Κόντρα σε μία Ολλανδία, φτωχή πλέον από ταλέντο, στο Αϊντχόβεν που τα πάντα τα φωτίζει το όνομα Philips

Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου

Περπατώντας στο κέντρο του Αϊντχόβεν, συνειδητοποίησα ότι από την πρώτη φορά που ήρθα σε αυτήν την πόλη, στον ημιτελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης το 1988, όταν η PSV απέκλεισε στα εκτός έδρας γκολ την Ρεάλ Μαδρίτης, πέρασαν 35 χρόνια αλλά ένα πράγμα δεν αλλάζει στο Markt: το άγαλμα του Φριτς Φίλιπς, του αναμορφωτή, όχι μόνο της ομάδας, αλλά και ολόκληρης της πόλης! Απλά στην αρχή έγραφε μόνο το όνομά του και το 1999 προστέθηκε πως είχε ψηφιστεί ως ο επιχειρηματίας του αιώνα, ενώ μετά τον θάνατο του το 2005, όταν είχε συμπληρώσει τα 100 του χρόνια, αναγράφονται οι ημερομηνίες! Και σε όλη την πόλη βλέπεις παντού το Philips…

Η Εθνική μας ομάδα έχει φτάσει από χτες (06/09) στο Αϊντχόβεν και απόψε (07/09, 21:45) παίζει με την Εθνική Ολλανδίας, σε ένα παιχνίδι που μπορεί να αποδειχτεί καταλυτικό για την πρόκριση. Η Ολλανδία δεν είναι στα καλύτερά της, ωστόσο έχω μάθει να μην υποτιμώ ποτέ μια τις πιο σημαντικές σχολές του παγκόσμιου ποδοσφαίρου! Ναι συμφωνώ πάρα πολύ, με όσους λένε πως υπάρχει ένδεια και στο ταλέντο και στην ποδοσφαιρική σκέψη σε αυτές τις σύγχρονες μορφές της εθνικής Ολλανδίας, ειδικά μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 και την τρίτη θέση που κατέκτησε η ομάδα στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Παίκτες χωρίς ξεκάθαρα προσόντα στο πώς αγωνίζονται, μπερδεμένες τακτικές και αστέρια που είτε έμειναν στάσιμα είτε δεν απέκτησαν ξεκάθαρο ρόλο σε αυτή την Εθνική ομάδα, που έπειτα από το 2014 να θυμίσω πως αποκλείστηκε και στο δρόμο για το Euro 2016 και για το Μουντιάλ του 2018.

Μέχρι τώρα υπάρχει μία νίκη μόνο για τους Ολλανδούς σε αυτήν την προκριματική φάση, στο παιχνίδι με το Γιβραλτάρ, ωστόσο αυτό εδώ το ματς στο Αϊντχόβεν είναι πολύ κομβικό. Αν πάρουμε έστω και την ισοπαλία θα έχουμε ένα μεγάλο αβαντάζ, αλλά ακόμα και αν τελικά ηττηθούμε πρέπει και η απόδοση μας να είναι καλή και να μην έρθει ήττα με παραπάνω από ένα γκολ, γιατί σε περίπτωση τελικής ισοβαθμίας, καλό είναι να θυμόμαστε πως δεν ισχύει η συνολική διαφορά τερμάτων, αλλά τα μεταξύ των ομάδων που ισοβάθμησαν ματς! Και κακά τα ψέματα, εάν παιχτεί η πρόκριση, θα είναι μεταξύ της Ολλανδίας και της Ελλάδας, οπότε πρέπει τα αποτελέσματά μας να μην υστερούν στα μεταξύ μας δύο παιχνίδια.

Η άμυνά μας θα έχει ένα ζήτημα σήμερα, αφού λείπουν τόσο ο τιμωρημένος Μαυροπάνος όσο και ο τραυματίας Μπάλντοκ. Ωστόσο η ομάδα έχει μάθει να παίζει με έναν τρόπο ποδοσφαίρου και οι παίκτες που θα τους αντικαταστήσουν μπορούν να κάνουν αντιστοίχως καλή δουλειά. Θα είναι πάρα πολύ σημαντικό να βγάλουμε το πρώτο διάστημα του παιχνιδιού αλώβητοι κι αν πηγαίνουμε και μέχρι το ημίχρονο έτσι, στην ισοπαλία δηλαδή, έχω την εντύπωση ότι το δεύτερο ημίχρονο μπορεί να μας δώσει την ευκαιρία ακόμα και να αιφνιδιάσουμε. Δεν παύει όμως, όσο και αν δεν υπάρχει το ταλέντο που ήταν παλαιότερα συνυφασμένο με την πορτοκαλί φανέλα, να πρέπει να αποδίδουμε τεράστιο σεβασμό σε ό,τι κουβαλάει η Εθνική Ολλανδίας.

Και κλείνω με δυο λόγια για το πιο διάσημο τέκνο της πόλης, τον Frederik Jacques Philips, που πέθανε σε ηλικία 100 ετών το 2005. Στις επιχειρήσεις αναφέρεται ως ο τέταρτος πρόεδρος του ολλανδικού γίγαντα ηλεκτρονικών Philips, της εταιρείας που ίδρυσαν ο πατέρας και ο θείος του, αλλά οι Ολλανδοί τον θυμούνται κυρίως για τις προσπάθειές του να σώσει την τοπική εβραϊκή κοινότητα από ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Έπεισε τους Γερμανούς ότι 382 Εβραίοι υπάλληλοι ήταν απολύτως απαραίτητοι για τις επιχειρήσεις του, μετατρέποντάς τον σε έναν Ολλανδό Σίντλερ για όσους έχετε δει την οσκαρική ταινία!

Στο στάδιο της ομάδας πάντα μια άδεια θέση υπάρχει όταν παίζει η PSV Αϊντχόβεν, η ομάδα που ο ίδιος γιγάντωσε! Όχι όμως στα επίσημα, γιατί ποτέ δεν παρακολουθούσε από εκεί τους αγώνες, αλλά στην εξέδρα μαζί με τους οπαδούς, κάτι που τον είχε κάνει εξαιρετικά δημοφιλή! Από το 1951 το άγαλμά του τοποθετήθηκε σε φυσικό μέγεθος στην κεντρική πλατεία της πόλης, την Markt και η τρέλα του με την ομάδα την απογείωσε στη δεκαετία του ‘70. Πρώτα πήρε το Κύπελλο UEFA το 1978 και δέκα χρόνια αργότερα, το 1988, υπό τις οδηγίες του Γκους Χίντινκ, πήρε το τρεμπλ το οποίο ολοκλήρωσε με την κατάκτηση του Κύπελλο Πρωταθλητριών στα πέναλτι απέναντι στην Μπενφίκα, στον τελικό της Στουτγκάρδης.