Έπρεπε να περάσουν περισσότερες από τρεις δεκαετίες για να τα καταφέρει ξανά ο Όμιλος. Και τότε μάλιστα, το μακρινό 1990, όπως και τώρα, αντίπαλος θα είναι ο Ολυμπιακός. Επρόκειτο δε για τον δεύτερο τελικό του μέσα σε μία τριετία. Σημαδιακό ή όχι, κι εκείνος ο τελικός είχε διεξαχθεί στις 17 Μαΐου, όπως ο φετινός! Θα είναι άραγε πιο τυχερός αυτή τη φορά για τους Κρητικούς, αφού τότε είχαν ηττηθεί με 4-2 στο ΟΑΚΑ; Θα το μάθουμε σε περίπου 1,5 μήνα.
Η ιστορία ωστόσο ήδη έγραψε και ο ΟΦΗ θα διεκδικήσει το δεύτερο τρόπαιο της ιστορίας του και πρώτο μετά από 38 χρόνια και το Κύπελλο του 1987 κόντρα στον Ηρακλή, στα πέναλτι.
Επρόκειτο για τον σπουδαίο ΟΦΗ του Ευγένιου Γκέραρντ, η εικόνα του οποίου δέσποζε χθες στο πέταλο των οργανωμένων, στο εντυπωσιακό πανό που ανήρτησαν οι φίλοι της κρητικής ομάδας, με την κούπα του ’87. Πολύ μεγάλος αριθμός του κόσμου που χθες βγήκε στους δρόμους του Ηρακλείου για να πανηγυρίσει, ήταν ακόμη αγέννητοι τότε.
Κι αν οι χιλιάδες φίλοι του ΟΦΗ σήκωσαν… στο πόδι ολόκληρη την πόλη, ένας από τους βασικούς υπευθύνους ακούει στο όνομα Μάρκο Μπάκιτς.
Ο Μαυροβούνιος παικταράς που είδε την καριέρα του να περνάει από διάφορες διακυμάνσεις, πριν η μοίρα τον φέρει στο Ηράκλειο τον Γενάρη του 2023. Μόλις στα 19 του χρόνια ανάγκαζε την Τορίνο να βγάλει από τα ταμεία της 3 εκατ. ευρώ για να τον κάνει δικό της. Δύσκολο το πρώτο διάστημα στον ιταλικό Βορρά, ο δρόμος μόνο με ροδοπέταλα δεν ήταν στρωμένος. Αρκέστηκε σε μία συμμετοχή όλη κι όλη στην πρώτη ομάδα, έχοντας περάσει το μεγαλύτερο διάστημα μεταξύ πάγκου και εξέδρας, ενώ ταλαιπωρήθηκε κι από έναν τραυματισμό.
Κάπως έτσι η Γκρανάτα, μη δείχνοντας υπομονή στο πρότζεκτ “Μπάκιτς”, θέλησε να βγάλει κάποια χρήματα που είχε δαπανήσει, και το επόμενο καλοκαίρι τον πούλησε στη Φιορεντίνα για 2,5 εκατ. ευρώ. Με τους “βιόλα” θα έγραφε 10 συμμετοχές στην πρώτη χρονιά του, οι έξι μάλιστα στο Γιουρόπα Λιγκ, μόλις στα 20 χρόνια του. Στη Φλωρεντία θα έμενε για τρία χρόνια, με τους τραυματισμούς ωστόσο να μην τον αφήνουν να ξεδιπλώσει το ταλέντο και τις αρετές του. Εκεί ωστόσο θα γνώριζε και τον Νταβίντε Αστόρι, ο θάνατος του οποίου τον συγκλόνισε πριν από επτά χρόνια.
Παρεμβλήθηκαν οι δανεισμοί στην Σπέτσια και την Μπελενένσες, πριν η Μπράγκα πειστεί από την παρουσία του στο πορτογαλικό πρωτάθλημα και δώσει 900.000 ευρώ για να τον κάνει δικό της το καλοκαίρι του ’16. Κι εκεί όμως δεν θα μακροημέρευε. Δόθηκε γρήγορα δανεικός στην ισπανικό Αλκορκόν, ξανά μετά στην Μπελένσες κι έπειτα στη βελγική Μουσκρόν, που αγόρασε τα δικαιώματά του πριν 5,5 χρόνια. Στο Βέλγιο θα έμενε για μία τριετία πριν αποφασίσει να πάρει τον δρόμο του επαναπατρισμού το 2022, ως ελεύθερος στην ομάδα της Ποντογκόριτσα.
Κι όμως, η ποδοσφαιρική του μοίρα, τού επιφύλασσε κι άλλες σπουδαίες στιγμές που έμελλε όμως να τις ζήσει περίπου 1200 χλμ. μακριά. Ο ΟΦΗ τον έφερε στο Ηράκλειο τον Γενάρη του ’23, με τη “στάμπα” ενός παίκτη που κουβαλούσε σπουδαίο βιογραφικό, αλλά και αρκετούς τραυματισμούς. Σε ηλικία όμως άκρως παραγωγική ακόμα (στα 29 του), που είχε πράγματα να δώσει. Και το έκανε… Μην ξεχνάμε άλλωστε πως παραμένει ενεργότατο μέλος της εθνικής του ομάδας, δίπλα σε παικταράδες όπως ο Στέφαν Γιόβετιτς.
Το απόγευμα της Τετάρτης, ο Στέφαν Μπάκιτς έβαλε φαρδιά-πλατιά τη σφραγίδα του στην πρόκριση του ΟΦΗ στον τελικό. Δεν φοβήθηκε να φορέσει τα γάντια του Χριστογεώργου. Ούτε όταν είδε τον Άλβαρες να στήνει την μπάλα ελάχιστα έξω από τη μεγάλη περιοχή, σε θέση… πέναλτι για έναν καλό εκτελεστή. Με ψυχραιμία έκανε τη σπουδαιότερη απόκρουση της δεκαετίας για τους Κρητικούς με μία… μανσέτα, κράτησε το 1-1 και το όνειρο έπαιρνε πια σάρκα και οστά για τον Όμιλο.
Το “Γεντί Κουλέ” στις φλόγες, το Ηράκλειο όρθιο για το καμάρι της Κρήτης. Με ανέλπιστο ήρωα έναν βιρτουόζο άσο που έγινε ο φύλακας-άγγελος μίας ολόκληρης πόλης….
Πηγή: Sdna
