Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ για διαφορετικούς λόγους παραλίγο να πληρώσουν τα μεθεόρτια του μεταξύ τους ντέρμπι με ήττες που θα ήταν πικρές ασυγχώρητες. Τελικά τέλος καλό, σε μια βραδιά που δεν ήταν όλα καλά. Ο Ολυμπιακός κέρδισε στο ΣΕΦ την Βιλερμπάν με 94-92 παίζοντας στην τελευταία επίθεση μια άμυνα – κάτι που έμοιαζε να αποφεύγει να κάνει όλο το βράδυ. Κι ο ΠΑΟ λύγισε την Μακάμπι Τελ Αβίβ κερδίζοντας την με 93-87 πιο δύσκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ. Ο Ολυμπιακός έχανε από τους Γάλλους που αγωνίστηκαν μάλιστα χωρίς τον Ντε Κολό και τον Σακό για 38 ολόκληρα λεπτά. Ο ΠΑΟ έχανε από την Μακάμπι που δεν είχε τον Ριμπέιρο με 11 πόντους 8 λεπτά πριν το τέλος. Ο Ολυμπιακός, που επέτρεψε στον Μαλεντόν και στον Χάρισον να κάνουν ρεκόρ καριέρας πετυχαίνοντας μαζί 45 πόντους, κέρδισε γιατί στην τελική ευθεία του ματς ξύπνησε ο Γουόκαπ και με δυο τρίποντα και δυο άμυνες πλαισίωσε τους Μιλουτίνοφ, Φουρνιέ και Βεζένκοφ που πάλευαν μόνοι σε όλο το ματς. Ο ΠΑΟ κέρδισε γιατί έβαλε 33 πόντους στο τελευταίο δεκάλεπτο χάρη στους 10 του Οσμάν που έβαλε με τον Χουάντσο κρίσιμα κι απρόβλεπτα σουτ. Το αν οι δυο ελληνικές ομάδες είναι κουρασμένες λόγω του κύκλου των δύσκολων ματς που προηγήθηκαν θα το δούμε τις επόμενες μέρες: ο Ολυμπιακός πάει στο Βελιγράδι την Πέμπτη να παίξει με την Μακάμπι και ο ΠΑΟ την Παρασκευή επισκέπτεται την Μπολόνια – έχουν αποστολές του χεριού τους και θα χάσουν μόνο αν η κόπωσή τους είναι τεράστια. Χθες κουρασμένοι έμοιαζαν και οι δυο κυρίως στο μυαλό. Ο Ολυμπιακός είχε σε κάκιστη βραδιά κυρίως τους περιφερειακούς του (Γκος, ΜακΚίσικ, Ντόρσεϊ, ακόμα κι ο Βιλντόζα που έχασε τρεις φορές την μπάλα έκαναν εμφανίσεις που πρέπει να ξεχάσουν ενώ ο Γουόκαπ έσωσε το πράγμα στο τέλος). Ο ΠΑΟ δεν είχε επί της ουσίας τον Σλούκα (που μάλλον δεν έπρεπε να παίξει), δεν πήρε σχεδόν τίποτα από τον Μπράουν, αλλά και από τον Παπαπέτρου και τον Μήτογλου. Ο Αταμάν πήρε τάιμ αουτ 44 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του ματς κι έκανε τρεις αλλαγές. Ο Μπαρτζώκας τρωγόταν με τα ρούχα του και στα 40 λεπτά: ειδε λάθη, όπως το φάουλ του Γουόκαπ στο Λάιτι στην προτελευταία επίθεση των Γάλλων που έδωσε στον Αμερικάνο τρεις βολές, πραγματικά ανεπίτρεπατα. Ωστόσο τα δυο παιγνίδια δεν αντέχουν σε κριτική: οι δυο ελληνικές ομάδες κέρδισαν μολονότι έκαναν του κόσμου τα λάθη και παρόλο που οι διακριθέντες τους ήταν λίγοι. Και στις κακές βραδιές τους έστειλαν μήνυμα ότι ξεχωρίζουν από τους ανταγωνιστές τους.
