Του Βασίλη Σκουντή
Χθες έφυγε από τη ζωή ο Πάπας Φραγκίσκος και σήμερα τον ακολούθησε κάποιος που δεν ήταν μόνο Ποντίφικας, αλλά και Πατριάρχης!
Όχι βεβαίως της χριστιανοσύνης, αλλά της μπασκετοσύνης και δη της (μπασκετικής) δικαιοσύνης!
Ο Κώστας Δήμου ξαναφόρεσε τη γκρι στολή του, πήρε τη σφυρίχτρα του και τράβηξε για εκεί ψηλά, σκορπίζοντας τη θλίψη και το πένθος στους παροικούντες την μπασκετική Ιερουσαλήμ, απανταχού της γης…
Στο μεταξύ υπάρχει μια σύμπτωση στα δυο θανατικά καθόσον ο Πάπας και ο “Δημάκιας”, όπως τον αποκαλούσαν οι παλιοί συνάδελφοι του, ξεψύχησαν σχεδόν ταυτόχρονα, αλλά είχαν γεννηθεί κιόλας τις ίδιες μέρες: στις 17 Δεκεμβρίου του 1936 ο επικεφαλής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και στις 26 Δεκεμβρίου του 1936 ο επί σειρά ετών εμβληματικός ηγέτης της ελληνικής διαιτησίας.
Συγνώμη για την αμέλεια, κύριε Κώστα…
Ανατρίχιασα στο άκουσμα της θλιβερής είδησης την οποία μού μετέφερε ο Γιάννης Ράλλης: ανατρίχιασα για κάμποσους λόγους, ένας εκ των οποίων έχει να κάνει με την αμέλεια μου…
Εδώ και έναν χρόνο όλο σκεπτόμουν να τον καλέσω στο “Pick N’ Roll” της Cosmote TV κι ενώ μιλούσαμε συχνά είτε στο τηλέφωνο, είτε από το Facebook και του είχα εκμυστηρευθεί την επιθυμία μου, αυτή δεν έμελλε να πάρει ποτέ σάρκα και οστά…
Ο κύριος Δήμου ήταν ο… Ρήγας!
Θα με καταδιώκει αυτό το λάθος, όπως κι άλλο ένα που συνέβη στις 2 Ιουνίου του 1979 στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο…
Εκεί τότε διεξαγόταν ο 5ος τελικός του Κυπέλλου Ελλάδος ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό, τον οποίο διαιτήτευσαν ο Κώστας Ρήγας και ο αείμνηστος Μάρκος Αλιφραγκής, κολλητός φίλος και κουμπάρος με τον Δήμου.
Ήμουν 16 χρονών και αρκετή ώρα πριν από το τζάμπολ πλησίασα με συστολή τον Ρήγα και του είπα “Καλησπέρα κύριε Δήμου”!
Τότε ο “Ραβίνος της διαιτησίας”, όπως τον αποκαλούσε ο συχωρεμένος ο Φίλιππας Συρίγος, έβαλε τα γέλια και μου απάντησε με αυτοσαρκαστικό ύφος…
“Ευχαριστώ νεαρέ για το κομπλιμέντο. Έχω να φάω πολλά ψωμιά ακόμα για να γίνω σαν τον Δήμου”!
Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα ψωμιά ο Ρήγας τα καταβρόχθισε κι έγινε όχι μόνο σαν τον Δήμου, αλλά κι ακόμη καλύτερος, σε μια εποχή στην οποία οι διαιτητές είχαν περισσότερες ευκαιρίες συμμετοχής στις μεγάλες διοργάνωσης, αναγνωρισιμότητας και ανέλιξης.
Οι πιονιέροι, ο Πειραϊκός και ο Βασιλακόπουλος
Ασφαλώς ο Δήμου δεν υπήρξε ο πρώτος διαιτητής στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ: προηγήθηκαν αρκετοί ομόλογοι του, (Συμεών Μαυροσκούφης, Αντώνης Σκυλογιάννης, Δημήτρης Καλλίτσης) που άνοιξαν τον δρόμο στους επιγόνους τους, οι οποίοι από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 σφύριζαν πλέον και στα ματς των Κυπέλλων Ευρώπης, χώρια οι διοργανώσεις των Εθνικών ομάδων (Ολυμπιακοί Αγώνες, Παγκόσμια Πρωταθλήματα, Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα).
Σε αυτή τη μεταβατική εποχή έπεσε ο Δήμου ο οποίος είχε παίξει μπάσκετ στον Πειραϊκό, με συμπαίκτη τον μετέπειτα ισχυρό άνδρα του ελληνικού μπάσκετ Γιώργο Βασιλακόπουλο, τον οποίο έπεισε ο ίδιος-όπως είχε πει-να παίξει μπάσκετ, όταν τον συνάντησε τυχαία σε έναν δρόμο του Πειραιά.
Αργότερα βεβαίως –και παρά το γεγονός ότι ο Δήμου πάντοτε αναγνώριζε τη συμβολή του Βασιλακόπουλου στην ανάπτυξη του ελληνικού μπάσκετ- οι δυο τους βρέθηκαν αντιμέτωποι και σε διαφορετικές (αθλητικές και πολιτικές) παρατάξεις…
Οι εκλογές, ο Δουράμπεης και το EuroBasket του ‘87
Μάλιστα ο Δήμου ο οποίος παράλληλα με τη διαιτησία εργαζόταν ως διευθυντής σε κατάστημα της Εμπορικής Τράπεζας, είχε τεθεί επικεφαλής αντιπολιτευτικού συνδυασμού στις περιβόητες και επεισοδιακές εκλογές της Θεσσαλονίκης στα μέσα της δεκαετίας του ’80.
