Του Θάνου Σαρρή
Ο χρόνος της στα 200 μέτρα πριν από περίπου έξι μήνες ήταν αρκετός για να τη στείλει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Ο αγώνας της Καταλίνα Κορό όμως πλέον είναι διαφορετικός.
Ο Γολγοθάς για την Καταλίνα Κορό
Φοιτήτρια Ιατρικής, δεύτερη στη χώρα της στα 200 και στα 400 μέτρα και πρωταθλήτρια στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2018. Η Καταλίνα Κορό μεγάλωσε στις Βαλεαρίδες Νήσους και έμαθε από μικρή να λατρεύει το νερό, να το κάνει δεύτερη φύση της. Ο υγρός στίβος έγινε η ζωή της. Η πισίνα στην Ίνκα, το νησάκι όπου γεννήθηκε, πλέον φέρει το όνομά της και ο αθλητισμός έδειχνε πως είναι το μέλλον της. Η αντίστροφη μέτρηση για το Τόκιο είχε ξεκινήσει. Όμως η καθημερινότητά της Καταλίνα έμελλε να αλλάξει βίαια στα 22 της χρόνια. Η Κορό χρειάστηκε να υποβληθεί σε δύο επεμβάσεις αφαίρεσης όγκου στον εγκέφαλο μέσα σε δύο χρόνια. Tα συμπτώματα ξεκίνησαν να εμφανίζονται τους πρώτους μήνες του 2018. Πρώτα, ήρθαν οι ζαλάδες. Μετά τα δευτερόλεπτα που όλα σκοτείνιαζαν κι έπειτα τα επιληπτικά επεισόδια. Οι εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε επιβεβαίωσαν τους φόβους των γιατρών.
Η ταλαντούχα κολυμβήτρια μπήκε στο χειρουργείο άμεσα, όμως οι νευροχειρουργοί Χαβιέρ και Γιον Ολάμπε (πατέρας και γιος) άφησαν ένα μικρό κομμάτι του όγκου στο κεφάλι, προκειμένου να μην δημιουργηθεί μη αναστρέψιμη ζημιά στον εγκέφαλο.Η πρόβλεψή τους ήταν ότι σε πέντε χρόνια θα χρειαστεί να την χειρουργήσουν ξανά. Τα πράγματα όμως εξελίχθηκαν διαφορετικά. Ο όγκος επανήλθε στα αρχικά του επίπεδα μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, με αποτέλεσμα τον Οκτώβριο του 2019 να ξαναμπεί στο χειρουργείο. «Μου είπαν ότι η αύξηση του όγκου που αναμενόταν να συμβεί σε πέντε χρόνια, έγινε σε έξι μήνες. Όλα έμοιαζαν να έχουν σπάσει. Όπως και την πρώτη φορά, είπα “προχωρήστε”, όμως αυτή τη φορά είχα χρόνο να προετοιμαστώ και να το σκεφτώ. Μου κόστισε πολύ. Ο Σεπτέμβριος ήταν ο χειρότερος μήνας της ζωής μου», έλεγε σε συνέντευξή της στο Periodico.
Η επιστροφή
Το άγχος ήταν τόσο μεγάλο όταν βγήκε από το χειρουργείο, που για δύο μέρες δεν τολμούσε να ρωτήσει τους γιατρούς για την έκβαση της επέμβασης. Της είχαν εξηγήσει όταν είχε βγει από την ανάνηψη πως είχαν αφαιρέσει το 99% του όγκου, όμως δεν το θυμόταν. Σταδιακά επανέκτησε τις δυνάμεις και τις εγκεφαλικές λειτουργίες. Τις πρώτες μέρες του Δεκεμβρίου το άγχος έφυγε και η επιστροφή στη ρουτίνα την βοήθησε πολύ να τα αφήσει όλα πίσω. Η πισίνα έγινε ξανά το δικό της καταφύγιο. Οι φίλοι, οι συναθλητές, η προπόνηση τον βοήθησαν να βρει και πάλι τον εαυτό της και σταδιακά να επιστρέψει στις υποχρεώσεις της και εκτός πισίνας. Ήξερε ότι το όνειρο των Ολύμπιακών Αγώνων που μετά την πρώτη θέση στους Μεσογειακούς Αγώνες και τον εξαιρετικό χρόνο στην Πανεπιστημιάδα της Νάπολης το 2018 είχε φουντώσει για τα καλά, πλέον είχε σβήσει. Όμως ήταν αποφασισμένη να παλέψει. «Κάποιες φορές βουτάω στο νερό και πηγαίνω στον πάτο της πισίνας. Από εκεί, βλέπω αυτούς που κολυμπούν. Όλα εκεί κάτω είναι τόσο ήσυχα. Προκαλούν ένα συναίσθημα απόλυτης ειρήνης», εξομολογούταν.
