Κέφι, μπρίο και φαντασία από την Εθνική που δεν διστάζει να σουτάρει

Του Γιάννη Φιλέρη

Το ζητούμενο αυτή την εποχή, για την Εθνική Ομάδα, είναι να βελτιώνεται από προπόνηση σε προπόνηση, να προλαβαίνει στα λίγα φιλικά να αποκτήσει αυτοματισμούς και σιγά-σιγά να βάλει όλους τους παίκτες της στο παρκέ. Αν την Πέμπτη εμφανιστεί και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, κόντρα στις Μπαχάμες το ελληνικό συγκρότημα θα έχει πάρει εξαιρετικό βαθμό σε αυτή την προετοιμασία αστραπή, για το τουρνουά αστραπή, όπως είναι το προολυμπιακό τουρνουά που έρχεται.

Το Μαυροβούνιο έτσι κι αλλιώς δεν θα απειλούσε ποτέ πολύ σοβαρά την Ελλάδα, τα μηνύματα ωστόσο από το δεύτερο φιλικό και την άνετη επικράτηση ήταν πολύ ευχάριστα. Και η νίκη ήρθε και μπάσκετ παίξαμε και κάποιους αυτοματισμούς βγάλαμε, περιμένοντας πάντα και τον καλύτερό μας παίκτη να ενσωματωθεί με τους υπόλοιπους. Πιο πολύ άρεσε … που άρεσε το ματς στους ίδιους τους παίκτες. Όπως είχε πει κάποτε και ο Παναγιώτης Φασούλας “οι σύλλογοι μας προσφέρουν το ζην, η Εθνική Ομάδα όμως είναι το ευ ζην”.

Κι εδώ που τα λέμε αν δεν το διασκεδάζουν οι ίδιοι οι διεθνείς δεν θα το απολαύσουν και οι θεατές, που και αυτή τη φορά ήταν πολλοί στο ΣΕΦ και θα’ ναι πολύ περισσότεροι τόσο την Πέμπτη, όσο και στο προολυμπιακό της ερχόμενης εβδομάδας. Συνέβησαν και τα δυο. Η ομάδα έβγαλε πολύ ωραίες συνεργασίες (26 ασίστ) είδαμε καρφώματα, κοψίματα, αλλά και τρίποντα ειδικά στο τέλος των επιθέσεων.

Δεν ξέρουμε αν η παρουσία και μόνο του Βασίλη Σπανούλη, που δεν δίσταζε να παίρνει σαν παίκτης τα σουτ που του έδινε (ή και όχι) η αντίπαλη άμυνα έχει εμπνεύσει όλους τους παίκτες να σουτάρουν σαν άλλοι Σπανούληδες, πάντως και σε αυτό το δεύτερο ματς, η Εθνική είχε περισσότερα τρίποντα (41) από δίποντα (32).

Δεν ήταν εκκωφαντικά εύστοχη (34.1 %) πήρε όμως τα σουτ, ορισμένα από τα οποία (ειδικά του Λαρετζάκη στο δεύτερο ημίχρονο) μπήκαν στο άκουσμα της κόρνας και πανηγυρίστηκαν δεόντως.

Όλα τα σχήματα στην πίστα…

Ο Σπανούλης ξεκίνησε έχοντας στην πεντάδα και τον Καλάθη και τον Γουόκαπ, δυο πλάγιους (Παπανικολάου-Χαραλαμπόπουλος) και σέντερ τον Παπαγιάννη. Πριν αρχίσει καλά-καλά το ματς, το σκορ ήταν 11-0, το Μαυροβούνιο ήδη αγκομαχούσε και ο ομοσπονδιακός προπονητής μπορούσε να δοκιμάσει ένα σωρό σχήματα.

Τους έβαλε όλους μέσα, είδε να σκοράρουν και οι 12, να μοιράζουν τους πόντους, να έχουν εξαιρετικό συσχετισμό ασίστ (26) λαθών (9) και βέβαια χειροκρότησε ουκ ολίγες φορές την αμυντική διάθεση της ομάδας που στη δεδομένη χρονική στιγμή θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο.

“Έχουμε παράδοση στο να παίζουμε καλή άμυνα, τα τελευταία χρόνια όμως είδαμε σε πολλά ματς να δεχόμαστε 85-90 πόντους” υπενθύμισε ο Σπανούλης, που σημείωσε ότι το αμυντικό DNA είναι ένα από τα συστατικά των επιτυχιών του ελληνικού μπάσκετ σε διαχρονικό επίπεδο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αμελεί κανείς την επίθεση.

“Το θέμα είναι να έχουμε ισορροπία. Από μια καλή άμυνα, μπορεί να προκύψει μια ωραία επίθεση” σχολίασε ο 42χρονος κόουτς.

