Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, στο πλαίσιο της συζήτησης στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για το αθλητικό νομοσχέδιο, ο Λεωνίδας Λεουτσάκος που ήταν πρόεδρος της Super League, είχε συμφωνήσει με το να ληφθούν άμεσα μέτρα για τα χειραγωγημένα ματς, προσθέτοντας: «Είναι ένα θέμα που ταλανίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι ένα θέμα που οι ομάδες μέσα από αυτό το κομμάτι προσπαθούν να βρουν μια βιωσιμότητα και το οποίο καταστρέφει το ποδόσφαιρο». Πριν από περίπου έξι μήνες, ο Αχιλλέας Μπέος, μιλώντας στη «Δίκη στο Open» είχε πει ότι «το κακό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν από τον στοιχηματισμό». Πριν από δύο ημέρες, ο Ηλίας Αρκούδης, ένα από τα αρχαιότερα τακτικά μέλη της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, δήλωνε στον bwinΣΠΟΡ FM ότι «υπάρχουν πρόεδροι που ζουν από τον παράνομο στοιχηματισμό».
Σε μια άλλη αποστροφή του λόγου του ανέφερε χαρακτηριστικά ότι γίνεται «το στήσιμο του στησίματος» και τόνισε ότι η ΕΕΑ είχε τη δυνατότητα ως ποινή να αφαιρέσει μια ομάδα από το κουπόνι του στοιχήματος, γεγονός που «πονούσε» αρκετούς «που ζούσαν από αυτό», ακόμα και με σοβαρές ενδείξεις. Στη συνέχεια, μια νομολογία που πέρασε από την πλειοψηφία της Επιτροπής άλλαξε τα δεδομένα, καθώς ανέφερε ότι οι φάκελοι της Sportradar πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν «μεταξύ των άλλων», με λίγα λόγια ότι δεν αρκούσαν. Έπειτα, επί εποχής Αυγενάκη, η αρμοδιότητα αυτή αφαιρέθηκε από την ΕΕΑ. Τον Αύγουστο του 2022, ο Τάκης Μπαλτάκος συναντήθηκε στο Λονδίνο με στελέχη της Sportradar, τα οποία τον ενημέρωσαν ότι την τελευταία δεκαετία η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια… κόσμου στα ύποπτα ματς.
Προφανώς όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την έρευνα της Interpol για το σκάνδαλο των χειραγωγημένων αγώνων, για το οποίο τον επόμενο μήνα είναι πιθανό να υπάρχουν σημαντικές εξελίξεις, δεν αποτελούν απλά ενδείξεις, αλλά παραδοχές: Οτι άνθρωποι και ομάδες ζουν από τα στημένα, ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου γνωρίζουν, αλλά κανείς, από αυτούς που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, δεν κάνει τον κόπο να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Αντ’ αυτού, έρχεται ο νέος κώδικας δεοντολογίας της ΕΠΟ σ’ ένα timing που μοιάζει το λιγότερο περίεργο, με δεδομένη την ελληνική εμπλοκή στο διεθνές κύκλωμα χειραγώγησης, για να δώσει δύο ευκαιρίες με αφαίρεση βαθμών και πρόστιμο, πριν τον υποβιβασμό. Εκτός αν το παράπτωμα κριθεί «σοβαρό».
Το απίστευτο είναι ότι στον μαγικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου αυτό το “όσο πιο «βαριά» και «άκαμπτη» είναι μια ποινή τόσο δυσκολότερα επιβάλλεται”, βγάζει νόημα. Κι αυτό είναι χειρότερο από το ίδιο το περιεχόμενο της πρότασης.
