Λίγες σκέψεις περί προπονητών…

Του Ζήση Αθανασιάδη

Επειδή υπάρχει δυστυχώς το συχνό φαινόμενο της αλλαγής προπονητών σαν τα πουκάμισα στην αγαπημένη μας ομάδας του Νομού Πιερίας μας, θεωρώ ότι πρέπει να σχολιάσω περί καλού έμπειρου προπονητή. Ποιος θα είναι στο μέλλον αυτό θα το κρίνεται σεις που θα με διαβάσετε αν έχετε την δέουσα υπομονή.

Ένας αποτελεσματικός καλός κι έμπειρος προπονητής είναι ένας άνθρωπος που καταφέρνει να μεταδώσει τις γνώσεις του, στους ποδοσφαιριστές με τους οποίους δουλεύει και ο οποίος καταφέρνει σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα περίπου 2-3 χρόνων, σε συγκεκριμένο προπονητικό πλαίσιο να βελτιώσει την απόδοσή τους.

Βασικό σημείο θα ήθελα να επισημάνω είναι ότι δεν εγκαταλείπει την ομάδα, έστω και με οικονομικό πρόβλημα αρκεί βέβαια εντός χρονικού διαστήματος περίπου ενός εξαμήνου, να επιλυθεί το οικονομικό πρόβλημα μέσω διοίκησης έστω κα με αλλαγή διοίκησης.

Η προπονητική λοιπόν είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτή τη διδακτική διαδικασία. Αφορά επίσης το να εμπνέει, να αποτελεί πρότυπο, να δημιουργεί υγιείς χαρακτήρες, που να διασκεδάζουν με την μπάλα στα πόδια τους. Επίσης ο καλός προπονητής γνωρίζει τα αδύνατα και δυνατά σημεία του και των ποδοσφαιριστών του και μπορεί να τα αξιολογεί ανάλογα με τις περιστάσεις.

Ο καλός έμπειρος προπονητής κάνει τα εξής παρακάτω με τους ποδοσφαιριστές του:

Δημιουργεί θετικό περιβάλλον, προωθεί τη δημιουργία θετικών σχέσεων μεταξύ των ποδοσφαιριστών, συνοχή της ομάδας με κοινούς στόχους, αξίες και κίνητρα, είναι ομολογουμένως πάρα πολύ σημαντικό αυτό σε μια ενωμένη ποδοσφαιρική ομάδα.
Αφήνει πρωτοβουλίες, βοηθά τον ποδοσφαιριστή να αυτονομηθεί, να νιώσει αυτοπεποίθηση, να μη φοβάται να παίρνει ρίσκο όταν χρειαστεί.
Λειτουργεί ως συνεργάτης και όχι ως αυθεντία, συζητά, παρατηρεί, συμβουλεύει, θέτει στόχους μαζί με τους ποδοσφαιριστές και δεν αποφασίζει εύκολα και ούτε διατάζει απλά.
Χτίζει ποιοτική σχέση, τους γνωρίζει καλά, τους ακούει, τους κατανοεί και τους υποστηρίζει πάντα.
Δομεί χαρακτήρα και διδάσκει εφόδια ζωής, τους εκπαιδεύει για τα διαφορετικά μαθήματα που μπορούν να μάθουν μέσω του υγιούς ποδοσφαίρου. Δομεί κοινωνικές και ψυχολογικές δεξιότητες. Χτίζει προσωπικότητα και όχι μόνο έναν ποδοσφαιριστή.
Παραμένει ψύχραιμος, δεν χάνει την ψυχραιμία του και δεν αφήνει το δικό του συναίσθημα να επηρεάσει την ομάδα. Διατηρεί θετική στάση ανεξαρτήτως της εξωτερικής κατάστασης.
Προσφέρει και διατηρεί κίνητρα, τονίζει τη σημασία του εσωτερικού κινήτρου της διασκέδασης και αγάπης για το ποδόσφαιρο.
Τον σέβεται, δεν φωνάζει, δεν κρίνει, δεν τον υποτιμά.
Τον επιβραβεύει για την κάθε προσπάθειά του.
Κατανοεί και διδάσκει ότι η νίκη δεν είναι το παν, αναγνωρίζει την αξία της συμμετοχής και της προσπάθειας και δέχεται την νίκη την ισοπαλία και την ήττα ευγενικά και χωρίς θυμό.
Προωθεί την υγεία του, ενδιαφέρεται εξίσου για τη σωματική και ψυχική υγεία του.
Διδάσκει το ευ αγωνίζεσθε, προωθεί τις αξίες του τίμιου παιχνιδιού.
Λειτουργεί ως θετικό πρότυπο, ως παράδειγμα προς μίμηση μέσω των λεγομένων του και των πράξεών του και των παρατηρήσεών του σε ξένα πρωταθλήματα μέσω βίντεο.
Είναι σημαντικό λοιπόν, ένας προπονητής να μην εστιάζει μόνο στο τεχνικό τακτικό κομμάτι της προπόνησης, αλλά και στο πνευματικό.
Να προπονεί και να εκπαιδεύει τους ποδοσφαιριστές σε όλα τα επίπεδα που εμπλέκονται και επηρεάζουν την απόδοση, αλλά και την γενικότερη ευεξία και εξέλιξη ενός ποδοσφαιριστή και μέσα σε όλα αυτά, καλείται να ελέγχει και να αξιολογεί τον εαυτό του συνεχώς προκειμένου να είναι πρότυπο για τους ποδοσφαιριστές του και όχι μόνο μέσα και έξω από το γήπεδο.
Επίσης να είναι ο ίδιος το κουμάντο και η διοίκηση να τον αφήνει να παίρνει τις αναγκαίες απαραίτητες αποφάσεις χωρίς να θίξει κανέναν.