Του Βασίλη Σκουντή
Ελλάς – Γαλλία σε ημιτελικό EuroBasket; Πες αλήθεια!
Αλλά την πω, δεν την πω, η αλήθεια είναι ότι αυτό το ζευγάρι, όπου, οπότε, όπου, με όποιους και για οτιδήποτε κι αν προκύπτει, πάντα θα προκαλεί μια ανατριχίλα, που θα μας διαπερνάει σύγκορμους!
Μένει, λοιπόν, να φανεί εάν απόψε στη Γκντίνια ο Νίκος Πλώτας και ο Γιάννης Καρακώστας θα υποκύψουν κι ελόγου τους στον πειρασμό από τον οποίο εμφορούμαι κι εγώ βάζοντας τις πενιές σε αυτό το κείμενο…
Το αντριλίκι του 2024 και οι… πάνες του 2005
H ιστορία βεβαίως είναι γνωστή: τόσο γνωστή, ώστε να την ξέρουν ακόμη και τα μωρά!
Στις 24 Σεπτεμβρίου του 2005, λοιπόν, η Εθνική ανδρών με μια επική ανατροπή (η οποία εκείνη την εποχή άρχιζε να αποτυπώνεται για τα καλά στο ελληνικό μπασκετικό DNA και να καθίσταται θυρεός μιας ολόκληρης γενιάς) έριχνε στο κανναβάτσο τη Γαλλία με 67-66 και προκρινόταν εν χορδαίς και οργάνω στον τελικό του Eurobasket…
Επίτηδες αναφέρθηκα προηγουμένως σε μωρά διότι εκείνη την εποχή ο Καρακώστας, ο Πλώτας και οι υπόλοιποι σύντροφοι τους στην ελληνική (α λα ποδοσφαιρική Ισπανία του Λουίς Ντε λα Φουέντε) cuadrilla του Κώστα Παπαδόπουλου φορούσαν ακόμη πάνες!
Ο Ζήσης ο Διαμαντίδης και το Βαλ’ το αγόρι μου
Τα μισά παιδιά της Εθνικής νέων γεννήθηκαν το 2004 και τα άλλα μισά το 2005: όλα πάντως είχαν βγει από τις κοιλιές των μανάδων τους προτού πασάρει την μπάλα ο Νίκος Ζήσης στον Δημήτρη Διαμαντίδη και προτού κάνει την προσευχή του εκείνος ο ευλογημένος από τον Θεό δημοσιογράφος που μετέδιδε τον αγώνα στην τηλεόραση…
“Βάλ’ το αγόρι μου” και το ‘βαλε ο μπαγάσας!
Δεν ξέρω εάν ο ο Πλώτας και ο Καρακώστας που παίζουν στις ίδιες θέσεις και έχουν δει έστω και κατόπιν εορτής αμέτρητες φορές αυτή τη φάση ονειρεύονται να την κοπιάρουν, ένα τέτοιο remake θα ήταν όντως συγκλονιστικό…
Ας προκύψει όμως η νίκη και δεν θα τα χαλάσουμε μπάρε μου στον τρόπο!
Το remake της Ρόδου
Α, για να μην το ξεχάσω: πριν από τον αποψινό ημιτελικό οι δυο ομάδες είχαν αναμετρηθεί και στην πρώτη φάση της διοργάνωσης, όπως είχε συμβεί και στο EuroBasket ανδρών του 2005, απλώς τότε στο Βελιγράδι η Εθνική είχε νικήσει τους πουρκουάδες (όπως τους αποκαλούσε ο συχωρεμένος ο Γιάννης Ιωαννίδης) με 64-50, ενώ τις προάλλες η Εθνική νέων ηττήθηκε με 68-62.
Η Ιστορία με τα δυο μεταξύ μας ματς στην ίδια διοργάνωση επαναλήφθηκε και στο EuroBasket νέων του 2009 στη Ρόδο, όπου προηγήθηκε η ήττα μας στη φάση των ομίλων με 81-71 και ακολούθησε στις 26 Ιουλίου η νίκη στον τελικό με 90-85 (Παπανικολάου 15, Γιαννόπουλος 14, Μπόγρης 14, Σλούκας 14, Κασελάκης 11, Γιάνκοβιτς 10, Παππάς 10/ Τζάκσον 32, Ντιό 21, Σεραφέν 10, Ερτέλ 9), με την ταξιαρχία του Κώστα Μίσσα να ανεβαίνει στο θρόνο.
Η γαλλική ρεβάνς στο Ζαντάρ
Την επόμενη χρονιά, στις 18 Ιουλίου του 2010, οι δυο ομάδες αναμετρήθηκαν ξανά στον τελικό της ίδιας διοργάνωσης στο Ζαντάρ, όπου οι Μπλε πήραν το αίμα τους πίσω επικρατώντας με 73-62 (Αλμπισί 20, Λακόμπ 14/Παππάς 22, Μάντζαρης 12, Παπανικολάου 10).
Σε επίπεδο νέων το ελληνογαλλικό νταλαβέρι που σε ό,τι αφορά το μπάσκετ κινείται αντιθέτως με το συνομολογημένο από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Βαλερί Ζισκάρ Ν’ Εστέν “Ελλάς-Γαλλία-συμμαχία”) συμπληρώνει εφέτος τριάντα χρόνια με σκορ 14-13 υπέρ ημών σε 27 ματς και ο αποψινός ημιτελικός είναι ο δεύτερος ανάμεσα στις δυο ομάδες.