Παιγνίδια που έμοιαζαν χαμένα
Το να ξεχωρίζει κάποια ομάδα στην κανονική διάρκεια της Ευρωλίγκας δεν είναι και τόσο παράξενο. Εχει συμβεί παλιότερα πχ με την ΤΣΣΚΑ που είχε χρονιές που νόμιζες πως έτρεχε μόνη της χάρη στον πλούτο της. Πέρσι τέτοια εποχή αναρωτιόμασταν ποιος μπορεί να σταματήσει την Ρεάλ Μαδρίτης κι όχι μόνο γιατί η Βασίλισσα είχε περάσει και από το ΣΕΦ όπου είχε κερδίσει εύκολα τον σκληρό Ολυμπιακό και από το ΟΑΚΑ συντρίβοντας μάλιστα τον ακόμα άγουρο Παναθηναϊκό. Η υπεροχή της Ρεάλ δεν έχει να κάνει με τις νίκες της με τις ελληνικές ομάδες, αλλά με το μπάσκετ που έπαιζε: ήταν πολυφωνική, επιθετικότατη, γεμάτη λύσεις. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό φέτος. Το μεταξύ τους ντέρμπι την περασμένη Παρασκευή ήταν ένα υπερθέαμα. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ομάδα ικανή να ακολουθήσει αυτό το ρυθμό στον οποίο οι δύο αγωνίστηκαν ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο. Αλλά και οι χθεσινές τους νίκες ήταν ενδεικτικές: κέρδισαν χωρίς καλή απόδοση παιγνίδια που έμοιαζαν χαμένα.
Κανείς σχεδόν πολύ καλύτερος
Το υποπτευόμουν πριν την έναρξη της Ευρωλίγκας και το βλέπω τώρα που έχουμε φτάσει αισίως στην ένατη αγωνιστική. Πλην των ελληνικών ομάδων, δεν υπάρχουν ομάδες που είναι αληθινά δυνατότερες από πέρσι. Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι ημιτελής, δεν έχει παίκτη πίσω από τον Καμμπάτσο, δεν αντικατέστησε τον Γιαμπουζέλε, ούτε καν τους γερόλυκους που μας αποχαιρέτησαν. Η Μπαρτσελόνα που έχει κάνει ένα πολύ καλό ξεκίνημα στο ΣΕΦ διαλύθηκε από τον Ολυμπιακό με συνοπτικές διαδικασίες. Η Φενέρ αποδεικνύεται εξαιρετικά εύθραυστη χάνοντας τον ένα παίκτη μετά τον άλλον: μετά τον Γουιλμπέκιν, τραυματίστηκε και ο Μπόλντγουιν – πριν μιλήσετε για ατυχία θυμηθείτε ότι και οι δύο κουβαλούσαν προβλήματα από προηγούμενες χρονιές. Στην Εφές τα χρόνια του Λάρκιν έχουν αρχίσει δυστυχώς να φαίνονται και πίσω απ’ αυτόν είναι δύσκολο να βρεθεί κάποιος να πάρει την ομάδα από το χέρι. Η Μακάμπι που στο ΟΑΚΑ χθες έδειξε την παραδοσιακή της μαχητικότητα είναι μια ομάδα της οποίας οι καλύτεροι είναι οι περσινοί αναπληρωματικοί: Ο Μπόλτγουιν, ο Μπράουν, ο Νίμπο δεν αντικαταστάθηκαν – ο Λόιντ έφυγε. Ο Ερυθρός Αστέρας και η Παρτιζάν έχουν δυναμώσει, αλλά για να φτάσουν να αποτελέσουν πρόβλημα για τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό σε ένα Final 4 η σε μια σειρά play off πρέπει να κάνουν όχι βήματα, αλλά άλματα μπροστά. Η ομάδα του Σφαιρόπουλου έχασε πριν λίγες μέρες από τον Παναθηναϊκό στο Βελιγράδι μολονότι οι οπαδοί της έκαναν το γήπεδο κόλαση με τρόπο ανεπίτρεπτο. Η Παρτιζάν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν μπορεί να κερδίσει παιχνίδι που κρίνεται στα δύο τελευταία λεπτά. Είναι εντυπωσιακό ότι ο Πετρούσεφ που δεν χωρούσε στον Ολυμπιακό στον Αστέρα είναι ο καλύτερος ψηλός! Οι δυο ομάδες θα βελτιωθούν σίγουρα. Αλλά πόσο;