Επιπλέον, η αναφορά στον Πειθαρχικό κώδικα της FIFA που προβλέπει τη διάκριση ανάμεσα σε «σοβαρές» και, κατά συνέπεια, λιγότερο «σοβαρές» παραβάσεις έχει νόημα, όταν μιλάμε για ποδοσφαιρικές χώρες που οι νόμοι και υπάρχουν και επιβάλλονται. Η σύγχρονη τάση της χειραγώγησης παιχνιδιών είναι το λεγόμενο spot-fixing, δηλαδή όχι το στήσιμο ενός γεγονότος τόσο σοβαρού όσο η τελική έκβαση ενός αγώνα, αλλά περισσότερο εξειδικευμένα σημεία, όπως μια κίτρινη κάρτα, τα κόρνερ, το σκορ ημιχρόνου κτλπ.
Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, υπάρχει το ενδεχόμενο ένας ποδοσφαιριστής να έχει συμφωνήσει να δεχθεί μια κίτρινη κάρτα και ο σύλλογός του να μην το γνωρίζει. Αν ο δικαστής το κρίνει, μπορεί να μην υποβιβάσει την ομάδα αλλά να της χτυπήσει «καμπανάκι» με ένα -3, όπως προβλέπεται στον Κώδικα Δεοντολογίας της ΕΠΟ και με χρηματικό πρόστιμο. Είναι σαν να της λέει να ψάξει τι γίνεται στο εσωτερικό της, να ξεκινήσει διαδικασίες ελέγχου, ενημέρωσης και εκπαίδευσης των ποδοσφαιριστών, όπως συμβαίνει σε αρκετά κλαμπ του εξωτερικού. Και, από την άλλη, υπάρχει το ενδεχόμενο υποβιβασμού σε «σοβαρές περιπτώσεις χειραγώγησης».
Mόνο που εδώ είναι Ελλάδα. Μιλάμε για την ίδια χώρα που ο προηγούμενος κώδικας ανέφερε ότι «Σε περίπτωση που υπαίτια είναι ομάδα ή αξιωματούχος της, η ομάδα θα τιμωρείται με υποβιβασμό και χρηματική ποινή τριακοσίων χιλιάδων (300.000) ευρώ» και δεν έχει υποβιβαστεί κανείς από το 2014, όπως αναφέρει σχετικά και η ανακοίνωση της ΕΠΟ.
Κάτι σημαντικό, είναι ότι με βάση την Κοινή Υπουργική Απόφαση που είχε υπογραφεί για τα χρήματα που παίρνουν οι ομάδες από το στοίχημα, αν υπάρξει οποιαδήποτε πειθαρχική απόφαση τότε η Πολιτεία έχει τη δυνατότητα να «στραγγαλίσει» οικονομικά τις εμπλεκόμενες ομάδες. Μην ξεχνάμε ότι για αρκετά κλαμπ τα λεφτά από το στοίχημα είναι ζωτικής σημασίας.
Είναι, όμως, πράγματι; Εφόσον όπως λέγεται και σε δημόσιες τοποθετήσεις παράγοντες ζουν από τον παράνομο στοιχηματισμό, μήπως ο νέος κώδικας που τους τιμωρεί με -3 και χρηματικό πρόστιμο, δίνοντάς τους μάλιστα ένα ακόμα «κανονάκι» χωρίς υποβιβασμό, είναι απλά ένα ρίσκο που αξίζει οικονομικά να πάρουν; Μήπως αυτά που έχουν να χάσουν είναι λιγότερα από αυτά που έχουν να πάρουν όσοι ζουν από αυτό; Μάντεις δεν είμαστε, αλλά με τον τρόπο αυτό και οι ποδοσφαιρικές αρχές θα πουν ότι επιτέλους επιβάλλουν ποινές, και οι «ένοχοι» δεν θα υποβιβαστούν, και το πρωτάθλημα δεν θα τιναχθεί στον αέρα.
Εκτός αν εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στο να κριθεί μια περίπτωση ως «σοβαρή», από το ίδιο σύστημα που ακούει αμέριμνο τις κανονιές και νομίζει ότι απλά χάλασε ο καιρός.
Πηγή: Gazzetta