Παρ’ όλα αυτά ο Δήμου ήταν παρών σε εκείνο το ιστορικό γεύμα τον Μάιο του 1984 στο εστιατόριο του Δουράμπεη όπου ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς και ο… ψιλομεθυσμένος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ζώνης της FIBA, Μάριαν Κοζλόφσκι είδαν απέναντι τους το ανεγειρόμενο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, θαμπώθηκαν από το κάλλος σου, έταξαν στον Γιώργο Βασιλακόπουλο το EuroBasket του 1987 και όλα τα υπόλοιπα είναι Ιστορία!
Παράλληλα ο Δήμου βάσταγε τα ηνία της Ομοσπονδίας Διαιτητών Καλαθοσφαίρισης Ελλάδος, την οποία ίδρυσε το 1979, βρισκόταν στον προεδρικό θώκο της επί μια εικοσαετία και τη θεωρούσε δεύτερο παιδί του.
Ο Κόκκαλης, ο Ιβκοβιτς και η κόκκινη χυλόπιτα
Γέννημα θρέμμα Πειραιώτης (από τον όρμο του Λουβιάρη, το Σκαφάκι της Πειραϊκής) ο Δήμου δεν έκρυψε ποτέ τη συμπάθεια του προς τον Ολυμπιακό, μάλιστα θρυλείται ότι το 1996 επηρέασε τον Σωκράτη Κόκκαλη στην απόφαση του να βάλει τέλος στη συνεργασία του με τον Γιάννη Ιωαννίδη και να αναθέσει την τεχνική ηγεσία στον Ντούσαν Ιβκοβιτς.
Σε πείσμα των δεδομένων καλών σχέσεων, ωστόσο, ο Ολυμπιακός δεν τον υποστήριξε όταν ο παλαίμαχος διαιτητής εκδήλωσε το ενδιαφέρον του να διεκδικήσει την προεδρία της τότε ΕΣΑΚ (και μετέπειτα ΕΣΑΚΕ).
Ακριβώς την ίδια εποχή ο εκλιπών είχε έρθει σε σφοδρή αντιπαράθεση με τον Παναθηναϊκό και δη με τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ο οποίος υποστήριζε ότι οι Πράσινοι αδικούνταν και έριξε την ευθύνη στον τότε πρόεδρο της ΟΔΚΕ.
Ο Μάλκοβιτς και ο… “Κουφός Μπετόβεν”!
Στην κορύφωση αυτής της δημόσιας αντιπαράθεσης ο Σέρβος προπονητής είχε προβεί στην εξής δήλωση:
“Ο Κώστας Δήμου που βγαίνει και με κατηγορεί για τις δηλώσεις μου σχετικά με τη διαιτησία, είναι ένας μικρός Μπετόβεν, ο οποίος διευθύνει την ορχήστρα των διαιτητών, αλλά όπως ο μεγάλος μουσουργός, έτσι κι αυτός είναι κουφός και δεν ακούει τα φαλτσοσφυρίγματά τους”!
Δέκα χρόνια νωρίτερα είχε συμβάλει στη δημιουργία των απαραίτητων σχέσεων του Άρη που τότε προσπαθούσε να χωθεί στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ με τη FIΒΑ…
Εκείνη την εποχή οι απόμαχοι διαιτητές αξιοποιούσαν τις γνωριμίες τους με το διεθνές κονκλάβιο το μπάσκετ, άλλωστε έπειτα από μια τόσο μεγάλη καριέρα ο Δήμου νομιμοποιούνταν να έχει απ’ ευθείας σύνδεση με τον Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς…
Η Βουλιαγμένη και ο λευκός καπνός
Μέλος του Hall Of Fame της FIBA από το 2010, ωραίος τύπος, φίλος με τον Φέρεντς Πούσκας, τον Μπομπ Κούζι και τον Μπομπ Πετίτ (αμφότεροι πρωταθλητές του ΝΒΑ), bon viveur και γενναιόδωρος στα αισθήματα του, ο Δήμου βρισκόταν αποτραβηγμένος τα τελευταία χρόνια στο σπίτι του στη Βουλιαγμένη, όπου συχνά καλούσε τους φίλους του από το μπάσκετ για να τους κάνει το τραπέζι, να κουβεντιάσουν περί ανέμων και υδάτων και να θυμηθούν τα παλιά…
Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε κινητικά προβλήματα, αλλά δεν έπαψε ποτέ να ασχολείται με το μπάσκετ και να σχολιάζει τα δρώμενα (κυρίως αυτά που αφορούσαν τη διαιτησία) στο Facebook.
Ο Κώστας Δήμου έφυγε από τη ζωή λίγες ώρες μετά τον συνομήλικο του Πάπα Φραγκίσκο…
Στη θρησκευτική Παποσύνη, κάθε φορά που φεύγει από τη ζωή ένας Ποντίφικας μαζεύεται το κονκλάβιο των Καρδιναλίων στην Καπέλα Σιστίνα για να αναγορεύσει τον διάδοχο του και εφόσον βγει ο λευκός καπνός, τότε αναγγέλλεται με ζητωκραυγές το “Habemus Papam”.
Στην μπασκετική Παποσύνη τα πράγματα είναι πιο απλά και λιγότερο γραφειοκρατικά, γι αυτό κιόλας κάποιο σχολιαρόπαιδο μπορεί να μπερδέψει τον Ρήγα με τον Δήμου!
Πηγή: Sport24