Τα όργια του Ζήση στο Βίλνιους
Για τον πρώτο που εκτυλίχθηκε στις 3 Αυγούστου του 2002 στο Βίλνιους θα μπορούσε να ομιλεί με τις ώρες ο Νίκος Ζήσης, ο οποίος ούτως ή άλλως εκείνο το βράδυ υπήρξε πολύ φλύαρος!
Ο νυν τζένεραλ μάνατζερ της Εθνικής ανδρών είχε οργιάσει σκοράροντας 33 πόντους στον ημιτελικό εκείνου του EuroBasket στον οποίο η ελληνική ομάδων των νέων (με προπονητή τον Νίκο Κεραμέα) επιβλήθηκε με 79-70 ενώ την επόμενη ημέρα νίκησε και την Ισπανία με 77-73 και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Πίσω από τον Ζήση σε αυτόν τον ημιτελικό στοιχήθηκαν ο Βασίλης Σπανούλης με 17 πόντους και ο Κώστας Καϊμακόγλου με 13, ενώ η Γαλλία από την οποία απουσίαζε ο Τόνι Πάρκερ είχε μεταξύ άλλων στο ρόστερ της τον Μπορίς Ντιαό, τον Ρόνι Τιριάφ και τον Μικαέλ Πιετρούς.
Ο ίδιος θυμάται εκείνη τη μονομαχία, κάνοντας παράλληλα μια αναδρομή σε αυτό που είχε ζήσει δύο χρόνια νωρίτερα (στο Ζαντάρ).
“Όπως ανέκαθεν συνέβαινε με τους Γάλλους, υπερτερούσαν σε αθλητικότητα και ταχύτητα, αλλά είχαμε τεράστια εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και πολύ μεγάλη πίστη ότι με το δικό μας στιλ και μπάσκετ, μπορούσαμε να τους νικήσουμε. Όπως κι έγινε…
Δεν είχαν τον Πάρκερ τότε, αλλά είχαν παίκτες που έγραψαν ιστορία στο μπάσκετ, όπως ο Ντιό. Τους ματσάραμε όμως το physicality και όσο περνούσε η ώρα, χτίζαμε την αυτοπεποίθησή μας. Έτσι τους νικήσαμε.
Η απόδειξη της προόδου μας είναι ότι δύο χρόνια πριν, παίξαμε μαζί τους και χάσαμε δύο φορές με πολύ μεγάλες διαφορές (σ.σ.: 39-68, 57-71). Το ίδιο νομίζω μπορούν να κάνουν και σήμερα τα παιδιά της Εθνικής“.
Οι 38 από τους 71 πόντους και ο… μικρός Γκάλης!
Εκείνη την εποχή ο Σαλονικιός γκαρντ δεν είχε μεταλλαχθεί και παρέμενε ακόμη ένας δεινός σκόρερ ολκής, σαν να λέμε ένας μικρός… Νίκος Γκάλης!
Ως γνωστόν ρέπω προς την υπερβολή και στο κάτω κάτω της γραφής ο Ζήσης δεν έχει βάλει σαραντάρες και πενηντάρες, ωστόσο μοστράρει ένα άλλο μοναδικό, έστω και ανεπιθύμητο ρεκόρ: πριν από 25 χρόνια στην πιο παραγωγική από τις 273 συμμετοχές του με όλη τη γκάμα των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων, σκόραρε το 53.5% των πόντων της Εθνικής!
Τούτο μάλιστα συνέβη σαν σήμερα!
Το “box–and–one” και ο Ιβκοβιτς
Στις 20 Ιουλίου του 1999 στον αγώνα της πρώτης φάσης του EuroBasket παίδων στο Τσέλιε της Σλοβενίας με τη Γιουγκοσλαβία (71-75) σκόραρε 38 πόντους και συν τοις άλλοις ανάγκασε τον Πέταρ Ρόντιτς να κατεβάσει από το ράφι τη σύνθετη άμυνα “box-and- one” για να τον αναχαιτίσει!
Όταν οι “Πλάβι” επέστρεψαν στο Βελιγράδι ως πρωταθλητές (νικώντας στον τελικό την Ελλάδα με 59-48) ο Ρόντιτς είπε τα καθέκαστα στον συχωρεμένο τον Ντούσαν Ιβκοβιτς, ο οποίος μετά από μερικούς μήνες ως προπονητής της ΑΕΚ, ήξερε καλά πως δεν έπαιρνε… γουρούνι στο σακί!
Οι ευχές του Διαμαντίδη και του Παπαλουκά
Λίγες μέρες πριν από την έναρξη του Προολυμπιακού Τουρνουά ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Θοδωρής Παπαλουκάς εμφανίσθηκαν στο ΟΑΚΑ και ευχήθηκαν τα δέοντα στους επιγόνους τους στην Εθνική ανδρών, λέγοντας ότι “η γενιά σας αξίζει μια μεγάλη επιτυχία“…
Η Γκντίνια πέφτει μακριά, χώρια που η αποστολή της Εθνικής ανδρών αναχωρεί αύριο για το Βελιγράδι με απώτερο προορισμό τη Λιλ, ωστόσο ο Διαμαντίδης, ο Παπαλουκάς, ο Σπανούλης και ο Ζήσης μπορούν έστω και εξ αποστάσεως να ευχηθούν τα δέοντα και στους πολύ νεαρότερους κληρονόμους τους ενόψει του αποψινού ημιτελικού και του προσδόκιμου αυριανού τελικού…
Άλλωστε στην εποχή του δικού του κλέους, τους Γάλλους τους είχαμε πιάσει πελάτες!
Πηγή: Sport24