Καλή δουλειά, αλλά…
Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που παρακολουθεί την Ευρωλίγκα και πιστεύει ότι μπορεί να κάνουν πραγματικά πορεία πρωτιάς μέχρι το τέλος ομάδες όπως η Μπάγερν Μονάχου και η Ζαλγκίρις. Και ο Χέρμπερτ και ο Τρινκέρι έχουν κάνει καταπληκτικά πράγματα και έχουν εκμεταλλευτεί το σύνολο των παικτών τους – πράγμα που στην διοργάνωση αυτή λίγοι προπονητές μπορούν. Αλλά η Μπάγερν είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα λυγίσει από τα πολλά παιχνίδια. Πρόκειται για μια συμπαθητική ομάδα που στηρίζεται πάρα πολύ σε τρεις παίκτες: τον Εντουαρτς, τον Νέιπερ και τον Μπούκερ. Οι δε Λιθουανοί που βλέπουν πως δεν υπάρχουν δυνατές ομάδες, ξόδεψαν πολλά χρήματα για να φέρουν από το NBA τον Λόνι Γουόκερ αλλά αμφιβάλλω πολύ αν ένας παίκτης μπορεί να αλλάξει θεαματικά την εικόνα τους: να δούμε αν και πότε θα προσαρμοστεί. Σήμερα η Ζαλγκίρις είναι απλά μια καλή ομάδα που θα παλέψει να μπει play off. Πιο αξιόπιστη μου φαίνεται η Μονακό που θυμίζω πως δεν έχει ακόμα τις υπηρεσίες του Νικ Καλάθη. Αλλά δεν τα κατάφερε να φτάσει στο Final 4 πέρσι και η ενίσχυση της φέτος δεν είναι κάτι καταπληκτικό – πράγμα που φαίνεται ήδη στην βαθμολογία της. Ομάδες όπως η Μπασκόνια, η Αρμάνι Μιλάνο ή η Πάρι που εμφανίστηκε στην διοργάνωση με ένα σούπερ επιθετικό παιχνίδι γκαζωμένη από την κατάκτηση του Εurocup πέρσι, είναι ικανές να πετύχουν κάποιες μεγάλες νίκες – θριάμβους της μίας βραδιάς, αλλά τίποτα περισσότερο. Η Αλμπα, η Βίρτους και η Βιλερμπάν ψάχνουν νίκες απλά για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους στην διοργάνωση.
Μόνοι τους παίζουν
Να παίξουν μεταξύ τους τα Χριστούγεννα ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός και όποιος κερδίσει να πάρει την Ευρωλίγκα να τελειώνουμε; Οχι δεν θα το ‘λεγα. Μια καλή μεταγραφή (του Μίσιτς στην Ρεάλ πχ) μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες όσο και δύο τραυματισμοί τον ερχόμενο Μάιο. Η Ευρωλίγκα είναι συναρπαστική γιατί μπορεί να κριθούν τα πάντα σε ένα παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός πρόπερσι και η Ρεάλ πέρσι έχασαν τελικούς αδικώντας τις καταπληκτικές χρόνια στους. Αλλά ανεξάρτητα από το πως θα ολοκληρωθεί το πράγμα ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή μου μοιάζουν απλησίαστοι από τον όποιο ανταγωνισμό. Δεν σημαίνει ότι θα κερδίσουν όλα τα παιχνίδια. Σημαίνει ότι όποια χάσουν, θα τα χάσουν μόνοι τους. Όπως παραλίγο να συμβεί χθες. Που τους έβλεπες να υποφέρουν και στο τέλος σκεφτόσουν «και πως όμως να χάσουν;»….
Πηγή: Karpetshow
