου και δρομολόγησαν ένα πισωγύρισμα επικών διαστάσεων.
Η ΚΑΕ ΑΕΚ μελετάει εμβριθώς εδώ και έναν χρόνο τη μετοίκηση στα ρημαγμένα, αλλά πιο ζεστά ένεκα μικρότερης χωρητικότητας, γήπεδα του τένις στο ΟΑΚΑ (όπου θα πρέπει να τοποθετηθεί μπαλόνι), ενώ έχει μπροστά της την πρόκληση μίας διάκρισης εκτός συνόρων, σε διοργάνωση που δεν είναι δα λάκκος άγριων λεόντων.
Για την ομάδα που χάρισε στην Ελλάδα το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο, το 2018 μπορεί να γίνει εφαλτήριο για ένα νέο ξεκίνημα. Εφ’ όσον το πραγματοποιήσει, θα προσφέρει -ξανά- υπηρεσίες στο ίδιο το μπάσκετ.
Πηγή: Gazzetta