Την πρώτη φορά, οι γιατροί της είχαν πει πως θα χρειαστεί περίπου έναν χρόνο για να κολυμπήσει ξανά. Επέστρεψε στις πισίνες στους τέσσερις και μάλιστα «κατέβηκε» και σε αγώνες, κατακτώντας το χρυσό στους Μεσογειακούς. Τη δεύτερη φορά, χρειάστηκε μόλις έναν μήνα και μία μέρα. Επέστρεψε στο νερό όμως χωρίς στόχους προς το παρόν, μόνο και μόνο για να ξαναβρεί αυτό που την κρατά στον «αφρό», αυτό που της δίνει δύναμη και την βοήθησε όχι απλά να αφήσει πίσω τον ψυχολογικό αντίκτυπο των επεμβάσεων, αλλά και να επιστρέψει σταδιακά σε καλή σωματική κατάσταση .Η ρουτίνα της πριν τις επεμβάσεις κάλυπτε 70 χιλιόμετρα την εβδομάδα εντατικής προπόνησης. Πλέον, το όριο είναι τα πενήντα. Με διπλές προπονήσεις, λιγότερη ένταση, αλλά τεράστια όρεξη. «Μίλησα με τον φυσικοθεραπευτή για το πως θα πετύχω ξανά την εναρμόνιση των μυϊκών ινών με το νευρικό σύστημα», έλεγε στην αρχή, γεμάτη αισιοδοξία. Η επιστροφή στο χειρουργείο την γέμισε άγχος και φόβος. Ο αθλητισμός την βοήθησε να τον ξεπεράσει. Kαι να ξαναβρεί τον εαυτό της, καθώς μέσω της ηρεμίας που της αίσθησης κανονικότητας που της έδωσε η επιστροφή στις προπονήσεις, επανήλθε και στις σπουδές της.
Η δύναμη του αθλητισμού
«Οι κρίσεις άγχους, οι νύχτες χωρίς ύπνο και οι ολόκληρες ημέρες που πέρασα κλαίγοντας θα περάσουν. Και η ζωή θα με διδάξει να εκτιμώ περισσότερο όσα έχω τριγύρω μου», έγραψε στο Instagram πριν περάσει για δεύτερη φορά την πόρτα του χειρουργείου, προκαλώντας ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης στα Social Media. «Όταν νίκησα τους Μεσογειακούς Αγώνες, πολλοί άνθρωποι μου έγραψαν και μου είπαν ότι η ιστορία μου τους βοήθησε. Και έτσι θεώρησα κι αυτή τη φορά ότι αν μπορώ να βοηθήσω γράφοντας ότι πέρασα κάποιες δύσκολες στιγμές και αυτό είναι φυσιολογικό, θα το κάνω πάλι», εξήγησε στη συνέχεια. Λίγους μήνες μετά υπογράμμισε: «Δεν θέλω να προκαλέσω τη λύπηση κανενός. Το μόνο που θέλω είναι να βοηθήσω στην αποδοχή, τα πράγματα μερικές φορές έρχονται με αυτόν τον τρόπο».
O Άλεξ Λόπεθ, προπονητής της στην ομάδα της Σαμπατέλ και συμπαραστάτης της από την πρώτη στιγμή που ανακάλυψε το πρόβλημά της, τόνισε: «Το σημαντικό είναι ότι ανακάμπτει, όμως λόγω του τρόπου ζωής της δεν μπορείς να υποτιμήσεις το ρόλο της κολύμβησης. Της αρέσει να ανταγωνίζεται και κάθε μέρα ζητά περισσότερο». «Πριν την δεύτερη επέμβαση, το Τόκιο ήταν ο στόχος μου. Όμως τώρα πηγαίνω μέρα με την ημέρα. Απολαμβάνω την κολύμβηση περισσότερο. Κάνω περισσότερα από ό,τι πριν την επέμβαση. Είναι αλήθεια πως το Ολυμπιακό μου όνειρο έσπασε, όμως δεν με έκαναν να κλάψω οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Έκλαψα γιατί έχασα τη ρουτίνα μου, το να είμαι με τους συναθλητές μου, να πηγαίνω στο Πανεπιστήμιο», πρόσθετε η ίδια. Το κολύμπι την βοήθησε να τα αφήσει όλα πίσω και ενώ ο στόχος της ήταν να επιστρέψει τον Απρίλιο, ήταν έτοιμη για το Καταλανικό Όπεν τον Ιανουάριο. Χωρίς άγχος, χωρίς αναζήτηση χορηγών. Μόνο για να είναι σε θέση να πει ότι επέστρεψε. «Η πιο δύσκολη περίοδος ενός τραυματισμού είναι να τον αφήσεις πίσω.Το να ξαναβρείς τον εαυτό σου και την καλύτερη εκδοχή του είναι πολύ σύνθετο», αναφέρει στο τελευταίο μήνυμά της στα Social Media. Ο δικός της αγώνας έδωσε έμπνευση σε χιλιάδες κόσμου, καθώς η ιστορία της ταξίδεψε σε όλη την Ισπανία. Κι είναι ένας από τους λόγους που την κάνουν να χαμογελά ξανά.
Πηγή: Το Κουτί της Πανδώρας