Σε αυτό το εύκολο φιλικό, άλλωστε, υπήρξαν πολλές αφορμές για να δείξουν οι Έλληνες παίκτες και το επιθετικό τους ταλέντο. Και σε δημιουργία και σε εκτέλεση. Αυτή με πρωταγωνιστές Γουόκαπ και Αντετοκούνμπο άρεσε περισσότερο απ’ όλες, χωρίς αμφιβολία…

Κάπως έτσι κύλησε ένα πολύ ευχάριστο βράδυ, με την ομάδα να εκπέμπει σήματα αισιοδοξίας, έστω κι αν το Μαυροβούνιο, εκτός του Βούτσεβιτς, δεν είχε το υλικό να προβληματίσει, ή έστω να αντισταθεί λίγο περισσότερο στην Εθνική, που πολλές φορές έμοιαζε να μην έχει αντίπαλο πάνω στο παρκέ.

Αν ο Γιάννης είναι καλά και παίξει με την ομάδα, η Εθνική παρά την απουσία του Σλούκα (και του Παπαπέτρου) μοιάζει υπερπλήρης. Πολύ δυνατή φροντ-λάιν (Παπαγιάννης, Κώστας, Μήτογλου αλλά και Γιάννης αν χρειαστεί, που θα χρειαστεί στο 5), δυο σούπερ άσοι, δημιουργοί κι αν χρειαστεί σκόρερ (ακόμα κι από μακριά, ας τους παίζουν under οι αντίπαλοι) όπως ο Καλάθης και ο Γουόκαπ, αδίστακτοι σουτερ όπως ο Τολιόπουλος και ο Λαρετζάκης, δυο πολύ καλοί πλάγιοι σαν τους Παπανικολάου και Χαραλαμπόπουλο, ένα πασπαρτού (Καλαϊτζάκης) και όσοι άλλοι συμπληρώσουν την τελική δωδεκάδα, συγκροτούν ένα ισχυρό συγκρότημα ικανό να μας πάει στο Παρίσι.

Οι Μπαχάμες του ΝΒΑ…

Ο αγώνας της Πέμπτης με τις Μπαχάμες θα’ ναι σαφώς πιο σημαντικός. Απέναντί μας θα βρεθεί μια ομάδα με πολύ ταλέντο αλλά και τρεις παίκτες κατευθείαν από το ΝΒΑ. Θα ήταν τέσσερις αν ο … Κλέι Τόμπσον, προλάβαινε να πάρει μπαχαμέζικο διαβατήριο και την άδεια της FIBA να παίξει στην ομάδα της χώρας όπου γεννήθηκε η μητέρα του (δύσκολο, αφού έχει παίξει με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ).

Μέλος των … σπλας-μπράδερς του Γκόλντεν Στέιτ (μαζί με τον Στεφ Κάρι) ο Τόμπσον έκανε προπονήσεις με τις Μπαχάμες, αλλά σίγουρα ψάχνοντας -ως φρι έιτζεντ- να βρει ομάδα στο ΝΒΑ, δύσκολα θα αποφάσιζε να παίξει στο προολυμπιακό (της Βαλένθια) ακόμα κι αν είχαν λυθεί όλες οι εκκρεμότητες.

Παρόλα αυτά κι οι άλλοι τρεις που θα βρει απέναντί της η Εθνική Ομάδα μια χαρά είναι. Ο Ντε Άντρε Ντέιτον ήταν για χρόνια ο σέντερ των Φίνιξ Σανς, πριν πάει φέτος στο Πόρτλαντ και έχει μέσους όρους καριέρας 16.7π και 10.5ρ. Ο Έρικ Γκόρντον με πάνω από 800 ματς στο ΝΒΑ, έγραψε ιστορία με τους Χιούστον Ρόκετς, φέτος έπαιξε στους Σανς (μ.ο καριέρας 15.7 και 2.8ασ) ενώ ο Μπάντι Χιλντ που φέτος έκανε τη διαδρομή Ιντιάνα-Φιλαλντέφια, σκοράρει 15.5π με 40% τρίποντο.

Να δούμε και τον 18χρονο Εϊτζεκόμπε, που έχει συμπεριληφθεί στους καλύτερους παίκτες στο φετινό γυμνασιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ.

Μα πάνω απ’ όλα να ξαναδούμε μια τόσο κεφάτη ομάδα, με άμυνα γρανίτη και φάσεις για χειροκρότημα στην επίθεση. Α, και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ετοιμοπόλεμο σε πρώτη εμφάνιση για φέτος το καλοκαίρι…

Πηγή: Sport24